For Love เพราะ...รัก

กันต์ Say:

‘’พี่ภู’’

ผมเอ่ยปากเรียกพี่ภูเบา ๆ ทำไมวันนี้พี่ภูแปลก ๆ นะ ถามคำถามอะรัยก็ไม่รู้ แล้วช่วงนี้ก็ชอบนั่งเหมอลอยบ่อย ๆ นี่พี่ภูเค้าเป็นอะรัยรึป่าวนะ

‘’ว่างัยครับ’’

ผมลุกจากตักพี่ภูแล้วมานั่งจ้องหน้าพี่ภู

‘’พี่ภูมีปัญหาอะรัยรึป่าวครับ บอกกันต์ได้นะ’’

‘’ไม่มีอะรัยหรอก แล้วนี่กันต์ไปไหนทำอะรัยมาไม่เห็นเล่าให้พี่ฟังมั่งเลย’’

พี่ภูลูบหัวผมพร้อมกับรอยยิ้ม เฮ้อออ เปลี่ยนเรื่องอีกแล้ว ในเมื่อพี่ภูไม่อยากบอกผมก็จะทำอะรัยได้ หลังจากนั้นเราก็นั่งคุยกันถึงเรื่องที่ผมไปทำมาวันนี้ วันนี้หลังจากเลิกเรียนแล้วผม พี เก้า ก็ไปหาอะรัยกินกัน ส่วนเอกไม่ได้ไปเพราะต้องซ้อมบาส ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าเอกกับเก้าแปลก ๆ ไป ไม่ค่อยคุยกันเหมือนเดิมแล้วก็ไม่ไปไหนมาไหนกันเหมือนเมื่อก่อนที่เห็นเอกที่ไหนก็ต้องเห็นเก้าที่นั่นเหมือนเป็นเงาตามตัวของกันและกัน ถามว่าทะเลาะกันรึป่าวเก้าก็บอกว่าไม่ได้ทะเลาะ ผมจึงไม่อยากจะเซ้าซี้อะรัยมากคิดว่าถ้าเก้าอยากจะเล่าให้ฟังเดี๋ยวก็เล่าเองแหละ ส่วนพีที่ช่วงนี้ก็แปลก ๆ เหมือนกัน ผมถามเรื่องคนที่รับโทรศัพท์วันนั้นก็บอกแค่ว่าเพื่อน ผมจึงแกล้งพูดไปว่าเสียงเหมือนพี่ไม้เลยพีก็ไม่พูดอะรัย น่าสงสัยจริง ๆ นั่นแหละ แต่เอาเป็นว่าถ้าเพื่อนยังไม่พร้อมจะพูดผมก็ไม่ว่าอะรัย รอฟังวันที่ทุกคนพร้อมจะพูดก็แล้วกัน ผมกับพี่ภูคุยกันจนดึกดื่นพี่ภูก็ไม่มีท่าทีว่าจะกลับบ้านสักที ผมง่วงแล้วนะ พรุ่งนี้ก็มีเรียนเช้าด้วย

‘’ดึกแล้วพี่ภูไม่กลับบ้านหรอ’’

ผมง่วงนอนจนจะหลับอยู่แล้วนะ หรือว่าจะนอนที่นี่ถ้าจะนอนผมก็ไม่ว่าอะรัยนะแต่พี่ภูเองก็ไม่เคยพูดว่าจะนอนกับผมที่นี่ ถ้าผมจะชวนให้นอนมันจะดูไม่ดีมั้ยเนี่ย

‘’พี่นอนที่นี่ได้มั้ย’’

ผมมองหน้าพี่ภูก่อนจะยิ้มนิด ๆ

‘’แล้วพรุ่งนี้พี่ภูมีเรียนกี่โมง ถ้านอนแล้วจะไปเรียนทันมั้ย’’

‘’บ่าย เดี๋ยวค่อยกลับไปแต่งตัวที่บ้าน’’

‘’งั้นพี่ภูจะนอนห้องกันต์หรือว่าจะนอนอีกห้อง ถ้าพี่ภูจะนอนห้องกันต์เดี๋ยวกันไปนอนอีกห้องก็ได้นะ’’

พี่ภูมองหน้าผมงง ๆ ทำไมมองผมแบบนี้ล่ะ อย่าบอกนะว่าพี่ภูคิดจะนอนด้วยกันกับผมอ่ะ

‘’ทำไมนอนด้วยกันไม่ได้ล่ะ’’

นั่นงัยว่าแล้ว แล้วจะตอบยังงัยดีล่ะ

‘’เอ่อออ.....’’

เอางัยดีล่ะ ถ้าจะบอกว่าผมคิดเรื่องนั้น พี่ภูจะมองผมไม่ดีรึป่าวอ่ะ

‘’กันต์...’’

ทำไมต้องทำเสียงแบบนี้ด้วยล่ะ แล้วไอ้สายตาแบบนี้คืออะรัย

(-\\\-) ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมไม่กล้าสบตากับพี่ภูแล้วล่ะ

‘’ค...ครับ’’

ทำไมต้องสั่นด้วยเนี่ยยย

‘’กันต์กลัวพี่หรอ’’

‘’ป่าวครับ กันต์....เอ่อออ’’

ผมไม่ได้กลัวพี่ภูนะครับ เพียงแต่มัน เอ่ออ... มัน... มันยังไม่พร้อมอ่า

ผมก้มหน้าหลบตาพี่ภูที่ตอนนี้นั่งจองผมจนผมจะละลายอยู่แล้ว

‘’กันต์...’’

ง่ะ เรียกอีกแล้วอ่า ผมอายจนไม่กล้ามองหน้าพี่ภูที่ตอนนี้ค่อย ๆ โน้มตัวมาหาผม เอางัยดีเนี่ยย หลับตาเลยละกันต์ไม่กล้าสบตาแล้วอ่ะ

ตอนนี้ผมไม่กล้าสู้กับสายตาของพี่ภูจนต้องหลับตาลง ผมรู้สึกถึงเสียงลมหายใจของพี่ภูก่อนที่ผมจะสัมผัสได้ถึงริมฝีปากของพี่ภูที่กำลังบดเบียดเบา ๆ กับริมฝีปากผม ลิ้นที่แทรกผ่านเข้ามาดึงเอาสติและความนึกคิดของผมออกปจนหมดเหลือแต่เพียงร่างกายที่ทำตามตามสัญชาตญาณและเสียงเรียกร้องจากส่วนลึกของหัวใจ พี่ภูพรมจูบลงบนใบหน้าของผมไล่ตั้งแต่หน้าผากจรดปลายคางดูดเม้มที่ซอกคอแล้วลากลิ้นผ่านลงไปตามลำตัวของผม ก่อนที่พี่ภูจะผละตัวออกไปแล้วอุ้มผมเดินเข้าห้องนอนพี่ภูวางผมลงบนที่นอนแล้วเลิกเสื้อของผมขึ้นก่อนที่ปลายลิ้นจะแตะลงที่ปลายยอกอกของผมเบา ๆ

‘’อ้ะ...’’

สัมผัสของพี่ภูทำให้ผมหลุดเสียงแปลก ๆ ออกมา ผมรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของตัวเองร้อนผ่าวเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่ผมไม่เคยได้สัมผัส รู้ตัวอีกทีทั้งผมและก็พี่ภูก็ตัวเปล่าเปลือยด้วยกันทั้งคู่ ตอนนี้สมองของผมเบลอไปหมด ปากพี่ภูสาละวนอยู่กับยอดอกของผมส่วนมือก็เลื่อนลงมาเล้าโลมที่แก่นกายของผม ผมสะดุ้งนิด ๆ เมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่กำลังลุกล้ำช่องทางด้านหลังของผมก่อนจะชักนิ้วเข้าออกทางด้านหลังพร้อมกับชักรูดทางด้านหน้าปากก็จูบเม้มที่ยอดอก พี่ภูเล้าโลมผมทุกส่วน ตอนนี้ผมทั้งทั้งเสียดและเสียวไปพร้อม ๆ กัน สมองขาวโพลนไปหมดก่อนที่อีกนิ้วจะตามเข้ามา

‘’อื้ออ....’’

ผมครางพร้อมกับกัดปากแน่นเพราะเริ่มรู้สึกเจ็บ

‘’กันต์ อย่าเกร็งนะครับ ผ่อนคลายนะ’’

พี่ภูบอกผมพร้อมกับเล้าโลมด้านหน้าให้มากขึ้นดึงให้ผมคล้อยตามไปที่อื่นแทนที่จะพุ่งความรู้สึกไปยังจุดที่ถูกรุกราน พอเห็นว่าผมเริ่มจะผ่อนคลายมากขึ้นนิ้วที่สามก็ตามเข้ามามันยิ่งทำให้ผมเจ็บมากขึ้น มันทั้งเจ็บและก็อึดอัดจนผมคิดว่าผมจะทนไม่ไหวแล้ว

‘’อ้ะ..พี่ภู..กันต์เจ็บ..’’

ผมพยายามเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก

พี่ภูมองหน้าผมยิ้มนิดนึงก่อนจะโน้มตัวมาจูบที่ปากผมแล้วก็ไล่ลงมาที่ซอกคอ มือก็ยังคงทำงานไม่หยุด

นิ้วทั้งสามที่อยู่ข้างในตัวผมกวาดควานเหมือนหาอะรัยบางอย่างและก็เหมือนว่าจะไปโดนจุดจุดนึงที่ทำให้ผมสะดุ้งวาบไปทั้งตัว

‘’อ้ะ..พี่..ภู..ตรงนั้น..อ้ะ..’’

เสียงร้องหลุดออกมาจากผมแบบควบคุมไม่ได้ทันทีมันเสียวไปหมดพี่ภูยังคงคลึงเล่นกับจุดนั้นสลับกับกดเบา ๆ ทำให้ตัวผมกระตุกเป็นพัก ๆ อีกมือก็เร่งรูดที่แก่นกายของผม จนผมรู้สึกว่าตัวเบาหวิวทุกอย่างมันขาวโพลนไปหมดก่อนที่ร่างจะเกร็งกระตุกพร้อมกับปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะมือพี่ภูไปหมดผมหอบหายใจถี่นอนหมดเรี่ยวแรงก่อนที่พี่ภูจะถอนนิ้วออกมาจากทางด้านหลังของผม แล้วก็จับขาทั้งสองข้างของผมให้แยกออกจากกัน ก่อนที่พี่ภูจะลุกเดินไปหยิบโลชั่นทาผิวของผมที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเดินกลับมาพร้อมกับโถมทับมาที่ตัวผม

‘’จะทำจริง ๆ หรอครับ กันต์กลัวอ่ะ’’

ผมถามพร้อมกับมองหน้าพี่ภูด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

‘’ไม่ต้องกลัวนะ เชื่อใจพี่นะครับ’’

พี่ภูบอกผมก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงความเย็นที่ปากทางเข้าด้านหลังของผม มือหนาบีบคั้นที่บั้นท้ายผมอย่างเต็มมืออีกมือก็รูดรั้งที่แก่นกายของผมก่อนที่พี่ภูจะพยายามดันแก่นกายเข้ามาในตัวผม

‘’อ้ะ..เจ็บ..เอาออกไป..อ้ะ’’

แต่เพียงแค่นิดเดียวผมก็รู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

‘’ผ่อนคลายนะครับ กันต์อย่าเกร็ง’’

พี่ภูบอกกับผมพร้อมกับดันมันเข้ามาอีก

‘’อึก..พี่ภู..กันต์..เจ็บ’’

ผมพูดพร้อมกับพยายามที่จะดันตัวพี่ภูออกไป แต่เหมือนพี่ภูจะไม่ฟังยังคงพยายามที่จะดันมันเข้ามาจนมิดลำ

เฮือกก..!!!

ผมผวากอดพี่ภูพร้อมกับจิกเล็บลงบนหลังพี่ภูจนคิดว่าเลือดพี่ภูต้องออกแน่ ๆ

‘’ซี๊ดดด..กันต์..’’

พี่ภูครางพร้อมกับหน้าที่เหย่เก

พี่ภูแช่ไว้อย่างนั้นสักพักพร้อมกับดูดเม้มที่ยอดอกของผมก่อนจะเริ่มขยับสะโพก ตอนนี้ผมทั้งเจ็บและเสียวปนเปกันไปหมด

‘’อ้ะ..อ้ะ..พี่ภู..อ้ะ’’

ผมหลุดเสียงครางออกไปตามจังหวะที่พี่ภูกระแทกลงมา

‘’อื้มม..กันต์..ซี๊ดดด..’’

พี่ภูครางเรียกชื่อมพร้อมกับหอบหายใจ

ตอนนี้ความเจ็บของผมได้หายไปหมดเหลือไว้แต่ความเสียวซ่าน

‘’อ้ะ..อ้ะ..พี่ภู..กันต์..อ้า..’’

ผมรู้สึกว่าใกล้จะปลดปล่อยอีกครั้งมันเสียวไปหมด หัวสมองผมขาวโพลนก่อนที่ร่างจะเกร็งกระตุกและปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาผมหอบหายใจถี่รู้สึกว่าตัวมันเบาหวิวดวงตาพร่าเลือนไปหมด

‘’กันต์..อ้ะ..ซี๊ดด..’’

พี่ภูครางก่อนที่ร่างจะเกร็งกระตุกผมรู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ ภายในตัวผม พี่ภูหอบหายใจถี่ก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากผมทั้ง ๆ แก่นกายยังคงเชื่อมอยู่ที่ตัวของผม

‘’กันต์เป็นของพี่แล้วนะ’’

คำพูดของพี่ภูทำให้หัวใจของผมพองโตพี่ภูพูดพร้อมซบลงกับซอกคอของผมแล้วก็จูบเม้มจนผมคิดว่ามันต้องเกิดรอยแน่ ๆ

‘’ครับ’’

ผมเป็นของพี่ภูทั้งตัวและหัวใจ ผมตอบพร้อมกับซุกหน้าลงกับอกของพี่ภู

‘’พี่รักกันต์นะ’’

‘’กันต์ก็รักพี่ภูครับ’’

พี่ภูจูบที่หน้าผากผมก่อนจะไล่ลงมาที่แก้มแล้วก็ปาก เราจูบกันสักพักจนผมต้องผละออกแล้วออกแรงดันพี่ภูให้ออกไปจากตัวผมเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในตัวผมมันเริ่มจะพองตัวอีกครั้งแล้ว

‘’พี่ภูกันต์หนัก’’

ผมบอกพร้อมกับทำหน้างอใส่พี่ภูมองหน้าผมแล้วยิ้มน้อย ๆ

‘’อืมมม’’

‘’อืมแล้วก็ลุกซิครับ’’

ผมใช้มือดันพี่ภูให้ออกไปอีกครั้งซึ่งก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่เพราะพี่ภูไม่ขยับเลย

‘’กันต์’’

‘’หืมมม’’

พี่ภูที่กำลังซบอยู่กับซอกคอของผมเงยหน้าจ้องหน้าผมด้วยสายตาหวานเยิ้ม

‘’ขออีกนะ’’

พี่ภูพูดพร้อมกับจูบปากผมเบา ๆ ขบเม้มที่ริมฝีปาก แล้วค่อย ๆ สอดลิ้นเข้ามาภายใน อืมมม แล้วผมจะทำอะรัยได้นอกจากปล่อยให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอีกรอบหรืออาจจะอีกหลาย ๆ รอบซึ่งผมก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่ามันจะจบลงตอนไหน

..................................................................................................................................................................

ผมสะดุ้งตื่นมาตอนแปดโมงเช้าเพราะเสียงนาฬิกาปลุก วันนี้ผมมีเรียนตอนเก้าโมง

‘’อ้ะ..’’

ทันทีที่ขยับตัวก็รู้สึกปวดระบมไปทั้งตัวเลย พยายามที่จะยันตัวลุกขึ้นเพื่อจะไปอาบน้ำ

‘’จะไปไหน’’

ยังไม่ทันจะขยับไปไหนก็โดนดึงกลับลงมานอนที่เดิมโดยคนที่ทำให้ผมเจ็บไปทั้งตัวแบบนี้

‘’กันต์จะไปเรียน สายแล้ว’’

ผมตอบพร้อมกับแกะแขนพี่ภูที่เกาะเอวผมอยู่ตอนนี้เรายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ากันเลยครับ บอกตรง ๆ ว่าเมื่อคืนนี้ผมหลับไปตอนไหนผมยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ รู้แค่ว่าหลับไปทั้ง ๆ ที่พี่ภูยังคงอยู่ในตัวผม

‘’ไหวหรอ ขาดวันนึงไม่เป็นรัยหรอก’’

พี่ภูพูดพร้อมกับดึงผมลงไปนอนซบที่อก อืมม เอาจริง ๆ ก็ไม่ไหวหรอก แค่ขยับตัวนิดนึงก็ปวดไปหมดแล้วถ้าจะให้ไปเดินก็คงจะไม่ไหว พอคิดได้ดังนั้นผมจึงซุกหน้ากับอกพี่ภูก่อนจะหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

‘’งืมม...’’

ผมตื่นมาเพราะรู้สึกเหมือนจะไม่สบาย มันปวดหัวแล้วก็เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด มองไปข้าง ๆ ที่เคยมีพี่ภูนอนอยู่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า

‘’ตื่นแล้วหรอ’’

ผมหันไปตามเสียงก็เจอกับพี่ภูที่ใส่ผ้ากันเปื้อนเดินเข้ามานั่งบนเตียงข้าง ๆ ผมที่นอนอยู่

‘’กันต์ปวดหัวอ่ะ’’

ผมบอกพร้อมซบหน้ากับขาพี่ภู พี่ภูลูบหัวผมก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้องนอนสักพักก็เดินเข้ามาพร้อมกับยาก่อนจะส่งให้ผมกิน

‘’หิวมั้ย พี่ทำข้าวต้มไว้จะกินเลยมั้ย’’

ผมส่ายหัวพร้อมกับหลับตาลง อยากนอนมากกว่า

‘’พี่โทรไปบอกพีให้ลาอาจารย์ให้แล้วนะ’’

ผมพยักหน้าก่อนจะรู้สึกถึงริมฝีปากกของพี่ภูที่แตะลงบนหน้าผากของผม

ตอนนี้ผมไม่อยากรับรู้อะรัยแล้วขอนอนก่อนล่ะกัน ไม่ไหวแล้ว หัวมันหนักไปหมด

*************************************************************************