รักน่ะยัยโง่

 
วันต่อมา...
 
ฉันได้ออกมาช็อปปิ้งที่ห้าง เพื่อหาเสื้อไปงานใหม่ๆ(งานนี้แต่งตัวเน้นน่ารักๆ)มีการประกวดด้วย
ฉันเดินไปดูผเเนกเสื้อผ้า
 
ระหว่างที่ฉันเดินไปฉันก็เจอยัยเนโกะกับไคร์เดินเกาะแขนกันอยู่ เขามีความสุขกันอยู่อย่าไปขัดจังหวะเลย
ฉันเลยพยายามเดินเฉยๆเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของพวกเขา
 
ควับ!!!
 
อึ้ย..ยัยเนโกะเห็นฉันแล้ว ฉันเดินเลี่ยงมาร้านค้าที่ไม่มีคนเพื่อหลบ
 
"จะไปไหนยัยแว่นหน้าโง่"เนโกะจับคอเสื้อฉันกระชากไป
 
"อึ้ยปล่อยฉันน่ะ"ฉันดิ้นไปมา
 
"เธอมาที่นี่ได้ยังไง"
 
"ฉันมาซื้อเสื้อไปงานเลี้ยงโรงเรียน"
 
"หรอแล้วเธอเดินตามไคร์กับฉันมาทำไม"
 
"ก็ทางนั้นมันไปซื้อเสื้อนี้นาจะให้ฉันไปทางไหน"
 
"งั้นก็แล้วไป"ยัยเนโกะผลักฉันล้ม
 
"นี่เนโกะมาเร็วรีบไปซื้อเสื้อ"ไคร์เดินเข้ามา
 
"ค่ะ"ยัยเนโกะเดินไปหันหลังมายิ้มให้ฉัน
 
วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายจัง...
 
ฉันจะต้องรีบไปซื้อเสื้อแล้วรีบกลับ
 
ฉันเดินไปผแนกเสื้อผ้า...
 
อืม...เอะนั้นชุดน่ารักจังตรงสเปกฉันเลย
 
มันเป็นชุด เอี่ยมกางเกงยีนขายาวถึงหัวเข่า ชุดลายทางสี ฟ้า-ขาว หมวกฟักทองยีนอีกหนึ่งอันมีลูกปัด กระดุมประดับ
 
ที่นี่เหลือแต่รองเท้า
 
ไปผแนกรองเท้ากัน
 
ฉันมาถึงผแนกรองเท้าเสร็จฉันเลือกรองเท้าผ้าใบสีฟ้ามีลายกราฟฟิกแนวนิดๆ
 
อึย!!!นั้นยัยเนโกะนี่ทำไงดียัยนั้นกำลังเข้ามาในผแนกขายรองเท้า
 
อืม...คิดๆๆ
 
ฉันมองไปเห็นพนักงานขายรองเท้า
 
ปิ็ง!
 
ฉันเดินไปหาพนักงานขายรองเท้าคนนั้น
 
"คือว่าขออนุญาติเป็นพนักงานขายรองเท้าชั่วคราวได้ไหมค่ะ"ฉันบอกเขาไป
 
"อืม..."เขาคนนั้นมองฉัน ฉันทำหน้าตาน่ารักน่ารักใส่เขา
 
"ได้สิว่าแต่จะทำอะไรหรอ"
 
"อยากทำอะค่ะอนาคตจะมาลองทำงานนี่ดูบางค่ะ"
 
เขาจึงเอาชุดพนักงานมาให้ฉัน
 
"ขอบคุณค่ะ"ฉันจัดการเปลี่ยนชุดถอดแว่นออก มัดผมแกะสองข้าง
 
ฉันออกมาแล้วเดินตรงไปตอนรับเนโกะ
 
"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าจะรับรองเท้าอะไรดีค่ะ"ฉันเอ่ยทักทายไป
 
เนโกะ
 
หืมคนนี้น่ารักจัง ออกแนวน่ารัก ตาสวยมากเลย
 
"ค่ะต้องการรองเท้าส้นสูงสีแดง"ฉันบอกเธอไปเธอยิ้มให้ฉันน่ารักมากเลย อยากให้มาเป็นเพื่อนจังเลย
 
"ได้แล้วค่ะ"เธอคนนั้นเอากล่องรองเท้ามาเปิดแล้วเอารองเท้ามาสวมให้ฉัน
 
"คุณใส่ได้พอดีเลยค่ะต้องการคู่นี้ไหมค่ะ"อุ็ยเธอน่ารักมากเลย
 
"ค่ะต้องการคู่นี้ค่ะ"
 
หลังจากนั้นฉันจัดการจ่ายเงิน
 
"ขอบคุณค่ะ"เธอคนนั้นขอบคุณฉัน
 
ฉันออกมาหาไคร์
 
"วันนี้เจอพนักงานน่ารักมากๆเลยคนหนึ่ง"ฉันบอกไคร์ไป
 
"อืมไปกันถอะครับ"จากนั้นฉันกับไคร์ก็ออกไปจากห้าง
 
กิน่ะ
 
"ค่ะขอบคุณที่ให้เป็นพนักงานชั่วคราว"ฉันขอบคุณพนักงานร้านขายรองเท้า
 
วันนี้มันก็มีความโชคดีที่เนโกะจำหน้าฉันไม่ได้
 
ฉันกลับบ้านไปด้วยความตื่นเต้นกับการที่รอไปงานเลี้ยง