เพราะว่ารัก

 
 
 
 
 
 
                    ฟุ๊บ แล้วจู่ๆ ร่างสูงก็เอนมาฝั่งที่หญิงสาวนั่ง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนตักของเธออย่างตั้งใจ เล่นเอาร่างบางสะดุ้งโหยงกันเลยทีเดียว
 
 
 
 
 
                    " ไอพี่ป๊อป ลุกขึ้นเดี๊ยวนี่นะ  " เธอได้แต่ตบตีหัวไหล่ของคนในตัก แต่เหมือนเขาจะแกล้งหลับสนิทไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด 
 
 
 
 
 
 
                    " ถ้าไม่ลุกชั้ลผลักจริงๆนะ " เธอขู่เขาอีกครั้ง หากแต่อีกฝ่ายกลับนอนนิ่งเฉยเหมือนไม่รับรู้อะไร 
 
 
 
 
 
 
                    เธอจึงออกแรงผลักเขาให้พ้นตัก แต่หารู้ไม่ว่าการออกแรงผลักของเธอ มันทำให้หน้าท้องแบนราบของเธอมาแนบชิดกับจมูกโด่งของเขาโดยที่เธอไม่รู้ตัว 
 
 
 
 
 
                    " ทำไมตัวหนักแบบนี้นะ " ฟางยังคงออกแรงผลักป๊อปให้ออกห่าง จนป๊อปต้องแกร่งตัวเองไว้ตลอดไม่ให้ศรีษะของเขาพ้นจากตักของฟาง
 
 
 
 
 
                    "  อื้อออ  นิ่งๆดิ " ในขณะที่ดวงตาของเขาปิดสนิท ปากของเขาก็บ่นอุบอุ่มใส่เธอราวกับรำคาญ 
 
 
 
 
 
                    " หึ้ยยยย " ฟางหงุดหงิดตัวเอง ที่แรงน้อยจึงปล่อยให้เขานอนตักเธอต่อไป 
 
 
 
 
 
 
 
                    ตื้อดึง  ตื้อดึง  เสียงไลน์ดังขึ้นมา ในขณะที่แก้วนั่งรถบนรถ โทโมะแอบเหลือบมองเป็นระยะ 
 
 
 
 
 
 
                    ' ถึงไหนแล้วคะ ' พี่เสก 
 
 
 
 
                    '  ยังอยู่ประจวบอยู่เลยคร้าบบ ' แก้ว 
 
 
 
 
                    ' เดินทางปลอดภัยนะคะ ถึงแล้วโทรมาบอกพี่ด้วยนะ เป็นห่วงนะ คิดถึงด้วย ^^ ' เสก 
 
 
 
 
                    ' คร้าบ พี่เสกนอนได้แล้วนะ  ฝันดีคะ  ^^ ' แก้ว 
 
 
 
 
 
                    " ห่างกันไม่ถึงแปชั่วโมง ถึงกับต้องไลน์คุยกันเลยหรอวะ " แล้วโทโมะก็ชักสีหน้าใส่แก้ว
 
 
 
 
 
                    " แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย " แก้วโวย
 
 
 
 
 
                    " อย่าให้เสียงานก็แล้วกัน " ด่าจบก็หลับตาซะงั้น
 
 
 
 
 
                    "เอออออออ " แก้วเซ็ง 
 
 
 
 
 
                    ' จะนอนหลับฝันดีซะหน่อย หาเรื่องให้เซ็งอีกจนได้ โว๊ะ '
 
 
 
 
 
 
                    จังหวัดชุมพร
 
 
 
 
 
                    " หึ ! " แก้วที่เหล่ตามองโทโมะที่ยังคงนอนหลับสนิท เธอทั้งแค้นใจทั้งหมั่นไส้ เวลาที่โทโมะด่าเธอเสียๆหายๆ แก้วรีบปัดผ้าห่มให้พ้นตัว ก่อนจะย่องออกจากที่นั่งของตัวเอง
 
 
 
 
 
                    ขวับ ! แต่ก็ดันมีมือของใครสักคนมาจับข้อมือของเธอไว้แน่น 
 
 
 
 
 
                    " คิดจะหนีชั้ล มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะเว้ย " โทโมะมองแก้วด้วยสายตาที่สะใจ ก่อนจะดึงเธอให้นั่งลงที่เดิม แล้วเขากลับเบียดเธอออกจากจากรถไป แก้วขมฟัน กำหมัดแน่นอย่างแค้นใจ ก่อนจะย้ำๆเดินตามโทโมะไป 
 
 
 
 
 
 
                    " เอาไงต่อ " ทันทีที่ขนกระเป๋าเป้ลงจากรถ โทโมะก็เอ่ยถามแก้ว 
 
 
 
 
                    " หาที่พักก่อนแล้วกัน " แก้วพูดก่อนจะเดินนำไป ขึ้นรถสองแถว 
 
 
 
 
 
                    " รู้จักประหยัดดีหนิ " โทโมะยิ้มให้แก้ว 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลแค่อยากให้นายลำบาก ถ้าชั้ลมากับคนอื่นนะ ชั้ลจะโทรให้คนของบริษัทมารับแล้วก็พาชั้ลไปแบบสบายๆแต่สำหรับนาย อย่าได้หวัง " แก้วพูดอย่าสะใจ 
 
 
 
 
 
                    " ไม่เป็นไรครับ ผมรับได้ " โทโมะทำหน้าเยาะเย้ยใส่แก้ว 
 
 
 
 
 
                    กรี๊งงงง  แก้วกดกริ่ง รถสองแถวหยุดทันที  แก้วเดินสะพายเป้ลงจากรถ โดยมีโทโมะเดินตามมาติดๆ 
 
 
 
 
 
                    " ม่านรุด ? " โทโมะมองเข้าไปในโรงแรม ก่อนจะหันมาถามแก้ว  แก้วยักไหล่ใส่ ก่อนจะเดินเข้าไปอย่างมั่นใจ
 
 
 
 
 
                    "คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่ ชั้ล ! นนในนี้ ส่วนนาย นอนข้างนอก แล้วพรุ่งนี้ก็สลับกัน จบนะ " แก้วพูดรัวๆ สั่งเอง สรุปเองเสร็จสับ โดยที่โทโมะยังไม่ทันตั้งตัว 
 
 
 
 
 
                    " เออ โอเค ไม่มีปัญหา " โทโมะเบ้ปากใส่อย่างไม่สนใจ 
 
 
 
 
                    โทโมะวางกระเป๋าลงข้างๆเตียง แล้วจะหย่อนก้นลงนั่งบนเตียง แต่ไม่ทันทีก้นของเขาจะได้สัมผัสกับเตียงนุ่มๆ 
 
 
 
 
                    " งั้นก็ไปหาข้าวกินกัน " แก้วก็ดันชวนไปกินข้าวซะกัน 
 
 
 
 
 
                    " ซี๊ดดด " โทโมะจ้องมองแก้วที่เดินบิดก้นออกไปจากห้อง อย่างหมั่นไส้ แต่ก็จำต้องเดินตามออกไป 
 
 
 
 
 
                    แก้วเดินแบะปากนำโทโมะไปเรื่อยๆ จนมาเจอร้านข้างทาง เป็นร้านขายข้าวแกงธรรมดาๆ 
 
 
 
 
 
                    " ร้านนี้กินได้ปะ " เธอเอ่ยถามอย่างเย้ยๆ โทโมะมองๆ ก่อนจะพยักหน้าด้วยความไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ เพราะเท่าที่เขาไปเดินดูอาหารมาก็มีแต่อาหารรสจัดจ้านทั้งนั้น ซึ่งเขาไม่ค่อยถนัด 
 
 
 
 
 
                     " ชั้ลเอาไข่พะโล้อย่างเดียวนะ " โทโมะหน้าบูด ซึ่งมันทำให้แก้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ 
 
 
 
 
 
                    " กินอะไรไม่ค่อยจะได้แบบนี้ สงสัยจะแย่แลวหละ กลับบ้านก่อนดีมั้ยครับ " แก้วพูดเย้ยป ก็กินข้าวไป อย่างไม่สนใจคนตรงหน้า 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลรู้ว่าเธอรู้ แต่เธอก็แกล้งชั้ล " โทโมะจ้องหน้าแก้ววตาเขม่ง
 
 
 
 
 
                    " แล้วไง " แก้วทำหน้าเฉยชาเหมือนไม่ได้รู้สึกผิดอะไร
 
 
 
 
 
                    " อย่าให้ถึงคราวชั้ลบ้างหละกัน " โทโมะใช้ส้อมชี้หน้าแก้ว จนแก้วสะดุ้ง
 
 
 
 
 
                    " จะรอนะ " แล้วแก้วก็กินข้าวต่อ โดยที่คนตรงหน้า ได้แต่เขี่ยข้าวไปมา
 
 
 
 
 
 
 
                    จังหวัดสุราษฎร์ธานี 
 
 
 
                    ป๊อปยังคงหลับสบายอยู่บนตักของฟาง 
 
 
 
 
 
                    " พี่ป๊อป ถึงแล้ว ลุกได้แล้ว " ฟางเหน็บกินไปทั้งขา
 
 
 
 
                    "อื้อออ ถึงแล้วหรอ " เขางัวเงียตื่นขึ้นมา แล้วขยี่ตามองหน้าต่างเหมือนเด็ก
 
 
 
 
 
                    " หึ้ยยย " ฟางมองป๊อปอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้
 
 
 
 
                    " โอ้ยย " แล้วเธอก็ต้องกลับลงนั่งที่เดิม 
 
 
 
 
                    " เป็นอะไร " ป๊อปหันมามองฟางด้วยความเป็นห่วง 
 
 
 
 
                    " ก็เหน็บมันกินขาอะดิ เล่นนอนตลอดทางแบบนี้อะ " ฟางทำหน้าบึ่งใส่ 
 
 
 
 
 
                    " เอ้า ก็เค้าปวดหัวอะคร้าบบ " ป๊อปหยอดเสียงหวานใส่ฟาง
 
 
 
 
 
                    "ไปๆ เดี๋ยวพี่อุ้มลงจากรถเอง " ป๊อปลุกขึ้น แล้วทำท่าจะอุ้มฟาง แต่ฟางห้ามไว้
 
 
 
 
 
                    " อ้าวว สองคนนั้น เมื่อไหร่จะลงจากรถครับ " แล้วคนขับก็เดินขึ้นมาตามทั้งคู่ เมื่อเขารออยู่นานนับครึ่งชั่วโมง
 
 
 
 
 
                    " อึ่บ " แล้วจู่ๆ ป๊อปก็อุ้มฟางขึ้นมา 
 
 
 
 
                    " พี่ป๊อปปล่อยฟางนะ ' ฟางตีเข้าที่แผงอกของป๊อป แต่ป๊อปไม่ปล่อย กลับอุ้มฟางเดินลงจากรถมา 
 
 
 
 
                    " ขอโทษนะครับ พอดีแฟนผมเค้าเมื่อยขา เลยต้องอุ้มลงมา " ป๊อปแกล้งฟาง ฟางหน้าเหวอไป 3 วิ 
 
 
 
 
 
                    " พูดบ้าอะไรเนี่ย เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็เข้าใจผิดหมดดิ " ฟางโวย 
 
 
 
 
 
                    " เอ้า คนอุส่าห์ช่วย ยังจะมาเยอะใส่อีก " ป๊อปวางฟางลงบนพื้น ก่อนจะบ่นอุบอิบ
 
 
 
 
 
                    " แล้วมันช่วยตรงไหนเนี่ย " ฟางบ่น 
 
 
 
 
 
                    " เออ ช่างเถอะ ไปหาที่พักได้แล้ว อยากพักผ่อนจะแย่ " ป๊อปบ่นๆ ก่อจะสะพานเป้เดินนำไป 
 
 
 
 
 
 
                    โรงแรมแห่งหนึ่ง ในกลางเมือง
 
 
 
 
 
                    " ทำไมจองห้องเดียว " ฟางโวยทันที 
 
 
 
 
 
                    " ดูงบก่อนเถอะ แล้วค่อยถาม ขืนจอง 2 ห้อง มีหวัง ได้นอนใต้สะพานลอยกันบ้างแหละ หรือจะเอาแบบนั้น " ป๊อปพุด ฟางนิ่งไป 
 
 
 
 
 
                    " ก็ค่อยขอเพิ่มดิ "
 
 
 
 
 
                    " แล้วเค้าเลยให้ปะ " 
 
 
 
 
 
                    " ไม่เคยยยย "
 
 
 
 
 
 
                    "เออ งั้นก็เงียบไป แล้วก็ขนของขึ้นห้องได้แล้ว ง่วง จะนอนต่อ "
 
 
 
 
 
 
                    " หลับเป็นตายมาตลอดทาง ยังจะนอนต่ออีกหรอวะ " ฟางบ่น
 
 
 
 
 
                    " แล้วใครบอกว่าพี่หลบหละครับ พี่แค่นอนปิดตาเฉยๆ แถมได้ดมกลิ่นตัวน้องฟางทั้งคืนด้วยนะ เอิ๊กๆ " ป๊อปยิ้มกรุ่มหริ่ม ก่อนจะสะพานกระเป๋าเดินนำไป
 
 
 
 
 
                    " ไอป๊อป ไอ้โรคจิต "