LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ  คุณเคยได้ยินไหม ???
แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยเจอบ้างหรือเปล่า ???
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่8!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    หลายวันผ่านไป ป๊อปปี้กลับมากรุงเทพ ทั้งป๊อปปี้และโทโมะก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยตั้งแต่คืนนั้น จนกลายเป็นฟางเองมากกว่าที่คุยกับป๊อปปี้แทบจะทุกวัน อาจจะเป็นเพราะว่าหญิงสาวนั้นกล้าที่จะโทรไปชวนชายหนุ่มคุย มันก้ทำให้ป๊อปปี้คลายเครียดได้เวลาคุยกับเธอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุยกันอีกแล้ว โอ๊ยๆๆๆ  เค้าขอเป็นแฟนยังละจ้ะ " แก้วเดินเข้ามาหลังจากที่ออกไปหาโทโมะมา หลังจากวันที่ป๊อปปี้กลับไป โทโมะก็กลายเป็นคนนิ่งๆเงียบๆ ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปยุ่งด้วยสักเท่าไร นอกจากที่จะคุยเรื่องงาน คงจะมีแต่แก้วที่กล้าเค้าไปแกล้ง ไปแหย่ชายยหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แหม... ใครจะไปเหมือนแกห๊าา!! ทำเป็นไปชวนเขาคุย ฮันแน่ๆๆๆ ชอบเกย์ก็บอกมาจ่ะเพื่อน  ฮ่าๆ " ทันทีที่พูดจบสาวห้าวก็รีบวิ่งเข้าไปกระโดนขี่หลังเพื่อนสาวจน ฟางเกือบล้มหน้าคะมำทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ้าเล่นอะไรกันนี่ลูก " แม่ของฟางเดินเข้ามาเห็นแก้วที่กำลังแกล้งฟางก็พูดอย่างหน่ายๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แม่จ๋าแก้วแกล้งฟาง " ฟางรีบวิ่งเข้าไปอ้อนคนเป็นแม่ทันควัน ก่อนจะทันมาแลบลิ้นใส่แก้ว แก้วมองอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เราก็ฟาง... เออเนี่ยเดี๋ยวอาทิตย์หน้าลงไปกรุงเทพให้แม่น่อยนะลูก ลูกค้าที่นั่นต้องการคุยสัญญาที่จะร่วมทำธุรกิจกับเรา แก้วไปเป็นเพื่อนฟางหน่อยนะ มีงานอะไรหรือเปล่าลูก "  แม่ของฟางพูดกับลูกสาวก่อนจะหันไปถามแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แม่เจ้า... แก้วเค้ามีธุระหน่ะเจ้า  ต้องอยู่ดูแลหัวใจ555  " ทันทีที่ฟางพูดจบก็วิ่งหนีออกไป แก้ววิ่งตามไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" 555 โอ๊ยย แก้วฟางพูดความจริงก็รับไม่ได้ " ฟางพูดกับเมื่อโดนเพื่อนสาวล็อกตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เดี๋ยวเถอะยัยฟาง... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว " แก้วและฟางหันไปตามเสียงเรียก ก่อนที่แก้วจะปล่อยมือฟางแล้วจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย ฟางยิ้มขำในท่าทางของเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว่าไง นี่ถ้านายจะมาเอาคืนละก็ ฝันไปเถอะ " แก้วพูดแล้วมองหน้าอย่างจะเอาเรื่องโทโมะหัวเราะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เปล่า จะมาบอกว่า วันจันทร์เนี่ยไปทำธุระกรุงเทพเป็นเพื่อนหน่อย " โทโมะพูด แก้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" จะไปไม่ไป "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ่อ.. " แก้วลังเลแล้วมองมาทางฟาง ฟางยิ้มร่า ก่อนจะตอบแทนเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไป.. นี่นายดูแลเพื่อนฉันดีดีละ อ่อแก้วเดี๋ยวฟางน่าจะลงไปวันอังคารนะ ไปก่อนวันเดียวก็ ระวังโดนเกย์ปล้ำนะ 555 " ประโยคสุดท้ายฟางกระซิบกับแก้วก่อนจะวิ่งหนีออกไป ปล่อยให้โทโมะยืนงง อยู่คนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่มีอะไรหรอก เอาเป็นว่าวันจันทร์นะ  นี่แล้วเมื่อไรจะเลิกทำหน้าเหมือนผีดิบสักที " แก้วพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อย่ามายุ่งหน่า ไปละ " โทโมะพูดพร้อมกับปัดมือแก้ว ก่อนจะเดินออกไป แก้วยืนมองแบบนิ่งๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ่อ... คือพี่มีงานนะครับน้องมิ้น " ป๊อปปี้พูดกับลูกสาวเพื่อนของพ่อ ที่หลายวันก่อนเขาลงมาถึงกรุงเทพก็โดนบังคับใหไปรับสาวเจ้าที่สนามบินทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งั้นไม่เป็นไรคะ มิ้นนั่งรอพี่ป๊อปนะคะ เดี๋ยวรอให้พี่ป๊อปเคลียร์งานเสร็จก่อนก็ได้คะ " มิ้นยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม เธอถือว่าเป้นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมคนหนึ่งทั้งกิริยามารยาท แต่เธอก็เป็นคนที่เชื่อฟังพ่อแม่เกิ้นไป(555)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งั้น คงอีกนานเลยนะครับ " ป๊อปปี้พยายามพูดกับมิ้น แต่ก็ได้เพียงยิ้มกลับมาเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืดดดด ครืดดดด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 " miscall  ฟาง.."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" หืม...ว่าไง ถึงหรือยังครับ " ป๊อปปี้ยิ้มพร้อมกับรับสายแล้วพูดอย่างอ่อนหวาน จนทำให้หญิงสาวที่นั่งร่วมอยู่ในห้องต้องมองอย่างสงสัย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  ถึงแล้ว!!!! " ฟางพูดอย่างร่าเริง ก่อนจะหัวเราะ ป๊อปปี้อมยิ้มก่อนจะส่ายหน้า 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางป๊อปมีงานหน่ะ มาหาได้ไหม เดี๋ยวออกไปทานข้าวกัน " ป๊อปปี้พูดพลางมองมิ้นที่ยังนั่งนิ่งๆอยู่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณมิ้นอยู่ด้วยหรอคะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ครับ รีบมานะ " ป๊อปปี้พูดจบก็วางสายไปแล้วหันไปยิ้มให้กับมิ้น ที่มองมาทางเขาอยู่พอดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่นาย จะพาไปไหนนักหนาเนี่ยเมื่อวานก็พาเที่ยวทุกที่ แทบจะหมดกรุงเทพอยู่แล้วะเห้ย.. มันเหนื่อย!!! " แก้วบ่นเมื่อโดนโทโมะลากมาที่ห้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" วันนี้สำคัญ เมื่อวานออร์เดิฟ " โทโมะพูดจบก็ทำให้แก้วอ้าปากค้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โอ๊ยย นายไม่เอานะ ฉันไม่เอาชุดนี้เด็ดขาด "  แก้วโวยวายเมื่อชุดที่โทโมะหยิบมานั้น เธอไม่เคยใส่เลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอาหน่าสวยดี ไปใส่สะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่!!! " แก้วพูดจบก็วิ่งหนีออกจากร้านไปจนโทโมะต้องรีบตามไปก่อนที่เข้าตัวจะหนี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณภาณุคะมีแขกมาขอพบคะ " เลขาสาวสุดสวยเดินเข้ามารายงานคนเป้นเจ้านาย ป๊อปปี้พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนที่ฟางจะเดินเข้ามา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ผอมลงหรือเปล่า " ป๊อปปี้ทักหญิงสาวก่อนจะแอบบเหล่ตาไปทางมิ้นที่นั่งมองเธออยุ่ ฟางยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ก่อนจะทำทีเป็นสวมบทบาทที่เธอเองก็อยากจะเป็นจริงๆๆอูาเหมือนกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" จริงอ่าา... " ฟางทำเป็นเบ้ปากแล้วมองดูเองก่อนจะยิ้มแหยๆให้ป๊อปปี้แล้วทำเป็นหันไปหามิ้นที่ยุ่งมองเธอกับป๊อปปี้อย่างสงสัย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ่อนี่.... " ฟางพูด ป๊อปปี้เดินไปหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่น้องมิ้น น้องมิ้นครับนี่ฟางครับ น่าจะรุ่งเดียวกับน้องมิ้นนะครับ แต่ทำงานเร็วไปหน่อย ทำให้หน้าแก่กว่าวัย โอ๊ย.!!  " ป๊อปปี้แนะนำให้ฟางกับมิ้นรู้ักกัน ก่อนจะแซวฟาง จนหญิงสาวฟาดไปทีหนึงที่แขน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" สวัสดีคะ มิ้นเอ่อ..ฟางได้ยินป๊อปพูดให้ฟังบ่อยๆนะคะ " ฟางพูดแล้วยิ้มเป็นมิตรให้มิ้น มิ้นยิ้มให้บางๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วนี่ กินข้าวหรือยัง " ฟางหันกลับมาถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ป๊อปปี้ยิ้มบางๆแล้วส่ายหน้าช้าๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วทำไมไม่ไปกินละคะ " ฟางพูดพร้อมกับบีบจมูกชายหนุ่มไปมา จนป๊อปปี้ต้องจับเอาไว้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็รอไปกินพร้อมกันไง นี่น้องมิ้นก็ไปด้วยนะ " ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปมองมิ้นที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ จนฟางเองจะหลุดกับคาเรคเตอร์ที่ได้รับชั่วคราว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ่อ..น้องมิ้นเป็นอะไรหรือเปล่าครับ " ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปะ เปล่าคะ .. "มิ้นยิ้มให้ฟางกับป๊อปปี้ จนชายหนุ่มหันมามองหน้าฟางว่าจะเอาไงต่อดี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งั้น ป๊อปมีงานไม่ใช่หรอ เอ่อไปทำให้เสร็จก่อนเนาะ แล้วค่อยไปทานกัน มิ้นหิวหรือยังอ่ะ " ฟางหันไปถามมิ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อืม รอก่อนก็ได้คะ " มิ้นพยักหน้าให้กับฟางก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือในมือต่อ ฟางหันกลับมายิ้มแหยๆให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มเองก็พยักหน้าเบาๆก่อนจะไปนั่งทำงานเหมือนเดิม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งานยากแล้วไหมละยัยฟางเอ้ย!!!!  แต่เมื่อกี้อ่ะฟินนนนนนน ฮ่าา " หญิงาวคิดเองอยู่ในใจก่อนจะยิ้มออกมาแล้วมองไปทางป๊อปปี้ที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจ ก็อดปลื้มชายหนุ่มเพิ่มขึ้นไม่ได้ ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวที่นั่งอย่างสง่า อยุ่ไม่ไกลจากเธอ เธอยอมรับว่าเธอคนนี้ดูดี แต่ทำไงได้ผู้ชายคนนี้ Oops  ผู้ชายไม่เต็มร้อยคนนี้ของเธอคนเดียว!!!!!  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
สวัสดีคะ!!!! มาอีกแล้วว วันนี้มาอีกแล้ว555 อย่าลืมติดตามแล้วก็เม้นให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยน้า555 ขอบคุณคะ