Welcome to dark side

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้เค้าจะให้เราไปเรียนนอกสถานที่แถวสวนดอกไม้ของงคุณมัลลิกานะ เดี๋ยวฟางไปกับเรา
แล้วกัน จะได้ไม่หลงแบบวันนั้นอีกและอีกอย่างเราก็จะได้ประคองฟางไปด้วย”พาร์ทพูดเมื่อเดิน
ออกมาจากโถงอาหารแล้วกำลังช่วยประคองฟางไปที่สวนดอกไม้
 
 
 
 
 
 
 
“เท่าที่จำไม่ผิดสวนดอกไม้จะมีรูปปั้นกวีและศิลปินทางวรรณกรรมชื่อดังอยู่เค้าคงอาจจะอยากให้เรา
ไปศึกษาประวัติของท่านล่ะมั้ง”พาร์ทพูดแล้วประคองฟางเดินมาตามทางโดยที่คนอื่นมองเห็นทั้งคู่ก็
ซุบซิบและเข้าใจว่าทั้งคู่คงจะคบกันอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“คอยมาดูแลเราแบบนี้เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดหรอกพาร์ท”ฟางมองคนที่กำลังมองมาที่เธอกับพาร์ท
แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ จริงสิ ฟางเองก็มีแฟนอยู่แล้วเราลืมไปเลย ขอโทษนะที่ทำให้ฟางต้องอึดอัดใจ”พาร์ทพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกพาร์ท เราแค่ไม่อยากให้พาร์ทต้องมาทนดูแลพวกLCอย่างเราน่ะสิ”ฟางพูด
แล้วยิ้มอย่างรู้ตัวเองดีว่าเธอคือใคร
 
 
 
 
 
 
“โธ่ฟาง ไอ้พวกHC LCฟางจะใส่ทำไม มันก็แค่การแบ่งชนชั้นงี่เง่าๆของพวกที่ถือตัวน่ะสิ เราน่ะไม่
สนใจหรอกนะ และอีกอย่างฟางเป็นก็ต้องเป็นคนพิเศษอยู่แล้วล่ะไม่อย่างงั้นฟางกับเพื่อนฟางจะได้
มาเรียนที่นี่หรอ”พาร์ทพูดให้ฟางเลิกคิดมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แน่อยู่แล้วล่ะ พวกพิเศษต้องมาเรียนที่นี่เป็นเรื่องธรรมดา ส่วนแม่นี่น่ะ ต่ำแบบพิเศษไงล่ะ คราวนี้
ให้ท่าพาร์ทงั้นหรอ สงสัยจะจับป๊อปปี้แล้วโดนตอกกลับน่ะสิ”แครอล เขื่อนและปลื้มที่กำลังจะเดิน
ไปเรียนเห็นพาร์ทและฟางอยู่ด้วยกันก็ตรงเข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็น่าจะรู้ตัวนะว่าควรอยู่ตรงไหน และไม่ควรอยู่ตรงไหน พวกคนละชั้นกันเค้ารักกันไม่ได้
หรอก”ปลื้มส่ายหน้าแล้วพูดตอกใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ เหมือนนายกับแม่สาวยิปซีคนนั้นสินะปลื้มถึงจะรักกันได้”พาร์ทหันขวับไปยิ้มเยาะก่อนที่จะพูด
จี้แผลที่ใจปลื้มในอดีตจนปลื้มหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันไม่ใช่เพราะนายที่แส่ไม่เข้าเรื่องซีแนนก็ไม่รู้ความจริงหรอกไอ้พาร์ท”ปลื้มที่ยังไม่พอใจพาร์
ทอยู่ก็ตรงเข้ามากระชากคอเสื้อพาร์ทแล้วว่าทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็แค่ทำในสิ่งที่ชั้นควรทำ นายจะแคร์ทำไมในเมื่อนายไม่ได้รักเธอ ก็ควรจะปล่อยให้เธอไปเจอ
คนที่ดีไงล่ะ”พาร์ทส่ายหน้าเบาๆก่อนจะย้อนกลับปลื้มอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้พาร์ท/ปลื้มอย่า”ปลื้มโมโหง้างหมัดจะชกหน้าพาร์ทจนแครอลกับเขื่อนตกใจรีบร้องห้าม ก่อนที่
เฟย์ แก้วและโทโมะจะรีบวิ่งเข้ามาห้ามทั้งคู่อีกที
 
 
 
 
 
 
 
“พวกอัธพาลอย่ามาหาเรื่องเพื่อนชั้นนะ”เฟย์โวยวายไม่พอใจแล้วรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“น้อยๆหน่อยสิยัยแปดหลอดเพื่อนเธอมาทำเพื่อนชั้นโมโหก่อนเองนิช่วยไม่ได้”เขื่อนย้อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายคิดว่านายเป็นใครกันคนอื่นถึงจะว่านายไม่ได้ ไอ้กุ๊ย”เฟย์หันขวับไปเอาเรื่องเขื่อนบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็วิเศษกว่าเธอแล้วกันไอ้มนุษย์กระจอกงอกง่อย ปากดีแบบนี้อยู่ไม่รอดถึงคืนFull moonหรอก/
เขื่อนเงียบซะแล้วกลับไปเรียน”เขื่อนที่ยังโกรธและไม่ชอบเฟย์อยู่ก็โพล่งออกมาจนโทโมะต้องสั่ง
ให้เขื่อนเงียบ โดยที่เฟย์และฟางมองทั้งหมดด้วยความสงสัยแต่ไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะพาร์ทอย่ามีเรื่องกันเลยเราไปเรียนเถอะ”ฟางตัดบทแล้วชวนพาร์ทเดินหนีพวกของแครอล
เพื่อไปเรียนทันที
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเธอถึงฆาตมาเมื่อไหร่ชั้นนี่ล่ะจะขย้ำเธอเอง”เขื่อนเดินไปกระซิบที่ข้างหูของเฟย์ก่อนที่จะเดิน
นำพวกของตัวเองเดินไปเรียนโดยที่เฟย์มองตามเขื่อนและสงสัยกับคำพูดของเขื่อนเป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แก้ววันนี้เราไปเดินเล่นที่ตลาดกันมั้ย”โทโมะเห็นแก้วกำลังเดินหนีก็รีบคว้าก็มือบางไว้ ทำให้
แก้วตกเมื่อเห็นประกายสีฟ้ากับสีส้มแสดงออกมาระหว่างมือของเขาและเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเลยโทโมะ อย่าทำแบบนี้อีก นายก็รู้นิว่าพวกเราน่ะต่างกัน เรื่องของเรามันเป็นเส้นขนานที่มัน
บรรจบกันไม่ได้”แก้วพูดก่อนที่จะขืนมือออกจากมือโทโมะแล้วเดินแยกไปเรียนโดยโทโมะมองมือ
ตัวเองที่เป็นเหมือนมือของตัวเองโดนประกายไฟทำให้เป็นรอยแดงช้ำก่อนที่จะมีแสงสีฟ้าเข้มคอย
บรรเทาให้แผลนั้นหายไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โถๆรักต้องห้ามของฟ้ากับน้ำ มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้านะโทโมะ”กรีนและธามไทแอบดูเหตุการณ์
ทั้งหมดก็เดินเข้ามาพูดด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ชั้นก็บอกแล้วว่าถ้านายริรักลูกสาวขุนนางอย่างแก้ว นายก็ต้องแลกไม่อย่างงั้นนายจะรัก
สมหวังหรอเพื่อน”ธามไทพูดพร้อมยักคิ้วกวนๆ
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ถ้านายอยากจะรักโดยสัมผัสตัวแก้วได้ ยาของพวกคาราวานยิปซีก็มีขาย หรืออยากได้น้ำยา
ของพวกแม่มดก็มี ฉลาดแม่งทุกเรื่องแต่แม่งโง่เรื่องตัวเอง แย่ว่ะๆ”กรีนพูดตรงๆก่อนที่จะเดินกอด
คอกับธามไทไปเรียน โดยที่โทโมะมองนามบัตรสีดำและสีส้มที่สีส้ม กรีนยัดใส่ในมือและสีดำธาม
ไทเอามายัดใส่มือ
 
 
 
 
 
 
 
 
“Cnan กับ Patงั้นหรอ”โทโมะมองนามบัตรทั้ง2ใบในมือแล้วครุ่นคิด
 
 
 
 
 
 
 
“นอกจากจะมีประวัติบุคคลสำคัญด้านวรรณกรรมแล้ว ว้าวตรงนี้มีประวัติของคตีกวีชื่อดังอีกด้วย ตรง
นั้นคือบีโธเฟ่นนี่ อุ้ย นั่นก็เช็กสเปียร์”เมื่อเดินเข้ามาในสวนดอกไม้ของมาดามมัลลิกา ฟางก็ตื่นตา
ตื่นกับรูปปั้นบุคคลสำคัญจนพาร์ทอดยิ้มตามฟางไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห กุหลาบฝรั่งเศส สวยจัง/ฟางชอบดอกกุหลาบหรอ”เมื่อเดินเข้ามาตรงกลางของสวนดอกไม้
ฟางก็แตะที่ดอกกุหลาบฝรั่งเศสสีชมพูอ่อนที่ผลิบานออกมาทำให้พาร์ทที่เดินตามมาแล้วรีถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ เราชอบมากเลยล่ะ เพราะตอนเด็กๆที่เราเรียนนะ ชอบมีคนเอาดอกกุหลาสีแดงมาเสียไว้ที่หน้า
บ้านให้เราทุกเช้า”ฟางพูดแล้วอดคิดถึงอดีตที่ป๊อปปี้เคยเอาดอกกุหลาบมาเสียบที่ข้างรั้วบ้านของ
เธอทุกเช้าก่อนที่เธอจะไปเรียน โดยไม่มีวันไหนเลยที่ป๊อปปี้จะไม่ทำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”แต่แล้วฟางที่กำลังเอื้อมมือไปจับดอกกุหลาบนั้นนิ้วของเธอก็ได้เกี่ยวเข้ากับหนามจนเลือด
สีแดงเข้มของฟางออก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวเรามานะ”พาร์ทตกใจบวกกับมีความรู้สึกกระหายเลือดก็รีบวิ่งออกไปทิ้งให้ฟางยืนอยู่ใน
สวนเพียงลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นมันปราสาทขุนนางพวกผู้ดีอังกฤษเก่าที่ทีเจพูดไว้นิ”ฟางพูดแล้วมองไปทางตึกทรงยุโรป
หลังคาสูงแหลมคล้ายโดม ตั้งอยู่ท่ามกลางร่มไม้ที่ร่มรื่นและเงียบ หญิงสาวไม่รอช้ารีบอาศัยจังหวะ
ที่พาร์ทเดินหายไปไหนไม่รู้เดินไปหมายจะสำรวจและตามหาเพื่อนสาวทันที
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
ฟางค่อยๆเปิดประตูเข้าไปช้าๆแล้วเดินเข้ามาตามทางพลางมองดูรูปถ่ายขาวดำที่แปะตามฝาผนัง
เรียงรายถึงขุนนางอังกฤษผู้ร่วมกันสร้างสถาบันแห่งนี้ขึ้นก่อนที่จะมาหยุดตรงรูปปั้นสลักหินอ่อนสี
งาช้างของชายหญิงที่ยืนเคียงคู่กัน
 
 
 
 
 
 
 
“มิสเตอร์ฟอร์ตและมาดามมัลลิกางั้นสิ”ฟางพึมพำเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
”เกิดในช่วงปี1910ตอนนี้ก็2016”ก่อนจะอ่านประวัติแล้วต้องแปลกใจเมื่อเห็นปี พ.ศ.เกิดของ
มาดามมัลลิกาและมิสเตอร์ฟอร์ตที่เกิดในช่วงเวลาที่เทียบแล้วเกือบร้อยปีมาแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“อันตรายหาที่หลบ” ฟางชะงักเมื่อจู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงกระซิบบอกเธอทั้งๆที่รอบๆกลับไม่มีใคร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แซ่กๆ
 
 
 
 
 
ขณะที่ฟางกำลังอ่านประวัติของทั้ง2นั้น ฟางก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเข็นอะไรบ้างอย่าง ทำให้หญิง
สาวรีบหาที่ซ่อนตัวโดยหลบอยู่หลังตู้ไม้ใส่ของ2ตู้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 “เดี๋ยวทอมเอาเครื่องดื่มไปให้คุณลุงคุณป้าที่ห้องใต้ดินเลยนะคะ แล้วแคทจะไปปลุกป๊อปปี้ที่ห้อง
ใต้หลังคาเอง นี่ก็สายมากแล้วเดี๋ยวจะไปตามนัดไม่ทัน”เสียงของสาวร่างสูงและสง่างามคนหนึ่งเดิน
มากับคนสนิทของป๊อปปี้ที่กำลังเข็นรถเข็นจานอาหารที่มีเพียงแค่เหยือกใส่ของเหลวสีแดงข้นสด
และแก้วไวน์2แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาดามมัลลิกาต้องดีใจแน่ๆครับที่มีคุณแคทมาดูแลมาดามกับคุณฟอร์ตแบบนี้”ทอมพูดกับแคท
ทำให้ฟางที่อบได้ยินก็ชะงักมาดามมัลลิกากับคุณฟอร์ตงั้นหรอ ทั้ง2คนยังมีชีวิตอยู่ทั้งๆที่ปีเกิดและ
ก่อตั้งDSนั้นมีอายุเท่ากันแท้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันคือหน้าทีที่แคทต้องทำอยู่แล้วนี่คะ ทำไปจนถึงดูแลป๊อปปี้ เดี๋ยวนะคะทอม แคทเหมือนได้
กลิ่นสาปคาวมนุษย์”แคทพูดก่อนที่จะย่นจมูกนิ่วหน้าเหมือนได้กลิ่นแปลกๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลือดนี่รึเปล่าครับคุณแคท เลือกพวกLCนี่ครับสงสัยพวกนี้คงทำชั่วมามากกลิ่นเลยคาวเป็น
ธรรมดา”ทอมพูดแล้วหยิบเหยือกใส่เลือกมาดูและดม ทำให้ฟางที่แอบฟังอยู่ยิ่งช้อคกับสิ่งที่รับรู้ นี่
คนพวกนี้ดื่มเลือด นี่พวกเค้าเป็นตัวอะไรกันแน่ เคร้ง ฟางที่ถอยออกมาด้วยความกลัวจนชนกับข้าว
ของข้างตู้ทำให้แคทและทอมหันขวับไปตามเสียง
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรกันรึเปล่าทำไมไม่เอาเครื่องดื่มไปให้แด๊ดกับมัมอีกล่ะ”แต่ก่อนที่ทอมและแคทะเดินมาตรง
ที่ฟางหลบซ่อน ป๊อปปี้เดินลงมาจากชั้นบนแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แคทแค่สงสัยน่ะว่ามีอะไรอยู่หลังตู้นี้รึเปล่า เผลอๆอาจจะเป็นผู้บุกรุก”แคทตอบป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้บุกรุก หึ ใครมันจะกล้าเข้ามาที่นี่ ถ้าเข้ามาพวกมันก็รู้อยู่แล้วว่าจุดจบพวกมันมีแต่ตายกับตาย
สงสัยก็แค่หนูล่ะมั้ง แคทกับทอมลงไปหาแด๊ดกับมัมเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่แคทและทอมจะเดินไป
และไม่ติดใจอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยยังชั่ว”ทางด้านฟางที่เห็นว่าป๊อปปี้ไปแล้วก็รีบออกมาจากที่ซ่อนและพลางถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยยังชั่วงั้นหรอ/กะ อื้ออ”แต่แล้วร่างบางก็ถูกกระชากไปแนบอกกว้างอย่างแรงฟางเบิกตาโพลง
และตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ทั้งๆที่เมื่อกี้เธอยังเห็นชายหนุ่มเดินไปที่ประตูซึ่งอยู่ไกลจากตรงนี้มาก แล้ว
ทำไมเขาถึงได้กลับมาหาเธอไวแบบนี้ ป๊อปปี้รีบเอามือปิดปากร่างบางที่กำลังจะกรีดร้องพร้อมกับ
กระชากฟางให้ไปตามตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
ร่างสูงของป๊อปปี้เหวี่ยงฟางไปที่พื้นของห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยนาย ชั้นเจ็บนะเบาๆกับชั้นหน่อยสิ”ฟางร้องโวยวายก่อนที่จะเอามือกุมข้อเท้าที่ยังไม่หายดี
 
 
 
 
 
 
 
“ยังกล้าที่จะโวยวายอีกนะ ใครใช้ให้เธอเข้ามาในนี้ อยากตายนักรึไงห้ะ”ป๊อปปี้โมโหจัดรีบตะคอก
ใส่ฟางเสียงดังทำให้ฟางกลืนน้ำลายเอื๊อกเมื่อสบสายตาคมที่จ้องเธอมาด้วยความเกรี้ยวกราดไม่
พอใจอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
สวัสดีปีใหม่รีดเดอร์ทุกคนนะคะ
 
 
ขอโทษด้วยที่ไม่ค่ยได้อัพ ไรเตอร์บอกแล้วช่วงนี้ไรเตอร์ยุ่มากไม่ค่อยได้อยู่กับคอม ถ้าว่า
ไไรเตอร์ก็มาอัพตลอด พอไม่ได้อัพทุกวันเหมือนเดิมอาจจะทำให้ใครหลายคนไม่พอใจและ
เลิกอ่านก็ขอโทษด้วยที่ไม่สามารถเป็นคนแต่งฟิคที่มีวินัยอัพทุกวันเหมือนก่อนได้
 
 
 
ส่วนคนไหนที่อดทนรอฟิคไรเตอร์ ไรเตอร์ขอขอบคุณจากใจนะคะ ที่ยังติดตามกัน