รักน่ะยัยโง่

เช้าวันต่อมา...

ฉันมึนหัวมากๆเพราะเมื่อวานฉันถอดแว่น ฉันจึงนอนพักสักครู่

"วันพรุ่งนี้ก็งานเลี้ยงโรงเรียนแล้วสิน่ะ"ฉันตื่นเต้นสุดๆ

"ไคร์กับยัยเนโกะ พวกเขาคงโดดเด่นไม่น้อยเลย"

ฉันต้องนอนพักให้หายมึนหัวแล้วถึงฉันจะไปจัดชุดวันพรุ่งนี้ตอนเย็น

เนโกะ

"ไคร์ค่ะพรุ่งนี้อย่าให้ยัยแว่นนั้นไปได้ไหมค่ะ"ฉันขอไคร์ไม่ให้ยัยแว่นนั้นไป

"ไม่ได้หรอกมันเป็นงานโรงเรียนและเธอเป็นนักเรียนที่นั้นด้วยครับ"

"อืมงั้นหรอไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ"ฉันละขอไคร์ไม่ได้ฉันต้องจัดการเองซะแล้ว

"ไคร์เดียวฉันมาน่ะ"ฉันออกมาข้างนอกแล้วโทรบอกบอดี้การ์ด

"พวกนายฉันมีงานให้ทำ"

"พวกนายต้องไปจัดการผู้หญิงผมสั้นใส่แว่นตาบ้านอยู่ในซอยเดียวกับไคร์"ฉันสั้งบอดี้การ์ดไป

"คิดหรอยัยแว่นว่าเธอจะได้ไปงาน"ฉันยิ้มอย่างมีความสุข

"ไคร์ค่ะ"ฉันเรียกไคร์ก่อนเข้าห้องนอน...

ไคร์

เนโกะเป็นคนที่แรงเลยทีเดียวเป็นฝ่ายรุกผมตลอด ผมต้องการคนแบบนี้มากๆ

ตอนนี้พวกเรากำลังมีความสุข เนโกะนั้งบนตักผมเราจูบกันนานมากผมละมีความสุขจริงๆเลย

วันพรุ่งนี้ต้องมมีงานเข้าแนนอน!!!

เวลาต่อมา...

ฉันรู้สึกหายมึนหัวแล้วจึงลุกขึ้นไปเตรียมชุด

เสร็จแล้ว!

เหลือเวลาที่ยังมาไม่ถึง

ฉันนั้งเช็ดแว่นตาแล้วนำมาใส่

กริ่งๆๆ

"ใครมากดกริ่งหน้าบ้านเนี่ย"ฉันจึงลงไปเปิดประตู

ยัยเนโกะนี้ มาทำไม

"มีอะไรหรอ"ฉันถามเธอ

"ก็...อยากเตือนไว้ว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่าไปงานเลี้ยงที่โรงเรียน"ห้ามอะไรฉัน

"มีเรื่องเเค่นี้หรอ ฉันจะไปก็เรื่องของฉันเธออย่ามายุ่ง"ฉันปิดประตูใส่หน้าเธอทันที

เธอคงโกรธฉัน

มันห้ามกันได้ที่ไหนละ?

เหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เวลาไปงานเลี้ยงแล้ว

รีบนอนดีกว่า

ฉันไปอาบน้ำแต่งชุดนอนกำลังจะนอน

กริ่งๆๆ

สงสัยวันนี้ได้นอนดึกอีกแล้วสิ...