touch love สัมผัสรักให้ยัยน่ารัก [ชื่อเรื่องอาจจะยังไม่แน่นะคะ]

          ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียพร้อมกับดูนาฬิกา ตอนนี้เวลา 08:25 น. ฉันนึกว่าฉันจะตื่นสายซะอีกนะ ฉันรีบลุกจากที่นอนแล้วไปจัดการธุระส่วนตัวเสร็จไม่นาน ฉันก็จัดการแต่งตัวมัดผมเสร็จสรรพ และเดินออกห้องมา และไม่ลืมที่จะเอะใจไปเคาะประตูห้องพี่อาร์เธอร์
"พี่อาร์เธอร์คะ ตื่นได้แล้วๆนะคะ" พูดจบฉันก็เดินลงบันไดมายังห้องอาหาร
"วันนี้มีอะไรคะ"
"วันนี้มีขนมปัง ไข่ดาว กับนมร้อน ๆ คะ" อ้ะ จริงหรอเนี่ยยย มื้อเช้านะฉันชอบกินแบบนี้มาก ๆ เลยละ >
ไม่นานอาหารเช้าก็มาเสริฟ ฉันลงมือกิน และแล้วก็มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องฉันอยู่ ฉันเลยหันไปมองฉันก้เอจพี่อาร์เธอร์ยืนมองฉันอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปหา
"พี่อาณธ์ ทำไมมองหน้าเอมแบบนั้นละคะ อย่างกับเห็นผีแหนะ" อาณธ์เป็นชื่อย่อของพี่อาร์เธอร์ เพราะอาร์เธอร์ยาวเกินไป ฉันเลยเรียก อาณธ์แทน -0-
"ยิ่งกว่าเห็นผีซะอีก -3-"
"เอมไม่ใช่ผีนะพี่อาณธ์"
"แล้วเธอกลับมาทำไมไม่บอกพี่ละยัยเอม"
"ก็เอมอยากมาเซอไพรส์นิน่า"
"ไม่เจอกันตั้ง 5 ปี เธอดูสาวสวยขึ้นวะ 555 น่ารักด้วยนะ"
"ก็ธรรมดาของผู้หญิงนิ -///-"
"5555 แล้วคุณพ่อคุณแม่ท่านเป็นไงบ้าง สบายดีป่ะ"
"ท่านสบายดี แต่ท่านงานเยอะมาก เอมชวนกลับบ้านแล้วนะ แต่ท่านบอกงานยุ่ง เอมเลยกลับมาคนเดียว"
"อืม แล้วเธอนะเรียนจบแล้วหรอ ถึงกลับบ้านมานะ"
"ถ้าไม่จบก้ไม่กลับมาหรอก"
"กวนนะเธอนะ ไปหัดกวนมาจากไหนฮะ" -3-
"เอมก้เป็นแบบนี้อยู่แล้วนิน่า -3-"
"วันนี้เธอจะออกไปไหนป่าว" เหมือนพี่จะรู้ทันฉันนะ -.-
"ไปสิ วันนี้จะไปเอามือถือคืนนนน"
"ฮะ มือถือเนี่ยนะ"
"เยสสสส เอมไปก่อนนะ บ๊ายบ่ายคะ"
          ณ สยามพารากอน 9:45 น.
"อ๊ะ นี่เรามาก่อนเวลา 15 นาทีหรอเนี่ย" เอ่อ ว่าแต่เราไม่ได้บอกนิน่าว่าจะเจอกันตรงไหนนะ -0- ฉันนี่สับเพร่าจริง ๆ ใครมาสกิดนะ พอหันไป ฉันก็ต้องตกใจ อิตาความลับนี่
"ไง"
"หวัดดี^^;"
"นี่ไอโฟนเธอ"
"นี่ของนาย"
"ทานไรยังละ"
"เรียบร้อยแล้ว นายละ"
"ยังอ่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ" -.- จะไปดีไหมเนี่ย
"งั้นมีข้อแม้นะ"
"อะไรหรอ"
"นายต้องพาฉันไปเที่ยวนะ โอเคปะ"
"ทำไมต้องพาไปด้วยละ"
"ก็ฉันพึ่งกลับมาเมืองไทยนี่ยะ ก็อยากรู้มั่งว่าจะเป็นยังไงบ้าง เปลี่ยนไปไหม"
"เธอไปอยู่ไหนมาวะ พม่าหรอ ?"
"อังกฤษยะ"
"เธอไปอยู่ที่นั่นกี่ปี"
"5 ปี - -"
"อยู่นานวะ ทนได้ไง"
"ทนได้สิ มีพ่อแม่อยู่ด้วยนิ"
"ทนไม่ได้อะ ตั้ง 5 ปี" - - เรื่องของนายสิ
"แล้วจะคกลงไหมฮะ ที่จะพาฉันไปเที่ยวเนี่ย"
"เออ ๆ ไปก็ไป"
"นายอยากกินร้านไหนก็เดินนำเลยดิ"
"เธอชอบอาหารแบบไหน" ทำไมต้องถามด้วย
"ถามทำไมอะ"
"ก็ฉันไม่อยากกินล่อเธอนิ" -.- สุภาพบุรุษจริง
"ฉันกินได้ไหมแหละ ไม่เรื่องมาก"
"งั้นไปร้านนั้นกัน ฉันมีส่วนลดพอดี"
"อาหารญี่ปุ่น"
"อืม ไปกันน"
"เห้ยย นายอย่าลากฉันสิ"
     ยินดีต้อนรับค่าา
"มากันกี่คนคะ" น่ารักจัง >.
"สองคนครับ"
"เอาโต๊ะคู่สวีทไหมคะ" คำน่ารักที่ฉันให้เธอไปฉันขอคืนละกันนะ -3-
"เอาธรรมดาดีกว่าครับ เราสองคนเป็นเพื่อนกัน"
"งั้นเชิญทางนี้คะ"
"นี่คะ ออเดอร์"
"เธออยากกินอะไร สั่งเลย"
"ไม่อะ ฉันไม่ค่อยหิว"
"เอาเหอะน่าา"
"ที่นี่มีไอศกรีมไหมคะ"
"มีคะ นี่คะออเดอร์" เอาอะไรดีน้า น่าทานทั้งนั้นเลยยยย
"ขอช็อกโกแลต 2 ก้อนละกันคะ"
"ได้เลยคะ"
"ของผมขอลาเม็งครับ"
"5 นาทีออเดอร์จะมาส่งนะคะ" คำว่าน่ารักฉันคืนให้เธอก็แล้วกันนะ :)
"ยิ้มอะไรนะ - - บ้าป่าว"
"ฉันไม่ได้บ้านะ"
"แล้วเป็นอะไรไป"
"ฉันแค่ยิ้มที่คนเมื่อนะน่ารักดีเท่านั้นเอง"
"นึกว่ายิ้มให้ฉันซะอีก -//-"
"หลงตัวเอง!!"
"เรียนจบแล้วหรอที่อังกฤษนะ"
"อืม จบแล้วละ"
"เราเป็นเพื่อนกันแล้วใช่ป่ะ" เป็นรึยังเนี่ยย
"อืม เป็นแล้ว"
"อืม แล้วจะเรียนต่อป่ะ"
"เรียนสิ อยากได้เพิ่มเติมนะ แล้วอีกอย่างอยู่บ้านเฉย ๆ ก็ไม่มีอะไรทำ"
"เออ วันที่ถามว่าอายุเท่าไหร่นะ เธอบอกว่าอาทิตย์หน้าใช่ป่ะ"
"อืม ใช่ ทำไมหรอ"
"วันที่เท่าไหร่"
"25 ธันวา"
"o.o"
"ทำไมอะ เกิดวันคริตสมาสมันผิดตรงไหน"
"ไม่ผิด แต่วันเกิดกันเว่ย" =.= จริงหรอเนี่ยยย
"จริงอะ"
"เออดิ เวลาเท่าไหร่"
"15:15 น."
"ตรงกันอีกแล้วว  - -"
"ไปเถอะนายอิ่มยัง ฉันอิ่มแล้วนะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงละกัน" ฉันเดินออกจากโต๊ะและไปเช็คบิลที่เคาท์เตอร์ และออกไปยืนรอที่หน้าร้าน
"ขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไร อยากไปเที่ยวไหนละ"
"ที่ไหนก็ได้แล้วแต่นาย"
"ป่ะ งั้นไปกัน" เขาพาฉันขึ้นมอเตอร์ไซด์เที่ยวทั่วกรุงเทพไม่ว่าดรีมเวิล์ด สวนสยาม พาไปเดินเล่นในห้างอีก
"นี่ก็ ห้าโมงเย็นแล้วฉันต้องกลับบ้านละ ขอบใจนายมากนะ"
"บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวไปส่ง"
"อยู่ #$%^&%#"
ผ่านไปถึงชั่วโมงฉันก็มาถึงบ้าน
"ขอบใจมากนะ ที่พาไปเที่ยว"
"อืม กลับนะ"
"อืม ขอบใจมาก บ๊ายบ่าย" และฉันก็เดินเข้าบ้าน
"คุณหนูคะมีไปรษณีย์ถึงคุณคะ"
"ขอบคุณนะคะ" ก่อนที่ฉันจะเปิดดูของที่ส่งมา ฉันเปิดดูไอโฟนก็ต้องตาโตเมื่อมีมิสคอลเยอะมากปรากฏอยู่ ทำไมมันเยอะเยี่ยงนี้ และฉันก็สายตามาที่ไปรษณีย์ เอ๊ะ อากริตส่งมาให้นิน่า ฉันก็เลยเปิดและก็เจอกับยูนิฟอร์มของโรงเรียน และใต้ยูนิฟอร์มมีจดหมายเล็ก ๆ อยู่ ฉันเปิดอ่านทันที
    ' เอมมี่ หลานอา นี่คือยูนิฟอร์มของโรงเรียนไฮสกูลวิเทศศาสตร์ ในกล่องนี้มีสมุดหนังสือตารางเรียนและข้อมูลของโรงเรียนอยู่ หลานเปิดอ่านด้วยนะ สำคัญเหนือสิ่งใดดดยเฉพาะกฎนะ พรุ่งนี้เจออาที่ห้องอำนวยการ 07:35 น. นะ
"อากริต ขอบคุณนะคะ :)" ฉันกล่าวกับจดหมายเล็ก ๆ และจัดการจัดตารางเรียน และรีดยูนิฟอร์ม พรุ่งนี้เจอกันนะ โรงเรียนใหม่ของฉัน :)