รักอันตรายกับนายมาเฟีย

"อ๊าย!!!!"

 

ฉันอยากจะบ้าตายทำไมกานเนี่ย ฉันเป็นอะไรไปซะแล้วเนี่ย ในหัวสมองก็มีแต่เอสเตอร์ อ๊าย!!!!! ฉันได้แต่สับสนกับความคิดของตัวเอง ไม่ได้ต้องทำการบ้านสิต้องรีบทำ อ๊าย!!!!!!

 

ก๊อก!!

 

"..."

 

"คิงเรียกเธอไปพบ"

 

"ฉันยุ่ง ทำการบ้านอยู่"

 

"ด่วน"

 

เพียงแค่อารเตอร์กล่าวออกมาว่าด่วนฉันก็ต้องสลัดความคิดจะทำการบ้านทิ้งแล้วเปิดประตูออกไปหาอาร์เตอร์ให้หมอนี้ลากไปหาเฮสเตอร์อย่งเลี่ยงไม่ได้ มีวันไหนบ้างที่พวกนายจะไม่ลากถูฉันเป็นผ้าขี้ริ้วเนี่ยฮ่ะ อาร์เตอร์เปิดประตูให้ฉันเดินเข้าไปก่อนปิดประตูทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปในห้องนอนของเฮสเตอร์(ก็แยกกันนอนนิ)

 

"มีอะไร ฉันต้องรีบทำการบ้านนะ"

 

"มานี้หน่อยสิ"

 

เขากวักมือเรียกขณะที่สายตาของเขายังหลับอยู่ นอนทั้งสภาพแบบเนี่ยไม่สมกับเป็นมาเฟียเลยจริงๆฉันยืนนิ่งไม่ทำตามคำสั่งของเขา จนเขาปรือตาขึ้นมามองฉันแล้วกวักมือเรียกด้วยรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ ฉันจึงต้องเดินเข้าไปหาไม่ลืมที่จะกระดิกหางเข้าไปหาด้วย(หมาชัดๆ)ฉันหยุดอยู่ที่ข้างเตียงของเขาอย่างระาคนที่นอนอยู่

 

"มีอะไร"

 

"อย่าเย็นชานักสิ ฉันแค่จะบอกว่า"

 

ฉันมองเขาก่อนรอฟังสิ่งที่เขาจะพูดอย่างใจจดจ่อ แต่สุดท้ายเขาก็หลับไปเฉยๆ หนอย!!!

 

"อีตาบ้าเอ้ย..."

 

ฉันมองเขาก่อนคว้าผ้าห่มมาทับกายหนาใหญ่ของเขาก่อนจะนั่งลงข้างๆเขาที่หลับไป ฉันมองเขาก่อนจะหัวเราะในลำคอ เวลาเขาหลับก็เหมือนลูกแมวเชื่องเลยแหะ ฉันใช้มือลูบไปตามผมสีดำเงาวับของเขาอย่างหลงใหล ก่อนจะตัดสินใจกลับห้องไปทิ้งให้เขานอนหลับต่อไป ฉันมองการบ้านตรงหน้าก่อนสลับมองประตูห้องอาร์เตอร์ ถ้าอาร์เตอร์ใจดีพอก็ดีสินะแต่ถ้าเฮสเตอร์รู้ว่าฉันมาตึกพักการ์ดละก็ ฉันคงได้เป็นศพแหงๆ แต่เพื่อการบ้าน เอาไงเอากัน

 

"ไม่เห็นต้องมาหาเลยนิ"

 

"อาร์เตอร์"0_0!

 

"ให้คิงสอนเธอก็นะ"

 

"เฮสเตอร์หลับไปแล้ว ดูท่าจะเพลียนะ"

 

ฉันบอกเหตุผลก่อนยื่นสมุดที่มีโจทย์เลขให้เขาดู ทั้งที่ฉันก้เก่งคณิตพอควรกลับต้องให้คนอื่นมาสอน เริ่มเรียนแย่ทุกที่แล้วฉัน

 

"อ้อ เหรอ"

 

"..."

 

"ไปทำที่ตึกใหญ่เถอะ ถ้าคิงรู้ว่าควีนแสนน่ารักมาตึกพักของการ์ดเธอจะศพไม่สวยเอานะ"

 

"ฉันรู้นะ..."

 

ฉันตอบเขาก่อนกอดอกพ่นลมหายใจออกทางปากด้วยท่าทางระอากับพฤติกรรมที่คาดเดายากของเฮสเตอร์

 

"รู้แล้วมาทำไม"

 

"ก็บอกแล้วไงว่าเฮสเตอร์ เฮสเตอร์"o_O!

 

มีงานเข้า มีงานเข้า มีงานเข้าแล้วชาoน!!!!!! เฮสเตอร์ที่อยู่ในสภาพไม่ใส่เสื้อมองฉันด้วยสายตาโกรธเป็นไฟก่อนสลับไปมองอาร์เตอร์ที่หน้าถอดสี เขาไม่ใส่รองเท้ามาด้วย อ๊าย!!!

 

"อาร์เตอร์ แกรู้ดีสินะ"

 

"ครับ"

 

"เฮสเตอร์"

 

ฉันทำเสียงหวาน ทำเอาเฮสเตอร์ผงะ

 

"ฟังฉันก่อนนะ"

 

"...วะ ว่ามาสิ"(-//-)

 

เขาหน้าแดงก่อนเสหน้าหนี แหม เอาก็เอาว่ะปกป้องอาร์เตอร์ก่อนเดี๋ยวค่อยหนี่คดีที่หลังไม่สาย

 

"ให้อาร์เตอร์สอนการบ้านฉันนะ"

 

"ไม่ได้ กลับตึกใหญ่เดี๋ยวนี้ นี้คือ คำสั่ง"

 

"..."

 

อะไรกันฟ่ะ ฉันมองเขาก่อนหันมามองทางอาร์เตอร์แล้วถอนหายใจหยิบสมุดในมืออาร์เตอร์มาแล้วเดินจากไปพร้อมเฮสเตอรืที่อารมณ์ไม่ดี เขาเดินลากฉันเข้าห้องทันทีหลังจากเข้าตึกมาได้...ต้องหาอะไรอุดหูซะแล้วสิฉัน

 

"ไปทำไม"

 

"ไปให้อาร์เตอร์สอนการบ้าน"

 

"ฉันสอนไม่ได้หรือไง"

 

"นายหลับนิ"

 

ฉันเถียงกลับไปกลับมาอยู่แบบนี้กลับเขาครู่หนึ่ง เขาก็ยอมสยบแล้วสอนการบ้านฉันแม้ว่าเขาไม่พอใจก็เถอะจนเวลาได้ล่วงไปเกือบเที่ยงคืนการบ้านสองข้อที่ใช้เวลาตั้งแต่สองทุ่มจนเวลานี้เสร็จ สองข้อใช้เวลาไปเยอะพอดู

 

"ขอบคุณนะเฮสเตอร์ ที่นี้ฉันก็จะได้ไม่ต้องทนไปถามยัยเพื่อนจอมหยิ่งนั้นแล้ว"^_^!

 

จุ๊บ!

 

"..."O//O!!!

 

"ราตรีสวัสดิ์ ควีนผู้น่ารัก"

 

"อีตาบ้า"

 

ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องของเขาก่อนกลับห้องไป รีบอาบน้ำนอน ราตรีสวัสดิ์ไงเหรอ

 

"ราตรีสวัสดิ์"

 

ฉันเอ่ยกันตัวเองเบาๆด้วยความรู้สึกที่ดีใจก่อนหลับไปในทันที ฉันกำลังสลักภาพที่มีเฮสเตอร์ลงไปในหัวใจช้าๆด้วยความรู้สึก 'รัก' ฉันรู้แล้วว่าฉันรักเขาเข้าแล้ว ความรักของฉันกำลังเริ่มต้นแล้ว หวังว่าความรักของฉันคงจะสวยงามอย่างที่คิดนะ พระเจ้าค่ะ ช่วยอวยพรให้ลูกด้วย...

โปรดติดตามตอนต่อไป

(ต้องขออภัยที่อัพน้อยไม่มีเวลามาอัพบ้างตอนอาจจะอ่านแล้วงงๆต้องขออภัยและขอบพระคุณค่ะ)