รักน่ะยัยโง่

 

วันต่อมา...

 

ฉันได้ออกมาช็อปปิ้งที่ห้าง เพื่อหาเสื้อไปงานใหม่ๆ(งานนี้แต่งตัวเน้นน่ารักๆ)มีการประกวดด้วย

ฉันเดินไปดูผเเนกเสื้อผ้า

 

ระหว่างที่ฉันเดินไปฉันก็เจอยัยเนโกะกับไคร์เดินเกาะแขนกันอยู่ เขามีความสุขกันอยู่อย่าไปขัดจังหวะเลย

ฉันเลยพยายามเดินเฉยๆเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของพวกเขา

 

ควับ!!!

 

อึ้ย..ยัยเนโกะเห็นฉันแล้ว ฉันเดินเลี่ยงมาร้านค้าที่ไม่มีคนเพื่อหลบ

 

"จะไปไหนยัยแว่นหน้าโง่"เนโกะจับคอเสื้อฉันกระชากไป

 

"อึ้ยปล่อยฉันน่ะ"ฉันดิ้นไปมา

 

"เธอมาที่นี่ได้ยังไง"

 

"ฉันมาซื้อเสื้อไปงานเลี้ยงโรงเรียน"

 

"หรอแล้วเธอเดินตามไคร์กับฉันมาทำไม"

 

"ก็ทางนั้นมันไปซื้อเสื้อนี้นาจะให้ฉันไปทางไหน"

 

"งั้นก็แล้วไป"ยัยเนโกะผลักฉันล้ม

 

"นี่เนโกะมาเร็วรีบไปซื้อเสื้อ"ไคร์เดินเข้ามา

 

"ค่ะ"ยัยเนโกะเดินไปหันหลังมายิ้มให้ฉัน

 

วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายจัง...

 

ฉันจะต้องรีบไปซื้อเสื้อแล้วรีบกลับ

 

ฉันเดินไปผแนกเสื้อผ้า...

 

อืม...เอะนั้นชุดน่ารักจังตรงสเปกฉันเลย

 

มันเป็นชุด เอี่ยมกางเกงยีนขายาวถึงหัวเข่า ชุดลายทางสี ฟ้า-ขาว หมวกฟักทองยีนอีกหนึ่งอันมีลูกปัด กระดุมประดับ

 

ที่นี่เหลือแต่รองเท้า

 

ไปผแนกรองเท้ากัน

 

ฉันมาถึงผแนกรองเท้าเสร็จฉันเลือกรองเท้าผ้าใบสีฟ้ามีลายกราฟฟิกแนวนิดๆ

 

อึย!!!นั้นยัยเนโกะนี่ทำไงดียัยนั้นกำลังเข้ามาในผแนกขายรองเท้า

 

อืม...คิดๆๆ

 

ฉันมองไปเห็นพนักงานขายรองเท้า

 

ปิ็ง!

 

ฉันเดินไปหาพนักงานขายรองเท้าคนนั้น

 

"คือว่าขออนุญาติเป็นพนักงานขายรองเท้าชั่วคราวได้ไหมค่ะ"ฉันบอกเขาไป

 

"อืม..."เขาคนนั้นมองฉัน ฉันทำหน้าตาน่ารักน่ารักใส่เขา

 

"ได้สิว่าแต่จะทำอะไรหรอ"

 

"อยากทำอะค่ะอนาคตจะมาลองทำงานนี่ดูบางค่ะ"

 

เขาจึงเอาชุดพนักงานมาให้ฉัน

 

"ขอบคุณค่ะ"ฉันจัดการเปลี่ยนชุดถอดแว่นออก มัดผมแกะสองข้าง

 

ฉันออกมาแล้วเดินตรงไปตอนรับเนโกะ

 

"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าจะรับรองเท้าอะไรดีค่ะ"ฉันเอ่ยทักทายไป

 

เนโกะ

 

หืมคนนี้น่ารักจัง ออกแนวน่ารัก ตาสวยมากเลย

 

"ค่ะต้องการรองเท้าส้นสูงสีแดง"ฉันบอกเธอไปเธอยิ้มให้ฉันน่ารักมากเลย อยากให้มาเป็นเพื่อนจังเลย

 

"ได้แล้วค่ะ"เธอคนนั้นเอากล่องรองเท้ามาเปิดแล้วเอารองเท้ามาสวมให้ฉัน

 

"คุณใส่ได้พอดีเลยค่ะต้องการคู่นี้ไหมค่ะ"อุ็ยเธอน่ารักมากเลย

 

"ค่ะต้องการคู่นี้ค่ะ"

 

หลังจากนั้นฉันจัดการจ่ายเงิน

 

"ขอบคุณค่ะ"เธอคนนั้นขอบคุณฉัน

 

ฉันออกมาหาไคร์

 

"วันนี้เจอพนักงานน่ารักมากๆเลยคนหนึ่ง"ฉันบอกไคร์ไป

 

"อืมไปกันถอะครับ"จากนั้นฉันกับไคร์ก็ออกไปจากห้าง

 

กิน่ะ

 

"ค่ะขอบคุณที่ให้เป็นพนักงานชั่วคราว"ฉันขอบคุณพนักงานร้านขายรองเท้า

 

วันนี้มันก็มีความโชคดีที่เนโกะจำหน้าฉันไม่ได้

 

ฉันกลับบ้านไปด้วยความตื่นเต้นกับการที่รอไปงานเลี้ยง