For Love เพราะ...รัก

ภู Say:
 
 
 
 
 
‘’ไอ้ภู..!!!’’
 
เสียงเรียกของไอ้ไม้ทำให้ผมหลุดจากความคิดของตัวเอง
 
‘’อะรัยของมึง’’
 
ตอนนี้ผมกำลังทำกับข้าวให้อยู่แล้วก็กำลังคิดอะรัยไปเรื่อยเปื่อย
 
‘’มึงทำรัยวะ’’
 
เอ้า ไอ้นี่ถามแปลกก็เห็นอยู่ว่าทำกับข้าว
 
‘’ก็ทำกับข้าวงัย’’
 
‘’เอออ กูรู้ว่ามึงทำกับข้าว แต่ที่ถามเนี่ยหมายถึงว่ามึงทำอะรัยกินวะ’’
 
อ่ออ แล้วก็ไม่พูดให้เคลียร์
 
‘’ยำรวมมิตรกับไข่เจียวหมูสับ’’
 
‘’แล้วยำรวมมิตรกับไข่เจียวหมูสับนี่เค้าใส่ถั่วฝักยาวกันด้วยหรอวะ’’
 
ไอ้ไม้พูดพร้อมกับมองมาที่ผมที่กำลังหั่นถั่วฝักยาว...??? เออ แล้วจะเอาถั่วฝักยาวมาทำมั้ยเนี่ย สติกูอยู่หนายยยยย
 
‘’เอ้า ไอ้ควาย ก็กูจะทำยำรวมมิตร ในตู้มีอะรัยกูก็ใส่หมดแหละเค้าถึงเรียกว่ายำรวมมิตรงัย มีอะรัยก็ใส่ ๆ ไป’’
 
แถสดครับผม แหะแหะ ไอ้ไม้ทำหน้างงแล้วมองหน้าผม
 
‘’หรอว่ะ มันจะอร่อยงั้ย’’
 
ไอ้นี่ก็เชื่อวุ้ย ฮ่า ๆ ๆ ผมไม่ค่อยจะแปลกใจเท่ารัยเพราะความสามารถในการเข้าครัวของไอ้ไม้นั้นถือว่าติดลบครับ
 
‘’เออ’’
 
ผมตอบมันพร้อมกับยิ้มกวน ๆ ให้มัน แล้วมันก็มองหน้าผมก่อนจะเดินเกาหัวออกไป ผมจึงหันมาทำกับข้าวต่อ ไม่นานก็เสร็จผมจึงเรียกไอ้ไม้ให้มากินข้าวพอมันมาถึงมันก็ทำหน้างง ๆ มองหน้าผมสลับกับกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะ
 
‘’ไหนว่าจะใส่ถั่วฝักยาวด้วยงัยไม่เห็นมีเลย’’
 
นี่มึงยังไม่จบเรื่องถั่วฝักยาวใช่มั้ย สงสัยอะรัยหนักหนาว่ะ
 
‘’กูลองชิมแล้ว มันไม่อร่อย เลยเอาออก มึงนี่เรื่องมากว่ะ ทำให้แดกก็แดก ๆ ไปเหอะ’’
 
ผมพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปาก รำคาญมันครับ จะซักอะรัยมากมายก็ไม่รู้
 
‘’มึงสับสนอะรัยหรือป่าววะ ไอ้ภู ช่วงนี้มึงแปลก ๆ ไปนะ’’
 
ผมมองหน้ามันนิดนึงก่อนจะส่ายหน้าให้มันก็ไม่ได้ถามอะรัยผมต่อก้มหน้าก้มตากินข้าวไป เฮ้อออ นั่นสินะช่วงนี้ผมเป็นอะรัย ทำมัยต้องคิดถึงแต่ไอ้แว่นนั่นอยู่ตลอดเวลาด้วย ผมรู้สึกว่าอยากจะอยู่กับมันตลอดเวลา อยากเจอหน้า อยากกอด อยากจูบ อยากเป็นเจ้าของมัน ไอ้อาการแบบนี้มันหมายความว่าอะรัย หรือว่าผมจะรักมันเข้าแล้ว แล้วถ้าเกิดผมรักมันเข้าแล้วจริง ๆ ผมควรจะทำยังงัยดี แล้วไอ้ดินมันจะว่าอะรัยผมมั้ยที่ไปตกหลุมรักคนที่มันไม่ชอบหน้า แล้วแผนการที่วางแผนกันจะทำยังงัยต่อไปดี ตอนนี้ผมสับสนไปหมด ผมมองหน้าไอ้ไม้ที่กำลังกินข้าวอย่าเอร็ดอร่อย
 
‘’มึงว่ากันต์เป็นงัยมั่งวะ’’
 
มันเงยหน้าจากจานข้าวมองผมด้วยสายตางุนงง
 
‘’ก็ดีนะ ถามทำมัยวะ’’
 
‘’ป่าววว ก็ถามดูเฉย ๆ ไม่ได้รึงัย’’
 
ผมตอบพร้อมกับหลบสายตาของมันที่มองมาอย่างจับผิด
 
‘’ไอ้ภู’’
 
เรียกมัยว้า ผมทำเป็นไม่สนใจก้มหน้ากินข้าวต่อไป อย่ามองกูด้วยสายตาจับผิดได้มั้ยวะ
 
‘’นี่มึงรักมัน???’’
 
อึก...!!!
 
ผมถึงกับสะอึกกับคำพูดของไอ้ไม้ ผมเงยหน้ามองมันที่ตอนนี้ก็นั่งจ้องผมอยู่เหมือนกัน เอออ กูยอมรับก็ได้ว่ากูชอบมันรึอาจจะรัยเลยก็ได้
 
‘’การที่กูคิดถึงแต่มัน อยากเจอหน้ามันอยู่ตลอดเวลา แบบนี้เรียกว่ารักรึป่าววะ’’
 
มันเลิกคิ้วมองผม
 
‘’ชัวร์ พันเปอร์เซ็น มึงรักมันแล้วล่ะ’’
 
มันตอบพร้อมกับรอยยิ้ม
 
‘’มึงจะว่าอะรัยมั้ย ที่กูรักมัน’’
 
ผมถามไอ้ไม้ไป มันมองหน้าผมงง ๆ
 
‘’กูจะว่าทำมัย มันไม่ใช่เมียกูหนิ’’
 
สาสสสส กูขอแบบสาระได้ป่าววะ
 
‘’แล้วมึงว่าไอ้ดินมันจะว่างัยวะ’’
 
มันมองหน้าผมนิ่งคิ้วขมวด
 
‘’ไม่รู้ว่ะ กูไม่ใช่ไอ้ดิน’’
 
พอจบ กูไม่ปรึกษามึงแล้ว ไอ้เพื่อนเชี่ยยยย ปรึกษาห่ารัยไม่เคยได้
 
‘’เพราะเรื่องนั้นใช่มั้ยมึงถึงเป็นแบบนี้อ่ะ’’
 
มันคงหมายถึงเรื่องที่ไอ้ดินให้ผมไปหลอกกันต์ ผมมองหน้ามันไม่ได้พูดอะรัยได้แต่พยักหน้านิดนึงเป็นคำตอบ
 
‘’มึงก็ไปคุยกับมันดิ กูว่ามันต้องเข้าใจอยู่แล้ว’’
 
เฮ้อออ มันจะง่ายอย่างนั้นเลยหรอวะ เพราะจากที่ผมดูแล้วไอ้ดินมันไม่ค่อยจะชอบกันต์ซักเท่าไหร่ ไม่งั้นมันคงไม่ให้ผมทำอะรัยแบบนี้หรอก
 
‘’ไอ้ภู’’
 
ไอ้ไม้เรียกผมหลังจากที่เรากินข้าวกันเสร็จแล้วก็มานั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่นกันบอกตามตรงว่าผมดูไม่รู้เรื่องเลยเพราะมัวแต่นั่งคิดเรื่องกันต์
 
‘’ว่า’’
 
ผมตอบพร้อมกับยกเบียร์ขึ้นดื่ม
 
‘’มึงได้น้องเค้ายังวะ’’
 
แค่กก แค่กก ...!!!
 
ถึงกับสำลักครับผม ไอ้เชี่ยยยยย พูดอะรัยของมึงวะ ผมมองหน้าไอ้ไม้ที่ตอนนี้นั่งหัวเราะผมไปเรียบร้อยแล้ว เอ่ออ ยังงัยดีล่ะ คือผมก็คิดนะเรื่องแบบนี้อ่ะ เวลาอยู่กับมันผมก็ต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำอะรัยเกินเลย เพราะผมต้องมาศึกษาวิธีก่อนที่ผ่านมาถึงผมจะนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ถึงยังงัยกับผู้ชายผมก็ยังไม่เคยมาก่อนงัย เลยต้องศึกษาสักนิดนึงก่อนไปปฏิบัติจริง
 
‘’ยังเว้ยยย’’
 
‘’ทำไมวะ’’
 
คือกูจะบอกมึงยังงัยดีวะ ผมมองหน้าไอ้ไม้ที่ตอนนี้มองหน้ากดดันผมอยู่
 
‘’เอ่อออ’’
 
‘’หรือว่ามึงทำไม่เป็นวะ ฮ่า ๆ ๆ’’
 
‘’เชี่ยยยย กูไม่ได้ทำไม่เป็นเว้ยยย’’
 
เออ หัวเราะเข้าไปนะ ใครมันจะไปเก่งเหมือนมึงล่ะสาสสส เซงครับ
 
‘’โอ่ยยย เหนื่อย’’
 
มันหัวเราะผมจนตัวสั่นตัวคลอน แม่งง มันน่าถีบให้ตกโซฟา เบื่อขี้หน้ามันครับ ไปหากันต์ดีกว่า
 
‘’แล้วจะไปไหน’’
 
มันถามทันทีที่ผมลุกออกจากโซฟาแล้วเดินไปใส่รองเท้า
 
‘’ไปหาแฟนกูดิ เบื่อจะคุยกับมึงแล้ว’’
 
ผมตอบแล้วก็เดินออกมาเลยขี้เกียดต่อความยาวสาวความยืด ผมขับลูกชายสุดที่รักมาหากันต์ที่คอนโดว่าแต่มันอยู่รึป่าววะ เมื่อเช้าที่คุยกันเห็นบอกว่าเลิกเรียนแล้วจะไปเดินเล่นบ้านพี คือตอนแรกผมก็งงนะว่าทำไมต้องไปเดินเล่นที่บ้านพี จนถึงบางอ้อว่าบ้านพีก็คือห้างxxx เฮ้ออ รวยกันจริง ๆ ครับ ถอนหายใจนิดนึงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหากันต์
 
‘’กันต์อยู่ไหน’’
 
\\\‘’กินข้าวอยู่บ้านพีครับ’’///
 
‘’จะกลับตอนไหน’’
 
\\\‘’อีกสักพักครับ พี่ภูมีรัยป่าว’’///
 
‘’พี่อยู่หน้าคอนโดกันต์อ่ะ’’
 
\\\‘’ขึ้นไปรอที่ห้องสิครับ รหัสก็บอกไปแล้วหนิ’’///
 
‘’อืมมม แล้วกลับยังงัย ให้พี่ไปรับมั้ย’’
 
\\\‘’เดี๋ยวพีไปส่ง พี่ภูขึ้นไปรอบนห้องเลยนะ’’///
 
‘’รู้แล้ว ๆ สั่งจัง’’
 
\\\‘’งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกันต์จะรีบกลับนะครับ’’///
 
พอกันต์วางสายผมก็เดินขึ้นลิฟท์ไปห้องกันต์ เปิดประตูเข้าไปก็พบกับห้องที่ตกแต่งแบบเรียบง่าย เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นเข้ากันอย่างลงตัว มีห้องนอนสองห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องครัว แบ่งสัดส่วนกันอย่างชัดเจน และมีระเบียงห้องเอาไว้รับลม ผมมาที่นี่หลายครั้งแล้วครับแต่ยังไม่เคยนอนค้างนะ บอกตามตรงว่าผมกลัวอดใจไม่ไหว ผมนอนดูหนังอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกำลังเคลิ้ม ๆ ก็ได้ยินเสียงปิดประตูเมื่อหันไปมองก็เจอกับกันต์ที่ถือถุงมาเต็มมือไปหมด
 
‘’กลับมาแล้วครับ’’
 
มาพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ผมอยากจะกระโจนเข้าใส่แต่ต้องห้ามใจตัวเองไว้
 
‘’ซื้ออะรัยมาเยอะแยะ’’
 
ผมถามกันต์ที่ตอนนี้มานั่งที่โซฟาข้าง ๆ ผม
 
‘’ของใช้นิดหน่อย แล้วก็พวกอาหารสดครับ’’
 
‘’ทำเป็น???’’
 
ผมเลิกคิ้วถามกันต์
 
‘’ก็ให้พี่ภูทำให้กินงัย’’
 
กันต์พูดพร้อมกับทำแก้มป่อง จนผมอดไม่ได้ที่จะก้มไปหอมมัน
 
‘’พี่ภูอ่า’’
 
ยิ่งเขินแก้มก็ยิ่งแดง โอ้ยยย น่ารักไม่ไหวแล้ววว
 
‘’กันต์’’
 
‘’คร๊าบบบ’’
 
กันต์ตอบพร้อมกับเอนตัวนอนลงบนตักผม
 
‘’รักพี่มั้ย’’
 
กันต์ชะงักนิดนึงกับคำถามของผม ก่อนจะมองหน้าผม
 
‘’ทำไมพี่ภูถามกันต์แบบนี้ล่ะ’’
 
นั่นสิ ทำไมผมถึงถามกันต์แบบนี้ล่ะ ผมเพียงแค่อยากได้ยินกันต์พูดว่ารักผม ผมแค่อยากมั่นใจว่ากันต์รักผม
 
‘’ก็อยากรู้ ตอบมาสิ’’
 
‘’กันต์รักพี่ภูนะครับ แล้วพี่ภูรักกันต์มั้ย’’
 
คำถามนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะตอบไม่ได้แต่ตอนนี้ผมตอบมันได้แล้ว ความรู้สึกจริง ๆ ของผม ความรู้สึกที่ออกมาจากใจของผมจริง ๆ ที่ไม่ใช่แค่การแสดงละครเท่านั้น
 
‘’พี่ก็รักกันต์นะ’’
 
ผมตอบพร้อมกับก้มหน้าลงไปจูบที่ปากอวบอิ่มของกันต์ กันต์ดูจะตกใจนิด ๆแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนผม จูบนี้เป็นจูบแรกของเรา จูบที่ดูดดื่ม ไม่ใช่แบบทุกครั้งที่ผ่านมาที่แค่แตะปากกันเฉย ๆ เราจูบกันเนิ่นนานจนผมผละออกมาอย่างเสียดาย ผมอยากครอบครองทุกอย่างของกันต์แต่ตอนนี้ผมต้องหยุด เพราะผมมีคำถามที่อยากถามกันต์มากอยู่คำถามนึง เป็นคำถามที่ผมกลัวคำตอบของมัน
 
‘’กันต์’’
 
‘’ครับ’’
 
‘’ถ้าพี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่กันต์คิด ถ้าวันนึงพี่ทำผิดกับกันต์มาก ๆ มากจนไม่น่าให้อภัย กันต์จะยกโทษให้พี่ได้มั้ย’’
 
กันต์มองหน้าผมงง ๆ ก่อนจะยิ้มออกมา
 
‘’ทำไมพี่ภูถามแบบนี้ล่ะครับ’’
 
ผมก็แค่อยากรู้ว่าถ้าถึงวันนั้นวันที่กันต์รู้ความจริงทุกอย่างกันต์จะให้อภัยผมได้มั้ย
 
‘’ก็ถามไว้เฉย ๆ ‘’
 
‘’อืมมม ไม่รู้สิ กันต์ไม่เคยคิดอ่ะ เพราะกันต์เชื่อใจพี่ภู’’
 
‘’แล้วถ้าเกิดมันมีวันนั้นล่ะ กันต์จะทำยังงัย’’
 
‘’อืมมม ถ้าพี่ภูทำให้กันต์เสียใจ พี่ภูก็จะไม่ได้เจอกันต์อีก แต่คงจะไม่มีวันนั้นหรอกเนอะ’’
 
คำตอบของกันต์ทำเอาผมอึ้งไปเลย จะไม่ได้เจอกันต์อีกงั้นหรอ มันทำให้ผมกลัว ผมกลัวว่ากันต์จะไปในที่ที่ผมไม่สามารถหากันต์เจอ ถ้าวันนั้นมาถึงผมจะอยู่ยังงัย ถ้าไม่มีกันต์อยู่ข้าง ๆ ผมจะทำยังงัย
 
ผมจับมือกันต์มาแนบที่แก้มกันต์มองหน้าผมงง ๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
 
‘’สัญญาได้มั้ย ว่าจะไม่หนีไปไหน’’
 
‘’ถ้าพี่ภูไม่ทำให้กันต์เสียใจกันต์ก็จะไม่ไปไหน จะอยู่ตรงนี้ อยู่ข้าง ๆ พี่ภู’’
 
กันต์ตอบพร้อมกับรอยยิ้ม รอยยิ้มที่มีให้กับผม รอยยิ้มที่ทำให้ผมกลัว ผมกลัวว่ารอยยิ้มนี้จะหายไป ยิ่งผมรักกันต์มากเท่าไหร่ผมก็กลัวจะสูญเสียกันต์ไปมากเท่านั้น ถ้าถึงวันนั้นกันต์จะยังมีรอยยิ้มแบบนี้ให้กับพี่มั้ยนะ ถึงวันนั้นถ้าพี่ขอโทษกันต์จะรับฟังมั้ย จะยกโทษให้พี่ได้มั้ย ถ้าพี่ขอโอกาสอีกครั้งกันต์จะให้พี่ได้มั้ย ทุกคำถามเป็นคำถามที่ผมอยากรู้คำตอบแต่ผมไม่สามารถถามกันต์ได้เลย...
 
*****************************************************************************************