ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

26

อาหารมื้อแรกจากโลกแม่มด.

 

=_= แจ้บ ๆ กี่เพลาแล้วเนี่ย ? ฉันค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นจากเตียงแสนรักพร้อมบิดขี้เกียจ ฮึ่บ ! นอนเต็มอิ่มในรอบร้อยปีเลยนะเนี่ย >O<

 

“เว่อร์ไปรึเปล่าเคโระ =_ g”ดุ๊กที่เพิ่งตื่นขยี้ตาตัวเองสองสามครั้ง อี๊ ! ขี้ตานายกระเด็นออกมาเลยอ่ะ

 

“ก็แน่ล่ะสิ ฉันอยู่โลกมนุษย์ไม่เคยได้นอนสบายใจเลยสักครั้งเดียว นายอยู่แต่โลกแม่มดจะไปรู้อะไรยะ - -+”

 

“กลัวแล้วเคโระ อย่าทำสายตาแบบนั้นสิเคโระ (. . ) ”ชิส์ ! ก็นายชอบมาว่าฉันก่อนทำไมยะ >3<

 

ฉันหันไปมองโซฟาที่ทำจากหนังตะกวด (- -   ) อ้าว ! หายไปไหนของเค้าเนี่ย ก็บอกแล้วนะว่าอย่าออกไปเดินเพ่นพล่านดื้อจริง ๆ อ๊ะ ! หรือว่าจะถูกทหารจากสภาพ่อแมดแม่ที่มาตรวจทุกวันจับตัวไป !! โอ้วม้ายน้า O[]O ฉันรีบแหกขี้หูขี้ตาวิ่งลงไปสำรวจด้านล่างทันที ดุ๊กเองก็ตกใจกับท่าทางของฉันก็รีบกระโดดตามมา

 

โคร้งเคร้ง !

 

เสียงมันดังมาจาก...

 

ตึกตัก ๆ ฉันรีบวิ่งไปทางห้องครัวทันที

 

“เอรอส ! นั่นายทำอะไรอ่ะ !!? ”ฉันมองสภาพเอรอสตอนนี้ที่กำลัง..เอิ่ม..ต่อสู้กับกระทะ - -“

 

“ก็ฉันหิวนิ่ ! ”

 

โคร้งเคร้ง ! ปากก็พูดแต่มือก็จับตะหลิวแล้วฟาดฟันกับกระทะเหมือนคนกำลังฝึกดาบ กระทะบ้านฉันนี่ก็เก่งใช่ย่อยลอยสู้กับเอรอสอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

“เมื่อคืนฉันก็หาอะไรให้นายกินแล้วนิ่ ! ”ฉันตะโกนแข่งกับเสียงกระทะกระทบกับตะหลิว

 

“ขนมพายเน่าค้างคาวบินของเธอหน่ะหรอ ! ฉันวิ่งไล่จับมันไม่ทัน ! ”มันคือพายฟักทองซอกโกแลตรูปค้างคาวต่างหาก  -  -

 

“พอ ๆ เลย เดี๋ยวฉันจัดการให้ - -*”

 

เป๊าะ ! ฉันดีดนิ้วพลันกระทะที่กำลังสู้กับเอรอสอย่างเมามันส์ก็ร่วงลงสู่พื้นทันที

 

“เธอน่าจะสั่งมันตั้งนานแล้วนะยัยโง่ ! ”เอรอสหันมาตะคอกใส่ฉัน เนื้อตัวมอมแมมราวกับเพิ่งฟัดกับหมาไม่มีผิด

 

“อย่ามาตะคอกใส่ฉันนะ ให้มันรู้ซะมั่งว่าถิ่นใครเป็นถิ่นใคร โฮะ ๆ ^O^ ”ฉันหัวเราะเยาะเอรอส แล้วก็เดินไปหยิบกระทะมาถือไว้ เอรอสกัดฟันอย่างอดกลั้น

 

“หนอย ยยย !! ยัย....”

 

“อย่าเถียงนะ ! นายเป็นคนนอกกระทะมันคงให้นายแตะตัวมันหรอก โง่ ! ”กระทะที่อยู่ที่มือฉันผงกหัวทันที ฉลาดมาก นี่ถ้ามันมีปากคงต้องกำลังยิ้มเยาะเอรอสอยู่แน่ ๆ โฮะ ^O^ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันด่าเอรอสได้เต็มปากเต็มคำขนาดนี้ ก็ที่นี่ถิ่นฉัน ฉันจะไม่กลัวนายอีกต่อไป ดีล่ะ ! ฉันจะแกล้งนายให้สาสมเลยคอยดู >O<

 

“นายคอยดูให้ดีล่ะ ฉันจะแสดงให้ดูเป็นขวัญตา ^^”ฉันยักคิ้วให้เอรอสหนึ่งที เอรอสยืนกอดอกแล้วทำปากเบ้ นายอย่ามาน่ารักใส่ฉันนะขอร้อง !

 

เป๊าะ ! ฉันดีดนิ้วหนึ่งทีแล้วกระทะก็ลอยขึ้นและมันก็เคลื่อนตัวไปอยู่เหนือเตาที่ทำจากหินที่ไม่มีวันไหม้ ฉันดีดนิ้วอีกหนึ่งครั้งพลางไฟสีเขียวก็ลุกโชนขึ้นมาจากเตาหินทันที ฉันปล่อยให้มันลอยอยู่อย่างนั้นแล้วหันหลังกลับมามองโต๊ะไม้ที่ไว้ใช้วางของที่จัดเตรียม

 

“นี่นายจะทำอะไร ? ”ฉันหันไปถามเอรอสแล้วหันกลับมามองที่โต๊ะ ที่ตอนนี้มีไข่ชะมดวางอยู่ 2 ฟอง ผักอ้าปาก 3 ก้านอันนี้ถ้าเวลาทำไม่ระวังมันงับมือขาดได้เลยแต่ก็มีประโยชน์ได้ฟื้นฟูพลังอย่างดี แล้วก็ผักต้นหอมโรสอันนี้มีประโยชน์ต่อร่างกายมากกัดหนึ่งคำเหมือนกินน้ำหวานจากดอกกุหลาบสิบดอกเลยล่ะ ^^ แต่ดูยังไงก็ไม่น่าเอามารวมกันได้ - -^

 

“ก็ในตู้เย็นเธอมีอะไรให้กินบ้างล่ะ ก็พอจะมีไข่ไก่ที่พอจะทอดกินได้ ส่วนผักฟันแหลม ๆ มันก็ไล่งับฉันตลอดเวลากว่าจะหาอะไรทับไว้ได้ฉันแทบตาย - -* แต่ผักอีกชนิดนึงน่าจะดีหน่อยมันหอมมากฉันว่าฉันจะทำไข่เจียวล่ะ เผื่อเธอด้วยนะ *O* ”เอรอสพูดพร้อมทำสีหน้าตาเป็นประกายวิ๊ง ๆ

 

“นายเคยทำอาหารมาก่อนรึไง ? ”

 

“ไม่อ่ะ (. . ) ”

 

“แล้วนายทำเป็นรึไง ? ”

 

“ก็ไม่อีกอ่ะ (   . .)”

 

อยากจะบ้าตาย - -‘ นี่นายจะรู้บ้างไหมเนี่ยว่าไข่ที่นายจะทอดมันไม่ใช่ไข่ไก่ !

 

“งั้นนายช่วยหั่นหอมโรสหน่อย เดี๋ยวผักปากอ้าฉันเคลียร์เอง ”

 

“จัดให้ ! ”เอรอสพูดทำท่าทางคึกคักแบบสุด ๆ แล้วเอรอสก็เดินมาหยิบมีดไปหั่นต้นหอมโรสอย่างเอาเป็นเอาตาย

 

ฉันจึงดีดนิ้วอีกเป๊าะ แล้วชี้ไปที่ขวดน้ำมันข้าวโอ๊ตพลันขวดน้ำมันก็ลอยขึ้น ฉันจึงใช้นิ้วบังคับให้มันลอยตามนิ้วมือเรียวยาวของฉันไปที่กระทะแล้วก็เทมันค่อย ๆ เทช้า ๆ เมื่อเห็นว่าพอดีแล้วฉันก็ค่อย ๆ กระดิกนิ้วต่ำลง แล้วหันไปชี้ที่ไข่ชะมด 2 ฟองแทน มันลอยตามนิ้วฉันมาที่กระทะทันทีฉันทำท่ากะเทาะเปลือกไข่ ไข่ทั้งสองลูกก็กะเทาะบนอากาศแล้วร่วงลงสู่กระทะอย่างสวยงาม เมื่อไข่ชะมดร่วงลงสู่กระทะตะหลิวก็รู้หน้าที่ของมันทันทีมันลอยขึ้นและก็ค่อย ๆ เขี่ยไข่ชะมดช้าๆ ฉันจึงหันหลังกกลับมาจัดการกับ…

 

“เย้ย ! O_O นายทำอะไรเนี่ย ! ”ฉันหันไปตะวาดเอรอส ที่ตอนนี้กำลังใช้มีดกดลงไปกับเขียงอย่างทุลักทุเล

 

“ก็มีดของเธอมันดื้อ ! ”เอรอสยังสู้กับมีดอย่างเอาเป็นเอาตาย

 

“พอเลย ๆ - - ฉันผิดเองแหละ - -^ ”ฉันเดินกระดิกนิ้วมีดก็หยุดการดื้อรั้นของมันทันที

 

“นายออกไปรอข้างนอกเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการให้ (- -  ) ”ฉันส่งสายตาเพื่อบอกให้เค้าออกไป เอรอสทำท่าจะพูดแต่เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของฉันก็ยอมออกไป ว่าแต่ดุ๊กหายไปไหนเนี่ย ไปหาสาวกบอีกัวน่าที่ไหนรึป่าว ? ช่างเหอะ - - แล้วฉันก็หันมาทำกับข้าวจนเสร็จเรียบร้อย ฮู่ว ! ฉันดีดนิ้วอีกหนึ่งครั้งจานทั้งหลายแหล่ก็ลอยออกมาวางที่โต๊ะอาหารที่อยู่ห้องถัดไปอย่างสวยงาม ^^

 

“เหมือนฉันหลงเข้ามาในอลิซ ดินแดนมหัศจรรย์เลย - - ”เอรอสมองจานข้าวและอาหารที่ลอยเข้ามาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

“เอาเถะน่า เดี๋ยวก็ชิน ^^ กินกันเหอะหิวแย่ละ ”

 

“แล้วช้อนกับซ่อมมันจะสู้ฉันด้วยรึเปล่า -^- ”เอรอสมองช้อนกับซ่อมออย่างระแวง

 

“55 กินได้แถมอร่อยชัวร์ ! ”ฉันบอกแล้วก็รีบจัดการกับอาหารตัวเองทันที

 

ง่ำ ๆ อาหารที่คิดถึงมานานน นน น น >O<

 

“ไม่รอกันเลยนะเคโระ ! ”อยู่ดี ๆ ดุ๊กก็หายตัวแล้วโผล่แว้บมากลางโต๊ะอาหาร ฉันที่เพิงกินข้าวยี่ห้อแสนดีที่ทำจากคาถาขั้นสูงเป็นข้าวที่ช่วยเพิ่มพลังเวทมนต์อย่างมาก ยี่ห้อนี้แพงมากเลยนะขอบอกและยังรสชาติดีกว่าข้าวของมนุษย์ร้อยเท่าแถมหุงง่ายไม่ติดหม้อดินอีกด้วย >O< ฉันกินไปได้ครึ่งจานก็รีบวางช้อนลงทันที

 

“ไปไหนมาดุ๊ก ! ”

 

“ก็ไปสำรวจภายนอกมาหน่ะเคโระ "

 

“แล้วนายกินแมลงแล้วหรอ ? เอาไรป่ะเดี๋ยวฉันลองไปหาให้ในครัว ”ฉันพูดแล้วยันตัวขึ้นจากเก้าอี้แต่ดุ๊กร้องห้าม

 

“ไม่เป็นไรเคโระ ! เคโระไปหาไรกินมาแล้วล่ะเคโระ ! ว่าแต่เราควรออกไปเซนทรัลก๋อกก๋อยวิ้ง ๆ ก่อนนะเคโระ !”

 

“O_O ทำไมล่ะเคโระ เย้ย ! ทำไมล่ะ”อยู่ใกล้ดุ๊กมากจนติดเคโระมาแล้วเรา -0-

 

“ก็ไปซื้อของใช้แล้วก็เสื้อผ้าที่สำคัญเลยนะเคโระ สืบหาที่อยู่ของพ่อมดพอตเตอร์ด้วยนะเคโระ ! ได้ข่าวว่าพ่อมดเพอตเตอร์ถูกขับไล่ไปอยู่ที่อื่นเพราะแอบช่วยแม่มดถอนใจแล้วยังทำให้มนุษย์กลายเป็นพ่อมดแม่มดอีกนะเคโระ !”

 

“ทำให้มนุษย์กลายเป็นพ่อมดแม่มดงั้นหรอ (- - )”ทำไมอยู่ดี ๆ ฉันก็มองไปที่เอรอสที่ตอนนี้เอาแต่กินข้าวที่แสนดีอยู่โดยไม่สนใจบทสนทนาของฉันกับดุ๊กเลยสักนิด...

 

“หยุดคิดเลยนะเคโระ! ”เจ้ากบบ้า

 

“ฉัน..ปะ..เปล่าคิดอะไรสักหน่อย ! (. . ) ”ฉันเถียงข้าง ๆ คู ๆ แต่ก็บอกได้ว่าตัวเองมีพิรุธสุด ๆ

“ก็ดีเคโระ เพราะถ้าคิดแบบนั้นมันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้มนุษย์มาเป็นพวกเดียวกับพวกเราได้นะเคโระ”

 

“นายรู้วิธีหรอ *O* ”ฉันตาลุกวาวทันที

 

“ก็บอกให้หยุดคิดไงเคโระ ! ”

 

“กะ..ก็ได้ (_ _) ”ทำไมต้องดุด้วยเล่า แต่ในใจรู้สึกหมดหวังแปลก ๆ แฮะ

 

                “อิ่มรึยังเคโระ ! เราจะได้ออกเดินทางกันเคโระ ?”ดุ๊กหันไปถามเอรอส ที่เพิ่งวางช้อนพอดี พร้อมกับจานข้าวที่ไม่เหลือซักเม็ด ย้ำ ! ซักเม็ด O_O

 

                “เอิ่ม...”ฉันกระอักกระอวนทันที เอรอสผู้เย่อหยิ่งและปากร้ายแต่ตอนนี้ไม่เหลือคราบแล้วจ้า ^O^

 

                “ขำอะไรของเธอยัยเพี้ยน ! ฉันหิวผิดหรอ (- -   ) ”เอรอสบ่น

 

                “555 ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แต่นายทำตัวแบบนี้ฉันว่านายน่ารักกว่าโหมดปัจุ...”

 

                วิ๊ง ~*

 

                ยังไม่ทันที่ฉันพูดจบพลันชุดที่ฉันใส่อยู่ก็เป็นเปลี่ยนชุดทันทีแต่ก็สไตล์เดิมเหมือนเดิมทุกอย่างแค่เปลี่ยนใหม่เท่านั้นแต่ครั้งนี้มีหมวกแม่มดเพิ่มมาด้วย แถมเนื้อตัวก็สะอาดสะอ้าน แล้วฉันก็รู้สึกถึงทรงผมที่ปล่อยเหยียดตรงสวย ปากอมพู ตาคมเข้ม แก้มอมชมพูระเรื่อดั่งต้องมนต์  ส่วนเอรอสก็เปลี่ยนชุดแต่ก็ยังสไตล์เดิมอยู่แต่คราวนี้มีหมวกพ่อมดเพิ่มด้วยหน้าขาวเนียนผ่องอย่างเป็นธรรมชาติ จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมเฉียบ เส้นผมที่ดูระยิบระยับภายใต้หมวกสีดำนั่นช่างดูน่าหลงใหลเหลือเกิน เมื่อฉันรู้สึกตัวอีกทีเอรอสก็กำลังมองฉันอยู่เหมือนกัน เรามองกันเนิ่นนานก่อนจะหลบสายตาพร้อมกัน อร๊าย ยย >//< ฉันใจเต้นอีกแล้วอ่ะ แล้วฝีมือครั้งนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากดุ๊ก

 

                “ถ้าเราจะออกไปข้างนอกคงต้องพรากงตัวกันหน่ยนะเคโระ ไปกันเถอะเคโระ ! ”ดุ๊กที่เห็นท่าไม่ดีรีบเรียกไม้กวาดมา แล้วจะทำใช้คาถาให้ตัวฉันกับเอรอสเปล่งประกายสวยทำไมยะ ฉันไม่อยากถอนใจไปเลยอ่ะ ถ้าถอนใจไปแล้วความรู้สึกดี ๆ ของฉันกับเอรอสอ่ะ มันจะยังอยู่ในความทรงจำรึเปล่านะ ?

 

                “ขึ้นสิเคโระ ”ดุ๊กกระโดดขึ้นเกาที่ไหล่ฉันแล้วบอกให้ฉันขึ้นไม้กวาด นายนี่ชอบสั่งฉันจริง - -* ฉันเดินขึ้นไปนั่งบนไม้กวาดช้า ๆ

 

“มาสิเอรอส ^^ ”ฉันยิ้มแล้วเอื้อมมือส่งไปให้เอรอสเอรอสจับมือฉันช้า ๆ แล้วค่อย ๆ นั่งข้างหลังฉัน แต่ไม้กวาดตัวดี ๆ รีบพุ่งออกจากช่องหน้าบ้านทั้งที่เอรอสยังนั่งไมสนิดทำให้เอรอสเกือบหงายหลังหน้ำคะมำดิน ดีนะที่ฉันจับมือเค้าไว้แน่นพอ

 

“เห้ย O[]O !! ”เอรอสรีบคว้าเอวอันน้อยนิดของฉันไว้ทันที เกือบไปแล้วไหมล่ะ -0-

 

“คิ้ คิ้ ! ”เสียงไม้กวาดของฉันเอง มันหัวเราะเยาะเอรอส นิสัยเหมือนฉันไม่มีผิด โฮะๆ ^O^ แล้วฉันก็หัวเราะๆปพร้อมกับไม้กวาดคู่ใจ 55

 

“หนอย ย ย ย ! พวกเธอ !”เอรอสกัดฟันแล้วจ้องฉันกับไม้กวาดอย่างอาฆาต แล้วเอรอสก็ขยับเข้ามากอดฉันแน่นขึ้น อ๊ะ ! ฉันไม่ได้เขินนะ แต่ฉันอายอ่ะ (ต่างกันตรงไหนฟะ - -)

"อย่ามากอดฉันนะไอ้บ้า! "ฉันตะโกนด่าเอรอสแข่งกับเสียงลม

"ช่วยไม่ได้ เธอแกล้งฉันก่อนเองนิ่ :) "เอรอสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ อย่าทำให้ฉันรักนายนักสิ ยิ่งฉันถลำลึกมากเท่าไร เวลาตายของฉันก็ใกล้เข้ามาเท่านั้น U_U

 

“หัวใจสีแดงเข้มขึ้นอีกแล้วเคโระ ! ”