ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

25
โลกแม่มด.
 
“จะดีหรอดุ๊ก O_O ”ฉันเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ
 
“ดีสิเคโระ เพราะแมรี่ต้องทำการถอนหัวใจออกเคโระ ”
 
“ถอนหัวใจ ? ”
 
“ใช่เคโระ เพราะรายล่าสุดแบรงก้าชาวโลกแม่มดผู้หนึ่งได้ถูกส่งมาสำรวจโลกแม่มดแล้วเกิดไปตกหลุมรัก ณดูด คูเกะมิยะ เข้า หัวใจของนางจึงเปลี่ยนสีไปเรื่อย ๆ และเมื่อถึงสีดำก็ถูกสูบกลับโลกแม่มดทันที”มันร้ายแรงมากสินะ Y_Y”แล้วสภาแม่มดก็ตัดสินให้แบรงก้าถูกผนึกวิญญาณไว้ที่หอคอยคาร์รอส แมรี่ก็รู้นะว่าหอคอยคาร์รอสเป็นยังไงน่ะเคโระ ”หอคอยคาร์รอส O_O ใม่อยากจะได้ยินชื่อนี้เลยจริง ๆ หอคอยที่ไว้กักขังนักโทษที่ทำผิดร้ายแรงอย่างเช่น เสกสุนัขสามหัวจากนรกออกมา เสกยักษ์ที่แจ๊คต้องฆ่าออกมา เสกมังกรในวิหคสายฟ้าออกมา และเสกให้คนตายฟื้นขึ้นมา หอคอยนี้ไม่สามารถมีใครหนีได้ และนักโทษที่อยู่ที่นั่นก็จะอยู่อย่างทรมาน เพราะหอคอยคาร์รอสจะมีภูตตัวจิ๋วดีดพินที่ทำใครได้ยินก็แทบกระอักเลือด และยังมีมังกรเพลิงนินส์ที่ร้ายกาจที่สุดปล่อยไฟที่ทำให้ตัวละลายภายในหนึ่งวินาทีที่โดนแล้วก็จะเวียนว่ายตายเกิดอยู่แบบนั้นไม่จบไม่สิ้นตลอดไป TOT
 
“ช่วยฉันด้วยหน่ะดุ๊ก ฉันไม่อยากถูกส่งตัวไปหอคอยคาร์รอส ฮือ ๆ TOT”
 
“ดุ๊กสุดหล่อผู้นี้ต้องช่วยแมรี่อยู่แล้วล่ะเคโระ ^O^ ”ดุ๊กกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ฉันจึงปาดน้ำตาอย่างมีหวังทันที
 
“จริงนะ ^^ ”
 
“จริงสิเคโระ เรามากลับโลกเวทมนต์กัน ^^ ”
 
“กลับหรอ ? ยังไงอ่ะ ฉันไม่รู้วิธีที่จะไปมากับโลกแม่มดและโลกมนุษย์เลยนิ่ แล้วก็ไม่เคยถามลีเวลล์ด้วย สงสัยเราจะโง่จริง ๆ อย่างที่เอรอสบอกซะแล้วล่ะ - -* “
 
“เมื่อมีดุ๊กผู้รอบรู้อยู่ก็ไม่ต้องกลัวหรอกเคโระ >O< ”ได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะ - -* ดุ๊กกระโดดมาที่ไหล่ฉันแล้วเริ่มร่ายคาถา
 
“หลับตาไว้นะเคโระ ”ดุ๊กกระซิบบอกฉัน แล้วจะกระซิบที่ข้างหูฉันทำไมยะ - -+ ฉันหลับตาลงช้า ๆ สักพักก็ได้ยินเสียงดุ๊กงึมงำอะไรซักอย่าง หวงวิชาด้วยแฮะไม่ยอมบอกคาถาเลย ชิ >3< แล้วฉันก็รู้สึกตัวหมุนติ้ว ๆ อยู่กลางอากาศ สักพักก็รู้สึกเหมือนมีใครมาจับมือฉันไว้ก่อนร่างกายฉันจะหายไป
 
แว้บ !
 
ฉันลืมตาขึ้นช้า =_= อ๋อยตาลายไปหมดเลย @_@ แต่พอปรับม่านตาชัด ๆ ก็พบว่าตัวเองอตอนนี้กำลังลอยอยู่ เย้ ๆ ฉันมาถึงโลกแม่มดแล้ว อากาศอันหอมหวาน ท้องฟ้าสีชมพู ดาวที่ไม่เคยล่ำลาจากท้องฟ้า   เมืองโคเวลแสนสุขของฉ้าน น น คิดถึงจางเลย ย ย ยย >O< อ๊ะทำไมรู้สึกเหมือนมีใครมาฉุดร่างฉันลง
 
วืดด ดดด ! เมื่อก้มลงมองฝ่ามือของฉันก็พบว่าเป็นเอรอส O[]O นี่นายตามมาด้วยได้ไงเนี่ย !! แล้วทำไมไม่ลอยล่ะ แง ๆ ฉันต้องตกลงไปหัวแบะแน่ ๆ เลย ฉันหันไปเห็นดุ๊กที่เกาะอยู่ที่หัวไหล่ ทำหน้าตาตกใจอย่างลืมสติ
 
“ทำอะไรสักอย่างสิดุ๊ก ! ”ฉันหันไปถามแกมตะคอกดุ๊ก ตอนนี้ร่างของฉันกับเอรอสร่วงลงเกือบจะถึงพื้นอยู่แล้ว ถึงจะพยายามเหาะดึงยังไงเอรอสก็หนักเกินกว่าที่ฉันจะดึงไว้ได้ -0- ดุ๊กเมื่อได้สติก็งึมงำคาถาแล้วดีดนิ้วดังเป๊า ! พลันไม้กวาดแสนรักของฉันก็พุ่งมารับตัวฉันกับเอรอสอได้ย่างฉิวเฉียด ฮู่ว ~ เกือบไปแล้ว >O<
 
“นี่นายมาได้ยังไงเนี่ย !! ”ฉันหันหลังไปถามเอรอส แต่มือก็ยังบังคับไม้กวาดให้เหาะในความเร็วที่พอเหมาะ   ดุ๊กเองก็ตกใจไม่น้อยที่เค้าก็โผล่มาอยู่ที่นี่ด้วย
 
“เธอหลุดมาจากแฮรี่พอตเตอร์ที่เป็นเฮอร์โอวัลตินนี่รึเปล่า  !! O[]O ”เอรอสตาโตเท่าไข่ห่าน ถามอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง นั่นมันเฮร์ไมโอนี่ย่ะ  - -+
 
“เอิ่ม..”ฉันหันไปสบตากับดุ๊กเพื่อขอคำแนะนำ แต่ดุ๊กก็ไม่รู้จะบอกว่าอะไรเหมือนกัน “เรื่องมันยาวหน่ะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังนะ นายเกาะฉันไว้แน่น ๆ ก็แล้วกัน ^^”ทันทีที่ฉันพูดจบเอรอสก็กระเถิบเข้ามาใกล้แล้วเอามือโอบรอบเอวฉันไว้ทั้งสองข้าง อร๊ายย ย   >///< แบบนี้มันแน่นไปแล้วน้า !!
 
“หัวใจเข้มขึ้นแล้วนะเคโระ !! ”ดุ๊กตะโกนใส่หูของฉันเพื่อให้ฉันได้สติ O_O ฉันรีบยกข้อมือขึ้นดูแดงขึ้นจริง ๆ ด้วย ไม่ได้ ๆ ฉันตบหน้าตัวองหนึ่งครั้งเพื่อเรียกสติ แล้วรีบเร่งความเร็วไม้กวาดเหาะไปยังบ้านของฉันทันที
 
หลังไหนน้า (. . )ฉันก้มมองหาบ้านสุดที่รักของฉัไอยู่โลกมนุษย์ซะนานลืมเลย -0- อ๊ะ ! เจอแล้ว ฉันรีบลดความเร็วไม้กวาดแล้วเหาะลงทันที วืดดด ดด ~ ฉันพุ่งตรงเข้าบ้านทางช่องหน้าต่างห้องนอนของตัวเอง เป็นช่องที่แม่มดทุกบ้านจะต้องมีเพื่อใช้เป็นทางเข้าบ้านได้สะดวก หน้าต่างนี่ไม่เคยปิดเลยสินะ เหมือนตอนที่ฉันอยู่ไม่มีผิด >O<
 
ฉันดีดนิ้วหนึ่งที ๆ ไม้กวาดคู่ใจของฉันก็ลอยไปอยู่มุมห้องอย่างอัจฉริยะ เหมือนเจ้าของไม่มีผิด ^O^ ฉันนั่งลงบนเตียงอย่างคิดถึง ว้าว >O< นุ่มเหมือนเดิมเลย เมื่อเด้งตัวขึ้นมาก็พบกับเอรอสที่ทั้งตบทั้งต่อยตัวเองอยู่
 
“นั่นนายทำอะไรอ่ะ ? ”
 
“ฉันฝันไปใช่ไหมยัยเพี้ยน !! ”เอรอสพุ่งตัวเข้ามาหาฉันแล้วเขย่า โอ้ย !! แผ่นดินไหว @_@
 
“มันคือเรื่องจริงไม่อิงนิยาย - -+”
 
“ไม่จริง ! ฉันฝัน ! ”เอรอสตบหน้าตัวเองดัง เพี้ยะ !
 
“ฉันช่วยอีกแรงมั้ย ? ”
 
“เตะฉันที”
 
ผลั่ก ! “โอ้ย !! เจ็บนะยัยเพี้ยน ! ฉันบอกให้เตะไม่ใช่ถีบเฟ้ย ! ”
 
“ก็ฉันกลัวนายไม่เชื่ออ่ะ ( ‘ ‘   ) ”
 
“บอกฉันมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น !! ”
 
“ฉันเป็นแม่มด ^^ ”
 
“ฉันรู้แล้วฉันหมายถึงทำไมเธอถึงเป็นแม่มด ! ”แล้วทำไมตองเสียงดังด้วยเล่า -0-
 
“ฉันออกจากท้องแม่ฉันก็เป็นแม่มดแล้วอ่ะ -^- ”
 
“เธอนี่มัน...”
“แล้วนายตามฉันมาได้ยังไง ? ”
 
“ก็ฉันเรียกเธอยู่หน้าห้องตั้งนาน แล้วก็งงว่าเมื่อกี๊ฉันเพิ่งพังประตูแต่พอมาดูอีกทีก็เหมือนเดิมซะแล้ว เห็นเธอไม่ตอบเลยเปิดประตูเข้ามาก็เห็นภาพเธอลาง ๆ เหมือนกำลังจะหายไป ฉันตกใจมากเลยวิ่งมาจับมือเธอไว้แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในอากาศแล้วก็มาโผล่พร้อมกับเธอเนี่ยแหละ ”นายนี่มันจริง ๆ เลยนะ
 
“แล้วทีนี้จะเอาไงต่อล่ะดุ๊ก ”ฉันหันไปถามดุ๊กที่เงียบอยู่นาน
 
“ก็คงต้องปล่อยไปก่อนนะเคโระ เพราะเราจะกลับโลกมนุษย์ตอนนี้ไม่ได้หรอกเคโระ ประตูมันคงยังไม่เชื่อมกันต้องรอวันหม้อใหญ่ซะก่อนเคโระ”
 
“ O[]O กบพูดได้ !!”เอรอสลนลานชี้ไปยังดุ๊กที่เกาะอยู่ที่หัวไหล่ฉัน
 
“ฉันชื่อดุ๊ก ไม่ใช่กบนะเคโระ - -* ”
 
“นายมันกบชัด ๆ - -”เอรอสเถียงอย่างไม่ยอมใคร นายนี่มันปรับสถานการณ์ได้เร็วชะมัด - -+
 
                (   - -+) --------- (+- -     )
 
“พอกันทั้งคู่นั่นแหละ !! ”ฉันห้ามทัพ”นายรออยู่ที่นี่นะ ฉันจะลงไปดูข้างล่างว่าท่านพ่อท่านแม่อยู่รึเปล่า ห้ามไปไหนเด็ดขาด ! ถ้าขืนเดินพรวดพราดไปไหนถูกซีอุยจับล้วงตับกินฉันไม่รู้ด้วยน้า ^^ ”
 
“ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ - -+”
 
“โฮะ ๆ ^O^ ”แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้อง
 
ข้างล่างเงียบกริบเลยแฮะ ฉันค่อย ๆ ชะโงกหน้าไปมองยังอีกฝั่งซึ่งเป็นห้องของท่านพอท่านแม่ปิดไฟอยู่นี่นา หรือว่าจะไม่อยู่นะ ? ฉันจึงเดินลงไปข้างล่าง เสียงไม้กระดานแล่นเอี๊ยดอ๊าดตลอดทาง ก็บ้านแม่มดทุกหลังสร้างด้วยไม้โอ๊คนิ่ ชะแว้บ ! ตารางบอร์ดนี่นา
 
ตารางนัดงาน
 
เวลา 09.00 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ. 1281 ประชุมสภา ท่านเฮอร์เมส (พ่อฉันเอง)
เวลา 08.45 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ.1281 งานสังสรรค์ปาร์ตี้ไม้กวาด ท่านนาเนียส (แม่ฉันเอง)
เวลา15.30 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ.1281 ห้ามม็อพประท้วงการใช้โทรศัพท์แบบมนุษย์ ท่านเฮอร์เมส
เวลา 06.00 วันที่ 1 ตุลาคม ท.ศ.1281 ไปต่างเมืองเพื่อสร้างสัมพันธไมตรี 1 เดือน ท่านเฮอร์เมสและท่านาเนียส
 
เยี่ยม ! ท่านพ่อท่านแม่ไม่อยู่ยาวเลยนี่นา ฉันรีบวิ่งไปในครัวแล้วหยิบของที่พอจะกินได้ขึ้นมาบนห้อง
 
O_O
“นี่พวกนายเล่นอะไรกันเนี่ย !! ”ฉันตะวาดใส่เอรอสและดุ๊ก”เอรอสวางดุ๊กลงเดี๋ยวนี้ !! ”เอรอสที่กำลังเอานิ้วดีดหน้าผากดุ๊กอย่างเมามันส์รีบวางดุ๊กลงทันที
 
“มันกวนประสาทฉันก่อนนะ !! ”เอรอสหันมาเถียงหลังจากที่วางดุ๊กแล้ว ฉันยังไม่ทันว่าอะไรเลยร้อนตัวจริง - -+
 
“ไม่จริงเลยเคโระ ! เอรอสอยู่ดี ๆ ก็พุ่งเข้ามาบีบคอของดุ๊กนะเคโระ ! ”นี่ก็อีกคน เอ้ย ! ตัว
 
“แกกล้าใส่ร้ายฉันหรอ ! ”เอรอสเตรียมพุ่งเข้าหาดุ๊กอีกครั้ง
 
“หยุดเลยนะ !! ”ฉันเดินมาอุ้มดุ๊กแล้ววางไว้ที่หัวไหล่ ถ้าดุ๊กเป็นอะไรไปฉันก็ซวยหน่ะสิ
 
“แบรร ร รร ร รร้ ! ”ดุ๊กแลบลิ้นใส่เอรอส ทำให้เอรอสแทบจะกระโจนเข้ามาฆ่าดุ๊กซะเดี๋ยว
นั้นแต่ฉันเอี้ยวตัวหลบซะก่อน ยังกับสงครามเด็ก 3 ขวบ - -*
 
“หยุด ๆ พอ ๆ ฉันขอล่ะนะ ทั้งคู่เลย -/\- ”ฉันหันไปสบตาทั้งคู่ ทั้งคู่มองหน้ากันเล็กน้อยแล้วเมินใส่กัน ทำตัวเป็นเด็กไปได้ก็โต ๆ กันแล้วนะ >O<
 
“อ่ะ ! ของนาย ”ฉันยื่นพายฟักทองรสช็อกโกแลตรูปค้างคาวให้เอรอส
 
“อะไรอ่ะ -. .- ”เอรอสหยิบพายฟักทองขึ้นมาดม นี่นายเป็นหมาหรอ ?
 
“กิน ๆ ไปเถอะน่า”ฉันบอกอย่างรำคาญ
 
“นี่ดุ๊ก ! แล้วเมื่อไหร่จะถึงวันหม้อใหญ่อ่ะ”ฉันหันไปถามดุ๊กที่นั่งอยู่ที่หัวไหล่
 
“ก็คงอีกสักสามคืนนะเคโระ”
 
“แล้วเราจะทำการถอนใจยังไงอ่ะ ? แล้วใครจะมาถอนใจให้ฉันล่ะ ฉันได้ยินมาว่าการถอนใจที่เกิดจากมนุษย์นั้นถ้าไม่แข็งแกร่งพอก็ตายได้เลยนะ -0- ”
 
“กับพ่อมดพอตเตอร์ไงเคโระ”
 
“ตอนที่เท่าไหร่ล่ะเครื่องรางยมทูตรึเปล่า *O* ”
 
“คนล่ะพอตเตอร์แล้วเคโระ ! ”เอ้าหรอก็ฉันนึกว่าพ่อมดแฮรี่พอตเตอร์นี่ ขวัญใจฉันเลยน้า >///<
 
“แล้วจะเอายังไงกับเอรอสดีล่ะ (- -   ) ” ฉันหันไปยังเอรอสที่ตอนนี้กำลังวิ่งจับขนมพายฟักทองค้างคาว เอิ่ม...( . . )
 
“ก็คงต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ที่นี่ไปก่อนแหละเคโระ เพราะถ้าท่านพรีมีอุสทราบเข้าล่ะก็ ไม่ใช่แต่แมรี่เท่านั้นที่ซวยแต่เอรอสก็จะซวยไปด้วยเหมือนกันเคโระ ส่วนกฎที่เราจะลงโทษมนุษย์ที่แอบเข้ามาโลกแม่มดดุ๊กก็ลืมไปแล้วด้วยเคโระ ”เฮ้อ ! มีแต่ปัญหามากมายไม่เว้นแต่ล่ะวัน - -^
 
“เอาล่ะ ๆ งั้นฉันว่าเรารีบเข้านอนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้คงมีอะไรให้ทำอีกเยอะ ”
 
“ดุ๊กเห็นด้วยเคโระ”
 
“แมรี่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ ”เอรอสหันมาบอกฉัน พร้อมทั้งยกมือขึ้นดมจั๊กกะแร้ตัวเอง อี๊ >O<
 
“ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาคับขันแถมมันก็ดึกมาแล้วด้วย งั้นเอางี้แล้วกัน ^^ ”ฉันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วเดินไปหยิบไม้กายสิทธิ์ที่ทำจากไม้โอ๊ค โลกแม่มดเราจะเสกเวทมนต์ด้วยมือเปล่าไม่ได้แต่ถ้าโลกมนุษย์ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ เอาล่ะฉันจะทำให้นายหล่อยิ่งกว่า เด๋อ ดอกสะเดาซะอีก ^^
 
  “อากอนน่า ครูจิออน ! ”
 
วิ้ง งง ง ~*
 
“เย้ย ! O[]O ”ทำไมเอรอสใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว โอ้วซิกแพ็กซ์เลือดพุ่ง !! >//<”
 
“ตกใจอะไรของเธอห้ะยัยเพี้ยน เลือดเธออกไหลด้วยนิ่  ”เอรอสถามอย่างเป็นห่วง แล้วทำท่าจะเดินมาหาฉัน
 
“เอิ่ม..นายอยู่เฉย ๆ ก่อนนะอย่าเพิ่งทำอะไร ไม่งั้นฉันเสกมนต์ผิดไม่รู้ด้วยนะ ! (. . ) ”เอรอสทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก แต่ก็ยอมยืนอยู่เฉย ๆ ฉันรีบสูดเลือดหื่นนี่กลับเข้าปอดทันที
 
“อากอนน่า โรเลส ! ”ฉันตวัดไม้กายสิทธิ์และชี้ไปทางเอรอส แสงสีดำพุ่งออกจากปลายไม้ทันที ถ้าคราวนี้เสกผิดเป็นไม่ใส่อะไรเลยจะน่าดูไหมนะ ? เย้ย ! ฉันคิดไรของฉันเนี่ยอ๊ากกกกกก กก (บ้าไปแล้ว)
 
วิ้ง งง ง ~*
 
                พลันตัวของเอรอสก็สะอาดปิ๊ง แถมยังเปลี่ยนเป็นใส่ชุดพ่อมดแบบทั่วไปแล้วด้วย อร๊าย ย ย >//< หล่ออีกแล้ว ตอนนี้เอรอสสวมชุดสีดำทั้งชุดข้างหลังมีผ้าคลุมสีดำยาวทับอีกตัว มันช่างเข้ากับผมสีวนิลาของเขาซะจริง ๆ อร๊าย ย ย >//<     
   
“แมรี่ !! ระวังหัวใจหน่อยเคโระ มันแดงขึ้นอีกแล้วนะเคโระ !”ดุ๊กที่เห็นท่าไม่ดีรีบกระซิบบอกฉัน
 
“ฉันรู้แล้วล่ะน่า ไม่จำเป็นต้องบอกหรอกชิส์ ! >3< ”
 
 “หรอเคโระ - - ”ไอ้กบแสนรู้ !
 
                ฉันเองก็คงต้องอาบน้ำเหมือนกัน ฉันจึงร่ายคาถาแล้วชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่ตัวเองบ้าง พลันร่างของฉันก็สะอาดดุจไข่มุกขาวที่อยู่ใต้ทะเลลึกอันไหลโพ้น นน น น จากที่ชุดธรรมดาก็กลายเป็นชุดแม่มดไปโดยปริยาย ตอนนี้ฉันใส่เสื้อแม่มดซึ่งทำมาจากเส้นใยแมงมุมที่ต้องไปหาจากยอดเขาเอวเรสเท่านั้น เสื้อแม่มดจะยาวถึงเข่าและมีรูปไม้กวาดอยู่กลางเสื้อเทรนใหม่เลยน้า -0- ส่วนด้านล่างจะใส่เป็นเลกกิ้งซึ่งฉันเลือกสีดำลายขาวสลับเป็นทางม้าลายแต่ฉันว่าเทรนส์นี้เริ่มเชยล่ะ (เอ๊ะยังไง - -? ) และที่ขาดไม่ได้เลยคือเสื้อคลุมที่คลุมด้านหลังถึงจะไม่ค้องไปไหนแต่ก็ต้องใส่ตลอดเวลาเพื่อให้ตัวเองเหาะเหินเดินอากาศได้โฮะ ๆ ^O^ โลกมนุษย์ไม่มีล่ะซี้ >O< แถมยังมีกลิ่นช็อกโกแลตติดตามตัวอีกต่างหาก จริง ๆ มันก็เป็นกลิ่นที่ติดตัวฉันมาตั้งแต่เกิดนั่นแหละ - -
 
     “นอนกันเถอะดุ๊ก”ฉันหันไปบอกดุ๊กแล้วกระโดดขึ้นเตียงอันหนานุ่มที่ทำจากขนของค้างคาวของฉัน
 
“ได้เลยเคโระ ^^ ”ดุ๊กพูดพร้อมกระโดดขึ้นเตียงแล้วนอนข้างฉันทันที ฮ้าว >)O(< ฉันล้มตัวลงนอนทันที
 
“ยัยเพี้ยนเธอลืมฉันรึเปล่า - - ”
 
“แล้วตอนแรกนายทำกับฉันยังไงล่ะ ^^ ”ฉันยิ้มเยาะ ชิส์ ! ฉันยังจำได้นะ วันแรกที่เราเจอกันนายทำกับฉันยังไงบ้าง >3<
 
“ยัย.....”เอรอสพูดได้แค่นั้นก็กระฟัดกระเฟียดไปนอนที่โซฟาที่ทำจากหนังตะกวด มันฮิตมากเลยนะ ><’
 
“ฉันสงสารนายหรอกนะ ชิส์ ! ”แล้วฉันก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ ! ผ้าห่มกับหมอนที่เก็บไว้ในตู้แก้วใต้ไม้กระดานก็ลอยมาหาเอรอส เอรอสอ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง นายน่าจะชินนายได้แล้วนะ - -‘ แต่เอรอสก็รับไว้แล้วล้มตัวลงนอน ไม่มีขอบคุณสักคำเลยนะยะ ฮึ่ย !:( แล้วฉันก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง จันทราสวัสดิ์..