รักสามเรา...เราสามคน

 
หลังเลิกเรียน
ผม ไอ้แจ็ค ไอ้คงจู ไอ้พัดลม กำลังเดินเลือกของขวัญที่ห้างสรรพสินค้า ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากโรงเรียนมากเท่าไร ผมเดินมาตรงโซนตุ๊กตา ซึ่งมีตุ๊กตาน่ารักมากมาย ฮ้า~ จะซื้อตัวไหนดีนะ แต่นึกไปนึกมาก็เสียดายถ้าจะให้ตุ๊กตาไป ผมหยิบตุ๊กตาหมีสีขาวมีหมวกคาวบอย อยากได้....เป็นของตัวเอง T^T ผมกอดตุ๊กตาหมีตัวนี้แน่นมาก แล้วสายตาอันเฉียบขาดก็เหลือบไปเห็นที่ห้อยกุญแจ นั่นๆ! มีตัวเค ชื่อผมด้วยเอาอันนี้ไปเป็นของขวัญแทนแล้วกัน
" มึงเลือกได้ยัง " แจ็คเดินมาจับไหล่ผมพร้อมกับมองมาที่ตุ๊กตาในอ้อมอกผม
" เลือกได้แล้วน่ะ - ^ - "
" ตุ๊กตาหมีน่ะเหรอ "
" พ่องมึงเถอะ อันนี้ต่างหาก " แล้วผมก็ชูพวกกุญแจที่มีตัวอักษรตัวเคห้อยต่องแต่ง ผมมองไปที่มือไอ้แจ็คก็เห็นว่ามันซื้อหูฟังเฮดโฟน หือ? =_= ซื้อหูฟังให้น้องรหัส ความคิดมึงนี่ไม่ต่างอะไรกับไอ้คงจูเลยนะ
   ผมเดินไปจ่ายเงินค่าที่ห้อยกับตุ๊กตา สงสัยหล่ะสิว่าผมซื้อตุ๊กตามาทำไม ผมซื้อมาให้ตัวเองต่างหาก ไอ้แจ็คซื้อหูฟังเฮดโฟนให้น้องรหัส ไอ้คงจูซื้อขนมเปี๊ยะ(แมร่งซื้อจริงด้วย) ไอ้พัดลมซื้อกระดานวาดรูป(ไอ้ห่านี่ซื้อได้มีสาระสุดแล้ว) หลังจากจ่ายเงินเสร็จพวกผมก็ลงมาชั้นล่าง ซึ่งอัดแน่นไปด้วยร้านอาหารมากมายละลานตา เลือกไม่ถูกเลยว่าจะกินอะไรดี นี่ก็เริ่มเย็นแล้วด้วย
" เฮ้ย! ไอ้แจ็ค ไอ้เค กูกับไอ้พัดลมกลับก่อนนะ" ไอ้คงจูตะโกนมาแต่ไกล ทั้งที่พวกผมก็ยืนห่างมันไม่ไกลนะแค่สองก้าว ชอบทำตัวเป็นเป้าสายตาคนอื่นตลอดเลยไอ้ห่านิ ผมกับไอ้แจ็คโบกมือลาไอ้สองตัวนั่น ก่อนจะพากันเดินไปตามทาง สายตาผมก็มองร้านอาหารเพลิน จะกินไรดีนะ มีแต่ร้านน่ากินทั้งนั้นเลย *O*
" มึงเลือกได้ยังว่าจะกินร้านไหน =_= ^ " ไอ้แจ็คเริ่มบ่นหลังจากที่เดินวนรอบศูนย์อาหารมาสามรอบแล้ว ก็แหม มันน่ากินหมดเลยจะเลือกไม่ถูกเลยนิน่า - ^ - ผมมองไปรอบๆอีกครั้งแล้วก็สะดุดเข้ากับร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึง ที่มีพนักงานผู้หญิงแต่งตัวด้วยชุดยูกาตะ ว้าว ~ นิ้วชี้เรียวสวยของผมชี้ไปยังร้านเป้าหมาย แต่ไอ้แจ็คกลับลากผมไปร้านข้างๆ ฮือๆ ใจร้าย T^T ร้านนี้เป็นเรียบๆ ไม่ได้ตกแต่งอะไรให้ลูกค้าเข้าร้าน ก็เป็นแค่ร้านสเต็กธรรมดา ร้านอาหารญี่ปุ่นยังน่ากินกว่าตั้งเยอะ แถมพนักงานเสิร์ฟยังคาวาอี้อีกด้วย - ^ -
" จะแดกอะไร สั่งเร็วๆ พี่เค้ามายืนรอนานแล้ว " แจ็คว่าพลางส่งสายตาดุๆมาให้ผม
" สเต็กไก่สอง โค้กสองครับ " ผมสั่งให้ไอ้แจ็คเสร็จ ผมรู้ว่ามันจะต้องกินเหมือนผม ไม่ใช่ไรหรอกมันขี้เกียจคิดมากกว่า รอไม่นานนัก สเต็กไก่สองจานกับน้ำโค้กสองแก้วก็มาเสิร์ฟพอดี อือ...อ่ำๆ ก็อร่อยดี แต่ไม่มีอาหารตาให้มองเลย อึกๆ น้ำโค้กก็สดชื่นสะใจดี
พอกินสเต็กกันเสร็จไอ้แจ็คก็ลากผมกลับบ้านเพราะมันเริ่มดึกแล้ว ตอนนี้ผมยืนรอรถเมล์กับไอ้แจ็คที่ป้ายรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้า รถเมล์มาแล้วแถมมาพร้อมกับคนที่อัดแน่นเป็นปลากระป๋อง นี่พึ่ง 6 โมงเย็นเองน่ะเฟ้ย ทำไมคนเยอะแบบนี้เนี่ย ผมเดินขึ้นไปบนรถเมล์ ยืนข้างๆพี่มหาลัยใส่แว่นหนาเต๊อะ ในมือถือแต่ตำราเรียน ดูท่าจะเป็นเด็กที่หมกหมุ่นอยู่แต่กับหนังสือมากมั้ง แจ็คเองก็เดินตามผมขึ้นมา
เอี๊ยดดดด!
ปึก!
“โอ้ย T^T~”
รถเมล์แล่นไปไม่นานจู่ๆก็เบรกกะทันหันจนตัวผมถลาไปชนไอ้แจ็คเต็มๆ ผมคลำหัวตัวเองปอยๆ พอไอ้แจ็คเห็นแบบนี้มันโอบเอวผมแล้วดึงเข้าไปยืนใกล้ๆมัน ใจผมเต้นตึกตักเลยหล่ะ ทำไมถึงหวั่นไหวแบบนี้นะ ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหวั่นไหว ผมแอบซบแผลงอกกว้างที่แข็งแกร่งของมัน ใจไอ้แจ็คเอง....ก็เต้นแรงเหมือนกันนะ ใจเต้นแรงระดับเดียวกับผมเลยมั้ง
พอรถเมล์ขับมาใกล้ถึงหมู่บ้านผมไอ้แจ็คก็กดกริ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่รถเมล์จอดพอดี ไอ้แจ็คจับมือผมจนในที่สุดเท้าผมก็ลงมาแตะพื้นอย่างปลอดภัย ยามหน้าหมู่บ้านก็มองมาที่ผมกับมันอย่างยิ้มๆ เอาแล้วไง ขนาดเดินเข้ามาในหมู่บ้านแล้วไอ้แจ็คมันยังไม่ปล่อยมือผมเลย
“มึงจะจับมือกูอีกนานมั้ย -_- ^” แล้วผมก็สะบัดมือออกจากการเกาะกุมของไอ้แจ็ค แต่ไม่ยักกะจะหลุด
“จับหน่อยไม่ได้ไง”
“พอเลยมึง ป่ะ...อุ้บ! OxO”
ผมที่ยังด่ามันไม่หมดแม็ก ริมฝีปากอุ่นๆของไอ้แจ็คก็เข้ามาจู่โจมแบบยังไม่ทันตั้งตัว ลิ้นของมันเริ่มสอดแทรกเข้ามาในปากผม คือ...มึง นี่มันหน้าปากซอยนะโว้ย ผมพยายามดันมันออก แต่แมร่งจูบแนบแน่นชิบหาย ผมเลยปล่อยให้มันจาบจ้วงเอารสชาติหวานไปให้พอใจ แต่...ผมเองก็ยังเผลอจูบตอบมันอยู่ร่ำไป ผมกับมันค่อยๆผละออกจากกันอย่างช้า ๆมันเป็นคืนที่ดีมากสำหรับผม เมื่อมาถึงบ้าน ผมเองก็เตรียมจะเปิดประตูรั้วเข้าบ้าน แต่ก็ต้องชะงักมือหันไปยังบ้านข้างๆ
“วันนี้มึงมานอนกับกูไหม ไอ้เค”
“ไปนอนให้มึงเอาอ่ะนะ ฝันกลางวันอยู่รึไง -_- ++” ผมเอ่ยเสียงเข้มเมื่อรู้จุดมุ่งหมายของมัน
“กลางคืนแล้วโว้ย”
ผมปิดประตูรั้วใส่หน้ามันแล้วแลบลิ้นให้เป็นของตบท้าย “มึงกับกูเป็นแฟนกันเมื่อเดี๋ยวกูให้มึงเอา” ผมทิ้งคำท้ายไว้ให้ ถึงจะไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาถึงรึป่าวหรอกนะ แต่ผม...ก็ยังหวังว่าอยากจะมีวันนั้น วันที่เราสองจะได้ใช้สิทธิคำว่าแฟน
“เออ มึงอย่าลืมสัญญานะโว้ยยย!!”
ผมอมยิ้มน้อยๆแล้วเดินเข้าบ้าน คุณแม่ที่น่ารักกับน้องสาวที่น่ารักเหมือนกันกำลังดูละครหลังข่าวอย่างเมามันส์เลยทีเดียว
“กลับมาแล้วครับ” ผมบอกแค่นั้นแล้วเดินขึ้นมาบนห้อง ผมถอดชุดนักเรียนออกโยนใส่ตระกร้าผ้า แล้วเดินเปลือยเข้าห้องน้ำ มือผมเอื้อมไปแตะที่ริมฝีปากเบาๆ ใจสั่นไปหมดเลย แล้วทำไมอยู่ดีๆหน้าถึงร้อนได้เนี่ย ผมมองตัวเองในกระจก หน้าผมแดงแจ๋ไปถึงหูเลย นี่ผมเขินไอ้แจ็คมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย น้ำจากฝักบัวไหลผ่านตัวผมไป สดชื่นจัง วันเหนื่อยมันทั้งวันแล้วด้วย หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ล้มตัวนอนการบงการบ้านไม่ทำ รอลอกไอ้พัดลม
~Oh pretty love Oh pretty love เธอน่ะดูน่ารักทุกวัน ~
“ฮัลโหล” ผมกรอกเสียงพูดกับปลายสาย
( มึงจะนอนยัง ) ไอ้แจ็คถามเสียงเรียบ
“กำลังจะนอน โดนคนโรคจิตก่อกวน”
(ปากเหรอนั่น เออ กูรักมึงนะ ฝันดีนะครับเคของแจ็ค ) เลี่ยนชิบหาย
“เอ่อ...เออ ฝันดีแจ็ค -///-” แล้วผมจะเขินมันทำไมเนี่ย
(บอกรักกูด้วย )
“แมร่ง....เออ กูรักมึง แค่นี้นะจะนอน”
( ครับ ) แล้วมันก็วางสายไป ไอ้บ้า! มาทำให้ใจเต้นก่อนนอน แล้วกูจะนอนหลับไหมเนี่ย