เพราะว่ารัก

 

 

 

 

 

                     เมื่อตะวันลับขอบฟ้า ดวงจันทราก็เข้ามาแทนที่ 

 

 

 

 

 

                    ตื้อดึง  เสียงข้อความไลน์ดังขึ้นมาในโทรศัพท์แก้ว

 

 

 

 

                    ' ว่างเปล่า มีอะไรจะคุย ' กฤษดา 

 

 

 

 

                    '  ว่างคร้าบบบ โทรมาได้เลย ' แก้วส่งไลน์กลับไป 

 

 

 

 

 

                    ไม่เกิน 3 วินาที กฤษดาก็โทรมาหาแก้ว 

 

 

 

 

 

 

                    " ไงพี่กฤษ " แก้วยิ้มกรุ่มกริ่ม เพราะรู้ถึงสาเหตุที่กฤษดาโทรมาหาเธอ 

 

 

 

 

                    ( กวนหละๆ ทำเป็นรู้ทันอีก ) กฤษดาอาย

 

 

 

 

 

                    " ฟางมันยังไม่มีแฟน ถ้าจะจีบก็ไปขอเบอร์มันเองนะ " แก้วพูด 

 

 

 

 

                    ( เขิลหวะ ไม่กล้าขอ ) กฤษดานั่งยิ้มจนหน้าแดง

 

 

 

 

 

                     " กล้าๆหน่อยดิ พี่กฤษ แมนๆหน่อยยย " ก้วเชียร์เต็มที่ 

 

 

 

 

 

                    ( น้องเค้าชอบผู้ชายแบบไหนวะ ) กฤษดาไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง แม้เจ้าตัวจะหน้าตาดีมากก็ตาม แต่เมื่อไปชอบใครเข้าจริงๆ มันก็ต้องมีอาการประม่าเป็นธรรมดา 

 

 

 

 

 

                    " มันจะชอบผู้ชายแบบไหน แนวไหนก็ช่างมันเถอะ ถ้าอยากได้มันเป็นแฟน ทำให้มันรักก็พอละ " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    ( ฮึมมม ให้คำปรึกษาดีมากก  งั้นพรุ่งนี้พี่ไปหาฟางนะ ) กฤษดายิ้มดีใจ 

 

 

 

 

 

                    " เอาดิ " แก้วเชียร์ 

 

 

 

 

 

 

 

                    แล้วเมื่อตะวันโผล่ขึ้นมาในวันใหม่ กฤษดาก็เริ่มปฏิบัติการณ์ในทันที ดอกลิลลี่ของโปรดฟาง ถูกวางประดับไว้บนโต๊ะ พร้อมด้วย บราวนี่อันแสนอร่อยที่ถูกวางอยู่บนโต๊ะ 

 

 

 

 

 

 

                    "  นี่แกซื้อของพวกนี้มาให้ชั้ลหรอ " ฟางยืนมึนงงมองโต๊ะตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปสักถามแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " แกก็ดูเอาเองสิ ว่าใครเอามาให้ "แก้วเขิลแทนฟาง ฟางขมวดคิ้ว ก่อนจะหยิบดอกลิลลี่ขึ้นมาดู 

 

 

 

 

 

                    " พี่กฤษ ! ^____^  " ร้อยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ หน้าหวานเริ่มแดงกล่ำราวกับลูกตำลึง เธอมองชมดอกลิลลี่ด้วยความสุขก่อนจะดมกลิ่นของมันเบาๆ  แล้วหยิบกล่งขนมขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

                    ' สืบจนรู้มา ว่าใครบางคนชอบกินบราวนี่ ^^ ' ข้อความจากลายมือสวยๆ ที่เขียนไว้บนโน๊ตแปะติดกล่องเค้ก

 

 

 

 

 

 

                    " ชอบมะ  " เสียงทุ้มกระซิบข้างหูของสาวหน้าหวาน เธอค่อยๆหันไปช้าๆ แล้วก็ต้องยิ้มหวานอีกครั้งให้กับคนตรงหน้า

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะคะ พี่กฤษ " ฟางเขิลจนแทบจะม้วนตัว 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าจะซื้อมาให้ทุกวัน จะได้หรือเปล่า " กฤษรุกใหญ่ 

 

 

 

 

 

 

                    " สงสัยจะว่างมากครับ ไม่มีการงานทำหรือไง ถึงได้มาขี้หลีถึงที่นี่ " แล้วจู่ ๆ ก็มีคนมาขัดจังหวะ ป๊อปพูดจบก็เดินแทรกกลางระหว่างฟางกับกฤษดา 

 

 

 

 

 

 

                    " พอดีเป็นเจ้าของบริษัทหนะครับ จะเข้าเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่มีใครว่า ลูกจ้างอย่างคุณคงไม่เข้าใจ " กฤษดาโต้ตอบทันควัน

 

 

 

 

 

                    จี๊ดดดด  มันเจ็บจึกๆที่ตรงกลางหัวใจ 

 

 

 

 

                    ป๊อปรู้สึกเหมือนถูกแตะให้สลบกลางอากาศที่หนวเย็น

 

 

 

 

 

 

                    " มึงหาเรื่องหรอวะ " ป๊อปจะเดินเข้าไปเอาเรื่องกฤษดา แตแก้วมาขวางไว้ 

 

 

 

 

 

                    " ฟาง พาพี่กฤษออกไปข้างนอกก่อน " แก้วพูด ฟางเซ็งขี้หน้าป๊อป เธอจูงมือกฤษดาเดินออกไปข้างนอก 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ยยย " แก้วไม่เข้าใจในอารมณ์ของป๊อป อยู่ๆก็เข้ามา อยู่ๆก็หาเรื่องกฤษดา อยู่ๆก็โกรธขึ้นมา   เป็นอัลไล - - !

 

 

 

 

 

 

                    " รำคาญ " ป๊อปตอบปัดๆ แล้วเดินไปนั่งที่ตัวเอง  แก้วมองป๊อปอย่างผิดสัง

เกต 

 

 

 

 

 

 

                    " ไอเสกมันจีบเธอคนเดียวไม่พอหรอ ถึงได้ลากไอหมอนั้นมาจีบฟางด้วย หวังจะให้คบคู่ว่างั้น  " แล้วทีมของป๊อปก็เข้ามา 

 

 

 

 

 

                    " ฟู้ววว " แก้วเป่าปากอย่างเซ็งอามณ์ ก่อนจะหันไปมองคนที่ยืนบ่นอยู่ข้างหลังเธอ 

 

 

 

 

 

                    " มาทำไมอีก ที่ชั้ลบอกไป ยังไม่เข้าใจอีกหรือไง " แก้วบ่น 

 

 

 

 

 

                    " นี่ตั๋วรถทัวร์ เมื่อกี่บอสของเธอฝากมาให้   ... เพราะวันๆเธอบ้าแต่เรื่องผู้ชายไง ชั้ลถึงต้องมาจัดการเองเนี่ย " โทโมะเหน็บ 

 

 

 

 

 

                    " แล้วนี่มันถึงเวลางานของชั้ลแล้วยัง ช่วยดูนาฬิกาก่อนได้มั้ย ก่อนจะมาว่าคนอื่นอะ " แก้วเซ็ง  เอะอะเอะอะก็ด่า 

 

 

 

 

 

                    8:00 น  เวลางาน 9 : 00 น 

 

 

 

 

 

 

                    " เออ ก็นั้นแหละ มาที่บริษัทแล้วก็ต้องทำงานปะ " โทโมะแถไปเรื่อย

 

 

 

 

 

                    " อยากมีปัญหาหรอไอโทโมะ " แก้วขึ้น 

 

 

 

 

 

                    " พูดจี้ใจดำหน่อย ทำเป็นรับไม่ได้หรอวะ " โทโมะเองก็ไม่ยอม 

 

 

 

 

 

                    " อ้าว เห้ยๆๆๆๆ อะไรของพวกมึงกันวะ " ป๊อปที่นั่งฟังอยู่นาน ต้องลุกขึ้นมาแยก ก่อนที่ทั้งคู่จะลงไม้ลงมือกัน 

 

 

 

 

 

                    " ช่วยพาเพื่อนพี่ออกไปไกลๆเถอะ แก้วจะทำงานนน "  แก้วเหลือกตามองโทโมะ แล้วก้มลงอ่านเอกสารบนโต๊ะทำงาน

 

 

 

 

 

                    " จิ๊ " โทโมะจ้องมองแก้วที่ไม่สนใจตัวเอง ก็เดินดุ่มๆออกไปจากห้อง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    แล้ววันนัดหมายก็มาถึง วันที่แก้วต้องเดินทางไปทำงานให้กับโทโมะ เธอมารอขึ้นรถทัวร์ล่วงหน้าถึงครึ่งชั่วโมง เพราะไม่อยากได้ยินคำบ่นจากโทโมะ

 

 

 

 

 

                    แต่แล้วสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็มาถึง 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่แกมาที่นี่ทำไม " แก้วเอ๋อ มองฟางที่เดินเข้ามาหาตนดวยอาการเอ๋อแดก 

 

 

 

 

 

                    " บอสให้ชั้ลกับไอพี่ป๊อป มาช่วยพวกแกอีกแรง " ฟางชักสีหน้าใส่อย่างเซ็ง

 

 

 

 

 

                    " เมื่อไหร่ ??  "

 

 

 

 

 

                    " โทรด่วนไปหาชั้ลเมื่อคืน " ฟางพูด 

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณพระเจ้า " แก้วประชด เพราะรู้ว่างานคงจะลำบากกว่านี้แน่ ลำพังตัวเองกับโทโมะ ก็แย่พออยู่แล้ว

 

 

 

 

 

                    " แกจะขอบคุณมากกว่านี้ ถ้ารู้ว่าบอส แบ่งเป็นทีม ให้ชั้ลไปกับไอพี่ป๊อป ส่วนแก ก็ไปกับคนนู้นนน " ฟางทำปากจู้ไปที่โทโมะ ที่เดินลากกระเป๋ามากับป๊อป 

 

 

 

 

 

                    "โอ้ววม่ายยก็อสสสส "  แก้วเพลีย

 

 

 

 

 

                    " ตรงเวลาดีหนิ " โทโมะพอใจที่เห็นแก้วมาก่อนเวลา   แก้วเบือนหน้าหนี เดินขึ้นรถไปอย่างเซ็ง โทโมะพยักหน้าลาป๊อป แล้วเดินตามแก้วไปติดๆ 

 

 

 

 

 

                    " ขึ้นรถคะ " ป๊อปผ่ายมือเชิญฟางขึ้นรถอีกคันหนึ่ง ฟางแบะปากใส่แล้วเดินขึ้นรถไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ทั้งหมดสืบข้อมูลมาก่อนหน้านี้ จนรู้ว่าเปรี้ยว แฟนสาวของโทโมะ อยู่ที่ภาคใต้ หากแต่ไม่รู้ว่าอยู่จังหวัดไหน  เมื่อภาคใต้มันมีหลายจังหวัดเกินไป จนเกินความสามารถที่คนเพียง 2 คนจะหาตัว หญิงเปรี้ยงเจอ บอสสสส จึงเพิ่มกำลังเสริมให้ไปช่วยตามหา โดยแบ่งเป็น 2 ทีม แยกย้ายกันไปหาคนละจังหวัด 

 

 

 

 

 

 

                    รถทัวร์จากเมืองหลวงวิ่งลงสู่แดนใต้  เมื่อมาได้เพียงครึ่งทาง คนขับได้แวะให้ผู้โดยสารทานข้าวที่ร้านนอาหารหรูแห่งหนึ่ง ก่อนจะเดินทางต่อไป 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่นาย  จะนอนไปถึงไหนเนี่ย ไม่กินข้าวหรือไง " แก้วผลัศรีษะโทโมะ ที่นอนหลับฟุบอยู่บนบ่าของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " อื้อออ ไม่หิว " เขางัวเงียไม่ยอมตื่น กลับมุดหัวซุกบ่าเธอยิ่งกว่าเดิม 

 

 

 

 

 

                    " แต่ชั้ลหิววววว! " แก้วหมั่นไส้ ผลักศรีษะโทโมะออกจากบ่าตัวเองอย่างแรง แล้วเดินลงรถไป 

 

 

 

 

                    โทโมะหงุดหงิด เดินตามเธอลงไป 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่ถ้าเป็นไอ้เสก เธอคงไม่ทำแบบนั้น " โทโมะน็อยย 

 

 

 

 

 

                    " ก็แน่สิ ก็พี่เสกเค้าไม่ได้ปากหมาแบบนาย " แก้วกระซิบบอก 

 

 

 

 

 

                    " ปากหมาก็จริงใจแหละวะ ไม่เหมือนไอเสก ไล่ปล้ำเธอจนแทบจะเอาตัวรอดไม่ทัน ก็ดันไปเชื่อมันอีก " โทโมะยียวนกวนประสาท

 

 

 

 

 

                    " ก็เค้ากลับตัวกลบใจแล้ว ก็ครจะให้โอกาสปะ " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " เออเอาเถอะ ให้งานชั้ลเสร็จก่อนแล้วกัน ต่อไปเธอจะทำอะไรก็ทำ " โทโมะตัดบท แล้วหันมาตักข้าวกิน  แก้วมองโทโมะอย่างน้อยใจ 

 

 

 

 

 

 

                    '  ที่แท้ก็ห่วงเรื่องตัวเอง  หึ ! '

 

 

 

 

 

 

 

                    รถทัวร์ที่ป๊อปกับฟางนั่งอยู่  ครั้งนี้ก็เหมือนครั้งก่อนที่ทั้งคู่นั่งติดกัน

 

 

 

 

 

 

                    " ฟางคะ " ป๊อปอ่อย 

 

 

 

 

 

                    " ทำไม "ฟางขู่ใส่

 

 

 

 

 

                    " พี่ปวดหัวหวะ ขอนอนหนุนตักหน่อยดิ " ป๊อปทำตาปริบๆใส่ฟาง

 

 

 

 

 

                    " ไม่เอา ! " ฟางขึ้นเสียงใส่

 

 

 

 

 

                    " แต่พี่ปวดหัวมากเลยนะ " ป๊อปอ้อน 

 

 

 

 

 

                    " มันเรื่องของพี่ปะ " ฟางยังหมั่นไส้ที่ป๊อปชอบว่าฟางอยู่อีก 

 

 

 

 

 

                    " เรื่องของพี่ก็เหมือนเรื่องของฟางอะแหละ เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ ฟางต้องดูแลพี่ดิ " ป๊อปอ้อนต่อ 

 

 

 

 

 

                     " ไม่อะ ฟางดูแลใครไม่เป็น "ฟางกอดอกนั่งเชิดหน้า 

 

 

 

 

 

                    " โอเค งั้นไม่เป็นไร ปล่อยให้พี่ปวดหัวจนอ้วกแตกใส่ฟางแล้วกันนะ"  ป๊อปทำเป็นนอนหันหน้าไปทางอื่น แต่ฟางก็ยังไม่สนใจอยู่ดี 

 

 

 

 

 

 

                    '  ทำเป็นหยิ่ง ทำเป็นใจแข็ง เดี๋ยวเหอะ จะเจอไม้เด็ด ' ป๊อปลืมตาข้างนึงแล้วเหล่มองางที่ยัไม่สนใจเขา ก่อนจะหลับตาลงแล้วนอนต่อ