LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

  25 ตอน
  245 วิจารณ์
  39.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) 7:หรือคิดกันไปเอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอคุณเคยได้ยินไหม ???

แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยคุ้นหูบ้างหรือเปล่า ???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่7 !!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    อากาศยามค่ำคืนของเมืองเพชรบูรณ์ ยิ่เป็นทุ่งเขา มันช่างแสนสวยและผ่อนคลายความเครียดได้อย่างดี แต่มันก็คงช่วยร่างสูงได้เพียงแค่เวลาไม่นาน... เพราะปัญหาของเขาคงหาทางแก้ปัญหายาก... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทำไมไม่รับโทรศัพท์ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ก็ไม่อยากรับไงครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ " ป๊อปปี้ตอบกลับไปอย่างไม่พอใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แกต้องกลับมาภายในวันพรุ่งนี้ " ป๊อปปี้ถอนหายใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เหตุผลละ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แกอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง เหอะ! มัวแต่กกอยู่กับไอ้วิปริตผิดเพศนั่นละสิ มื่อไรแกจะเลิกทไให้ฉันอับอายชาวบ้านเค้าสักทีห้ะ!!! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ถ้าอย่างนั้น พ่อก็ไม่ควรเจอหน้าผมนะ เดี๋ยวความดันขึ้นหึ .." ตื๊ดดด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ว้าย!! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อ.. ขอโทษนะคะที่เสียมารยาท " ฟางล้มไปนั่งกับพื้นแล้วเงยหน้ามามองป๊อปปี้อย่างกล้าๆกลัวๆ ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆแล้วเดินเข้ามาช่วยฟางให้ลุกขึ้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ่ เอ่อ... ไม่เป็นไรคะ แค่นี้ฟางเดินไปได้ " ฟางรีบพูดเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้จะอุ้มเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ........ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณโกรธฉันหรอคะ ฉันขอโทษนะคะ " ฟางรีบพูดแล้วยกมือขึ้น ป๊อปปี้รีบห้ามเอาไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ผมไม่ได้โกรธคุณหรอกครับ ผมแค่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร .... ช่างมันเถอะแล้วคุณเจ็บข้อเท้าใช่ไหม .." 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ่า เออคะ ....แต่ไม่เป้นไรคะ ไม่เป็นไรจริงๆๆคะฟางชินแล้วละคะ " ฟางรีบห้ามเมื่อป๊อปปี้ก้มลงเหมือนจะดูแผลที่ข้อเท้าของเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรครับ " ป๊อปปี้เงยหน้ามายิ้มบางๆให้ฟาง ก่อนจะถอดรองเท้าของฟางอย่างเบามือ แล้วค่อยๆนวดให้ ฟางมองป๊อปปี้แล้วอมยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ถ้าไม่เป็นการเสียมารยาท อ่เอ่อ.. ฟางว่ามีอะไรก็ค่อยๆพูดกันดีกว่านะคะ ยังไงท่านก็ยังเป็นพ่อเป็นแม่เราอยู่ดี " ฟางพูดออกมาอย่างกล้าๆกลัว ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอ ก่อนจะ ค่อยๆใส่รองเ้าให้ฟางเหมือนเดิมหลังจากที่นวดเสร็จ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ช่างมันเถอะครับ ผมคงคุยกับเขาดีดีไม่ได้  " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" รับเถอะคะ ท่านอาจจะเป็นห่วงคุณก็ได้นะคะ " ฟางยิ้มแล้วจับมือป๊อปปี้ที่ถือโทรศัพท์อยู่ ป๊อปปี้หันหน้ามามองฟาง ่อนจะกดรับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แกกล้าตัดสายฉันหรอห้ะ!! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ก็ผม!... เฮ้อ... พอดีมือไปโดนน่ะฮ้ะ แล้วตกลงพ่อต้องการอะไร ถึงอยากให้ผมกลับภายในวันพรุ่งนี้ " ป๊อปปี้ที่ตอนรแกจะขึ้นเสียงใส่ แต่เพาะฟางที่บีบแขนของเขาเพื่อเตือนสนชติ ก่อนที่เขาจะใจเย็นลง ฟางเองก็ยิ้มที่ป๊อปปี้ยอมอ่อนลงเพราะเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พรุ่งนี้หนูมิ้นจะกลับาจากปารีส แกต้องไปรับเธอที่สนามบิน พร้อมกับพาเธอไปทานข้าวแล้วก็ไปส่งเธอที่บ้านสะ " พ่อของป๊อปปี้พูดกับลูกชายตัวดี ที่ไม่ได้เรื่องในชีวิตของตัวเอง แต่สำหรับการงานเขายอมรับว่าลูกชายตัวดีทำงานได้ประสบความสำเร็จ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พ่อครับผมบอกแล้ว วะว .. "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แกต้องกลับมา ไม่อย่างนั้นฉันกับแกตัดพ่อตัดลูกกัน ! "  ป๊อปปี้ส่ายหน้า อย่างไม่ชอบใจ ฟางเองก็พอจะจับประเด็นได้ มองการกระทำของชายหนุ่มข้างกายที่เริ่มจะหงุดหงิดและเหมือนจะอาระวาด ก็รีบออกตัว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ป๊อปคะ ไปนอนกันเถอะคะฟางง่วงแล้ว ..." ฟางตั้งใจพูดเสียงหวานให้ดังผ่านไปถึงปลายสาย เล่นเอาป๊อปปี้หัวขวับมามองด้วยความสงสัย ฟางยิ้มแล้วยักคิ้วให้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นั่นเสียงใครห้ะ " พ่อของป๊อปปี้ถามกลับมา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ่ะเอ่อ... " ป๊อปปี้เองก็อึ้งเหมือนกันกับการกระทำของหญิงสาว ฟางยิ้ม แล้วจับโทรศัพท์ของป๊อปปี้ออก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เล่นตามน้ำไปก่อนนะคะ " ฟางกระซิบกับป๊อปปี้ ชายหนุ่มเองก็ดูจะอึ้งๆๆ เลยพยักหน้าเบาๆ ฟางยื่นโทรศัพท์ให้ป๊อปปี้ ก่อนจะหยิบโทรศัพทืของตัวขึ้นมาเขียนจ้อความให้ป๊อปปปี้พุด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟะ แฟนผมเองครับ " ป๊อปปี้เองที่พูดไปมองหน้าฟางไปอย่างอึ้งๆ ฟางพยักหน้าเบาแล้วอมยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ป๊อปคุยกับใครคะ ฟางง่วงแล้วนะ " ฟางเองก็ยังคงเล่นบทลูกอ้อนเหมือนเดิม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เหอะ.. อย่าคิดว่าฉันจะเชื่อแก แกเลิกโกหกฉันสักที เอาเป็นว่าพรุ่งนี้สามโมงเช้าจะมีคนมารับแกไปที่สนามบิน กลับมาเราต้องคุยกันแน่.." 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แหะแหะ.. ฟางขอโทษนะ ที่ทำให้พ่อของคุณป๊อปเข้าใจคุณป๊อปผิดไปใหญ่เลย " ฟางบิ้มแหยๆๆ ป๊อปปี้มองโทรศัพท์แล้วมองหน้าฟางที่เหมือนจะร้องไห้ก็รีบบอก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่ไรเป็นอะไรหรอกครับ ยังไงเขาก็มีอคติกับผมอยู่แล้ว " ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟางเพื่อคลายกังวล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"  ทำไมคุณคิดแบบนั้นละคะ พ่อแม่ทุกคนไม่มีทางมีอคติกับลุกของตัวเองหรอกคะ ท่านก็อยากให้เราได้สิ่งที่ดีที่สุดเท่านั้นเอง " ฟางพูดออกมาจากความคิดของตัวเองแล้วหันมายิ้มให้ป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ดึกแล้ว งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ ส่วนข้อเท้าผมนวดให้แล้วก็กลับไปใส่ยานะครับมันจะดีขึ้น" ป๊อปปี้พูดแล้วช่วยพยุงฟางไปส่งที่บ้านพัก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮ้าวว!! อ้าว ฮั่นแหน่ะไปไหนกันมาจร่ะเพื่อนสาวคุณป๊อป " แก้วที่ตื่นขึ้นมาลงมาหาน้ำทานก็ต้องอดแซวเพื่อนไม่ได้ที่เห็นป๊อปปี้พยุงฟางเข้ามาภายในบ้าน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พอดีฟางเค้าข้อเท้าพลิกนะครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันกลับมายิ้มหวานให้ฟางแล้วเดินออกจากบ้านไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อร๊าก!!!! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ยัยฟางบ้าไปแล้วหรือไง " แก้วรีบวิ่งมาหาเพื่อนสาวที่นอนดิ้นอยู่บนโซฟาตัวใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว!!! ฉันเขินคุณป๊อปปี้เค้านวดข้อเท้าให้ฉัน " ฟางพูดแล้วทำท่าฟิน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โถ้ๆๆๆ เพื่อนฉัน แกเค้าทำไปตามมารยาท รู้จักป้ะมารยาทอ่ะ555 ไปๆ ไปนอนได้แล้วไปเริ่มเพ้อละ555 " แก้วพูดก่อนจะเดินหนีขึ้นห้องนอนของตัวเองไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ยัยเพื่อนบ้า " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฮ้อ... " ป๊อปปี้ถอนหายใจเมื่อเดินเข้ามาภายในที่พัก ก่อนจะเดินเข้าไปห้องนอนแต่เจอกับโทโมะก่อน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไปไหนมา " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไปเดินเล่นหน่ะ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" หรอ.. นึกว่าไปให้แม่กระต่ายป่านั่นอ่อยสะละ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"  พูดแบบนั้นได้ไงละโมะ คุณฟางเธอไม่ได้เป็นคนแบบนั้นสะหน่อย " ป๊อปปี้เองก็เริ่มเหนื่อยที่จะทะเลาะกับโทโมะ เมื่อพูดจบก็เดินเข้าไปในห้อง โทโมะมองตามนิ่งๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" จบกันก็ดี ... " โทโมะเองก็พูดออกมาเบาๆ หลังจากที่มองป๊อปปี้เดินเข้าไปในห้องนอน ชายหนุ่มถอนหายใจ .. บางทีการที่เป็นอยุ่ทุกวันนี้มันอาจจะไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขา ระหว่างเขากับป๊อปปี้อาจจะเป้นเพื่อนที่สนิทกันมากจนทำให้คิดกันไปเองว่าความรู้สึกนั้นมันมากเกินเพื่อน.. หรือทุกอย่างที่ผ่านมาเราคิดกันไปเอง....!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

สวัสดีค่าาา ยังจำเรื่องนี้ได้ไหม ไรเตอร์ปิดเทอมแล้จะมาอัพใหจบนะ55 อีกเรื่องด้วย ขอบคุณที่ยังติดตามอ่าน ทวง เม้นน และโหวดให้อ่ะคะ ขอบคุณมากคะ ยังไงก็ทักมาได้นะ ไลน์ เฟส..555 ว่าง.!!! 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา