แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  144.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32) 32 สูญเสียไปแล้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้าย”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาแล้วต้องตกใจเมื่อไม่เห็นทั้งฝ้ายและฟางอยู่ในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวป๊อป มีอะไรรึเปล่าลูก”กานดาเดินเข้ามากับเฟย์ในตอนเย็นแล้วถามป๊อปปี้ที่ทำท่าร้อนรน

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ หน้าเฟย์ไปโดนอะไรมาใครทำร้ายเฟย์”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นสภาพของเฟย์ก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกพี่ป๊อปแค่โจรมันปล้นเฟย์น่ะแต่เฟย์สู้มาได้ แทบตายเลยล่ะ เออแล้วนี่พี่ป๊อปมี

อะไรรึเปล่าคะเห็นร้องหาพี่ฝ้ายกับยัยนั่น”เฟย์พูดปัดๆเพื่อไม่ให้ป๊อปปี้สนใจก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ฝ้ายเอาฟางเข้ามาทานข้าวที่บ้านนี้แล้วตอนนี้ทั้งคู่หายไปครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลางมอง

หา2สาว

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่ยัยแม่มดนั่นเข้ามาในบ้านเรางั้นหรอ”เฟย์อึ้งก่อนจะโมโหมองไปรอบๆแล้วร้องเรียกฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์พอก่อนเถอะลูก อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ บางทีฟางเค้าอาจจะไม่ทำร้ายฝ้ายหรอก”กานดาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ทำอะไรล่ะครับแม่ ยัยนั่นแกล้งฝ้ายสารพัดแถมลวงฝ้ายไปให้ไอ้เลวนั่นข่มขืนอีก ถ้าไม่นับสิ่งที่

ผมสงสัย”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“สงสัย นี่พี่ป๊อปสงสัยอะไรคะ ยัยนั่นทำร้ายใครอีก”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

“วันก่อนพี่เห็นฟางพยายามซ่อนห่อยาบางอย่างไม่ให้พี่ดู แล้ววันต่อมาคุณพ่อก็ถูกวางยาเข้าโรง

พยาบาล พี่เลยสงสัยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังอาการของคุณพ่อก็คือฟาง”ป๊อปปี้พูดสันนิษฐานไปตาม

ที่สงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะทำไมพี่ป๊อปไม่บอกเฟย์เรื่งนี้ ไม่ต้องสงสัยค่ะ ฝีมือยัยนั่นแน่ๆ”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ แม่บอกแล้วไงว่าอย่าพูดจาให้ร้ายใครแบบนี้ อย่าลืมสิว่าวันนั้นฟางเองก็ไม่ได้อยู่ที่นี่

นะ”กานดาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงยัยนั่นก็เครดิทไม่ดีอยู่แล้วไม่แปลกหรอกค่ะที่เราจะต้องสงสัยระแวงยัยนั่นก่อน”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าฟางไม่ได้ทำร้ายพ่อ แล้วฟางไม่ได้ทำร้ายใครเราก็ควรจะไปขอโทษเค้านะเฟย์ เพราะอย่าง

น้อยเค้าก็คือพี่ของเราอีกคน”กานดาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เฟย์ที่มีสาวคือพี่ฝ้ายคนเดียวเท่านั้น นั่นน่ะแค่คนหน้าเหมือน”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอนายชม ทำไมวิ่งหน้าตาตื่นมาอย่างนั้นล่ะ”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นคนงานเข้ามาใน

บ้านหน้าตาตื่น

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับนาย รถของคุณฟางแหกโค้งอันตรายตกเหวไปแล้วครับ”คนงานคนสนิทรีบ

บอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นพาพวกเราไปที่เกิดเหตุเดี๋ยวนี้เลย”ป๊อปปี้ตกใจรีบพูดก่อนจะรีบขับรถไปที่จุดเกิดเหตุทันที

 

 

 

 

 

 

 

“รถตกลงเหวไประเบิดเป็นตอตะโกเลยครับ”เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดขึ้นมื่อพวกป๊อปปี้มาถึง

 

 

 

 

 

 

“ทางนี้มีคนเจ็บครับ”เจ้าหน้าที่ตะโกนบอกก่อนจะหามร่างที่สลบอยู่ของฟางหลังพุ่มไม้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารถของยัยนั่นหล่นลงไป แต่ยัยนั่นยังอยู่แล้วใครขับรถล่ะ”เฟย์ชี้ไปที่ฟางที่ถูกหามขึ้นเตียง

คนไข้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คนงานของเราเห็นเหตุการณ์ว่าคุณฝ้ายขึ้นรถไปกับคุณฟางครับ”คนงานพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“มะไม่จริง ฝ้ายต้องเป็นอะไร”เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจของป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มทรุดลงกับ

พื้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง พี่ฝ้าย”เฟย์ทรุดลงร้องไห้เช่นเดียวกับกานดาที่ตกใจจนเป็นลมไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นี่เป็นกระเป๋าของคุณฟางที่ตกออกมาข้างนอกพร้อมกันครับ”เจ้าหน้าที่หยิบกระเป๋าฟางมาให้

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มัน”ป๊อปปี้ที่รีบรื้อกระเป๋าของฟางออกมาเจอเข้ากับยาหลอดหนึ่งในกระเป๋า ก่อนจะรื้อเจอมือ

ถือ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอคิดจะฆ่าน้องสาวของเธอจริงงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งเมื่แอบอ่านข้อความที่ป้าฝนส่งมาให้ฟางถึง

การวางยาพิษให้ฝ้าย และไหนจะหลอดยาที่เจอในกระเป๋าฟาง ทำให้ชายหนุ่มกำมือแน่นด้วย

ความแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปทานอะไรหน่อยเถอะพี่ป๊อป”เฟย์เดินมานั่งข้างป๊อปปี้ที่นั่งอยู่หน้าโลงศพของฝ้ายในงานศพ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปพักผ่อนบางเถอะลูกน่ะไปเครียดทำไมในเมื่อในโลงมันก็ไม่มีเมียเราสักหน่อย”คุณหญิงเดิน

มานั่งข้างป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่รถที่ระเบิดไฟไหม้จนแหลกไปแล้วมันก็เหมือนกับหวใของผมที่สลายไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำ

เสียงเศร้าสร้อย

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเมียแกตายไปแล้วก็ดีสิ เราจะได้กลับไปอยู่กับแม่แล้วดูแลกิจการของเรา”คุณหญิงพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ครับแม่ ถึงแม้ฝ้ายจะตายไปแล้ว แต่หน้าที่ที่ผมเคยปกป้องดูแลฝ้ายและที่นี่ผมก็จะต้องทำ

เหมือนเดิม ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนเข้ามาทำร้าย ถ้าเจ็บ พวกมันก็ต้องเจ็บร้อยเท่า”ป๊อปปี้พูดแล้ว

กำมือแน่นด้วยความแค้น

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปคะ นางพยาบาลที่เฝ้ายัยนั่นโทรมาบอกแล้วนะคะว่ายัยนั่นฟื้นแล้ว”เฟย์เดินมาหาป๊อปปี้ที่

เดินเลี่ยงออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ดี เฟย์อยู่ตรงนี้ที่งานก่อนนะเดี๋ยวพี่มา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบขับรถไปที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะ อืม อ๊ะ นี่มันอะไรน่ะ”ฟางค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่ามือข้างหนึ่งถูกใส่

กุญแจมือเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่เห็นจะแปลกนิ ที่ฆาตกรจะต้องถูกจับแบบนี้”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่นายพูดบ้าอะไรของนาย ฆาตกรอะไรกัน”ฟางตกใจก่อนจะรีบถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นมารยาไม่รู้เรื่องหรอกนะ คนอย่างเธอมันเลวเกินไปแล้ว ทำร้ายพ่อและก็ฆ่าน้อง

สาวแท้ๆได้ลงคอน่ะห้ะ”ป๊อปปี้พุ่งเข้าไปเขย่าตัวฟางแล้วตะคอกใส่ด้วยความโกรธแค้นทำให้ฟาง

สะดุ้งด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

“อะไร ชั้นฆ่าอะไรใครชั้นเปล่านะไม่ได้ทำ”ฟางตกแล้วรีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้เรื่องงั้นหรอ ที่ฝ้ายต้องขับรถตกเหวตายไปน่ะ มันก็เพราะเธอไม่ใช่รึไงที่อยากะฆ่าน้องตัวเอง

หึ ลอบฆ่าด้วยยาพิษไม่สำเร็จเลยคิดจะฆ่าด้วยวิธีนี้งั้นหรอ เลวที่สุด”ป๊อปปี้แผดเสียงว่าฟางก่อน

จะผลักฟางล้มกับเตียงตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้าย ไม่จริง ชั้นไม่ได้ทำ ชั้นไม่ได้ฆ่าฝ้ายนะ นายโกหกชั้นใช่มั้ย”ฟางอึ้งก่อนจะรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่าคิดว่าคนอื่นจะเหมือนเธอนะที่โกหกหลอกลวงได้ รู้เอาไว้ตอนนี้ซะว่าฝ้ายตายแล้ว ตายก็

เพราะความไว้ไม่คิดว่าพี่สาวฝาแฝดตัวเองจะฆ่าเค้าได้ลงคอไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดออกมาก่อนที่น้ำตา

แห่งความเสียใจจะไหลออกมาเมื่นึกถึงเรื่องนี้

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่จริง ยัยฝ้ายต้องไม่ตาย ชั้นไม่เชื่อ”ฟางอึ้งไม่คาดคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันเกิดขึ้นไปแล้ว เพราะเธอเธอมันสารเลวที่สุดไม่มีใครเกิน”ป๊อปปี้ทรุดลงร้องไห้แล้วด่าว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”ฟางพูดเสียงสั่นพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ร้องไห้ออกมา ถ้าตอนนั้นเธอ

ไม่ขับรถออกมาขณะที่ฝ้ายออกมากับเธอด้วย ฝ้ายก็คงไม่มีความคิดบ้าๆที่จะเสียสละตัวเองแบบ

นั้นจนต้องเกิดเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอ พูดมาได้เต็มปากเลยนะยัยฆาตกร”ป๊อปปี้เงยหน้ามองฟางอย่างไม่พอใจแล้ว

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ทำ มันเป็นอุบัติเหตุ ชั้นเองก็เจ็บตัวเหมือนกันนะ”ฟางโวยวายกลับ

 

 

 

 

 

 

“เจ็บตัวงั้นหรอ แต่ฝ้ายกลับต้องตายไปก็เพราะเธอ ชั้นอยากจะฆ่าเธอนัก”ป๊อปปี้ว่าออกมาด้วย

ความคับแค้น

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากจะฆ่าก็ฆ่าชั้นเลยสิ ชั้นเองก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน ว้าย”ฟางสวนกลับป๊อปปี้ทันควันก่อน

จะร้องเมื่อป๊อปปี้ลุกขึ้นไปไขกุญแจข้อมือแล้วอุ้มพาฟางขึ้นไปบนดาดฟ้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายปล่อยชั้นนะ นี่จะทำบ้าอะไรน่ะห้ะ”ฟางร้องและทั้งทุบตีเมื่อป๊อปปี้อุ้มเธอมาที่ระเบียงชั้น

ดาดฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

“ก็อยากจะตายไม่ใช่รึไง ชั้นก็สนองไง อีแค่15ชั้นแค่นี้เธอได้ตายสมใจแน่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้ม

ฟางออกไปพ้นบริเวณระเบียงฟางมองไปที่ด้านล่างที่เป็นลานจอดรถแล้วเริ่มกลัวก่อนจะหวีดร้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่า อย่าฆ่าชั้นนะ ถ้านายฆ่าชั้นนายก็จะต้องติดคุกนะ”ฟางเริ่มร้องออกมาด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

“หึ แล้วเมื่อกี้ใครมันร้องว่าอยากตายล่ะ ชั้นก็จะสนองให้เธอนี่ไง หึ ก็ดี ในเมื่อตอนนี้เธอเองก็ไม่

อยากตายแล้ว ก็เตรียมตัวรับผลกรรมกับสิ่งที่เธอทำเลยแล้วกัน เพราะชั้นจะเอาคืนแก้แค้นแทน

ฝ้ายอย่างสาสมแน่นอน”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะอย่างสมเพชเมื่อเห็นฟางกลัวก่อนจะพาฟางกลับมาแล้ววาง

ลงกับพื้นก่อนจะว่าแล้วเดินจากไปแล้วไม่หันหลังกลับอีกเลย

 

 

 

 

 

 

 

ความซวยเกิดเพราะยาพิษกับข้อความที่ไม่ได้ลบแท้ๆ

 

 

มาดูว่าฟางจะบอมเป็นเบี้ยล่างเหมือนเรื่องอื่นๆหรือว่านางจะไม่ยอมน้ออออ

 

 

 

 

อยากให้ป๊อปฟางใกล้กัน ไรเตอร์จัดให้ รับรอง มันแน่ หึหึหึ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา