รักอันตรายกับนายมาเฟีย

     เช้าวันใหม่มาเยือนวันนี้ก็เป็นอีกวันที่จะได้ไปเจอเพื่อนๆของฉัน จะได้ไปเรียนแม้ไม่ชอบเท่าไรก็เถอะ เช้านี้เฮสเตอร์ก็หล่อเหมือนเคยแต่วันนี้ดูจะครบชุดความหล่อตั้งแต่หัวจรดเท้า วันนี้เขาดูสมเป็นมาเฟียดีจริงๆฉันนั่งมองเขาไม่กระพริบตาจนอีกฝ่ายปลายตาแล้วยิ้มอย่างพอใจก่อนเอ่ยปากพูด

 

"มองอะไรเหรอ"

 

"วันเนี่ย นายดูเป็นมาเฟียมากเลยนะ"(-_-)d

 

"ปกติไม่เป็นเหรอ"

 

"ปกติก็เป็นหมาบ้าที่จ้องจะกัดฉันให้ตายคาปาก"

 

"..."

 

เขาหุบยิ้มก่อนส่งเสียงคำรามในคอ หลังจากมื้อเช้าผ่านไปฉันก็เตรียมตัวไปเรียนส่วนเฮสเตอร์เองก็เตรียมตัวไปส่งฉัน รถที่พวกเรานั่งเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์มุ่งตรงไปส่งฉันถึงโรงเรียนแบบนี้ก็ดีแหะได้สิทธิ์ไปสายกว่าใคร น่าดีใจจริงๆเกือบเก้าโมงเช้าฉันมาถึงโรงเรียนอย่างสวัสดิภาพประตูรถถูกคนที่ติดตามมาด้วยเปิดออก ฉันหยิบกระเป๋าสะพายก่อนจะเดินออกไป เสียงคนในรถดังตามมาทันทีที่ฉันก้าวออกจากรถ

 

"ตั้งใจเรียนนะ ที่รัก"

 

"...บ้า...">//<!

 

ฉันรีบวิ่งเข้าโรงเรียนทันที ฉันเนี่ยโชคดีจริงๆที่ได้หลงรักคนอย่างนายถึงจะต้องเจอกับเรื่องร้ายและก็เรื่องไม่คาดฝันก็เถอะ ฉันรีบขึ้นชั้นเรียน ตามปกติแม้จะโผล่หน้าไปแล้วโดนครูที่ปรึกษาที่สอนคาบสองสวดยับก็เถอะ ฉันนั่งเรียนไปเรื่อยๆจนพักเที่ยง

 

"แกๆ"

 

"มีไรเหรอ"

 

"แฟนแกอ่ะ...ทำงานไรเหรอดูจากการแต่งตัว สมาดมาก"

 

"เอิ่ม..."

 

"งานไรๆ"

 

"นักธุรกิจนะ"

 

จะให้ตอบว่าเป็นมาเฟียก็กระไรอยู่แต่ต่อให้ตอบแบบนั้นไปพวกนี้ก็ไม่เชื่อหรอกแต่ตอบแบบเนี่ยแหละ ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะซื้อข้าวมานั่งกิน อย่างน้อยยัยพวกเนี่ยมันก็ไม่สงสัยไรอยู่แล้วนินะ

 

"แล้วแฟนแกเขาเป็นคนแบบไหนอ่ะ"

 

"ก็เจ้าบ่งการไปหน่อยนะ"

 

"จริงดิ ฉันนึกว่าจะตามใจแกให้เงินมาแต่ละที่เหมือนกลัวอดตายอ่ะ"

 

"ฮ่ะๆ"(-__-)!!

 

ถ้าหมอนั้นตามใจฉันทุกอย่างปานนี้ฉันได้ขึ้นเหยียบหัวเฮสเตอร์แล้วล่ะมั้งส่วนเรื่องเงินเนี่ยก็ดีนะฉันจะได้เอาไปช๊อปร้านหนังสือการ์ตุนให้เกลี้ยงไปเลยอย่างน้อยเฮสเตอร์ก็มีประโยชน์ในทุกๆเรื่องล่ะนะถึงจะบ่งการเก่งไปหน่อยก็เถอะ

 

"ว่าแต่วันเนี่ยไปเที่ยวกับพวกเราป่ะ"

 

"ที่ไหนเหรอ"

 

"ร้านหมูกระทะใกล้เนี่ยแหละ"

 

"ฉันต้องบอกเฮสเตอร์ก่อน"

 

ฉันเอ่ยก่อนตักข้าวเข้าปาก เพื่อนๆต่างนั่งมองฉันกันตาเป็นมันแต่ถ้าสังเกตดีๆสายตามันเลยผ่านฉันไปยังคนข้างหลัง ฉันภาวนาอย่าให้เป็นอาร์เตอร์หรือเฮสเตอร์เลยเพราะสองคนเนี่ยยังกับคนๆเดียวกัน

 

"ถ้าจะบอกคิงก็กรุณาบอกผ่านผมก็ได้ครับ"

 

เสียงอาร์เตอร์ดังขึ้นก่อนปลายสายตามองไปยังเพื่อนๆของฉันอย่างเฉยชา นายเป็นยังไงลูกน้องก็เป็นแบบนั้นเพียงแต่เจ้านายของนายมันคาดเดายากไปหน่อยก็เท่านั้นเอง ฉันมองเขาก่อนจะพ่นลมออกจากปากเบาๆอย่างน้อยอาร์เตอร์ก็ช่วยฉันเสมอล่ะนะ(ช่วยช้ำเติมมั้งนะ)

 

"มานี้หน่อยได้ไม"

 

"มีไรเหรอ"

 

ฉันถามก่อนลุกแล้วเดินตามเขาไป อาร์เตอร์พาฉันมาหลังอาคารก่อนมองซ้ายมองขวามองแล้วมองอีกมองจนหมดเวลาพัก

 

"นายพามาทำไม แล้วทำไมไม่พูด"

 

"เธอรักเฮสเตอร์สินะ"

 

"..."=//=

 

"ใช่ไม"

 

"นายจะถามทำไม"

 

"เธอก็ตอบสิ"

 

เจ้านายก็พอเจ้านายลูกน้องก็พอลูกน้อง ฉันพยายามซ่อนความเขินอายอย่างสุดกำลังในขณะที่อาร์เตอร์ก็จ้องหน้าฉันเขม็งจะตอบอย่างไงดี อ๊าย!!!

 

"ไม่ได้รัก"

 

"เธอพูดจริง"

 

"แล้วจะโกหกทำไม"

 

"ไงช่วยเดินออกไปจากชีวิตเฮสเตอร์เถอะ"

 

นี้ฉันตอบอะไรไปเนี่ย อาร์เตอร์เอ่ยออกมาก่อนจ้องฉันเขม็งดวงตาของเขาฉายแววความเจ็บปวดออกมามากมายไม่รู้ว่าเขาเจ็บเพราะอะไรแต่ภายในใจของฉันมันเจ็บแปล๊บมันเจ็บจนแทบจะทรงตัวแทบไม่ได้ แค่ลองนึกว่าต้องจากเฮสเตอร์ไป ไม่ได้เจอเฮสเตอร์อีกแล้วมันก็ทรมานไปหมด

 

"ช่วยรีบๆเดินออกไปจากชีวิตเพื่อนฉันซะที"

 

"นายมายุ่งอะไรด้วยล่ะ"

 

"เพราะฉันไม่อยากเห็นเพื่อนของฉันทรมานยังไงล่ะ"

 

"นั้นอาจจะรวมถึงตัวนายด้วยสินะ อาร์เตอร์"

 

ฉันหันไปทางเสียงที่แทรกเข้ามา เฮสเตอร์ที่มองมาทางพวกเราสายตาของเขาฉายแว่วความโกรธและความเจ็บปวดมากมาย อย่าบอกนะว่าเฮสเตอร์ได้ยินหมดเลยนะ ฉันถอยออกห่างอาร์เตอร์ก่อนมองเฮสเตอร์ฉันก็เจ็บไม่แพ้กันเพียงแต่ฉันพยายามซ่อนมันไว้อย่างสุดกำลัง

 

"เฮสเตอร์"

 

"มาทางนี้สิ มากับฉัน"

 

เฮสเตอร์ยื่นมือมาทางฉันก่อนมองฉันด้วยสายตาที่ฉันไม่อาจคาดเดาได้ ฉันรีบเข้าไปกอดเขาใจของฉันมีแต่เขาคนเดียวไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ตอนไหนแต่ตอนนี้รู้แค่ว่าเขาคือคนที่ฉันอยากจะอยู้ด้วย มือหนากอดฉันแน่น เสียงของเขามันกำลังพร่ำบอก บอกกับฉันอย่างไม่เก็บมันไว้

 

"ฉันรักเธอ แม้ว่าเธอจะไม่รักฉันก็ตาม"

 

"..."

 

"แม้เป็นช่วงเวลาที่แสนน้อยนิดที่เราได้รู้จักกันก็ตาม ฉันรักเธอ"

 

เสียงของเขาเหมือนจะขาดหายโอบกอดเขากระชับแนบแน่น อยากจะห้เขากอดฉันแบบนี้นานๆเท่าที่จะทำได้ ฉันเองก็ 'รัก' นายนะเฮสเตอร์ แม้มันจะพูดได้แค่ในใจแต่มันสลักชื่อของเขาไว้ลงไปในใจลึกลงไปจนไม่อาจลบมันออกจากใจ ชื่อของเฮสเตอร์จะสลักอยู่ในใจของฉันตลอดไป...

โปรดติดตามตอนต่อไป