แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แบม เป็นยังไงบ้างแบม”เมื่อแบมลืมตาขึ้นมาเขื่อนก็รีบเข้าไปดูอาการด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“แบมไม่เป็นไรแล้วนะ”เฟย์เมื่อเห็นเพื่อนสาวก็รีบวิ่งเข้ามาดูอาการแบมอีกที

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่แบมเห็นหน้าเฟย์ก็คว้าเอาถาดใส่ยาสีเงินปาใส่หัวเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอะไรของแบมน่ะ ทำร้ายเฟย์ทำไม”เขื่อนตกใจเมื่อเห็นแบมทำร้ายเฟย์ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ต่อหน้าแบมตั้ง2ครั้งแล้วพี่เขื่อนยังจะห่วงมันอีกหรอคะ อีหน้าด้านแบบนี้ชอบมันมากงั้น

หรอ”แบมว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษแบม ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆนะ”เฟย์ที่เอามือกุมหัวแล้วเดินมาพูดกับ

แบมดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับตัวชั้น ออกไป ชั้นไม่อยากเห็นหน้าแก”แบมว่าและไล่เฟยืออกจาห้องไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะพี่เขื่อน ไม่ต้องไปตามมัน ถ้าพี่เขื่อนรักแบมพี่เขื่อนดูแลแบมอยู่ที่นี่ได้มั้ย”แบมพูดก่อน

น้ำตาแห่งความเสียใจจะไหลออกมาอีกครั้ง เขื่อนมองแฟนสาวด้วยความสงสารก่อนที่จะลุกไปเข้า

ห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล พ่อหรอคะแบมแบมถูกทำร้ายค่ะ”เมื่อลับสายตาเขื่อนแล้วแบมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร

ออกทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”เฟย์ที่หลบมานั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองข้างนอกก่อนจะเดินไปที่รถเพื่อจะกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

จู่ๆก็มีรถกระบะคันหนึ่งมาจอดขวางตัดหน้าเฟย์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกแกเป็นใครน่ะจะทำอะไร”เฟย์ตกใจเมื่อมีชายสวมหมวกไอ้โม่งลงมาจากรถ3-4คนแล้วล้อม

ตัวเธอไว้

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวมาว่าชอบแย่งของชาวบ้านไม่ใช่หรอ”ชายในกลุ่มพูดขึ้นทำให้เฟยืรู้ทันทีว่าใครเป็นคนสั่ง

ชายพวกนี้มาหาเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย เจ็บนะ ปล่อย”เฟย์ร้องเสียงหลงเมื่อกำลังจะวิ่งหนีก่อนจะถูกกระชากผมมาอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“นี่ปล่อยชั้นเถอะนะ ชั้นเป็นเพื่อนของยัยแบมอย่าทำแบบนี้”เฟย์พยายามร้องขอชายกลุ่มนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แกแย่งแฟนคุณหนู แกมันไม่ใช่เพื่อนคุณหนุอีกแล้ว”ชายกลุ่มนั้นว่าก่อนจะกระชากเฟย์มาใน

วงล้อม

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ชายกลุ่มนั้นไม่รอช้า ก็เข้ารุมทำร้ายจนเฟย์ทรุดลงไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

“นี่แค่สั่งสอน ผู้หญิงสำส่อนอย่างแก ออกห่างแฟนคุณหนุซะไม่อย่างงั้นแกโดนอุ้มไปขายที่ซ่อง

แน่”ชายคนนั้นชี้นิ้วสั่งก่อนจะขึ้นรถแล้วจากไปอย่างไม่ไยดีเฟย์ที่ร้องไห้กอดตัวเองอย่างเสียขวัญ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้พี่ฟางทานข้าวกับฝ้ายแล้วก็ป๊อปปี้นะคะ”ฝ้ายพาฟางเข้ามาในบ้านแล้วยิ้มก่อนที่จะให้

ฟางไปนั่งข้างๆป๊อปปี้ ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นฟางมานั่งข้างก่อนตัวเองจะขยับตัวไปนั่งข้างฝ้าย ทำให้

ฟางสะอึก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นมาดีชั้นไม่ได้มาทำร้ายเมียนายหรอกน่า”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้ระแวงเธอ

 

 

 

 

 

 

“ใครจะไปรู้ล่ะเผื่อเธอน่ะแอบเอายาพิษมาวางถึงในบ้าน”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันขวับมองอย่างไม่

พอใจ

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ถ้าคิดว่าชั้นจะวางยาพิษล่ะก็ ชั้นก็วางให้นายคนแรกเพราะนายมันปากเสีย”ฟางย้อนใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองดูสิ ชั้นน่ะจะเป็นผีตามไปหลอกเธอแน่นอนยัยแม่มด’ป๊อปปี้เถียงฟางอย่างไม่ยอมแพ้

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ อย่าทะเลาะเลยนะคะเดี๋ยวฝ้ายว่าเราทานข้าวกันดีกว่านะคะ”ฝ้ายพูดก่อนจะเดินหายเข้าไป

ในครัวแล้วเอาอาหารมาให้ทุกคนทาน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ดีจังเลยนะคะที่แม่ให้แม่บ้านเตรียมอาหารให้พวกเราอยู่แล้ว”ฝ้ายพูดแล้วพลางตักข้างให้ฟาง

และป๊อปปี้ ฟางชะงักแล้วคิดถึงเมื่อคืนที่ป้าฝนโทรมาบอกว่าจะให้พี่ทิพย์เอายานอนหลับใส่ใน

อาหารให้พวกป๊อปปี้ทาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ทานกันไปก่อนเลย”ฟางพูดแล้วทำทีเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำทันที

ก่อนที่จะมองตัวเองในกระจกแล้วเปิดกระเป๋าออกมาคือยาพิษที่เตรียมมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“หลับจริงๆแล้วสินะ”ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นป๊อปปี้กับฝ้ายฟุบหลับอยู่บนโต๊ะอาหาร

แล้วพูด ก่อนจะหยิบยาพิษออกมาอย่างชั่งใจว่าเธอจะวางยาฝ้ายดีมั้ย แต่แล้วฟางก็ต้องเก็บมันใส่

กระเป๋าตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะป้าฟางเหนื่อยฟางอยากกลับไปตั้งตัวสักพักจริงๆ แล้วเราค่อยกลับมาหาทางเอาสมบัติ

มาเป็นของเรานะ”ฟางที่หยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่เก็บไว้เมื่อคืนก่อนจะเดินมาที่รถแล้วขับออกไปข้าง

นอกรีสอร์ตทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ฟางจะไม่ฆ่าฝ้ายจริงๆใช่มั้ยคะ”ฝ้ายที่แอบอยู่ในรถก็โผล่พรวดขึ้นมาทำให้ฟางตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไปได้ไงในเมื่กี้เธอถูกยานอนหลับหลับไปแล้วนิ”ฟางตกก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายแค่อยากรอทานข้าวกับพี่ฟางนี่คะเลยนั่งรอ แต่พอเห็นอาการป๊อปปี้ก็รู้ทันทีว่าพี่ฟางวางยา

พวกเรา”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้แล้วไง งั้นก็ลงจากรถไปซะทีสิ น่ารำคาญ”ฟางพูดเสียงแข็งก่อนจะไล่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

ฝ้ายไม่ยอมก่อนจะรีบดันตัวเองมานั่งข้างฟางที่ที่นั่งคนขับ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางฝ้ายอยากให้พี่ฟางเป็นเหมืนเดิมนะคะ”ฝ้ายสบตาพี่สาวฝาแฝดแล้วขอร้องเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“มันเป็นเหมืนเดิมไม่ได้แล้วล่ะ ทำไม กลัวชั้นจะแกล้งอีกเลยมาขอร้องชั้นงั้นสิ”ฟางยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฝ้ายไม่กลัวถ้าคนที่แกล้งฝ้ายคือคนที่ปกป้องดูแลฝ้ายมาในตอนเด็ก พี่ฟาง ฝ้ายรู้นะคะว่า

ฝ้ายกับพ่อเราทอดทิ้งพวกพี่ แต่พวกเราไม่ได้ตั้งใจ ฝ้ายดีมากนะคะตอนที่พี่เลือกที่จะมาอยู่ที่นี่

แม้จุดประสงค์ของพี่ที่มาคือต้องการสมบัติทั้งหมดก็ตาม”ฝ้ายพูดขึ้นมาทำให้ฟางสะอึกไม่คิดว่า

ฝ้ายจะรู้เรื่องทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่เธอเองก็รู้ว่าชั้นมาเพราะอะไร ทำไมถึงได้โง่ยอมให้ชั้นโขกสับล่ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ถ้าสิ่งที่เรายอมคนที่เรารักว่าโง่ ฝ้ายก็ยอถูกเรียกว่าคนโง่ค่ะ”ฝ้ายพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องมาเล่นละครหรอกนะ ชั้นไม่มีทางเชื่อเธอว่าเธอจะไม่คิดจะเอาคืนชั้น”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฝ้ายคิดจะเอาคืนพี่ฟาง ฝ้ายก็คงไม่มากับพี่ฟางตรงนี้ทั้งๆที่ฝ้ายก็รู้ว่าพี่ฟางจะฆ่าฝ้ายงั้นหรอก

ค่ะ”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ธะ เธอรู้”ฟางอ้าปากค้างไม่คิดว่าฝ้ายะรู้ถึงเรื่องที่เธอวางแผนฆ่าฝ้ายด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฝ้ายอาจจะเลวมากในสายตาพี่เลยทำให้พี่คิดอยากจะฆ่า แต่ฮึก ฮือๆ แต่ฝ้ายก็ยังอยากได้พี่

สาวของฝ้ายคนเดิมคืนมานะคะ แม้ว่าจะต้องแลกด้วยสมบัติทั้งหมดหรือชีวิตก็ยอม”ฝ้ายพูดแล้ว

ปล่อยโฮออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงว่ามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว พี่สาวที่แสนดีของเธอมันตายไปนานแล้ว”ฟาง

ทำใจแข็งแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ว่ายังไงฝ้ายก็เชื่อค่ะว่าพี่ฟางจะต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม พี่ฟางถ้านี่คือสิ่งที่พี่ฟางต้องการ

คือสมบัติทั้งหมดทั้งของตัวเองที่ถูกยึดไปและสมบัติของฝ้าย ฝ้ายยินดีจะให้พี่ฟาง ทุกอย่างแม้จะ

ต้องแลกชีวิตตัวเองก็ยอม”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พูดอะไรโง่ๆออกมาน่ะ บ้าไปแล้วรึไง”ฟางตกใจรีบว่าฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่บ้าค่ะ ถ้าชีวิตของฝ้ายสามารถแลกให้อีกชีวิตเดิมที่เป็นพี่ฟางคนเดิมกลับมา แล้วดูแลพ่อและ

กิจการรีสอร์ตของเราไม่ให้ถูกพวกนายแบงค์ทำลายได้ ฝ้ายยอม เพราะชีวิตของฝ้ายเองก็ไม่ได้มี

ค่าอะไรมากมายอีกแล้ว ฝ้ายมันก็แค่ผู้หญิงที่ถูกตราหน้า มีราคีไปแล้ว”ฝ้ายพูดแล้วคิดย้อนถึงสิ่งที่

แม่ป๊อปปี้ว่าเมื่อวานก็เศร้าลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะอย่าทำอะไรบ้าๆขึ้นมานะยัยฝ้าย”ฟางตกใจกับสิ่งที่ฝ้ายตักพ้อก็ร้องอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“และอีกอย่าง เพื่อตัดปัญหาไม่ให้ป้าฝนมาทำร้ายพ่ออีกฝ้ายยอมค่ะ พี่ฟางฝ้ายขอโทษนะคะ”ฝ้าย

พูดออกมาก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองแล้วเอาที่ช็อตไฟฟ้าที่พกมาด้วยในกระเป๋าช็อตใส่ฟางจนสลบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดด”จังหวะนั้นที่ฟางสลบเท้าของฟางร่งความเร็วของรถทำให้ฝ้ายที่ย้ายตัวเองมาฝั่งคน

ขับนั้น ลดความเร็วรถยนต์ไม่ทัน ก็ร้องเสียงหลงก่อนจะพุ่งชนเข้าที่ต้นไม้ใหญ่ตรงทางโค้งทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พะ พี่ฟาง”ฝ้ายที่เจ็บตัวพอๆกับฟางที่สลบไปแล้วพยายามผลักฟางลงจากรถได้สำเร็จก่อนที่รถ

จะไหลลงไปที่หน้าผาและตัวของฝ้ายเองก็ติดอยู่ในรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

แม้จะดีสักแค่ไหน ก็ต้องไปเห็นไม่ปลื้มฝ้ายกันตั้งเยอะไรเตอร์ตัดบทเลยแล้วกัน

 

งานนี้บอกเลยว่าเตรียมเจอจุดเปลี่ยนของฟางงงงงง