เพราะว่ารัก
เขียนโดย 
sunyo
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.
แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2558 15.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฟุ๊บ แล้วจู่ๆ ร่างสูงก็เอนมาฝั่งที่หญิงสาวนั่ง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนตักของเธออย่างตั้งใจ เล่นเอาร่างบางสะดุ้งโหยงกันเลยทีเดียว
" ไอพี่ป๊อป ลุกขึ้นเดี๊ยวนี่นะ " เธอได้แต่ตบตีหัวไหล่ของคนในตัก แต่เหมือนเขาจะแกล้งหลับสนิทไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด
" ถ้าไม่ลุกชั้ลผลักจริงๆนะ " เธอขู่เขาอีกครั้ง หากแต่อีกฝ่ายกลับนอนนิ่งเฉยเหมือนไม่รับรู้อะไร
เธอจึงออกแรงผลักเขาให้พ้นตัก แต่หารู้ไม่ว่าการออกแรงผลักของเธอ มันทำให้หน้าท้องแบนราบของเธอมาแนบชิดกับจมูกโด่งของเขาโดยที่เธอไม่รู้ตัว
" ทำไมตัวหนักแบบนี้นะ " ฟางยังคงออกแรงผลักป๊อปให้ออกห่าง จนป๊อปต้องแกร่งตัวเองไว้ตลอดไม่ให้ศรีษะของเขาพ้นจากตักของฟาง
" อื้อออ นิ่งๆดิ " ในขณะที่ดวงตาของเขาปิดสนิท ปากของเขาก็บ่นอุบอุ่มใส่เธอราวกับรำคาญ
" หึ้ยยยย " ฟางหงุดหงิดตัวเอง ที่แรงน้อยจึงปล่อยให้เขานอนตักเธอต่อไป
ตื้อดึง ตื้อดึง เสียงไลน์ดังขึ้นมา ในขณะที่แก้วนั่งรถบนรถ โทโมะแอบเหลือบมองเป็นระยะ
' ถึงไหนแล้วคะ ' พี่เสก
' ยังอยู่ประจวบอยู่เลยคร้าบบ ' แก้ว
' เดินทางปลอดภัยนะคะ ถึงแล้วโทรมาบอกพี่ด้วยนะ เป็นห่วงนะ คิดถึงด้วย ^^ ' เสก
' คร้าบ พี่เสกนอนได้แล้วนะ ฝันดีคะ ^^ ' แก้ว
" ห่างกันไม่ถึงแปชั่วโมง ถึงกับต้องไลน์คุยกันเลยหรอวะ " แล้วโทโมะก็ชักสีหน้าใส่แก้ว
" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย " แก้วโวย
" อย่าให้เสียงานก็แล้วกัน " ด่าจบก็หลับตาซะงั้น
"เอออออออ " แก้วเซ็ง
' จะนอนหลับฝันดีซะหน่อย หาเรื่องให้เซ็งอีกจนได้ โว๊ะ '
จังหวัดชุมพร
" หึ ! " แก้วที่เหล่ตามองโทโมะที่ยังคงนอนหลับสนิท เธอทั้งแค้นใจทั้งหมั่นไส้ เวลาที่โทโมะด่าเธอเสียๆหายๆ แก้วรีบปัดผ้าห่มให้พ้นตัว ก่อนจะย่องออกจากที่นั่งของตัวเอง
ขวับ ! แต่ก็ดันมีมือของใครสักคนมาจับข้อมือของเธอไว้แน่น
" คิดจะหนีชั้ล มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะเว้ย " โทโมะมองแก้วด้วยสายตาที่สะใจ ก่อนจะดึงเธอให้นั่งลงที่เดิม แล้วเขากลับเบียดเธอออกจากจากรถไป แก้วขมฟัน กำหมัดแน่นอย่างแค้นใจ ก่อนจะย้ำๆเดินตามโทโมะไป
" เอาไงต่อ " ทันทีที่ขนกระเป๋าเป้ลงจากรถ โทโมะก็เอ่ยถามแก้ว
" หาที่พักก่อนแล้วกัน " แก้วพูดก่อนจะเดินนำไป ขึ้นรถสองแถว
" รู้จักประหยัดดีหนิ " โทโมะยิ้มให้แก้ว
" ชั้ลแค่อยากให้นายลำบาก ถ้าชั้ลมากับคนอื่นนะ ชั้ลจะโทรให้คนของบริษัทมารับแล้วก็พาชั้ลไปแบบสบายๆแต่สำหรับนาย อย่าได้หวัง " แก้วพูดอย่าสะใจ
" ไม่เป็นไรครับ ผมรับได้ " โทโมะทำหน้าเยาะเย้ยใส่แก้ว
กรี๊งงงง แก้วกดกริ่ง รถสองแถวหยุดทันที แก้วเดินสะพายเป้ลงจากรถ โดยมีโทโมะเดินตามมาติดๆ
" ม่านรุด ? " โทโมะมองเข้าไปในโรงแรม ก่อนจะหันมาถามแก้ว แก้วยักไหล่ใส่ ก่อนจะเดินเข้าไปอย่างมั่นใจ
"คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่ ชั้ล ! นนในนี้ ส่วนนาย นอนข้างนอก แล้วพรุ่งนี้ก็สลับกัน จบนะ " แก้วพูดรัวๆ สั่งเอง สรุปเองเสร็จสับ โดยที่โทโมะยังไม่ทันตั้งตัว
" เออ โอเค ไม่มีปัญหา " โทโมะเบ้ปากใส่อย่างไม่สนใจ
โทโมะวางกระเป๋าลงข้างๆเตียง แล้วจะหย่อนก้นลงนั่งบนเตียง แต่ไม่ทันทีก้นของเขาจะได้สัมผัสกับเตียงนุ่มๆ
" งั้นก็ไปหาข้าวกินกัน " แก้วก็ดันชวนไปกินข้าวซะกัน
" ซี๊ดดด " โทโมะจ้องมองแก้วที่เดินบิดก้นออกไปจากห้อง อย่างหมั่นไส้ แต่ก็จำต้องเดินตามออกไป
แก้วเดินแบะปากนำโทโมะไปเรื่อยๆ จนมาเจอร้านข้างทาง เป็นร้านขายข้าวแกงธรรมดาๆ
" ร้านนี้กินได้ปะ " เธอเอ่ยถามอย่างเย้ยๆ โทโมะมองๆ ก่อนจะพยักหน้าด้วยความไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ เพราะเท่าที่เขาไปเดินดูอาหารมาก็มีแต่อาหารรสจัดจ้านทั้งนั้น ซึ่งเขาไม่ค่อยถนัด
" ชั้ลเอาไข่พะโล้อย่างเดียวนะ " โทโมะหน้าบูด ซึ่งมันทำให้แก้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
" กินอะไรไม่ค่อยจะได้แบบนี้ สงสัยจะแย่แลวหละ กลับบ้านก่อนดีมั้ยครับ " แก้วพูดเย้ยป ก็กินข้าวไป อย่างไม่สนใจคนตรงหน้า
" ชั้ลรู้ว่าเธอรู้ แต่เธอก็แกล้งชั้ล " โทโมะจ้องหน้าแก้ววตาเขม่ง
" แล้วไง " แก้วทำหน้าเฉยชาเหมือนไม่ได้รู้สึกผิดอะไร
" อย่าให้ถึงคราวชั้ลบ้างหละกัน " โทโมะใช้ส้อมชี้หน้าแก้ว จนแก้วสะดุ้ง
" จะรอนะ " แล้วแก้วก็กินข้าวต่อ โดยที่คนตรงหน้า ได้แต่เขี่ยข้าวไปมา
จังหวัดสุราษฎร์ธานี
ป๊อปยังคงหลับสบายอยู่บนตักของฟาง
" พี่ป๊อป ถึงแล้ว ลุกได้แล้ว " ฟางเหน็บกินไปทั้งขา
"อื้อออ ถึงแล้วหรอ " เขางัวเงียตื่นขึ้นมา แล้วขยี่ตามองหน้าต่างเหมือนเด็ก
" หึ้ยยย " ฟางมองป๊อปอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้
" โอ้ยย " แล้วเธอก็ต้องกลับลงนั่งที่เดิม
" เป็นอะไร " ป๊อปหันมามองฟางด้วยความเป็นห่วง
" ก็เหน็บมันกินขาอะดิ เล่นนอนตลอดทางแบบนี้อะ " ฟางทำหน้าบึ่งใส่
" เอ้า ก็เค้าปวดหัวอะคร้าบบ " ป๊อปหยอดเสียงหวานใส่ฟาง
"ไปๆ เดี๋ยวพี่อุ้มลงจากรถเอง " ป๊อปลุกขึ้น แล้วทำท่าจะอุ้มฟาง แต่ฟางห้ามไว้
" อ้าวว สองคนนั้น เมื่อไหร่จะลงจากรถครับ " แล้วคนขับก็เดินขึ้นมาตามทั้งคู่ เมื่อเขารออยู่นานนับครึ่งชั่วโมง
" อึ่บ " แล้วจู่ๆ ป๊อปก็อุ้มฟางขึ้นมา
" พี่ป๊อปปล่อยฟางนะ ' ฟางตีเข้าที่แผงอกของป๊อป แต่ป๊อปไม่ปล่อย กลับอุ้มฟางเดินลงจากรถมา
" ขอโทษนะครับ พอดีแฟนผมเค้าเมื่อยขา เลยต้องอุ้มลงมา " ป๊อปแกล้งฟาง ฟางหน้าเหวอไป 3 วิ
" พูดบ้าอะไรเนี่ย เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็เข้าใจผิดหมดดิ " ฟางโวย
" เอ้า คนอุส่าห์ช่วย ยังจะมาเยอะใส่อีก " ป๊อปวางฟางลงบนพื้น ก่อนจะบ่นอุบอิบ
" แล้วมันช่วยตรงไหนเนี่ย " ฟางบ่น
" เออ ช่างเถอะ ไปหาที่พักได้แล้ว อยากพักผ่อนจะแย่ " ป๊อปบ่นๆ ก่อจะสะพานเป้เดินนำไป
โรงแรมแห่งหนึ่ง ในกลางเมือง
" ทำไมจองห้องเดียว " ฟางโวยทันที
" ดูงบก่อนเถอะ แล้วค่อยถาม ขืนจอง 2 ห้อง มีหวัง ได้นอนใต้สะพานลอยกันบ้างแหละ หรือจะเอาแบบนั้น " ป๊อปพุด ฟางนิ่งไป
" ก็ค่อยขอเพิ่มดิ "
" แล้วเค้าเลยให้ปะ "
" ไม่เคยยยย "
"เออ งั้นก็เงียบไป แล้วก็ขนของขึ้นห้องได้แล้ว ง่วง จะนอนต่อ "
" หลับเป็นตายมาตลอดทาง ยังจะนอนต่ออีกหรอวะ " ฟางบ่น
" แล้วใครบอกว่าพี่หลบหละครับ พี่แค่นอนปิดตาเฉยๆ แถมได้ดมกลิ่นตัวน้องฟางทั้งคืนด้วยนะ เอิ๊กๆ " ป๊อปยิ้มกรุ่มหริ่ม ก่อนจะสะพานกระเป๋าเดินนำไป
" ไอป๊อป ไอ้โรคจิต "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
