ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

8.4

เขียนโดย BloodyMary

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.30 น.

  53 ตอน
  145 วิจารณ์
  70.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.07 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

25) โลกแม่มด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

25

โลกแม่มด.

 

“จะดีหรอดุ๊ก O_O ”ฉันเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ

 

“ดีสิเคโระ เพราะแมรี่ต้องทำการถอนหัวใจออกเคโระ ”

 

“ถอนหัวใจ ? ”

 

“ใช่เคโระ เพราะรายล่าสุดแบรงก้าชาวโลกแม่มดผู้หนึ่งได้ถูกส่งมาสำรวจโลกแม่มดแล้วเกิดไปตกหลุมรัก ณดูด คูเกะมิยะ เข้า หัวใจของนางจึงเปลี่ยนสีไปเรื่อย ๆ และเมื่อถึงสีดำก็ถูกสูบกลับโลกแม่มดทันที”มันร้ายแรงมากสินะ Y_Y”แล้วสภาแม่มดก็ตัดสินให้แบรงก้าถูกผนึกวิญญาณไว้ที่หอคอยคาร์รอส แมรี่ก็รู้นะว่าหอคอยคาร์รอสเป็นยังไงน่ะเคโระ ”หอคอยคาร์รอส O_O ใม่อยากจะได้ยินชื่อนี้เลยจริง ๆ หอคอยที่ไว้กักขังนักโทษที่ทำผิดร้ายแรงอย่างเช่น เสกสุนัขสามหัวจากนรกออกมา เสกยักษ์ที่แจ๊คต้องฆ่าออกมา เสกมังกรในวิหคสายฟ้าออกมา และเสกให้คนตายฟื้นขึ้นมา หอคอยนี้ไม่สามารถมีใครหนีได้ และนักโทษที่อยู่ที่นั่นก็จะอยู่อย่างทรมาน เพราะหอคอยคาร์รอสจะมีภูตตัวจิ๋วดีดพินที่ทำใครได้ยินก็แทบกระอักเลือด และยังมีมังกรเพลิงนินส์ที่ร้ายกาจที่สุดปล่อยไฟที่ทำให้ตัวละลายภายในหนึ่งวินาทีที่โดนแล้วก็จะเวียนว่ายตายเกิดอยู่แบบนั้นไม่จบไม่สิ้นตลอดไป TOT

 

“ช่วยฉันด้วยหน่ะดุ๊ก ฉันไม่อยากถูกส่งตัวไปหอคอยคาร์รอส ฮือ ๆ TOT”

 

“ดุ๊กสุดหล่อผู้นี้ต้องช่วยแมรี่อยู่แล้วล่ะเคโระ ^O^ ”ดุ๊กกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ฉันจึงปาดน้ำตาอย่างมีหวังทันที

 

“จริงนะ ^^ ”

 

“จริงสิเคโระ เรามากลับโลกเวทมนต์กัน ^^ ”

 

“กลับหรอ ? ยังไงอ่ะ ฉันไม่รู้วิธีที่จะไปมากับโลกแม่มดและโลกมนุษย์เลยนิ่ แล้วก็ไม่เคยถามลีเวลล์ด้วย สงสัยเราจะโง่จริง ๆ อย่างที่เอรอสบอกซะแล้วล่ะ - -* “

 

“เมื่อมีดุ๊กผู้รอบรู้อยู่ก็ไม่ต้องกลัวหรอกเคโระ >O< ”ได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะ - -* ดุ๊กกระโดดมาที่ไหล่ฉันแล้วเริ่มร่ายคาถา

 

“หลับตาไว้นะเคโระ ”ดุ๊กกระซิบบอกฉัน แล้วจะกระซิบที่ข้างหูฉันทำไมยะ - -+ ฉันหลับตาลงช้า ๆ สักพักก็ได้ยินเสียงดุ๊กงึมงำอะไรซักอย่าง หวงวิชาด้วยแฮะไม่ยอมบอกคาถาเลย ชิ >3< แล้วฉันก็รู้สึกตัวหมุนติ้ว ๆ อยู่กลางอากาศ สักพักก็รู้สึกเหมือนมีใครมาจับมือฉันไว้ก่อนร่างกายฉันจะหายไป

 

แว้บ !

 

ฉันลืมตาขึ้นช้า =_= อ๋อยตาลายไปหมดเลย @_@ แต่พอปรับม่านตาชัด ๆ ก็พบว่าตัวเองอตอนนี้กำลังลอยอยู่ เย้ ๆ ฉันมาถึงโลกแม่มดแล้ว อากาศอันหอมหวาน ท้องฟ้าสีชมพู ดาวที่ไม่เคยล่ำลาจากท้องฟ้า   เมืองโคเวลแสนสุขของฉ้าน น น คิดถึงจางเลย ย ย ยย >O< อ๊ะทำไมรู้สึกเหมือนมีใครมาฉุดร่างฉันลง

 

วืดด ดดด ! เมื่อก้มลงมองฝ่ามือของฉันก็พบว่าเป็นเอรอส O[]O นี่นายตามมาด้วยได้ไงเนี่ย !! แล้วทำไมไม่ลอยล่ะ แง ๆ ฉันต้องตกลงไปหัวแบะแน่ ๆ เลย ฉันหันไปเห็นดุ๊กที่เกาะอยู่ที่หัวไหล่ ทำหน้าตาตกใจอย่างลืมสติ

 

“ทำอะไรสักอย่างสิดุ๊ก ! ”ฉันหันไปถามแกมตะคอกดุ๊ก ตอนนี้ร่างของฉันกับเอรอสร่วงลงเกือบจะถึงพื้นอยู่แล้ว ถึงจะพยายามเหาะดึงยังไงเอรอสก็หนักเกินกว่าที่ฉันจะดึงไว้ได้ -0- ดุ๊กเมื่อได้สติก็งึมงำคาถาแล้วดีดนิ้วดังเป๊า ! พลันไม้กวาดแสนรักของฉันก็พุ่งมารับตัวฉันกับเอรอสอได้ย่างฉิวเฉียด ฮู่ว ~ เกือบไปแล้ว >O<

 

“นี่นายมาได้ยังไงเนี่ย !! ”ฉันหันหลังไปถามเอรอส แต่มือก็ยังบังคับไม้กวาดให้เหาะในความเร็วที่พอเหมาะ   ดุ๊กเองก็ตกใจไม่น้อยที่เค้าก็โผล่มาอยู่ที่นี่ด้วย

 

“เธอหลุดมาจากแฮรี่พอตเตอร์ที่เป็นเฮอร์โอวัลตินนี่รึเปล่า  !! O[]O ”เอรอสตาโตเท่าไข่ห่าน ถามอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง นั่นมันเฮร์ไมโอนี่ย่ะ  - -+

 

“เอิ่ม..”ฉันหันไปสบตากับดุ๊กเพื่อขอคำแนะนำ แต่ดุ๊กก็ไม่รู้จะบอกว่าอะไรเหมือนกัน “เรื่องมันยาวหน่ะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังนะ นายเกาะฉันไว้แน่น ๆ ก็แล้วกัน ^^”ทันทีที่ฉันพูดจบเอรอสก็กระเถิบเข้ามาใกล้แล้วเอามือโอบรอบเอวฉันไว้ทั้งสองข้าง อร๊ายย ย   >///< แบบนี้มันแน่นไปแล้วน้า !!

 

“หัวใจเข้มขึ้นแล้วนะเคโระ !! ”ดุ๊กตะโกนใส่หูของฉันเพื่อให้ฉันได้สติ O_O ฉันรีบยกข้อมือขึ้นดูแดงขึ้นจริง ๆ ด้วย ไม่ได้ ๆ ฉันตบหน้าตัวองหนึ่งครั้งเพื่อเรียกสติ แล้วรีบเร่งความเร็วไม้กวาดเหาะไปยังบ้านของฉันทันที

 

หลังไหนน้า (. . )ฉันก้มมองหาบ้านสุดที่รักของฉัไอยู่โลกมนุษย์ซะนานลืมเลย -0- อ๊ะ ! เจอแล้ว ฉันรีบลดความเร็วไม้กวาดแล้วเหาะลงทันที วืดดด ดด ~ ฉันพุ่งตรงเข้าบ้านทางช่องหน้าต่างห้องนอนของตัวเอง เป็นช่องที่แม่มดทุกบ้านจะต้องมีเพื่อใช้เป็นทางเข้าบ้านได้สะดวก หน้าต่างนี่ไม่เคยปิดเลยสินะ เหมือนตอนที่ฉันอยู่ไม่มีผิด >O<

 

ฉันดีดนิ้วหนึ่งที ๆ ไม้กวาดคู่ใจของฉันก็ลอยไปอยู่มุมห้องอย่างอัจฉริยะ เหมือนเจ้าของไม่มีผิด ^O^ ฉันนั่งลงบนเตียงอย่างคิดถึง ว้าว >O< นุ่มเหมือนเดิมเลย เมื่อเด้งตัวขึ้นมาก็พบกับเอรอสที่ทั้งตบทั้งต่อยตัวเองอยู่

 

“นั่นนายทำอะไรอ่ะ ? ”

 

“ฉันฝันไปใช่ไหมยัยเพี้ยน !! ”เอรอสพุ่งตัวเข้ามาหาฉันแล้วเขย่า โอ้ย !! แผ่นดินไหว @_@

 

“มันคือเรื่องจริงไม่อิงนิยาย - -+”

 

“ไม่จริง ! ฉันฝัน ! ”เอรอสตบหน้าตัวเองดัง เพี้ยะ !

 

“ฉันช่วยอีกแรงมั้ย ? ”

 

“เตะฉันที”

 

ผลั่ก ! “โอ้ย !! เจ็บนะยัยเพี้ยน ! ฉันบอกให้เตะไม่ใช่ถีบเฟ้ย ! ”

 

“ก็ฉันกลัวนายไม่เชื่ออ่ะ ( ‘ ‘   ) ”

 

“บอกฉันมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น !! ”

 

“ฉันเป็นแม่มด ^^ ”

 

“ฉันรู้แล้วฉันหมายถึงทำไมเธอถึงเป็นแม่มด ! ”แล้วทำไมตองเสียงดังด้วยเล่า -0-

 

“ฉันออกจากท้องแม่ฉันก็เป็นแม่มดแล้วอ่ะ -^- ”

 

“เธอนี่มัน...”

“แล้วนายตามฉันมาได้ยังไง ? ”

 

“ก็ฉันเรียกเธอยู่หน้าห้องตั้งนาน แล้วก็งงว่าเมื่อกี๊ฉันเพิ่งพังประตูแต่พอมาดูอีกทีก็เหมือนเดิมซะแล้ว เห็นเธอไม่ตอบเลยเปิดประตูเข้ามาก็เห็นภาพเธอลาง ๆ เหมือนกำลังจะหายไป ฉันตกใจมากเลยวิ่งมาจับมือเธอไว้แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในอากาศแล้วก็มาโผล่พร้อมกับเธอเนี่ยแหละ ”นายนี่มันจริง ๆ เลยนะ

 

“แล้วทีนี้จะเอาไงต่อล่ะดุ๊ก ”ฉันหันไปถามดุ๊กที่เงียบอยู่นาน

 

“ก็คงต้องปล่อยไปก่อนนะเคโระ เพราะเราจะกลับโลกมนุษย์ตอนนี้ไม่ได้หรอกเคโระ ประตูมันคงยังไม่เชื่อมกันต้องรอวันหม้อใหญ่ซะก่อนเคโระ”

 

“ O[]O กบพูดได้ !!”เอรอสลนลานชี้ไปยังดุ๊กที่เกาะอยู่ที่หัวไหล่ฉัน

 

“ฉันชื่อดุ๊ก ไม่ใช่กบนะเคโระ - -* ”

 

“นายมันกบชัด ๆ - -”เอรอสเถียงอย่างไม่ยอมใคร นายนี่มันปรับสถานการณ์ได้เร็วชะมัด - -+

 

                (   - -+) --------- (+- -     )

 

“พอกันทั้งคู่นั่นแหละ !! ”ฉันห้ามทัพ”นายรออยู่ที่นี่นะ ฉันจะลงไปดูข้างล่างว่าท่านพ่อท่านแม่อยู่รึเปล่า ห้ามไปไหนเด็ดขาด ! ถ้าขืนเดินพรวดพราดไปไหนถูกซีอุยจับล้วงตับกินฉันไม่รู้ด้วยน้า ^^ ”

 

“ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ - -+”

 

“โฮะ ๆ ^O^ ”แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้อง

 

ข้างล่างเงียบกริบเลยแฮะ ฉันค่อย ๆ ชะโงกหน้าไปมองยังอีกฝั่งซึ่งเป็นห้องของท่านพอท่านแม่ปิดไฟอยู่นี่นา หรือว่าจะไม่อยู่นะ ? ฉันจึงเดินลงไปข้างล่าง เสียงไม้กระดานแล่นเอี๊ยดอ๊าดตลอดทาง ก็บ้านแม่มดทุกหลังสร้างด้วยไม้โอ๊คนิ่ ชะแว้บ ! ตารางบอร์ดนี่นา

 

ตารางนัดงาน

 

เวลา 09.00 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ. 1281 ประชุมสภา ท่านเฮอร์เมส (พ่อฉันเอง)

เวลา 08.45 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ.1281 งานสังสรรค์ปาร์ตี้ไม้กวาด ท่านนาเนียส (แม่ฉันเอง)

เวลา15.30 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ.1281 ห้ามม็อพประท้วงการใช้โทรศัพท์แบบมนุษย์ ท่านเฮอร์เมส

เวลา 06.00 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ.1281 ไปต่างเมืองเพื่อสร้างสัมพันธไมตรี 1 เดือน ท่านเฮอร์เมสและท่านาเนียส

 

เยี่ยม ! ท่านพ่อท่านแม่ไม่อยู่ยาวเลยนี่นา ฉันรีบวิ่งไปในครัวแล้วหยิบของที่พอจะกินได้ขึ้นมาบนห้อง

 

O_O

“นี่พวกนายเล่นอะไรกันเนี่ย !! ”ฉันตะวาดใส่เอรอสและดุ๊ก”เอรอสวางดุ๊กลงเดี๋ยวนี้ !! ”เอรอสที่กำลังเอานิ้วดีดหน้าผากดุ๊กอย่างเมามันส์รีบวางดุ๊กลงทันที

 

“มันกวนประสาทฉันก่อนนะ !! ”เอรอสหันมาเถียงหลังจากที่วางดุ๊กแล้ว ฉันยังไม่ทันว่าอะไรเลยร้อนตัวจริง - -+

 

“ไม่จริงเลยเคโระ ! เอรอสอยู่ดี ๆ ก็พุ่งเข้ามาบีบคอของดุ๊กนะเคโระ ! ”นี่ก็อีกคน เอ้ย ! ตัว

 

“แกกล้าใส่ร้ายฉันหรอ ! ”เอรอสเตรียมพุ่งเข้าหาดุ๊กอีกครั้ง

 

“หยุดเลยนะ !! ”ฉันเดินมาอุ้มดุ๊กแล้ววางไว้ที่หัวไหล่ ถ้าดุ๊กเป็นอะไรไปฉันก็ซวยหน่ะสิ

 

“แบรร ร รร ร รร้ ! ”ดุ๊กแลบลิ้นใส่เอรอส ทำให้เอรอสแทบจะกระโจนเข้ามาฆ่าดุ๊กซะเดี๋ยว

นั้นแต่ฉันเอี้ยวตัวหลบซะก่อน ยังกับสงครามเด็ก 3 ขวบ - -*

 

“หยุด ๆ พอ ๆ ฉันขอล่ะนะ ทั้งคู่เลย -/\- ”ฉันหันไปสบตาทั้งคู่ ทั้งคู่มองหน้ากันเล็กน้อยแล้วเมินใส่กัน ทำตัวเป็นเด็กไปได้ก็โต ๆ กันแล้วนะ >O<

 

“อ่ะ ! ของนาย ”ฉันยื่นพายฟักทองรสช็อกโกแลตรูปค้างคาวให้เอรอส

 

“อะไรอ่ะ -. .- ”เอรอสหยิบพายฟักทองขึ้นมาดม นี่นายเป็นหมาหรอ ?

 

“กิน ๆ ไปเถอะน่า”ฉันบอกอย่างรำคาญ

 

“นี่ดุ๊ก ! แล้วเมื่อไหร่จะถึงวันหม้อใหญ่อ่ะ”ฉันหันไปถามดุ๊กที่นั่งอยู่ที่หัวไหล่

 

“ก็คงอีกสักสามคืนนะเคโระ”

 

“แล้วเราจะทำการถอนใจยังไงอ่ะ ? แล้วใครจะมาถอนใจให้ฉันล่ะ ฉันได้ยินมาว่าการถอนใจที่เกิดจากมนุษย์นั้นถ้าไม่แข็งแกร่งพอก็ตายได้เลยนะ -0- ”

 

“กับพ่อมดพอตเตอร์ไงเคโระ”

 

“ตอนที่เท่าไหร่ล่ะเครื่องรางยมทูตรึเปล่า *O* ”

 

“คนล่ะพอตเตอร์แล้วเคโระ ! ”เอ้าหรอก็ฉันนึกว่าพ่อมดแฮรี่พอตเตอร์นี่ ขวัญใจฉันเลยน้า >///<

 

“แล้วจะเอายังไงกับเอรอสดีล่ะ (- -   ) ” ฉันหันไปยังเอรอสที่ตอนนี้กำลังวิ่งจับขนมพายฟักทองค้างคาว เอิ่ม...( . . )

 

“ก็คงต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ที่นี่ไปก่อนแหละเคโระ เพราะถ้าท่านพรีมีอุสทราบเข้าล่ะก็ ไม่ใช่แต่แมรี่เท่านั้นที่ซวยแต่เอรอสก็จะซวยไปด้วยเหมือนกันเคโระ ส่วนกฎที่เราจะลงโทษมนุษย์ที่แอบเข้ามาโลกแม่มดดุ๊กก็ลืมไปแล้วด้วยเคโระ ”เฮ้อ ! มีแต่ปัญหามากมายไม่เว้นแต่ล่ะวัน - -^

 

“เอาล่ะ ๆ งั้นฉันว่าเรารีบเข้านอนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้คงมีอะไรให้ทำอีกเยอะ ”

 

“ดุ๊กเห็นด้วยเคโระ”

 

“แมรี่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ ”เอรอสหันมาบอกฉัน พร้อมทั้งยกมือขึ้นดมจั๊กกะแร้ตัวเอง อี๊ >O<

 

“ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาคับขันแถมมันก็ดึกมาแล้วด้วย งั้นเอางี้แล้วกัน ^^ ”ฉันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วเดินไปหยิบไม้กายสิทธิ์ที่ทำจากไม้โอ๊ค โลกแม่มดเราจะเสกเวทมนต์ด้วยมือเปล่าไม่ได้แต่ถ้าโลกมนุษย์ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ เอาล่ะฉันจะทำให้นายหล่อยิ่งกว่า เด๋อ ดอกสะเดาซะอีก ^^

 

  “อากอนน่า ครูจิออน ! ”

 

วิ้ง งง ง ~*

 

“เย้ย ! O[]O ”ทำไมเอรอสใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว โอ้วซิกแพ็กซ์เลือดพุ่ง !! >//<”

 

“ตกใจอะไรของเธอห้ะยัยเพี้ยน เลือดเธออกไหลด้วยนิ่  ”เอรอสถามอย่างเป็นห่วง แล้วทำท่าจะเดินมาหาฉัน

 

“เอิ่ม..นายอยู่เฉย ๆ ก่อนนะอย่าเพิ่งทำอะไร ไม่งั้นฉันเสกมนต์ผิดไม่รู้ด้วยนะ ! (. . ) ”เอรอสทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก แต่ก็ยอมยืนอยู่เฉย ๆ ฉันรีบสูดเลือดหื่นนี่กลับเข้าปอดทันที

 

“อากอนน่า โรเลส ! ”ฉันตวัดไม้กายสิทธิ์และชี้ไปทางเอรอส แสงสีดำพุ่งออกจากปลายไม้ทันที ถ้าคราวนี้เสกผิดเป็นไม่ใส่อะไรเลยจะน่าดูไหมนะ ? เย้ย ! ฉันคิดไรของฉันเนี่ยอ๊ากกกกกก กก (บ้าไปแล้ว)

 

วิ้ง งง ง ~*

 

                พลันตัวของเอรอสก็สะอาดปิ๊ง แถมยังเปลี่ยนเป็นใส่ชุดพ่อมดแบบทั่วไปแล้วด้วย อร๊าย ย ย >//< หล่ออีกแล้ว ตอนนี้เอรอสสวมชุดสีดำทั้งชุดข้างหลังมีผ้าคลุมสีดำยาวทับอีกตัว มันช่างเข้ากับผมสีวนิลาของเขาซะจริง ๆ อร๊าย ย ย >//<     

   

“แมรี่ !! ระวังหัวใจหน่อยเคโระ มันแดงขึ้นอีกแล้วนะเคโระ !”ดุ๊กที่เห็นท่าไม่ดีรีบกระซิบบอกฉัน

 

“ฉันรู้แล้วล่ะน่า ไม่จำเป็นต้องบอกหรอกชิส์ ! >3< ”

 

 “หรอเคโระ - - ”ไอ้กบแสนรู้ !

 

                ฉันเองก็คงต้องอาบน้ำเหมือนกัน ฉันจึงร่ายคาถาแล้วชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่ตัวเองบ้าง พลันร่างของฉันก็สะอาดดุจไข่มุกขาวที่อยู่ใต้ทะเลลึกอันไหลโพ้น นน น น จากที่ชุดธรรมดาก็กลายเป็นชุดแม่มดไปโดยปริยาย ตอนนี้ฉันใส่เสื้อแม่มดซึ่งทำมาจากเส้นใยแมงมุมที่ต้องไปหาจากยอดเขาเอวเรสเท่านั้น เสื้อแม่มดจะยาวถึงเข่าและมีรูปไม้กวาดอยู่กลางเสื้อเทรนใหม่เลยน้า -0- ส่วนด้านล่างจะใส่เป็นเลกกิ้งซึ่งฉันเลือกสีดำลายขาวสลับเป็นทางม้าลายแต่ฉันว่าเทรนส์นี้เริ่มเชยล่ะ (เอ๊ะยังไง - -? ) และที่ขาดไม่ได้เลยคือเสื้อคลุมที่คลุมด้านหลังถึงจะไม่ค้องไปไหนแต่ก็ต้องใส่ตลอดเวลาเพื่อให้ตัวเองเหาะเหินเดินอากาศได้โฮะ ๆ ^O^ โลกมนุษย์ไม่มีล่ะซี้ >O< แถมยังมีกลิ่นช็อกโกแลตติดตามตัวอีกต่างหาก จริง ๆ มันก็เป็นกลิ่นที่ติดตัวฉันมาตั้งแต่เกิดนั่นแหละ - -

 

     “นอนกันเถอะดุ๊ก”ฉันหันไปบอกดุ๊กแล้วกระโดดขึ้นเตียงอันหนานุ่มที่ทำจากขนของค้างคาวของฉัน

 

“ได้เลยเคโระ ^^ ”ดุ๊กพูดพร้อมกระโดดขึ้นเตียงแล้วนอนข้างฉันทันที ฮ้าว >)O(< ฉันล้มตัวลงนอนทันที

 

“ยัยเพี้ยนเธอลืมฉันรึเปล่า - - ”

 

“แล้วตอนแรกนายทำกับฉันยังไงล่ะ ^^ ”ฉันยิ้มเยาะ ชิส์ ! ฉันยังจำได้นะ วันแรกที่เราเจอกันนายทำกับฉันยังไงบ้าง >3<

 

“ยัย.....”เอรอสพูดได้แค่นั้นก็กระฟัดกระเฟียดไปนอนที่โซฟาที่ทำจากหนังตะกวด มันฮิตมากเลยนะ ><’

 

“ฉันสงสารนายหรอกนะ ชิส์ ! ”แล้วฉันก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ ! ผ้าห่มกับหมอนที่เก็บไว้ในตู้แก้วใต้ไม้กระดานก็ลอยมาหาเอรอส เอรอสอ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง นายน่าจะชินนายได้แล้วนะ - -‘ แต่เอรอสก็รับไว้แล้วล้มตัวลงนอน ไม่มีขอบคุณสักคำเลยนะยะ ฮึ่ย !:( แล้วฉันก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง จันทราสวัสดิ์..

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา