แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แบม เป็นยังไงบ้างแบม”เมื่อแบมลืมตาขึ้นมาเขื่อนก็รีบเข้าไปดูอาการด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“แบมไม่เป็นไรแล้วนะ”เฟย์เมื่อเห็นเพื่อนสาวก็รีบวิ่งเข้ามาดูอาการแบมอีกที
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
 
ทันทีที่แบมเห็นหน้าเฟย์ก็คว้าเอาถาดใส่ยาสีเงินปาใส่หัวเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอะไรของแบมน่ะ ทำร้ายเฟย์ทำไม”เขื่อนตกใจเมื่อเห็นแบมทำร้ายเฟย์ก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ต่อหน้าแบมตั้ง2ครั้งแล้วพี่เขื่อนยังจะห่วงมันอีกหรอคะ อีหน้าด้านแบบนี้ชอบมันมากงั้น
หรอ”แบมว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษแบม ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆนะ”เฟย์ที่เอามือกุมหัวแล้วเดินมาพูดกับ
แบมดีๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับตัวชั้น ออกไป ชั้นไม่อยากเห็นหน้าแก”แบมว่าและไล่เฟยืออกจาห้องไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะพี่เขื่อน ไม่ต้องไปตามมัน ถ้าพี่เขื่อนรักแบมพี่เขื่อนดูแลแบมอยู่ที่นี่ได้มั้ย”แบมพูดก่อน
น้ำตาแห่งความเสียใจจะไหลออกมาอีกครั้ง เขื่อนมองแฟนสาวด้วยความสงสารก่อนที่จะลุกไปเข้า
ห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล พ่อหรอคะแบมแบมถูกทำร้ายค่ะ”เมื่อลับสายตาเขื่อนแล้วแบมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร
ออกทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”เฟย์ที่หลบมานั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองข้างนอกก่อนจะเดินไปที่รถเพื่อจะกลับบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
จู่ๆก็มีรถกระบะคันหนึ่งมาจอดขวางตัดหน้าเฟย์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พวกแกเป็นใครน่ะจะทำอะไร”เฟย์ตกใจเมื่อมีชายสวมหมวกไอ้โม่งลงมาจากรถ3-4คนแล้วล้อม
ตัวเธอไว้
 
 
 
 
 
 
“ได้ข่าวมาว่าชอบแย่งของชาวบ้านไม่ใช่หรอ”ชายในกลุ่มพูดขึ้นทำให้เฟยืรู้ทันทีว่าใครเป็นคนสั่ง
ชายพวกนี้มาหาเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย เจ็บนะ ปล่อย”เฟย์ร้องเสียงหลงเมื่อกำลังจะวิ่งหนีก่อนจะถูกกระชากผมมาอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
“นี่ปล่อยชั้นเถอะนะ ชั้นเป็นเพื่อนของยัยแบมอย่าทำแบบนี้”เฟย์พยายามร้องขอชายกลุ่มนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“แต่แกแย่งแฟนคุณหนู แกมันไม่ใช่เพื่อนคุณหนุอีกแล้ว”ชายกลุ่มนั้นว่าก่อนจะกระชากเฟย์มาใน
วงล้อม
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
ชายกลุ่มนั้นไม่รอช้า ก็เข้ารุมทำร้ายจนเฟย์ทรุดลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
“นี่แค่สั่งสอน ผู้หญิงสำส่อนอย่างแก ออกห่างแฟนคุณหนุซะไม่อย่างงั้นแกโดนอุ้มไปขายที่ซ่อง
แน่”ชายคนนั้นชี้นิ้วสั่งก่อนจะขึ้นรถแล้วจากไปอย่างไม่ไยดีเฟย์ที่ร้องไห้กอดตัวเองอย่างเสียขวัญ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้พี่ฟางทานข้าวกับฝ้ายแล้วก็ป๊อปปี้นะคะ”ฝ้ายพาฟางเข้ามาในบ้านแล้วยิ้มก่อนที่จะให้
ฟางไปนั่งข้างๆป๊อปปี้ ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นฟางมานั่งข้างก่อนตัวเองจะขยับตัวไปนั่งข้างฝ้าย ทำให้
ฟางสะอึก
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นมาดีชั้นไม่ได้มาทำร้ายเมียนายหรอกน่า”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้ระแวงเธอ
 
 
 
 
 
 
“ใครจะไปรู้ล่ะเผื่อเธอน่ะแอบเอายาพิษมาวางถึงในบ้าน”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันขวับมองอย่างไม่
พอใจ
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ถ้าคิดว่าชั้นจะวางยาพิษล่ะก็ ชั้นก็วางให้นายคนแรกเพราะนายมันปากเสีย”ฟางย้อนใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองดูสิ ชั้นน่ะจะเป็นผีตามไปหลอกเธอแน่นอนยัยแม่มด’ป๊อปปี้เถียงฟางอย่างไม่ยอมแพ้
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ อย่าทะเลาะเลยนะคะเดี๋ยวฝ้ายว่าเราทานข้าวกันดีกว่านะคะ”ฝ้ายพูดก่อนจะเดินหายเข้าไป
ในครัวแล้วเอาอาหารมาให้ทุกคนทาน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ดีจังเลยนะคะที่แม่ให้แม่บ้านเตรียมอาหารให้พวกเราอยู่แล้ว”ฝ้ายพูดแล้วพลางตักข้างให้ฟาง
และป๊อปปี้ ฟางชะงักแล้วคิดถึงเมื่อคืนที่ป้าฝนโทรมาบอกว่าจะให้พี่ทิพย์เอายานอนหลับใส่ใน
อาหารให้พวกป๊อปปี้ทาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ทานกันไปก่อนเลย”ฟางพูดแล้วทำทีเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำทันที
ก่อนที่จะมองตัวเองในกระจกแล้วเปิดกระเป๋าออกมาคือยาพิษที่เตรียมมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“หลับจริงๆแล้วสินะ”ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นป๊อปปี้กับฝ้ายฟุบหลับอยู่บนโต๊ะอาหาร
แล้วพูด ก่อนจะหยิบยาพิษออกมาอย่างชั่งใจว่าเธอจะวางยาฝ้ายดีมั้ย แต่แล้วฟางก็ต้องเก็บมันใส่
กระเป๋าตามเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะป้าฟางเหนื่อยฟางอยากกลับไปตั้งตัวสักพักจริงๆ แล้วเราค่อยกลับมาหาทางเอาสมบัติ
มาเป็นของเรานะ”ฟางที่หยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่เก็บไว้เมื่อคืนก่อนจะเดินมาที่รถแล้วขับออกไปข้าง
นอกรีสอร์ตทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่ฟางจะไม่ฆ่าฝ้ายจริงๆใช่มั้ยคะ”ฝ้ายที่แอบอยู่ในรถก็โผล่พรวดขึ้นมาทำให้ฟางตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไปได้ไงในเมื่กี้เธอถูกยานอนหลับหลับไปแล้วนิ”ฟางตกก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้ายแค่อยากรอทานข้าวกับพี่ฟางนี่คะเลยนั่งรอ แต่พอเห็นอาการป๊อปปี้ก็รู้ทันทีว่าพี่ฟางวางยา
พวกเรา”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“รู้แล้วไง งั้นก็ลงจากรถไปซะทีสิ น่ารำคาญ”ฟางพูดเสียงแข็งก่อนจะไล่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
ฝ้ายไม่ยอมก่อนจะรีบดันตัวเองมานั่งข้างฟางที่ที่นั่งคนขับ
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางฝ้ายอยากให้พี่ฟางเป็นเหมืนเดิมนะคะ”ฝ้ายสบตาพี่สาวฝาแฝดแล้วขอร้องเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“มันเป็นเหมืนเดิมไม่ได้แล้วล่ะ ทำไม กลัวชั้นจะแกล้งอีกเลยมาขอร้องชั้นงั้นสิ”ฟางยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ ฝ้ายไม่กลัวถ้าคนที่แกล้งฝ้ายคือคนที่ปกป้องดูแลฝ้ายมาในตอนเด็ก พี่ฟาง ฝ้ายรู้นะคะว่า
ฝ้ายกับพ่อเราทอดทิ้งพวกพี่ แต่พวกเราไม่ได้ตั้งใจ ฝ้ายดีมากนะคะตอนที่พี่เลือกที่จะมาอยู่ที่นี่
แม้จุดประสงค์ของพี่ที่มาคือต้องการสมบัติทั้งหมดก็ตาม”ฝ้ายพูดขึ้นมาทำให้ฟางสะอึกไม่คิดว่า
ฝ้ายจะรู้เรื่องทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
“ทั้งๆที่เธอเองก็รู้ว่าชั้นมาเพราะอะไร ทำไมถึงได้โง่ยอมให้ชั้นโขกสับล่ะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“ถ้าสิ่งที่เรายอมคนที่เรารักว่าโง่ ฝ้ายก็ยอถูกเรียกว่าคนโง่ค่ะ”ฝ้ายพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
“นี่ไม่ต้องมาเล่นละครหรอกนะ ชั้นไม่มีทางเชื่อเธอว่าเธอจะไม่คิดจะเอาคืนชั้น”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าฝ้ายคิดจะเอาคืนพี่ฟาง ฝ้ายก็คงไม่มากับพี่ฟางตรงนี้ทั้งๆที่ฝ้ายก็รู้ว่าพี่ฟางจะฆ่าฝ้ายงั้นหรอก
ค่ะ”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ธะ เธอรู้”ฟางอ้าปากค้างไม่คิดว่าฝ้ายะรู้ถึงเรื่องที่เธอวางแผนฆ่าฝ้ายด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ฝ้ายอาจจะเลวมากในสายตาพี่เลยทำให้พี่คิดอยากจะฆ่า แต่ฮึก ฮือๆ แต่ฝ้ายก็ยังอยากได้พี่
สาวของฝ้ายคนเดิมคืนมานะคะ แม้ว่าจะต้องแลกด้วยสมบัติทั้งหมดหรือชีวิตก็ยอม”ฝ้ายพูดแล้ว
ปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงว่ามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว พี่สาวที่แสนดีของเธอมันตายไปนานแล้ว”ฟาง
ทำใจแข็งแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ว่ายังไงฝ้ายก็เชื่อค่ะว่าพี่ฟางจะต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม พี่ฟางถ้านี่คือสิ่งที่พี่ฟางต้องการ
คือสมบัติทั้งหมดทั้งของตัวเองที่ถูกยึดไปและสมบัติของฝ้าย ฝ้ายยินดีจะให้พี่ฟาง ทุกอย่างแม้จะ
ต้องแลกชีวิตตัวเองก็ยอม”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พูดอะไรโง่ๆออกมาน่ะ บ้าไปแล้วรึไง”ฟางตกใจรีบว่าฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่บ้าค่ะ ถ้าชีวิตของฝ้ายสามารถแลกให้อีกชีวิตเดิมที่เป็นพี่ฟางคนเดิมกลับมา แล้วดูแลพ่อและ
กิจการรีสอร์ตของเราไม่ให้ถูกพวกนายแบงค์ทำลายได้ ฝ้ายยอม เพราะชีวิตของฝ้ายเองก็ไม่ได้มี
ค่าอะไรมากมายอีกแล้ว ฝ้ายมันก็แค่ผู้หญิงที่ถูกตราหน้า มีราคีไปแล้ว”ฝ้ายพูดแล้วคิดย้อนถึงสิ่งที่
แม่ป๊อปปี้ว่าเมื่อวานก็เศร้าลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“อย่านะอย่าทำอะไรบ้าๆขึ้นมานะยัยฝ้าย”ฟางตกใจกับสิ่งที่ฝ้ายตักพ้อก็ร้องอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“และอีกอย่าง เพื่อตัดปัญหาไม่ให้ป้าฝนมาทำร้ายพ่ออีกฝ้ายยอมค่ะ พี่ฟางฝ้ายขอโทษนะคะ”ฝ้าย
พูดออกมาก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองแล้วเอาที่ช็อตไฟฟ้าที่พกมาด้วยในกระเป๋าช็อตใส่ฟางจนสลบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดดดด”จังหวะนั้นที่ฟางสลบเท้าของฟางร่งความเร็วของรถทำให้ฝ้ายที่ย้ายตัวเองมาฝั่งคน
ขับนั้น ลดความเร็วรถยนต์ไม่ทัน ก็ร้องเสียงหลงก่อนจะพุ่งชนเข้าที่ต้นไม้ใหญ่ตรงทางโค้งทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ฟาง”ฝ้ายที่เจ็บตัวพอๆกับฟางที่สลบไปแล้วพยายามผลักฟางลงจากรถได้สำเร็จก่อนที่รถ
จะไหลลงไปที่หน้าผาและตัวของฝ้ายเองก็ติดอยู่ในรถ
 
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
แม้จะดีสักแค่ไหน ก็ต้องไปเห็นไม่ปลื้มฝ้ายกันตั้งเยอะไรเตอร์ตัดบทเลยแล้วกัน
 
งานนี้บอกเลยว่าเตรียมเจอจุดเปลี่ยนของฟางงงงงง