รักน่ะยัยโง่

หลังจากวันนั้น...ฉันก็เห็นพวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์กันมาก ไคร์...เขาเป็นอะไรของเขา

เขาหลงยัยนั้นแล้วหรอ

ฉันเริ่มท้อแท้แล้วทำยังไงดี

ไคร์เขาคงไม่รักฉันล้ว

ฉันต้องไปถามเขาตรงๆแล้ว

ณ บ้านไคร์

ฉันกดกริ่งหน้าบ้านของเขา

....

ไม่มีใครอีกเช่นเคยฉันจะต้องเดินเข้าไปแล้วสิ!!!

ฉันเดินเข้าไปไม่เห็นใครเลย ฉันเลยเดินดูทั่วบ้านเขา

"ไปอยู่ไหนกันน่ะ"ฉันเดินไปมาจนมาถึงห้องนอนของเขา

หาหมดทุกห้องแล้วก็ต้องห้องนี้แน่... คิดเหมือนฉันน่ะ

ฉันเปิดประตูดูนิดๆภาพที่เห็น

พวกเขากำลังจูบกันยัยเนโกะใส่แต่เสื้อชั้นใน ไคร์ถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกง

ไม่!ไม่!ไม่!

ฉันปิดประตูเบาๆก้มหน้าลงตรงหน้าประตู

เขาไม่รักฉันแล้วสิน่ะ ฉันไม่แรงเท่ายัยเนโกะสิน่ะ

แอ็ดด

ไคร์เปิดประตูออกเจอฉันนั้งก้มหน้าอยู่

"เธอมาแอบดูพวกฉันหรอมันมากไปแล้วน่ะย่ะ"ยัยเนโกะมาถึงก็ตวาดฉัน

"ใช่มันมากไปแล้ว"ไคร์ก็ไล่ฉันทำไมล่ะ

"ฉันก็แค่...."

"มันมากไปแล้วฉันขอตัดขาดความเป็นเพื่อนกับเธอ"ไคร์ออกคำสั่ง

"ไม่ ไคร์"

"ออกไปได้แล้ว!!!"

ฉันไม่สามารถทำอะไรได้จึงออกไปจากบ้านเขา

นี่มันเรื่องอะไรกันฉันสู้ยัยนั้นไม่ได้เลยหรอ...

ไคร์

ครับก็อย่างที่เห็นแหละครับผมว่ายัยเนโกะดีกว่าเธอตั้งหลายเท่า ไม่แปลกที่ผมจะชอบเธอ

ผมมันเลวเองที่ทิ้งเธอแต่ผมจำเป็นต้องทำ ทำใจให้ได้เพื่อเกลียดเธอ เดียวมันก็ชินเองเเหละที่ไม่มีเธอ

"มาต่อกันเถอะค่ะ"เนโกะจับมือผม

"ผมไม่ไหวแล้ว...ผมขอไปทำใจเรื่องเพื่อนผม ผมขอออกไปข้างนอกจะฝากซื้ออะไรไหม"ผมถามเนโกะแฟนที่รักของผม

"ไม่หรอกค่ะแค่ไคร์สบายใจก็พอแล้ว"เนโกะเธอน่ารักจริงๆเลย

ผมจึงออกไปข้างนอก....

เนโกะ

หึ..สมน้ำหน้ายัยแว่นเธอโง่จริงที่มาหลงชอบลูก ผอ. โรงเรียนฉันนี้สิที่เหมาะสมที่สุด

ไคร์ก็เขี่ยเธอทิ้งแล้ว ฉันซ่ะใจจริงเลยเขาคงไปทำใจที่ทิ้งเพื่อนอย่างเธอไป เพื่อให้เขาสบายใจ

กิน่ะ

ฉันรู้สึกไม่ดีเลยหาอะไรทำให้สบายใจแต่มันก็ช่วยได้นิดเดียวน้ำตาฉันไหล่ไม่หยุดเลย

ฉันเปิดไปโปรแกรมแชท...หืม!!โรงเรียนของฉันประกาศว่า จะมีงานเลี้ยงอีกสองวันเองเพื่อนๆไปกันเต็มแน่เลย

ต้องรีบหาชุดใส่แล้ว...มันก็ทำให้หายเศร้าได้ครึ่งหนึ่งอยู่น่ะ

เข้มแข็งไว้กิน่ะ

"ว่าแต่กี่โมงแล้วน่ะ"ฉันมองนาฬิกาบนฝาผนังห้อง

"ทุ่มหนึ่งแล้วสิ ต้องรีบอาบน้ำซ่ะแล้ว"

ฉันตรงไปอาบน้ำทิ้งความเศร้าไปตามสายน้ำ มันน่าจะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น