Love Me Please รักฉันสักนิดจะได้มั๊ย?

          ฉันได้พบกับยูตะทุกวัน จนเริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ ไปไหนด้วยกันเสมอ ตอนนี้หัวใจของฉันพองโตมาก ฉันรู้สึกชอบเขามากจริงๆ ทำไมนายถึงทำดีกับฉันขนาดนนี้นะยูตะ ตอนนี้ความรู้สึกมันได้กลายเป็นความรักไปแล้ว และเขาก็คงต้องรู้สึกเหมือนฉันบางแหละ ไม่งั้นเขาคงไม่มาทำดีกับฉันขนาดนี้หรอก จนตอนนี้ฉันได้รู้แล้วว่าฉันไม่ได้สำคัญกับเขามากเท่าไหร่หรอก เมื่อเธอคนนั้น'นาโอจิ อากาเนะ'ได้ปรากฏตัวขึ้นมา 

               "ยูตะ ผู้หญิงคนนี้เปนใครหรอ?"ใครกันผู้หญิงคนนี้ ทำไมเธอถึงควงแขนเขาอยู่ละ 

               "อ่อ ฉันลืมแนะนำไปสินะ นี้นาโอจิ อากาเนะ เธอเป็นแฟนของฉันเอง"ห้ะ อะไรนะพอได้ยินคำนั้นหัวใจฉันเหมือนจะแตกสลาย น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมา ไม่ได้นะฉันจะร้องไห้ให้ยูตะเห็นไม่ได้

               "แฟนของนายหรอ เมื่อไหร่กัน ทำไมนายถึงไม่บอกฉันเลยละ"ฉันรีบยิ้มกลบเกลือน

               "เมื่อวานนี้เอง เขามาสารภาพรักกับฉันนะ ฉันเลยลองคบคู อากาเนะจัง นิสัยดีมากเลยนะ แถมยังน่ารักขนาดนนี้อีก"ทำไมพอพูดถึงอากาเนะถึงได้ยิ้มขนาดนั้นละ

               "สวัสดีค่ะคุณ....."เธอพยายามจะทักทายฉัน

               "ไดคิซึเมะ ไมค่ะ เรียกไมเฉยๆก็ได้"

               "อ่าา ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะไมจัง"เธอยิ้มให้ฉัน

               "เช่นกันค่ะ"

               "ไมจัง ฉันขอฝากดูแลยูตะคุงด้วยนะ"เธอพูดด้วยสีหน้ายิมแย้ม

               "อะไรกันอากาเนะ ฉันดูแลตัวเองได้หน่า"ยูตะพูดแทรกขึ้นมา น้ำตาฉันอย่าพึ่งไหลนะ

               "ไมเธอร้องไห้ทำไมหน่ะ"ยูตะเหมือนจะสังเกตุฉันออก

               "ไม่มีอะไรหรอก แค่ฝุ่นมันเข้าตาหน่ะ ฉันขอตัวก่อนนะ"ฉันรีบเดินออกมาจากสองคนนั้น เพราะถ้าฉันอยู่ตรงนั้นอีกสักนิดฉันคงต้องปล่อยโฮเต็มที่แนน่ๆเลย น้ำตาเริ่มไหลหนองออกมา เอ้ะ นี้ฉันจะร้องไห้ทำไมละเนี้ย ยูตะเขาได้คบกับคนที่ีดีแล้ว ฉันควรดีใจสิ แต่ทำไมในใจมันถึงเจ็บปวดเหลือเกิน ฮึกๆๆๆ ทำไมละ ทำไมถึงเป็นเขา ทำไมไม่เป็นฉันละ

อื้อหื้อออ อัพล่าสุดเมื่อ56นานมากก ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาอ่านนิยายของเค้าอยู่ไหมนะะะ อย่าลืมคอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจนะค่ะ 

ุ