For Love เพราะ...รัก

กันต์ Say:

‘’พี่ไม้ไม่อยู่หรอครับ’’

ผมเอ่ยถามพี่ภูขณะที่เรากำลังเดินเข้าบ้าน ตอนนี้ผมอยู่บ้านพี่ภูครับหลังจากครั้งที่แล้วที่ตกบันไดก็ยังไม่ได้มาอีกเลยอาทิตย์กว่าแล้ว วันนี้วันเสาร์พี่ภูเลยไปรับผมแต่เช้าเลยพอมาถึงก็ไม่เจอพี่ไม้แล้วรถก็ไม่อยู่

‘’กลับบ้านมั้ง’’

พี่ภูตอบผมพร้อมกับเปิดทีวีแล้วก็มานั่งบนโซฟาข้าง ๆ ผม

‘’ไปรับกันต์แต่เช้าเพื่อมาดูทีวีหรอครับ’’

พี่ภูหันมามองผมแล้วยิ้มนิด ๆ ก่อนจะจับหัวผมให้เอนลงบนตักแล้วก็นั่งลูบหัวผม

‘’คิดถึง อยากอยู่ด้วย’’

ปากพูดกับผมแต่ตาก็ยังจ้องทีวีอยู่ ตอนนี้ผมเริ่มจะชินกับการเป็นแฟนพี่ภูแล้วครับเราคบกันได้เกือบเดือนแล้ว คำพูดหวาน ๆ ฟังจนชินแล้ว จะดูก็ดูไปเลยนะ ผมนอนดีกว่า ชิ

ผมที่หลับตากำลังเคลิ้ม ๆ รู้สึกถึงลมหายใจร้อนเป่ารดบนใบหน้า ทันทีที่ลืมตาขึ้น หน้าผมก็ร้อนวูบเพราะหน้าของเราสองคนชิดกันจนผมได้ยินเสียงลมหายใจของพี่ภู เราจ้องตากันสักพักก่อนที่พี่ภูจะจูบที่หน้าผากผมแล้วไล่ลงมาที่แก้มก่อนที่จะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของผมแต่ไม่ได้ลุกล้ำเข้ามาแค่แตะเบา ๆ ก่อนจะผละออกไป

(-///-) ตอนนี้ผมทำอะรัยไม่ถูกหน้าร้อนวูบไปหมด นี่เป็นครั้งแรกที่พี่ภูทำแบบนี้กับผมที่ผ่านมาเราแค่จับมือกันบ้างบางครั้งมากสุดก็แค่กอด

‘’เป็นแฟนกันแค่นี้คงไม่ว่านะ’’

‘’เอ่ออ...คะ...ครับ’’

ตอนนี้ผมนอนตัวแข็งทื่อเลยส่วนพี่ภูก็นั่งดูทีวีพร้อมกับลูบหัวผมต่อเหมือนไม่มีอะรัยเกิดขึ้น แต่ผมนี่แทบช็อกใจเต้นจนจะเบิดออกมาแล้วเนี่ย ผมอายจนไม่กล้าสบตาพี่ภูเลยต้องนอนหลับตาไป

‘’กันต์ พี่หิวแล้วอ่ะ ออกไปหารัยกินกันเหอะ’’

‘’ทำกินอยู่บ้านไม่ได้หรอ ข้างนอกมันร้อนอ่ะ ไม่อยากออกไป’’

ตอนนี้บ่ายกว่าแล้วแดดกำลังเปรี้ยงเลย ถ้าต้องขึ้นน้องเน่าออกไปกันคงร้อนมากอ่ะ ผมมองหน้าพี่ภูพร้อมด้วยสายตาอ้อนวอนสุดพลัง

‘’แต่ในตู้ไม่มีรัยเลยนะนอกจากไข่’’

‘’ไข่เจียว ไข่ดาว ไข่ต้ม ไข่ตุ๋น รึไข่อะรัยก็ได้กันต์กินได้หมดเลย นะ พี่ภู นะ’’

อ้อนวอนสุดฤทธิ์ครับ

พี่ภูมองหน้าผมนิดนึงก่อนจะเอามือมาขยี้หัวผม

‘’งั้นไข่เจียวนะ’’

‘’คร๊าบบบ ^o^ ’’

พี่ภูหัวเราะนิด ๆ แล้วก็เดินเข้าครัวไป สักพักก็เดินออกมา ผมมองหน้าพี่ภูงง ๆ ทำไมไวจังอ่ะ

‘’ไข่เจียวเสร็จแล้วแต่ข้าวยังไม่สุก ต้องรอ’’

ผมพยักหน้านิดนึงก่อนจะเอนตัวพิงไหล่พี่ภูที่มานั่งข้าง ๆ นั่งดูทีวีกันสักพักพี่ภูก็เดินเข้าไปในครัวแล้วก็เรียกผมเข้าไปกินข้าวกัน หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จแล้วก็กลับมานั่งดูทีวีกันต่อ นี่คือจะนั่งดูทีวีทั้งวันเลยใช่มั้ย ชักจะเบื่อแล้วนะ นั่ง ๆ นอน ๆ ไม่ได้ทำอะรัยเลย

‘’กันต์อยากขึ้นไปดูห้องพี่มั้ย’’

ผมเลิกคิ้วมองหน้าพี่ภู จะชวนขึ้นห้องหรอ คิดอะรัยกับผมรึป่าวเนี่ย

‘’จะดีหรอ’’

‘’ไม่เห็นเป็นรัย แฟนกัน’’

พูดจบก็เดินจูงมือผมขึ้นบันไดทันทีเลย เดินขึ้นมาห้องพี่ภูอยู่ทางขวามือส่วนห้องทางซ้ายเป็นห้องของพี่ไม้ พี่ภูเปิดประตูห้องพร้อมกับจูงมือผมเดินเข้าไปในห้อง อืมม สะอาดกว่าที่คิดไว้แฮะ ห้องตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีเตียงขนาดพอดีผ้าปูสีขาว มีโต๊ะโน้ตบุ๊คอยู่มุมห้อง ตู้เสื้อผ้าอยู่หน้าห้องน้ำ มีระเบียงด้วยแฮะ

‘’เป็นงัย’’

พี่ภูนั่งลงบนเตียงแล้วก็ถามผมพร้อมกับยิ้มนิด ๆ

‘’สะอาดกว่าที่คิดไว้ครับ’’

พอพูดจบพี่ภูก็ดึงผมให้ไปนั่งบนเตียงด้วยกัน

‘’กันต์ ทำไมไม่ออกมาอยู่ข้างนอกล่ะ’’

‘’อยู่บ้านก็สบายดีนี่ครับ’’

ผมตอบตามที่คิด จริง ๆ แล้วคำถามนี้พีก็เคยถามผมแล้วนะ แต่ผมก็ตอบแบบนี้ ผมว่าอยู่บ้านก็สบายดี มีคนทำอาหารให้ ซักผ้าให้ เก็บกวาดห้องให้ มีคนคอยคุยด้วย ทำไมจะต้องไปอยู่คนเดียวให้เหงาด้วยล่ะ

‘’พี่อยากให้กันต์ออกมาอยู่ข้างนอกอ่ะ เวลาที่พี่คิดถึงกันต์จะได้ไปหาได้ตลอด เวลามาบ้านพี่ก็จะได้ไม่ต้องรีบกลับด้วย กันต์ออกมาอยู่ข้างนอกเหอะนะ’’

พี่ภูมองหน้าผมพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน อิอิ เวลาอ้อนน่ารักจัง จริง ๆ แล้วถ้าผมจะออกมาอยู่ข้างนอกก็ได้ครับไม่มีใครห้ามหรอกแต่ที่ผ่านมาผมไม่อยากออกมาเอง คอนโดแม่ผมก็มีให้ผมไปอยู่ครับ

‘’ก็ได้ครับ แต่กันต์ต้องไปขอแม่ก่อนนะ’’

ฟอร์มไปงั้นแหละครับ จริง ๆ ไม่ต้องขอหรอกแค่บอกให้รู้เฉย ๆ ก็พอ นี่ถ้าพีรู้นะคงงอนผมแน่เลยเพราะพีชวนผมให้ออกมาอยู่คนเดียวตั้งนานแล้วแต่ผมก็ไม่ยอมออกมาสักทีแต่พอพี่ภูชวนแค่ครั้งเดียวผมก็ยอมเค้าแล้ว

‘’แล้วนี่พี่ไม้จะกลับมาตอนไหนครับเนี่ย’’

ผมถามพี่ภูที่ตอนนี้นอนบนตักผมอยู่ เราลงมาข้างล่างกันแล้วครับ พอลงมาก็ไม่มีอะรัยทำนอกจากดูหนัง

‘’คงไม่กลับอ่ะ’’

‘’งั้นคืนนี้พี่ภูก็ต้องนอนคนเดียวสิ’’

‘’กันต์ก็นอนกับพี่สิ’’

(-\\\-) ตอนนี้หน้าผมคงแดงหมดแล้วล่ะ พูดอะรัยของเค้าเนี่ย อยู่ ๆ ก็มาชวนให้นอนด้วยกัน

‘’นอนกับพี่นะครับกันต์ นะ นะ’’

อย่าอ้อนซะให้ยากผมไม่ใจอ่อนหรอก

‘’ไม่ได้หรอก กันต์ต้องกลับบ้านจะได้ไปขอแม่ออกมาอยู่ข้างนอกงัย’’

คำตอบของผมทำให้พี่ภูยิ้มเลยครับ

…จุ๊บ...

(-\\\-) พี่ภูลุกจากตักผมแล้วก็จุ๊บปากผมก่อนจะล้มตัวนอนต่อ วันนี้พี่ภูเค้าเป็นอะรัยของเค้านะ ผมเสียจุ๊บพี่ภูไปสองทีแล้วนะ ไหนจะที่จุ๊บหน้าผากกับหอมแก้มอีก คิดแล้วก็เขินแฮะ ...

เรานอนดูทีวีจนถึงสองทุ่มพี่ภูก็ขับรถมาส่งผมที่บ้านแต่ส่งแค่หน้ารั้วนะครับไม่ได้เข้าไปข้างในผมจึงต้องเดินเข้าไปเองซึ่งก็ไม่ใช่ใกล้ ๆ เลยนะ ทันทีที่เดินเข้าบ้านผมก็เจอแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ผมจึงเดินเข้าไปหาแม่แล้วก็บอกว่าจะออกไปอยู่คอนโดซึ่งแม่ก็ไม่ได้ว่าอะรัยแค่แปลกใจนิดหน่อยที่อยู่ผมก็จะออกไปอยู่คนเดียว พอคุยกับแม่เสร็จผมก็เดินขึ้นห้องแล้วก็โทรไปบอกพีว่าจะย้ายไปอยู่คอนโด แต่ก็ไม่ได้คุยอะรัยกันมากนักเพราะเหมือนว่าพีจะยุ่ง ๆ อยู่ เหมือนกำลังเถียงกับใครอยู่แต่ผมรู้สึกว่าเสียงที่ผมได้ยินคล้ายกับเสียงพี่ไม้เลยแต่คงไม่ใช่หรอกสองคนนั้นจะไปอยู่ด้วยกันได้งัย เลิกสงสัยแล้วไปอาบน้ำมานอนรอโทรศัพท์จากพี่ภูดีกว่า

...................................................................................................................................................................

วันนี้เป็นวันแรกที่ผมย้ายเข้ามาอยู่คอนโดยังไม่มีใครรู้ครับ พี่ภูบอกให้ออกมาอยู่ข้างนอกเมื่อวานเมื่อคืนบอกแม่วันนี้ผมก็ย้ายออกมาเลย ไวทันใจสุด ๆ ครับ แหะแหะ

‘’ทำรัยอยู่ครับ’’

\\\‘’นอนอยู่ครับ กันต์มีรัยรึป่าว’’///

‘’วันนี้ว่างรึป่าว’’

\\\‘’ว่างถึงหกโมงเย็นครับ ต้องไปทำงาน’’///

‘’เดี๋ยวกันต์ไปหานะ’’

\\\‘’ครับ’’///

ผมเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องไป คอนโดนี้เป็นของแม่ผมเองครับ ชั้นที่ผมอยู่คือชั้นที่ 28 ซึ่งทั้งชั้น มีแค่สองห้อง วีไอพีสุด ๆ ครับ ห้องนึงเป็นของผมโดยเฉพาะส่วนอีกห้องนึงสร้างเผื่อไว้เฉย ๆ ไม่มีใครมาอยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้ทั้งชั้นมีผมอยู่แค่คนเดียว พอลงลิฟท์มาผมก็ให้พนักงานไปเรียกแท็กซี่ให้ ซึ่งพนักงานทุกคนก็รู้จักผมกันหมดครับ สั่งอาหารไปด้วยดีกว่าป่านนี้ยังนอนอยู่เลยข้าวเช้าคงยังไม่ได้กินแน่ ๆ ผมนั่งรออาหารที่สั่งประมาณสิบนาทีก็เดินออกมาขึ้นแท็กซี่ นั่งแท็กซี่สิบห้านาทีก็ถึงบ้านพี่ภูแล้วครับเพราะคอนโดผมก็อยู่ใกล้กับ ม. ผมซึ่งบ้านพี่ภูก็อยู่ใกล้กับ ม. เหมือนกัน ลงจากแท็กซี่ก็กดกริ่งหน้าบ้านสักพักพี่ภูก็เดินมาเปิดประตูให้ดูจากหน้าแล้วคงพึ่งตื่น งัวเงียมาเลยทีเดียว พอเดินเข้ามาในบ้านพี่ภูก็ทิ้งตัวนอนบนโซฟาเลย

‘’หิวมั้ย กันต์ซื้อข้าวมาให้ จะกินเลยมั้ย จะได้จัดมาให้’’

‘’อืมมม’’

ตอบแค่นี้แล้วก็นอนต่อไม่เงยหน้ามองผมด้วยซ้ำ ผมเดินเข้ามาในครัวแล้วจัดการเทข้าวต้มใส่ถ้วย ขณะที่กำลังเทข้าวต้มอยู่ผมก็รู้สึกถึงสัมผัสทางด้านหลัง ตอนนี้พี่ภูยืนกอดเอวจากข้างหลังผมแล้วเอาคางมาวางบนบ่าผมทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่เลย

‘’จะนอนก็ไปนอนดี ๆ สิครับ มายืนหลับตรงนี้ทำมัย’’

‘’ก็ตรงนู๊นไม่มีกันต์ให้กอดอ่ะ’’

‘’ง่วงมาเลยหรอพี่ภู’’

‘’อืมมม’’

‘’กินข้าวก่อนนะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปนอนต่อ’’

‘’อืมมม’’

อืมแล้วลืมตาด้วยสิครับ เฮ้ออ ผมเดินจูงมือพี่ภูไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้วก็เอาข้าวต้มไปวางให้ พี่ภูก็ลืมตาขึ้นมามองผมพร้อมกับทำหน้างง

‘’ของกันต์อ่ะ’’

‘’กันต์กินมาแล้วครับ พี่ภูกินเหอะ’’

ผมตอบพร้อมรอยยิ้ม หลังจากที่พี่ภูกินข้าวเสร็จแล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันบนห้องส่วนผมก็นั่งดูทีวีรอสักพักพี่ภูก็เดินลงมาแล้วก็มานั่งข้าง ๆ ผม

‘’มาหาพี่แต่เช้าเลยมีรัยรึป่าวหรือว่าคิดถึง’’

ผมยิ้มไม่ได้ตอบอะรัยก่อนจะล้มตัวลงนอนหนุนตักพี่ภู พี่ภูมองผมงง ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะรัยนอกจากยิ้มแล้วก็ลูบหัวผม

‘’พี่ภู’’

‘’ว่างัยครับ’’

พี่ภูก้มมองหน้าผมนิดนึงแล้วก็บีบจมูกผมเบา ๆ หนึ่งที อื้ออ เจ็บนะ

‘’กันต์ออกมาอยู่คอนโดแล้วนะ’’

พี่ภูเลิกคิ้วมองผมอย่างงง ๆ ก่อนจะยิ้มออกมา

‘’จริงอ่ะ ทำมัยไวจังล่ะ’’

‘’จริงครับ’’

‘’ดีใจจังต่อไปนี้พี่จะได้ไปหากันได้สะดวกหน่อย’’

ผมไม่ได้ตอบอะรัยนอกจากยิ้มให้พี่ภู

‘’พี่ภูอยากไปดูห้องกันต์มั้ย’’

‘’อยากครับ’’

‘’งั้นเราไปกันเลยนะ’’

หลังจากที่พี่ภูพาผมขึ้นน้องเน่ามาถึงคอนโดเราก็ขึ้นมาห้องผมกันทันที

‘’ห้องใหญ่เกินไปรึป่าวกันต์ อยู่คนเดียวนะ’’

ผมก็คิดแบบนี้เหมือนกันครับ ถึงไม่ค่อยอยากจะมาอยู่คนเดียวงัย ห้องยิ่งกว้างมันก็ยิ่งเหงานะถ้าต้องอยู่คนเดียว

‘’พี่ภู’’

‘’ครับ’’

‘’รหัสเปิดประตู 0609 นะ’’

พี่ภูมองผมงง ๆ คงคิดว่าแล้วผมจะบอกทำมัย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำมัยผมต้องบอกพี่ภูด้วยแค่อยากบอกก็บอกก็แค่นั้น

‘’บอกพี่ทำมัย ไม่กลัวพี่มาขโมยของรึงัย’’

‘’ไม่กลัวครับ ถ้าคิดว่าขโมยออกไปได้ก็เอาไปเลย อิอิ’’

‘’แล้วทำมัยต้อง 0609 ด้วยล่ะ มันคืออะรัยหรอ’’

‘’วันเกิดกันต์ วันที่ 6 กันยา น่ะครับ’’

‘’อืมมม’’

‘’แล้ววันเกิดพี่ภูล่ะครับ’’

‘’ไม่บอกหรอก ไปหาเอาเองนะ’’

‘’พี่ภูอ่า ขี้โกง’’

ผมแกล้งงอนแล้วทำแก้วพอง ๆ ใส่พี่ภู

‘’ทำมัยครับ ถ้ารู้แล้วจะเปลี่ยนรหัสประตูเป็นวันเกิดพี่รึงัย’’

พี่ภูตอบพร้อมกับจิ้มแก้มผมไปหนึ่งที ทำมัยรู้ความคิดผมล่ะ นี่ผมคิดไว้นะว่าจะเปลี่ยนรหัสประตูเป็นวันเกิดพี่ภูอ่ะ

‘’ใครบอก กันต์แค่อยากรู้เฉย ๆ”

เรื่องอะรัยจะบอกล่ะเสียฟอร์มแย่เลย

‘’งั้นพรุ่งนี้พี่มารับไป ม. นะ’’

‘’คร๊าบบบ’’

ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้พี่ภู พี่ภูมองหน้าผมแล้วก็

จุ๊บ...

(-\\\-) จุ๊บอีกแล้วนร้า

หลังจากนั้นเราก็นั่ง ๆ นอน ๆ ดูทีวีมั่ง เล่นเกมส์มั่ง หิวก็โทรสั่งให้เค้าเอาขึ้นมาส่ง จนห้าโมงเย็นพี่ภูก็กลับบ้านเพราะต้องไปทำงาน พอพี่ภูกลับไปแล้วผมก็โทรหาพีเพื่อที่จะบอกว่าย้ายออกมาอยู่คอนโดแล้วแต่พีไม่ยอมรับโทรศัพท์ ซึ่งปกติพีไม่เคยไม่รับโทรศัพท์ผมนะ ผมรู้สึกว่าช่วงนี้พีแปลก ๆ ยังงัยก็ไม่รู้ ปกติเสาร์อาทิตย์แบบนี้ต้องโทรมาชวนผมออกไปเดินเล่นที่ห้างแล้วนะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่โทรมาชวนเลย โทรไปหาก็ไม่ค่อยจะรับ ผมโทรย้ำอีกทีครั้งนี้มีคนรับนะแต่ไม่ใช่เสียงพีแฮะรับแล้วก็บอกแค่ว่าตอนนี้พีไม่ว่างเดี๋ยวโทรกลับทีหลังแล้วก็วางไปเลย ผมว่าเสียงนี้มันคุ้น ๆ นะ ผมว่ามันเป็นเสียงของพี่ไม้นะ ผมได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ก่อนคิดว่าพรุ่งนี้ค่อยไปถามก็แล้วกันนะ

*****************************************************************************