Love Me Please รักฉันสักนิดจะได้มั๊ย?
เขียนโดย 
Popoppa
วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.51 น.
แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2560 22.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ย้อนอดีต 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ3เดือนที่แล้ว...
"ตึก ตึก"เสียงหัวใจที่เต้นระรั่วของฉันเต้นถี่ ราวกับมีคนมาเขย่ามันอย่างรุนแรง
มัีนคงเป็นเพราะเขา'นัตสึโอกะ ยูตะ'ที่สามารถทำให้ใจฉันเต้นเเรงได้ขนาดนี้ เออ ก็คือ
เมื่อกี้อะนะฉันดันเดินสะดุดล้มตรงทางเดินบรรได แล้วได้นัตสึโอกะคุงมาช่วยพาไปห้อง
พยาบาลเนี้ยแหละ ตรงคอนเซปท์'หล่อ ใจดี น่ารัก สุภาพบุรุษ'ของฉันเลยจ้าา~ ><
"เป็นไงบ้าง"เขาถามฉันอย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นฉันเดินออกมาจากห้องพยาบาล
"ไม่เป็นไรหรอน่า นายก็ยุ่งไม่เข้าเรื่อง"เห้อออ~ ทำไมฉันซึนเดเระอย่างนี้!!
"ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ ถ้าเธอไม่ร้องซะดังขนาดนั้นนะ"อู๊ยย! เค้าเจ็บนะ
"ก็มันเจ็บนี้น่าาา! -3-"
"ก็แค่เท้าแผลง ทำไมไม่ล้มให้ฟันร่วงหมดปากเลยละ ปากดีขนาดเนี้ย"
"นายยยย! นัตสึโอกะ ยูตะ"
"เฮ้ย เธอรู้ฉันฉันได้อย่างไร?"เขาดูถ้าจะตกใจมาก
"ต๊ายตายย! ทำไมฉันจะไม่รู้จักนายห๊ะ!! หัดไปแหกตา(สวยๆ)ของนาย
ดูข่าวซะบ้างง!!"
"ข่าวอะไรของเธอ?"โห๊ยย! หมอนี่! ไม่ได้รู้ข่าวอะไรเลยหรอ?
"ข่าว5อันดับหนุ่มฮอตของโรงเรียนน่ะสิ นายน่ะอยู่ลำดับที่5"
"ห๊าา! หล่อขนาดฉันเนี้ยนะอยู่ลำดับที่5"หมอนี่หลงตัวเองมากค่ะ
"นายยังหล่อไม่ถึงครึ่งหนึงของโชคุงเลย"
"เออๆ! ช่างมันเห๊อะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ?"
"ไดคิซึเมะ ไม ปี2ห้อง2"
"ไมจังหรอ"เรียกชื่อฉันเลยหรอ เฮ้ยๆจะไปไหนล่ะ
"อย่ามาเรียกชื่อฉันน่ะ เจ้าบ้ายูตะ"เขาแค่หันมายิ้มเล็กให้กับฉันแล้วก็หายไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
