นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

              “”ฉันว่าทางนี้ถึงเร็วกว่านะ”” ฉันเดินออกมาจากโรงเรียนพร้อมเวคิน

“”ทางนี้ เชื่อสิ”” เวคินแย้ง ทางแยก2ทางอยู่ตรงหน้าเรา และฉันกับเวคินก็ความคิดไม่ตรงกัน

“”แต่ทางนั้นมันเหม็นน้ำเน่า”” ฉันยังคงแย้ง

“”ทางนั้นขี้หมาเยอะจะตาย”” เวคินเองก็ไม่ยอมแพ้ ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมไม่มีรถหรูๆมารับพวกเรา หรือเวคินไม่มีรถแบบลูกชายไฮโซคนอื่น จริงๆนะเขามี แต่เขาไม่อยากจะขับเพราะว่า... ฮาๆๆ เขากลัวว่าเขาจะขับไปเหยียบขี้หมาอีกนะสิ หมอนี่นะรักรถจะตาย แม้แต่ฝุ่นยังไม่อยากจะให้โดนเลย และก็ไม่อยากให้ใครมารับด้วย เพราะเขาชอบคิดว่าเขาโตพอที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง

ชิ้ง! สองสายตาปะทะกัน

“”มาแข่งกันไหมละ ว่าใครจะถึงปากทางก่อน”” เวคินเอ่ยคำท้า

“”เริ่มได้”” ฉันกล่าวก่อนจะเดินแยกทางกับเวคิน

“”ฉันไม่ยอมแพ้นายหรอก”” ฉันบ่นพึมพำพร้อมทั้งวิ่งสุดกำลังเพื่อที่จะไปถึงปากทางก่อน ขี้หมาเยอะจริงๆด้วย แหวะ

แฮกๆ ฉันหอบเมื่อวิ่งมาถึงหน้าปากทาง พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นเวคินยืนยิ้มอยู่

“”พร้อมกัน”” เวคินกล่าวก่อนจะส่งมือมาให้ฉัน

“”จริงๆแล้ว ไม่น่าแยกทางกันเลย”” เวคินพูดขึ้นขณะเดินจูงมือฉัน น่ารักจังเลยแฟนฉันเนี่ย

“”ฮืม?””

“”ฉันไม่ชอบที่จะให้เธอเดินไปคนเดียว และฉันก็ไม่ชอบที่จะต้องเดินโดยที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆ”” เวคินกล่าว อ๊ายยย น่ารักที่สุด นี่เวคินจริงๆเหรอ ทำไมพูดอะไรได้โรแมนติกแบบนี้ อยากบันทึกเสียงไว้ฟังจัง นานๆทีจะพูดแบบนี้นะเนี่ย ปีหนึ่งบอกรักฉันไม่เกิน5ครั้งด้วย

“”อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ฉันกลัว”” เวคินกล่าวขณะที่ฉันกำลังเขิน วะว่าไงนะ! หมดอารมณ์เลย!!

“”นะนาย”” ฉันแยกเขี้ยว

“”ฮาๆๆๆ”” เวคินหัวเราะกับหน้าตาบ้าๆของฉันอีกแล้ว ฉันมักจะทำหน้าไม่ถูกเวลาที่หมอนี่หัวเราะ แต่ก็เอาเถอะ นายมันหล่อไม่มีที่ตินี่ แต่ว่า ฉันเองก็อยากจะเดินเคียงข้างนายแบบนี้ตลอดไปเหมือนกันนะ

“”พรุ่งนี้ฉันจะเอารถไปโรงเรียน”” เวคินพูดเมื่อมาส่งฉันหน้าบ้าน

“”จะดีเหรอ คราวก่อน...”” ฉันพูดแล้วอดที่จะกลั้นหัวเราะไม่อยู่

“”หยุดพูดไปเลยนะ! ก็เพราะเธอนั่นแหละถ้าไม่บอกให้ฉันไปทางนั้นฉันก็ไม่เหยียบหรอก””

“”หมายความว่าฉันผิดงั้นเหรอ!””

“”ก็ใช่นะสิ!””

“”เวคิน!””

“”คริสตัล!”” ต่างคนต่างไม่ยอมจะลงให้กัน แต่ไม่น่าจะคบกันนานขนาดนี้นะ เพราะอะไรกัน เวรกรรมเหรอที่ทำให้ฉันรักหมอนี่มากขนาดนี้ ทำไมแค่คิดว่าจะไม่ได้เจอกันก็ทำให้ฉันรู้สึกอยากจะร้องไห้ แล้วนายคิดเหมือนกันบ้างไหมเวคิน

“”ฉันจะเข้าบ้านแล้ว”” ฉันตัดบทเดินเข้าบ้านไปง่ายๆ ส่วนเวคินเองก็ไม่ได้เรียกฉันเอาไว้เดินกลับหลังหายเข้าไปในบ้านเหมือนกัน บ้านฉันกับเขาอยู่ตรงข้ามกัน

“”กลับมาแล้วค่ะ”” ฉันกล่าวเสียงเบา บอดีการ์ดต่างโค้งตัว

“”ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ เลิกกันได้แล้ว”” เสียงมารของพี่เพชรดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของพี่ชายแสนร้ายที่เป็นถึงหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่มีอำนาจมากมาย และอีกไม่นานเวคินเองก็จะได้รับตำแหน่งนี้เหมือนกัน และเวคินของฉันจะกลายเป็นแบบพี่ไหมเนี่ย

“”พูดมากน่า”” ฉันขมวดคิ้ว

“”ไอเด็กนั่นไม่ได้รักแกหรอก พี่เห็นนะเมื่อกี้นะ”” พี่เพชรยังไม่เลิกที่จะใส่ไฟ พี่ก็เป็นแบบนี้เสมอแหละ ไม่รู้

เกลียดอะไรเวคินนักหนา เวคินเองก็เกลียดพี่ชายฉัน

“”หุบปากไปเลยนะ!”” ไม่ว่าเปล่าฉันยังต่อยเข้าที่ใบหน้าหล่อๆพี่จังๆ สมน้ำหน้า ชอบยุแยงคนอื่นเขา

“”โอ๊ย!!แกเป็นผู้หญิงจริงๆรึเปล่าเนี่ย” หมัดหนักเป็นบ้า” พี่เพชรกล่าวตามหลังฉัน ฉันเดินเข้าห้องพร้อมปิดประตู มองออกไปด้านอกหน้าต่าง เห็นบอดีการ์ดยืนอยู่ทั่วบ้านของเวคิน สวนหย่อมสีเขียวขจีของบ้านหลังตรงข้ามนั้นมีเพียงคนสวนกำลังตกแต่งต้นไม้อยู่