touch love สัมผัสรักให้ยัยน่ารัก [ชื่อเรื่องอาจจะยังไม่แน่นะคะ]

          ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียพร้อมกับดูนาฬิกา ตอนนี้เวลา 08:25 น. ฉันนึกว่าฉันจะตื่นสายซะอีกนะ ฉันรีบลุกจากที่นอนแล้วไปจัดการธุระส่วนตัวเสร็จไม่นาน ฉันก็จัดการแต่งตัวมัดผมเสร็จสรรพ และเดินออกห้องมา และไม่ลืมที่จะเอะใจไปเคาะประตูห้องพี่อาร์เธอร์

"พี่อาร์เธอร์คะ ตื่นได้แล้วๆนะคะ" พูดจบฉันก็เดินลงบันไดมายังห้องอาหาร

"วันนี้มีอะไรคะ"

"วันนี้มีขนมปัง ไข่ดาว กับนมร้อน ๆ คะ" อ้ะ จริงหรอเนี่ยยย มื้อเช้านะฉันชอบกินแบบนี้มาก ๆ เลยละ >

ไม่นานอาหารเช้าก็มาเสริฟ ฉันลงมือกิน และแล้วก็มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องฉันอยู่ ฉันเลยหันไปมองฉันก้เอจพี่อาร์เธอร์ยืนมองฉันอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปหา

"พี่อาณธ์ ทำไมมองหน้าเอมแบบนั้นละคะ อย่างกับเห็นผีแหนะ" อาณธ์เป็นชื่อย่อของพี่อาร์เธอร์ เพราะอาร์เธอร์ยาวเกินไป ฉันเลยเรียก อาณธ์แทน -0-

"ยิ่งกว่าเห็นผีซะอีก -3-"

"เอมไม่ใช่ผีนะพี่อาณธ์"

"แล้วเธอกลับมาทำไมไม่บอกพี่ละยัยเอม"

"ก็เอมอยากมาเซอไพรส์นิน่า"

"ไม่เจอกันตั้ง 5 ปี เธอดูสาวสวยขึ้นวะ 555 น่ารักด้วยนะ"

"ก็ธรรมดาของผู้หญิงนิ -///-"

"5555 แล้วคุณพ่อคุณแม่ท่านเป็นไงบ้าง สบายดีป่ะ"

"ท่านสบายดี แต่ท่านงานเยอะมาก เอมชวนกลับบ้านแล้วนะ แต่ท่านบอกงานยุ่ง เอมเลยกลับมาคนเดียว"

"อืม แล้วเธอนะเรียนจบแล้วหรอ ถึงกลับบ้านมานะ"

"ถ้าไม่จบก้ไม่กลับมาหรอก"

"กวนนะเธอนะ ไปหัดกวนมาจากไหนฮะ" -3-

"เอมก้เป็นแบบนี้อยู่แล้วนิน่า -3-"

"วันนี้เธอจะออกไปไหนป่าว" เหมือนพี่จะรู้ทันฉันนะ -.-

"ไปสิ วันนี้จะไปเอามือถือคืนนนน"

"ฮะ มือถือเนี่ยนะ"

"เยสสสส เอมไปก่อนนะ บ๊ายบ่ายคะ"

          ณ สยามพารากอน 9:45 น.

"อ๊ะ นี่เรามาก่อนเวลา 15 นาทีหรอเนี่ย" เอ่อ ว่าแต่เราไม่ได้บอกนิน่าว่าจะเจอกันตรงไหนนะ -0- ฉันนี่สับเพร่าจริง ๆ ใครมาสกิดนะ พอหันไป ฉันก็ต้องตกใจ อิตาความลับนี่

"ไง"

"หวัดดี^^;"

"นี่ไอโฟนเธอ"

"นี่ของนาย"

"ทานไรยังละ"

"เรียบร้อยแล้ว นายละ"

"ยังอ่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ" -.- จะไปดีไหมเนี่ย

"งั้นมีข้อแม้นะ"

"อะไรหรอ"

"นายต้องพาฉันไปเที่ยวนะ โอเคปะ"

"ทำไมต้องพาไปด้วยละ"

"ก็ฉันพึ่งกลับมาเมืองไทยนี่ยะ ก็อยากรู้มั่งว่าจะเป็นยังไงบ้าง เปลี่ยนไปไหม"

"เธอไปอยู่ไหนมาวะ พม่าหรอ ?"

"อังกฤษยะ"

"เธอไปอยู่ที่นั่นกี่ปี"

"5 ปี - -"

"อยู่นานวะ ทนได้ไง"

"ทนได้สิ มีพ่อแม่อยู่ด้วยนิ"

"ทนไม่ได้อะ ตั้ง 5 ปี" - - เรื่องของนายสิ

"แล้วจะคกลงไหมฮะ ที่จะพาฉันไปเที่ยวเนี่ย"

"เออ ๆ ไปก็ไป"

"นายอยากกินร้านไหนก็เดินนำเลยดิ"

"เธอชอบอาหารแบบไหน" ทำไมต้องถามด้วย

"ถามทำไมอะ"

"ก็ฉันไม่อยากกินล่อเธอนิ" -.- สุภาพบุรุษจริง

"ฉันกินได้ไหมแหละ ไม่เรื่องมาก"

"งั้นไปร้านนั้นกัน ฉันมีส่วนลดพอดี"

"อาหารญี่ปุ่น"

"อืม ไปกันน"

"เห้ยย นายอย่าลากฉันสิ"

     ยินดีต้อนรับค่าา

"มากันกี่คนคะ" น่ารักจัง >.

"สองคนครับ"

"เอาโต๊ะคู่สวีทไหมคะ" คำน่ารักที่ฉันให้เธอไปฉันขอคืนละกันนะ -3-

"เอาธรรมดาดีกว่าครับ เราสองคนเป็นเพื่อนกัน"

"งั้นเชิญทางนี้คะ"

"นี่คะ ออเดอร์"

"เธออยากกินอะไร สั่งเลย"

"ไม่อะ ฉันไม่ค่อยหิว"

"เอาเหอะน่าา"

"ที่นี่มีไอศกรีมไหมคะ"

"มีคะ นี่คะออเดอร์" เอาอะไรดีน้า น่าทานทั้งนั้นเลยยยย

"ขอช็อกโกแลต 2 ก้อนละกันคะ"

"ได้เลยคะ"

"ของผมขอลาเม็งครับ"

"5 นาทีออเดอร์จะมาส่งนะคะ" คำว่าน่ารักฉันคืนให้เธอก็แล้วกันนะ :)

"ยิ้มอะไรนะ - - บ้าป่าว"

"ฉันไม่ได้บ้านะ"

"แล้วเป็นอะไรไป"

"ฉันแค่ยิ้มที่คนเมื่อนะน่ารักดีเท่านั้นเอง"

"นึกว่ายิ้มให้ฉันซะอีก -//-"

"หลงตัวเอง!!"

"เรียนจบแล้วหรอที่อังกฤษนะ"

"อืม จบแล้วละ"

"เราเป็นเพื่อนกันแล้วใช่ป่ะ" เป็นรึยังเนี่ยย

"อืม เป็นแล้ว"

"อืม แล้วจะเรียนต่อป่ะ"

"เรียนสิ อยากได้เพิ่มเติมนะ แล้วอีกอย่างอยู่บ้านเฉย ๆ ก็ไม่มีอะไรทำ"

"เออ วันที่ถามว่าอายุเท่าไหร่นะ เธอบอกว่าอาทิตย์หน้าใช่ป่ะ"

"อืม ใช่ ทำไมหรอ"

"วันที่เท่าไหร่"

"25 ธันวา"

"o.o"

"ทำไมอะ เกิดวันคริตสมาสมันผิดตรงไหน"

"ไม่ผิด แต่วันเกิดกันเว่ย" =.= จริงหรอเนี่ยยย

"จริงอะ"

"เออดิ เวลาเท่าไหร่"

"15:15 น."

"ตรงกันอีกแล้วว  - -"

"ไปเถอะนายอิ่มยัง ฉันอิ่มแล้วนะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงละกัน" ฉันเดินออกจากโต๊ะและไปเช็คบิลที่เคาท์เตอร์ และออกไปยืนรอที่หน้าร้าน

"ขอบใจนะ"

"ไม่เป็นไร อยากไปเที่ยวไหนละ"

"ที่ไหนก็ได้แล้วแต่นาย"

"ป่ะ งั้นไปกัน" เขาพาฉันขึ้นมอเตอร์ไซด์เที่ยวทั่วกรุงเทพไม่ว่าดรีมเวิล์ด สวนสยาม พาไปเดินเล่นในห้างอีก

"นี่ก็ ห้าโมงเย็นแล้วฉันต้องกลับบ้านละ ขอบใจนายมากนะ"

"บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวไปส่ง"

"อยู่ #$%^&%#"

ผ่านไปถึงชั่วโมงฉันก็มาถึงบ้าน

"ขอบใจมากนะ ที่พาไปเที่ยว"

"อืม กลับนะ"

"อืม ขอบใจมาก บ๊ายบ่าย" และฉันก็เดินเข้าบ้าน

"คุณหนูคะมีไปรษณีย์ถึงคุณคะ"

"ขอบคุณนะคะ" ก่อนที่ฉันจะเปิดดูของที่ส่งมา ฉันเปิดดูไอโฟนก็ต้องตาโตเมื่อมีมิสคอลเยอะมากปรากฏอยู่ ทำไมมันเยอะเยี่ยงนี้ และฉันก็สายตามาที่ไปรษณีย์ เอ๊ะ อากริตส่งมาให้นิน่า ฉันก็เลยเปิดและก็เจอกับยูนิฟอร์มของโรงเรียน และใต้ยูนิฟอร์มมีจดหมายเล็ก ๆ อยู่ ฉันเปิดอ่านทันที

    ' เอมมี่ หลานอา นี่คือยูนิฟอร์มของโรงเรียนไฮสกูลวิเทศศาสตร์ ในกล่องนี้มีสมุดหนังสือตารางเรียนและข้อมูลของโรงเรียนอยู่ หลานเปิดอ่านด้วยนะ สำคัญเหนือสิ่งใดดดยเฉพาะกฎนะ พรุ่งนี้เจออาที่ห้องอำนวยการ 07:35 น. นะ

"อากริต ขอบคุณนะคะ :)" ฉันกล่าวกับจดหมายเล็ก ๆ และจัดการจัดตารางเรียน และรีดยูนิฟอร์ม พรุ่งนี้เจอกันนะ โรงเรียนใหม่ของฉัน :)