Love Me Please รักฉันสักนิดจะได้มั๊ย?
เขียนโดย 
Popoppa
วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.51 น.
แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2560 22.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ก่อนการย้อนอดีต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆฉันเหม่อลอยตลอดการเดตของเรา ฉันแทนเขาไม่ได้เลยใช่ไม?
ฉันไม่สามารถทำให้นายยิ้มได้ใช่ไม? ฮึก! ทั้งๆทีฉันมาก่อนเขาแท้ๆเลย
"นี่ยูตะ!"ฉันสกิดแขนคนข้างๆเบาๆ
"หืม"สายตาของเขายังคงจับจ้องไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย
"ถ้าอากาเนะจังเห็นนายทำหน้าอย่างนี้ เธอคงไม่ดีใจหรอนะ"
"จริงหรอ? อากาเนะจะไม่ดีใจใช่ไหม?^ ^"เขาคลี่ยิ้มออกมาเบาๆ 'อากาเนะ'
ได้ยินชื่้อนี้จากปากเขาทีไรฉันปวดใจทุกที่เลยสิ
"จริงสิ!^0^"ฉันแสร้งยิ้มฝืนๆทั้งที่จะยิ้มไม่ออกแล้ว
"นี่ไมเราไปเยี่ยมอากาเนะกัน"
"ก็เอาสิ"หึ! ฉันไม่อยากไปเลยฉันไม่อยากให้ยูตะเจอกัีบอากาเนะ ฉัน...ฉันไม่
อยากเจ็บปวด แต่ถ้าตอบไม่ไปยูตะเขาคงจะเกลียดฉันแน่ๆเลย
พวกเราเดินทางมาโดยรถแท็กซี่ยูตะสีหน้าดีขึ้นมากหน่อยนึง ฉันและยูตะมาถึงโรงพยาบาล
พวกเรากดลิฟต์ไปที่ชั้น5
"ตึก ตึก ตึึก"ยูตะนายจะเดินเร็วไปแล้วนะช้าอีกนิดสิ เดินให้ช้ากว่านี้ แต่คำขอของฉัน
ไม่เป็นผลเมื่อยูตะเดินมาถึงหน้าห้อง 582 แล้วเปิดประตูเข้าไปแล้ว ฉันจึงค่อยๆ เดินตามไป
"อากาเนะ!เมื่อไรเธอจะฟืนสักทีฉันอยากจะไปจะคุยกับเธอใจแทบ ฮึก! ขาดแล้วนะ"
ยูตะนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆเตียงแล้วกุมมือเล็กๆของอากาเนะไว้ราวกับเธอกำลังจะหายไป อย่าอ่อน
โยนกับคนอื่นมากกว่าฉันสิยูตะ
|
้โอ๊วโอ้~ อิอิ ตอนนี้ได้แต่งนิยายเรื่องใหม่มาอีกแล้ว(เรื่องเก่ายังไม่จบเลย>M<)ไม่รู้ว่าจะถูกใจ คนอ่านหรือปเปล่า แต่ยังไงก็อย่าลืม ไลค์-เมนต์-โหวต ได้นะค่ะ (สั้นไปหน่อยก็ขอโทษด้วยนะ ค่ะ)% |
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
