ใจร้าว

6 เดือนต่อมาเรื่องที่มาร์คฮยองหายไป ... ผมพึ่งรับรู้เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทำไมผมถึงได้โง่อย่างนี้ หรือผมเป็นเพียงคนรักที่ไม่ได้เรื่อง คอยแต่สร้างปัญหาให้กับคนรัก หรือมาร์คฮยองจะลืมผมไปแล้ว ฮึก...ทำไมถึงไม่มาหาผมสักทีหล่ะครับ สุดที่รักของผม....6 เดือนก่อน" ฮึก..ขอโทษ .." เสียงของเพื่อนที่ผมโกรธดังขึ้น ตรงหน้า มาทำไม! จะมาสมน้ำหน้าที่ผมมีสภาพอย่างนี้หรอ!!! ผมกำหมัดแน่ๆ สั่นไปทั้งตัว ด้วยความโกรธ โกรธคนตรงหน้าที่ยังมีหน้ามาพบผม แต่เกลียดตัวเองมากกว่าที่ยังหลงเหลือความรู้สึกดีๆ ให้คนที่หักหลังตัวเอง" ฮึก..มาทำไม!! " ผมเอ่ยเสียงสั่นเครือ ยากเกินกว่าจะระงับอามรณ์โกรธเกลียดได้ ทำได้ยากจริงๆ " ฮึก..ขอ..โทษ.." น้ำเสียงที่ฟังดูสำนึกผิด บีบคั้นหัวใจของผมให้เจ็บปวด แล้วมาร์คฮยองล่ะ เค้าไม่ได้อยู่กับเพื่อนทรยศงั้นหรอ " ออกไป! " ผมกั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา ไม่ให้คนตรงหน้าได้เห็นความน่าสมเพชของผมอีกเป็นครั้งที่ 2 " แบมแบม ฉันมีเรื่องจะอธิบาย..ฮึก..ฟังก่อน.." จูเนียร์พูด พร้อมกั้นสะอื้นไปด้วย จะอธิบายอะไรอีก ในเมื่อทุกๆอย่าง มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าผมจะพยายามหลอกตัวเองเท่าไหร่ ให้ความหวังตัวเองมากแค่ไหนแต่ผมก็รู้ถึงยังไง มาร์คฮยองก็ไม่มีทางกลับมารักผมได้เหมือนเดิม ในเมื่อเค้าแต่งงานกับจูเนียร์ไปแล้ว ฮึก..ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว" ออกไป..!!! ฉันบอกให้..ฮึก..ออกไป!!! " ผมปาสิ่งของที่มือหยิบจับได้ ปาออกไปตรงหน้า อย่างบ้าคลั่ง หลุดสักทีฮึก...พอแล้ว..ไม่อยากฟัง..." โอ๊ย!!! ..." เสียงจูเนียร์ร้องออกมา ทำให้ผมชะงัก พร้อมเงยหูฟัง ว่าจูเนียร์เป็นยังไบ้าง มือของผมสั่นเทา" ออกไป.." ผมเอ่ยเสียเย็น ทำเป็นใจแข็งอีกครั้ง ......" ก่อนจะไป ฉันขอพูดอะไรสักอย่างเถอะนะ ขอร้องนะแบมแบม โปรดให้โอกาสฉัน ..ฮึก...""...................................."" ความจริง เรื่องทุกอย่าง มาร์คฮยองแค่เพียงต้องการปกป้องนายนะแบมแบม..." ผมรับรู้ได้ถึง มือเนียนนุ่มของจูเนียร์ ที่มอบสิ่งหนึ่งให้ผม สิ่งเย็นชืด สัมผัสแรกที่ผมรับรู้รู้ มันคือแหวน ผมสัมผัสมันและกำมันแน่นขึ้น แหวนที่ผมออกแบบฮึก...ทำไม" แหวนวงนี้มาร์คฮยองฝากให้ฉันเก็บไว้ให้นายนะแบมแบม... "กึก! ...เสียงปิดประตูพร้อมด้วยเสียงร้องเท้าเดินจากไปแล้ว แต่ตอนนี้หัวใจของผมกับเหมือนถูกอะไรสักอย่างกระแทกเข้าอย่างจัง หมายความว่ายังไง !!! " น้องน้อย เดี๋ยวพี่ไปตามน้องเล็กมานะครับ " เสียงร้อนร้นของเจบีฮยองพัดผ่านเข้าหูผมไปดังสายลม ในตอนนี้ในหัวของผมกลับดังก้องไปด้วยเสียงของจูเนียร์" ฮึก....หมาย..ความว่ายังไง..." แกร๊ก!! เสียงเปิดประตู อีกครั้งหลังจากที่เจบีฮยองหายไปได้ไม่นาน " ฮยองรู้ทุกอย่างหมดแล้วใช่ไมครับ " ร่างสูงเอ่ยเสียงเศร้า" รู้เรื่องอะไร น้องเล็ก ฮึก....น้องรู้อะไรเกี่ยวกับมาร์คฮยอง และจูเนียร์ใช่มั๊ย !! ตอบพี่มานะ!! ฮึก..อืออ..." ผมร้องไห้ พร้อมอาการปวดหัวที่เริ่มกระเริบขึ้นอย่างต่อเนื่อง" ฮยองครับ เรื่องราวทั้งหมด สิ่งที่มาร์คฮยองและจูเนียร์ฮยองทำไป เพราะต้องการ กันฮยองออกจากอันตรายที่ฮยองพบเจอบ่อยๆ ไงล่ะครับ " น้องเล็กพูดขึ้น พร้อมบีบมือของผมที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ.." หม..ายควา..มฮึก..ว่ายังไงกัน..น้อง..เล็ก."" ฮยองจำเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่ฮยองเจอก่อนหน้าที่มาร์คฮยองจะนิสัยเปลี่ยนไป ฮยองยังจำได้ใช่ไมครับ"ใช่..ในตอนนั่น ก่อนที่มาร์คฮยองจะมีนิสัยเปลี่ยนไป ผมเจออุบัติเหตุแทบทุกวัน ไหนจะจดหมายข่มขู่ไม่ให้ยุ่งกับมาร์คฮยอง มีดโกนที่ถูกใส่ไว้ในรองเท้า หรือจะเป็น รถยนต์เฉี่ยวเหมือนกับตั้งใจจะชนผมมากกว่า แถมยังมีกระถางต้นไม้ที่หล่นลงตรงจุดที่ผมยืนอยู่ จนผมต้องคอยระวัง ในการยืนอยู่ตรงจุดไหนที่มีระเบียง หรือมุม ผมจะเลี่ยงบริเวณนั่นทันที" จำ..ฮึก..จำได้สิ.." " นั่นล่ะครับ เกิดจากฝีมือของแก๊งค์พยัคฆ์ทมิช แก๊งค์ที่สร้างบาดแผลให้มาร์คฮยองอย่างแสนสาหัส....""ทำไม..." " มาร์คฮยองไม่เคยบอกให้ฮยองรู้เลย ใช่ไมล่ะครับ เพราะเค้ารักฮยองมาก เกินกว่าจะให้ฮยองได้รับรู้ถึงอดีตที่เลวร้ายของเค้า มาร์คฮยองจึงเลือกที่จะเก็บซ่อนมันไว้ "" แล้วน้องรู้เรื่องนี้ได้ยังไง..ฮึก..." น้ำตาที่รินไหลออกมาในตอนนี้ สงสารเหลือเกิน สับสน ไม่เข้าใจ น้อยใจที่มาร์คฮยองไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับผม ดีใจที่ความรักของเรายังไม่หมดลง " ผมกำลังสืบเรื่องนี้อยู่น่ะครับ ตอนนั่นมันว่างๆ ก็เลยหาข้อมูลเกี่ยวกับแก๊งค์มาเฟียที่มีอิทธิพล เผื่อผมจะลงทุนทำธุรกิจจะได้ไม่ไปเหยียบตาปลาเข้า ..." น้องเล็กเอ่ยเสียง เบาๆ ผมรู้ว่าเค้ายังปิดบังเรื่องบางอย่างกับผมอยู่ แต่ตอนนี้ผมหมดแรงแล้วจริงๆ ทุกเรื่องราวที่ผ่านมา ผมคิดว่ามาร์คฮยองไม่รัก คิดไปเองคนเดียว ทั้งๆที่มาร์คฮยองปกป้องผมอยู่ตลอดเวลา ผมทำผิดอีกแล้ว ....." น้องเล็ก ฮึก.. แล้วน้องรู้ไม ว่าตอนนี้มาร์คฮยองอยู่ที่ไหน.."" เดี่๋ยวมาร์คฮยองจะกลับมา..ครับ เชื่อใจผมใช่ไมครับฮยอง " น้องเล็กพูดขึ้น ผมโอบกอดผมอีกครั้ง พี่กลัวว่าในเวลาที่มาร์คฮยองกลับมา พี่จะไม่อยู่แล้วนะสิ เด็กน้อย.... อาการปวดหัวของผมรุนแรงมากขึ้นทุกวัน เหมือนในตอนนี้ ผมไม่อยากให้ใครเป็นห่วงอีกแล้ว........กลับมาปัจจุบันแกร๊ก... ผมหันหน้าไปตามเสียงรองเท้าที่กระทบกับพื้น เดินเข้ามาหา ..ผม น้องเล็กนั่นเอง" น้องเล็ก มาร์คฮยองกลับมาหรือยัง..?? " ผมเอ่ยเสียงเลือนลอย มือนุ่มอีกข้างก็ลูบหน้าท้องที่ตอน นี้ 7 เดือนแล้วเบาๆ " อดทนรออีกสักนิดนะครับฮยอง " มือหนาลูบใบหน้าของผมเบาๆ ผมรับรู้ได้ถึงอาการสั่นเทาของมือหนา " เป็นอะไรหรือเปล่าน้องเล็ก " เสียงนิ่มๆเอ่ยออกมา อาการของผมตอนนี้ ไม่ดีขึ้นเลย ตอนนี้ ร่างกายผมไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะก้าวเดิน หรือใกล้จะถึงเวลาของผมแล้ว... มาร์คฮยองรีบๆกลับมาเถอะนะครับ ..แบมคิดถึง..ฮึก..ใจจะขาดอยู่แล้ว.........................................................................................................