For Love เพราะ...รัก

ภู Say:

 

 

 

 

 

‘’ไอ้ภู..!!!’’

 

เสียงเรียกของไอ้ไม้ทำให้ผมหลุดจากความคิดของตัวเอง

 

‘’อะรัยของมึง’’

 

ตอนนี้ผมกำลังทำกับข้าวให้อยู่แล้วก็กำลังคิดอะรัยไปเรื่อยเปื่อย

 

‘’มึงทำรัยวะ’’

 

เอ้า ไอ้นี่ถามแปลกก็เห็นอยู่ว่าทำกับข้าว

 

‘’ก็ทำกับข้าวงัย’’

 

‘’เอออ กูรู้ว่ามึงทำกับข้าว แต่ที่ถามเนี่ยหมายถึงว่ามึงทำอะรัยกินวะ’’

 

อ่ออ แล้วก็ไม่พูดให้เคลียร์

 

‘’ยำรวมมิตรกับไข่เจียวหมูสับ’’

 

‘’แล้วยำรวมมิตรกับไข่เจียวหมูสับนี่เค้าใส่ถั่วฝักยาวกันด้วยหรอวะ’’

 

ไอ้ไม้พูดพร้อมกับมองมาที่ผมที่กำลังหั่นถั่วฝักยาว...??? เออ แล้วจะเอาถั่วฝักยาวมาทำมั้ยเนี่ย สติกูอยู่หนายยยยย

 

‘’เอ้า ไอ้ควาย ก็กูจะทำยำรวมมิตร ในตู้มีอะรัยกูก็ใส่หมดแหละเค้าถึงเรียกว่ายำรวมมิตรงัย มีอะรัยก็ใส่ ๆ ไป’’

 

แถสดครับผม แหะแหะ ไอ้ไม้ทำหน้างงแล้วมองหน้าผม

 

‘’หรอว่ะ มันจะอร่อยงั้ย’’

 

ไอ้นี่ก็เชื่อวุ้ย ฮ่า ๆ ๆ ผมไม่ค่อยจะแปลกใจเท่ารัยเพราะความสามารถในการเข้าครัวของไอ้ไม้นั้นถือว่าติดลบครับ

 

‘’เออ’’

 

ผมตอบมันพร้อมกับยิ้มกวน ๆ ให้มัน แล้วมันก็มองหน้าผมก่อนจะเดินเกาหัวออกไป ผมจึงหันมาทำกับข้าวต่อ ไม่นานก็เสร็จผมจึงเรียกไอ้ไม้ให้มากินข้าวพอมันมาถึงมันก็ทำหน้างง ๆ มองหน้าผมสลับกับกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะ

 

‘’ไหนว่าจะใส่ถั่วฝักยาวด้วยงัยไม่เห็นมีเลย’’

 

นี่มึงยังไม่จบเรื่องถั่วฝักยาวใช่มั้ย สงสัยอะรัยหนักหนาว่ะ

 

‘’กูลองชิมแล้ว มันไม่อร่อย เลยเอาออก มึงนี่เรื่องมากว่ะ ทำให้แดกก็แดก ๆ ไปเหอะ’’

 

ผมพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปาก รำคาญมันครับ จะซักอะรัยมากมายก็ไม่รู้

 

‘’มึงสับสนอะรัยหรือป่าววะ ไอ้ภู ช่วงนี้มึงแปลก ๆ ไปนะ’’

 

ผมมองหน้ามันนิดนึงก่อนจะส่ายหน้าให้มันก็ไม่ได้ถามอะรัยผมต่อก้มหน้าก้มตากินข้าวไป เฮ้อออ นั่นสินะช่วงนี้ผมเป็นอะรัย ทำมัยต้องคิดถึงแต่ไอ้แว่นนั่นอยู่ตลอดเวลาด้วย ผมรู้สึกว่าอยากจะอยู่กับมันตลอดเวลา อยากเจอหน้า อยากกอด อยากจูบ อยากเป็นเจ้าของมัน ไอ้อาการแบบนี้มันหมายความว่าอะรัย หรือว่าผมจะรักมันเข้าแล้ว แล้วถ้าเกิดผมรักมันเข้าแล้วจริง ๆ ผมควรจะทำยังงัยดี แล้วไอ้ดินมันจะว่าอะรัยผมมั้ยที่ไปตกหลุมรักคนที่มันไม่ชอบหน้า แล้วแผนการที่วางแผนกันจะทำยังงัยต่อไปดี ตอนนี้ผมสับสนไปหมด ผมมองหน้าไอ้ไม้ที่กำลังกินข้าวอย่าเอร็ดอร่อย

 

‘’มึงว่ากันต์เป็นงัยมั่งวะ’’

 

มันเงยหน้าจากจานข้าวมองผมด้วยสายตางุนงง

 

‘’ก็ดีนะ ถามทำมัยวะ’’

 

‘’ป่าววว ก็ถามดูเฉย ๆ ไม่ได้รึงัย’’

 

ผมตอบพร้อมกับหลบสายตาของมันที่มองมาอย่างจับผิด

 

‘’ไอ้ภู’’

 

เรียกมัยว้า ผมทำเป็นไม่สนใจก้มหน้ากินข้าวต่อไป อย่ามองกูด้วยสายตาจับผิดได้มั้ยวะ

 

‘’นี่มึงรักมัน???’’

 

อึก...!!!

 

ผมถึงกับสะอึกกับคำพูดของไอ้ไม้ ผมเงยหน้ามองมันที่ตอนนี้ก็นั่งจ้องผมอยู่เหมือนกัน เอออ กูยอมรับก็ได้ว่ากูชอบมันรึอาจจะรัยเลยก็ได้

 

‘’การที่กูคิดถึงแต่มัน อยากเจอหน้ามันอยู่ตลอดเวลา แบบนี้เรียกว่ารักรึป่าววะ’’

 

มันเลิกคิ้วมองผม

 

‘’ชัวร์ พันเปอร์เซ็น มึงรักมันแล้วล่ะ’’

 

มันตอบพร้อมกับรอยยิ้ม

 

‘’มึงจะว่าอะรัยมั้ย ที่กูรักมัน’’

 

ผมถามไอ้ไม้ไป มันมองหน้าผมงง ๆ

 

‘’กูจะว่าทำมัย มันไม่ใช่เมียกูหนิ’’

 

สาสสสส กูขอแบบสาระได้ป่าววะ

 

‘’แล้วมึงว่าไอ้ดินมันจะว่างัยวะ’’

 

มันมองหน้าผมนิ่งคิ้วขมวด

 

‘’ไม่รู้ว่ะ กูไม่ใช่ไอ้ดิน’’

 

พอจบ กูไม่ปรึกษามึงแล้ว ไอ้เพื่อนเชี่ยยยย ปรึกษาห่ารัยไม่เคยได้

 

‘’เพราะเรื่องนั้นใช่มั้ยมึงถึงเป็นแบบนี้อ่ะ’’

 

มันคงหมายถึงเรื่องที่ไอ้ดินให้ผมไปหลอกกันต์ ผมมองหน้ามันไม่ได้พูดอะรัยได้แต่พยักหน้านิดนึงเป็นคำตอบ

 

‘’มึงก็ไปคุยกับมันดิ กูว่ามันต้องเข้าใจอยู่แล้ว’’

 

เฮ้อออ มันจะง่ายอย่างนั้นเลยหรอวะ เพราะจากที่ผมดูแล้วไอ้ดินมันไม่ค่อยจะชอบกันต์ซักเท่าไหร่ ไม่งั้นมันคงไม่ให้ผมทำอะรัยแบบนี้หรอก

 

‘’ไอ้ภู’’

 

ไอ้ไม้เรียกผมหลังจากที่เรากินข้าวกันเสร็จแล้วก็มานั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่นกันบอกตามตรงว่าผมดูไม่รู้เรื่องเลยเพราะมัวแต่นั่งคิดเรื่องกันต์

 

‘’ว่า’’

 

ผมตอบพร้อมกับยกเบียร์ขึ้นดื่ม

 

‘’มึงได้น้องเค้ายังวะ’’

 

แค่กก แค่กก ...!!!

 

ถึงกับสำลักครับผม ไอ้เชี่ยยยยย พูดอะรัยของมึงวะ ผมมองหน้าไอ้ไม้ที่ตอนนี้นั่งหัวเราะผมไปเรียบร้อยแล้ว เอ่ออ ยังงัยดีล่ะ คือผมก็คิดนะเรื่องแบบนี้อ่ะ เวลาอยู่กับมันผมก็ต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำอะรัยเกินเลย เพราะผมต้องมาศึกษาวิธีก่อนที่ผ่านมาถึงผมจะนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ถึงยังงัยกับผู้ชายผมก็ยังไม่เคยมาก่อนงัย เลยต้องศึกษาสักนิดนึงก่อนไปปฏิบัติจริง

 

‘’ยังเว้ยยย’’

 

‘’ทำไมวะ’’

 

คือกูจะบอกมึงยังงัยดีวะ ผมมองหน้าไอ้ไม้ที่ตอนนี้มองหน้ากดดันผมอยู่

 

‘’เอ่อออ’’

 

‘’หรือว่ามึงทำไม่เป็นวะ ฮ่า ๆ ๆ’’

 

‘’เชี่ยยยย กูไม่ได้ทำไม่เป็นเว้ยยย’’

 

เออ หัวเราะเข้าไปนะ ใครมันจะไปเก่งเหมือนมึงล่ะสาสสส เซงครับ

 

‘’โอ่ยยย เหนื่อย’’

 

มันหัวเราะผมจนตัวสั่นตัวคลอน แม่งง มันน่าถีบให้ตกโซฟา เบื่อขี้หน้ามันครับ ไปหากันต์ดีกว่า

 

‘’แล้วจะไปไหน’’

 

มันถามทันทีที่ผมลุกออกจากโซฟาแล้วเดินไปใส่รองเท้า

 

‘’ไปหาแฟนกูดิ เบื่อจะคุยกับมึงแล้ว’’

 

ผมตอบแล้วก็เดินออกมาเลยขี้เกียดต่อความยาวสาวความยืด ผมขับลูกชายสุดที่รักมาหากันต์ที่คอนโดว่าแต่มันอยู่รึป่าววะ เมื่อเช้าที่คุยกันเห็นบอกว่าเลิกเรียนแล้วจะไปเดินเล่นบ้านพี คือตอนแรกผมก็งงนะว่าทำไมต้องไปเดินเล่นที่บ้านพี จนถึงบางอ้อว่าบ้านพีก็คือห้างxxx เฮ้ออ รวยกันจริง ๆ ครับ ถอนหายใจนิดนึงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหากันต์

 

‘’กันต์อยู่ไหน’’

 

\\\‘’กินข้าวอยู่บ้านพีครับ’’///

 

‘’จะกลับตอนไหน’’

 

\\\‘’อีกสักพักครับ พี่ภูมีรัยป่าว’’///

 

‘’พี่อยู่หน้าคอนโดกันต์อ่ะ’’

 

\\\‘’ขึ้นไปรอที่ห้องสิครับ รหัสก็บอกไปแล้วหนิ’’///

 

‘’อืมมม แล้วกลับยังงัย ให้พี่ไปรับมั้ย’’

 

\\\‘’เดี๋ยวพีไปส่ง พี่ภูขึ้นไปรอบนห้องเลยนะ’’///

 

‘’รู้แล้ว ๆ สั่งจัง’’

 

\\\‘’งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกันต์จะรีบกลับนะครับ’’///

 

พอกันต์วางสายผมก็เดินขึ้นลิฟท์ไปห้องกันต์ เปิดประตูเข้าไปก็พบกับห้องที่ตกแต่งแบบเรียบง่าย เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นเข้ากันอย่างลงตัว มีห้องนอนสองห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องครัว แบ่งสัดส่วนกันอย่างชัดเจน และมีระเบียงห้องเอาไว้รับลม ผมมาที่นี่หลายครั้งแล้วครับแต่ยังไม่เคยนอนค้างนะ บอกตามตรงว่าผมกลัวอดใจไม่ไหว ผมนอนดูหนังอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกำลังเคลิ้ม ๆ ก็ได้ยินเสียงปิดประตูเมื่อหันไปมองก็เจอกับกันต์ที่ถือถุงมาเต็มมือไปหมด

 

‘’กลับมาแล้วครับ’’

 

มาพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ผมอยากจะกระโจนเข้าใส่แต่ต้องห้ามใจตัวเองไว้

 

‘’ซื้ออะรัยมาเยอะแยะ’’

 

ผมถามกันต์ที่ตอนนี้มานั่งที่โซฟาข้าง ๆ ผม

 

‘’ของใช้นิดหน่อย แล้วก็พวกอาหารสดครับ’’

 

‘’ทำเป็น???’’

 

ผมเลิกคิ้วถามกันต์

 

‘’ก็ให้พี่ภูทำให้กินงัย’’

 

กันต์พูดพร้อมกับทำแก้มป่อง จนผมอดไม่ได้ที่จะก้มไปหอมมัน

 

‘’พี่ภูอ่า’’

 

ยิ่งเขินแก้มก็ยิ่งแดง โอ้ยยย น่ารักไม่ไหวแล้ววว

 

‘’กันต์’’

 

‘’คร๊าบบบ’’

 

กันต์ตอบพร้อมกับเอนตัวนอนลงบนตักผม

 

‘’รักพี่มั้ย’’

 

กันต์ชะงักนิดนึงกับคำถามของผม ก่อนจะมองหน้าผม

 

‘’ทำไมพี่ภูถามกันต์แบบนี้ล่ะ’’

 

นั่นสิ ทำไมผมถึงถามกันต์แบบนี้ล่ะ ผมเพียงแค่อยากได้ยินกันต์พูดว่ารักผม ผมแค่อยากมั่นใจว่ากันต์รักผม

 

‘’ก็อยากรู้ ตอบมาสิ’’

 

‘’กันต์รักพี่ภูนะครับ แล้วพี่ภูรักกันต์มั้ย’’

 

คำถามนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะตอบไม่ได้แต่ตอนนี้ผมตอบมันได้แล้ว ความรู้สึกจริง ๆ ของผม ความรู้สึกที่ออกมาจากใจของผมจริง ๆ ที่ไม่ใช่แค่การแสดงละครเท่านั้น

 

‘’พี่ก็รักกันต์นะ’’

 

ผมตอบพร้อมกับก้มหน้าลงไปจูบที่ปากอวบอิ่มของกันต์ กันต์ดูจะตกใจนิด ๆแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนผม จูบนี้เป็นจูบแรกของเรา จูบที่ดูดดื่ม ไม่ใช่แบบทุกครั้งที่ผ่านมาที่แค่แตะปากกันเฉย ๆ เราจูบกันเนิ่นนานจนผมผละออกมาอย่างเสียดาย ผมอยากครอบครองทุกอย่างของกันต์แต่ตอนนี้ผมต้องหยุด เพราะผมมีคำถามที่อยากถามกันต์มากอยู่คำถามนึง เป็นคำถามที่ผมกลัวคำตอบของมัน

 

‘’กันต์’’

 

‘’ครับ’’

 

‘’ถ้าพี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่กันต์คิด ถ้าวันนึงพี่ทำผิดกับกันต์มาก ๆ มากจนไม่น่าให้อภัย กันต์จะยกโทษให้พี่ได้มั้ย’’

 

กันต์มองหน้าผมงง ๆ ก่อนจะยิ้มออกมา

 

‘’ทำไมพี่ภูถามแบบนี้ล่ะครับ’’

 

ผมก็แค่อยากรู้ว่าถ้าถึงวันนั้นวันที่กันต์รู้ความจริงทุกอย่างกันต์จะให้อภัยผมได้มั้ย

 

‘’ก็ถามไว้เฉย ๆ ‘’

 

‘’อืมมม ไม่รู้สิ กันต์ไม่เคยคิดอ่ะ เพราะกันต์เชื่อใจพี่ภู’’

 

‘’แล้วถ้าเกิดมันมีวันนั้นล่ะ กันต์จะทำยังงัย’’

 

‘’อืมมม ถ้าพี่ภูทำให้กันต์เสียใจ พี่ภูก็จะไม่ได้เจอกันต์อีก แต่คงจะไม่มีวันนั้นหรอกเนอะ’’

 

คำตอบของกันต์ทำเอาผมอึ้งไปเลย จะไม่ได้เจอกันต์อีกงั้นหรอ มันทำให้ผมกลัว ผมกลัวว่ากันต์จะไปในที่ที่ผมไม่สามารถหากันต์เจอ ถ้าวันนั้นมาถึงผมจะอยู่ยังงัย ถ้าไม่มีกันต์อยู่ข้าง ๆ ผมจะทำยังงัย

 

ผมจับมือกันต์มาแนบที่แก้มกันต์มองหน้าผมงง ๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน

 

‘’สัญญาได้มั้ย ว่าจะไม่หนีไปไหน’’

 

‘’ถ้าพี่ภูไม่ทำให้กันต์เสียใจกันต์ก็จะไม่ไปไหน จะอยู่ตรงนี้ อยู่ข้าง ๆ พี่ภู’’

 

กันต์ตอบพร้อมกับรอยยิ้ม รอยยิ้มที่มีให้กับผม รอยยิ้มที่ทำให้ผมกลัว ผมกลัวว่ารอยยิ้มนี้จะหายไป ยิ่งผมรักกันต์มากเท่าไหร่ผมก็กลัวจะสูญเสียกันต์ไปมากเท่านั้น ถ้าถึงวันนั้นกันต์จะยังมีรอยยิ้มแบบนี้ให้กับพี่มั้ยนะ ถึงวันนั้นถ้าพี่ขอโทษกันต์จะรับฟังมั้ย จะยกโทษให้พี่ได้มั้ย ถ้าพี่ขอโอกาสอีกครั้งกันต์จะให้พี่ได้มั้ย ทุกคำถามเป็นคำถามที่ผมอยากรู้คำตอบแต่ผมไม่สามารถถามกันต์ได้เลย...

 

*****************************************************************************************