ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

24

ผู้ช่วยตัวป่วน.

 

ฉันพักอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีก 3 วัน หมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ ส่วนเอรอสน่ะหรอ ? ฉันหันไปยังคนข้างๆทันที ตอนนี้อาการเอรอสดีขึ้นมากแล้ว แต่ถึงยังไงเอรอสก็ต้องเข้าออกโรงพยาบาลบ่อย ๆ อยู่ดี เพราะถ้าร่างกายเค้าติดเชื้อเพิ่มมาอีกแล้วจะยุ่ง เห้อ - -^ เมื่อฉันก้มมองดูข้อมือตัวเองก็ต้องเซงสุด ๆ หัวใจสีแดง ๆ ๆ ๆ ๆ ตอนนี้สมองฉันมีแต่หัวใจสีแดงเต็มไปหมด ไหนยังจะหัวใจสีดำอีก แมรี่อยากกลับบ้าน Y_Y

 

“อย่าทำหน้าเหมือนลิงบาบูนป่วยได้ไหมห้ะ - -+”เอรอสพูดโดยที่มือก็ขับรถตามองถนน แต่ก็ยังจะสังเกตฉันอีกนะยะ -^-

 

“หุบปากไปเลย ! ”วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะเถียงด้วยหรอกนะ เครียด !

 

“ฉันว่าฉันจะถามเธอตั้งนานแล้วแต่ก็ลืม ”เอรอสชะลอรถแล้วหันมาพูดกับฉัน”วันนั้นเธอว่ายน้ำออกไปกลางทะเลทำไม ? ” เมื่อพูดจบเอรอสก็หันไปขับรถต่อ

 

“ก็ฉันเห็นไกล ๆ ที่มันอยู่ตรงนู้นอ่ะ ฉันว่ามันสวยดีนะ แล้วฉันก็อยากเห็นพระอาทิตย์ใกล้ ๆ ด้วย ^^ ”

 

“เธอจะบ้าหรอแมรี่ !! มันไม่ใช่ว่ายสองสามครั้งก็ถึงนะ มันต้องนั่งเรือไปยัยโง่ !! ”เอรอสหันมาตะวาดฉันทันทีที่ฉันพูดจบ ใครจะไปรู้กันเล่า ก็เห็นมันสวยอ่ะ (. .   )

 

“ก็...ก็ ใครมันจะไปรู้เล่า !! ”ฉันตะคอกกลับบ้าง

 

“แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันห้ะ ! อยู่ดี ๆ ก็ลงน้ำแล้วก็หายไปซะงั้น !! ฉันแทบจะเป็นบ้า !! เพราะนึกว่าเธอโดนฉลามงาบไปกินซะแล้ว !! ”เอรอสยังไม่หยุดตะคอก ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้โว้ยย ย ย ย >O<

 

“เอาล่ะ ๆ ต่อไปถ้าเธอจะทำอะไรเธอก็ถามฉันก่อนก็แล้วกัน ฉันจะได้บอกเธอได้ ว่าสิ่งไหนควรทำสิ่งไหนไม่ควรทำเข้าใจมั้ย ? ”นี่มันบังคับกันเลยนี่นา ไม่ต้องมาถามหรอกย่ะ >3< แต่ก็ดีฉันจะได้เรียนรู้อะไร ๆ เกี่ยวกับโลกมนุษย์ให้เยอะ ๆ จะได้ไม่ทำอะไรโง่ ๆ ลงไปอีก - -‘

 

“อื้ม ก็ได้ ”ฉันตอบห้วน ๆ

 

หลังจากนั้นฉันกับเอรอสก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย เอรอสขับรถประมาณครึ่งชั่วโมง รถของเอรอสก็เลี้ยวเข้าบ้านที่มองยังไงก็พระราชวังชัด ๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะอยู่ที่นี่กับเอรอสแค่สอง ไม่รวมแม่บ้านอีก 50 กกว่าคนอ่านะ - -+

 

“ฮ้าว ว ว ว ~ ง่วงนอนชะมัด ”ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงไซค์คิงในห้องตัวเอง นี่ฉันต้องทำยังไงถึงจะไปจากโลกนี้ไว ๆ นะ ยิ่งอยู่ก็เหมือนยิ่งหายใจไม่ออก ชีวิตฉันตอนนี้ขึ้นอยู่กับเอรอสสินะ -0- ฉันยกมือขึ้นมองเจ้านาฬิกาหลุยส์ใบตอง 2 ทุ่ม แล้วหรอเนี่ย ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า ^^

 

ฉันใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงกว่า ๆ ก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางดุจนางพญาผงาด (สวยเกิ๊น - - ) โฮะ ๆ ^O^ สบายตัวจังเลย (ได้ข่าวว่าเมื่อครู่ยังเครียดอยู่เลย - -) ก็ตอนนี้คือปัจจุบัน อนาคตจะยังไงค่อยว่ากันนะยะ ^O^

 

ฟึ่บ ! ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มดุจแพรไหมอีกครั้งแต่ครั้งนี้รู้สึกเหมือนนอนทับไรก้อนๆ เลยแฮะ ตุ๊กตาตัวไหนของฉันรึเปล่าเนี่ย ฉันล้วงมือเข้าไปใต้หลังของฉัน แล้วหยิบเจ้าตุ๊กตาน่ารักนั้นออกมาคงจะเป็นน้องค้างคาวที่น่ารักของ....

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ด ดด !!

 

ฉันปาสิ่งที่อยู่ในมือไปชนกำแพงห้องทันที

 

แอ้ก !

 

“กรี๊ดดดดดด ด ด ด !! มันคือตัวอาร๊ายยยยยยยยยยยย !!? ออกไปนะเจ้าสัตว์ประหลาด กรี๊ดดดดด ดด !!”

 

“หยุดร้องเดี๋ยวนี้เคโระ !! ”เจ้าสัตว์ร้ายผงาดเสียง เป็นตัวผู้ซะด้วย !!

 

“กรี๊ดดดด ดดด !! นี่แกจะมาทำมิดีมิร้ายฉันใช่ไหม ! ”ฉันหลับหูหลับตาตะโกนออกไป

 

”บอกให้หยุดร้องไงเคโระ !! ”เจ้าสัตว์ประหลาดร้ายผงาดเสียงอีกครั้ง หยุดก็บ้าเส้ -0-

 

“กรี๊ดดดดด ด ด ด ด ด !! ช่วยด้วยสัตว์ประหลาดบุกโลก !! กรี๊..”ทันทีที่เจ้าตัวประหลาดดีดนิ้วดังเป๊าฉันก็ไม่สามารถเปล่งเสียงได้ทันที นี่มันอะไรกันก๊าน น นน น !! ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมองเจ้าสัตว์ประหลาดร้าย O_O นี่มัน กบ !

 

“หยุดร้องซักทีนะเคโระ ! ”นี่มันไม่ใช่โลกเวทมนต์นะ มีกบพูดได้มาโผล่ที่นี่ได้ไง แล้วฉันตกใจทำไม ?? (นั่นน่ะสิ - -)

 

ปั้ง ๆ ปั้ง ๆ !!

 

“แมรี่เป็นอะไรเปิดประตูให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ !! ”เสียงเอรอสนี่นา นี่เค้าคงจะได้ยินเสียงฉันกรี๊ดสินะฉันรีบตะโกนตอบออกไป

 

“ชั้น....”ทำไมพูดไม่ได้อ่ะ ฉันหันไปทางกบตัวนั้นทันที เจ้ากบเหมือนจะรู้งานก็เลยยกมือขึ้นดีดนิ้วดังเป๊าประจวบเหมาะกับที่เอรอสพังประตูเข้ามาพอดีแล้วร่างกบก็กระโดดหลบไปอยู่ใต้เตียง

 

ผลั่ก !

 

“เป็นอะไรรึเปล่าแมรี่ฉันได้ยินเสียงเธอร้อง ! ”เอรอสวิ่งเข้ามาหาฉันสายตาก็สำรวจไปรอบ ๆ ห้อง

 

“เอ่อ..คือ (. . )”จะแก้ตัวยังไงดีเนี่ยฉัน แย่แน่ ๆ

 

“กรี๊ดดดดดดดดด ด ด ด ด !! ”อ๊ะ ! เสียงใครอ่ะฉันกับเอรอสหันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน ทีวี ! ต้องเป็นฝีมือเจ้ากบนั่นแน่ ๆ

 

“นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย สติดีอยู่รึเปล่าฉันนอนดูทีวีของฉันดี ๆ นายก็พังประตูห้องคนอื่นเข้ามาซะเฉย ๆ นายนี่ท่าทางจะต้องไปเช็คสมองซะบ้างนะ (^^” ) ”ฉันพูดกับเอรอสมือก็พลางเช็ดเหงื่ออที่หน้าไปด้วย ขออย่าให้นายสงสัยเลยสาธุ -/\-

 

“แต่ฉันได้ยินเป็นเสียงเธอนะ ”เอรอสเกาหัวแกรก ๆ แต่สายตาก็จับจ้องไปยังทีวีจอยักษ์ ที่ตอนนี้กำลังฉายภาพนางเอกอั้มชราภาพ ติดเชื้อกำถูกคนร้ายหลายคนรุมล้อมรอบและพระเอกก็กระโดดออกมาช่วย เอรอสทำหน้างง ๆ แล้วก็เดินออกจากห้องไป

 

ฮู่ว ว ว ว ~ ค่อยยังชั่ว O_O ฉันรีบวิ่งไปใต้เตียงทันที กบ ไหนล่ะกบ o_O   O_o เจ้ากบจากโลกแม่มดหายไปไหนแล้วอ่ะ หรือว่าจะกลับโลกแม่มดไปแล้ว

 

“อยู่นี่เคโระ ! ”อยู่ดี ๆ เจ้ากบก็กระโจนออกมาจากไหนไม่รู้ มันกระโดดขึ้นมาอยู่บนหัวฉันอย่างสง่างาม - -*

 

“หนอยย ย ยย !! ออกไปจากหัวฉันเดี๋ยวนี้น้า >O< ”ฉันพูดพลางจับเจ้ากบไว้ในมือแล้วโยนมันลงบนเตียง

 

แอ้ก !

 

“วางดี ๆ ก็ได้เคโระ ”เจ้ากบลุกขึ้นนั่งบนเตียงทำสีหน้าไม่พอใจ

 

“นายเป็นใครกันยะ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ - -+ ”ฉันส่งสายตาอำมหิตใส่กบตัวสีดำสลับลายแดงนี่มันกบพันธุ์อะไรกันเนี่ย -0-

 

“ผมชื่อ ดุ๊กนะเคโระ ^^”เจ้ากบพูดพร้อมยืน 2 ขา ผายมือไปที่ตัวเองแล้วก้มโค้งให้อย่างสวยงาม “เป็นผู้ช่วยที่ท่านลีเวลล์ส่งมารับใช้ท่านแมรี่นะเคโระ *O* ”กบที่ชื่อดุ๊กพูดพร้อมทำสายตาส่งประกายวิ้ง ๆ ลีเวลล์ส่งมาหรอเนี่ย ค่อยยังชั่วนึกว่าสัตว์ประหลาดบุกโลกซะแล้ว - -^

 

“เรียกแมรี่เฉย ๆ ก็ได้ ”ฉันตอบพร้อมนั่งลงบนเตียงบ้าง “แล้วทำไมนายไม่โผล่มาดี ๆ หน่อยล่ะดุ๊ก โผล่มาแบบนี้ฉันก็ตกใจสิ - -+ ”

 

“เคโระโผล่มาดี ๆ แล้วนะเคโระ แต่เพราะท่าน เอ้ย ! แมรี่ไม่ยอมดูให้ดีซะก่อนล้มตัวทับใส่เคโระ แทบหายใจไม่ออก ไม่รู้ว่าไปกินควายมารึเปล่า แถมยังสติแตกเหมือนคนบ้าอีกนะเคโระ ^^”ดุ๊กพูดพร่ำ นี่แกด่าฉันหาว่าฉันตัวหนักเท่าควายแถมยังขี้โวยวายหรอไอ้กบประหลาด !

 

“โทษฐานที่นายทำประตูฉันพังซ่อมซะ ! ”ฉันชี้นิ้วไปที่ประตู ที่ตอนนี้กลายเป็นซากแล้วเนื่องจากเอรอสใช้แรงช้างตามหาเมียพังเข้ามานั่นเอง

 

“ผมหรอเคโระ ? ”ดุ๊กชี้นิ้วที่มีแค่สามนิ้วไปที่ตัวเอง

 

“ก็นายนั่นแหละ - -* ”ฉันพูดพร้อมยืนกอดอกรอให้ดุ๊กซ่อมประตู ดุ๊กเห็นสายตาของฉันก็จำยอม ลุกขึ้นแล้วกระโดดไปที่ประตูพร้อมร่ายคาถา

 

“ปิแอร์พันเปโต้ โดเนจู ! ”แล้วเจ้ากบก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ ทันใดนั้นซากประตูก็รวมร่างแล้วกันแล้วก็ไปต่อที่เดิมตะปูที่หลุดกระเด็นออกมาก็ลอยเข้าไปอยู่ที่เดิมเรียบร้อยแล้ว ว้าว O_O นายนี่มันสุดยอดจริง ๆ ฉันเดินไปสำรวจรอบ ๆ เหมือนเดิมจริง ๆเลยแฮะ ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

 

“นายก็เก่งใช่ย่อยเลยนี่ดุ๊ก ^^ ”

 

“ของมันแน่นอนอยู่แล้วเคโระ ^^ ”ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะยะ - -‘

 

“แล้วนี่นายจะมาช่วยฉันงั้นหรอ ”ฉันหันไปถามดุ๊กที่ตอนนี้กระโดดมานั่งข้างฉันเรียบร้อยแล้ว

 

“ใช่แล้วเคโระ แผนมีอยู่ว่า...”อยู่ดี ๆ เจ้าดุ๊กก็หยุดชะงัก

 

“ว่าอะไรล่ะ รีบ ๆ พูดมาสิฉันง่วงนอนแล้วนะ - -* ”

 

“หัวใจสีแดงเคโระ ! ”ดุ๊กพูดพร้อมกระโดดมาใกล้ ๆ มือฉัน

 

”เอ่อคือ...(. .   )”

 

“เรื่องใหญ่มากเลยนะเคโระ !! ใหญ่ที่สุดในรอบ ร้อยปีแม่มดเลยนะเคโระ !! ”

 

“ฉันรู้แล้วล่ะน่า (‘ ‘ ) ”

 

“แมรี่ต้องทำให้เอรอสรักนะเคโระ ! แล้วมารักเค้าซะเองแบบนี้แล้วจะทำยังไงล่ะเคโระ ! ”ฉันรู้แล้วล่ะน่าอย่ามาซ้ำเติมกันจะได้ม้าย ยย T_T

 

“ฉันเองก็ไม่รู้ T^T”ฉันล้มตัวลงนอนอย่างหมดอาลัยตายอยาก

 

“เอาอย่างงี้นะเคโระ ! ”ดุ๊กกระโดดมาตรงหน้าฉันแล้วพูดอย่างจริงจัง

 

“เอายังไง (_ _)”

 

“เราต้องกลับโลกแม่มดเคโระ !”

 

O[]O