LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

  25 ตอน
  245 วิจารณ์
  38.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) 8: ถึงจะไม่ใช่เต็มร้อยแต่ก็ของฉัน!!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ  คุณเคยได้ยินไหม ???

แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยเจอบ้างหรือเปล่า ???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่8!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    หลายวันผ่านไป ป๊อปปี้กลับมากรุงเทพ ทั้งป๊อปปี้และโทโมะก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยตั้งแต่คืนนั้น จนกลายเป็นฟางเองมากกว่าที่คุยกับป๊อปปี้แทบจะทุกวัน อาจจะเป็นเพราะว่าหญิงสาวนั้นกล้าที่จะโทรไปชวนชายหนุ่มคุย มันก้ทำให้ป๊อปปี้คลายเครียดได้เวลาคุยกับเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุยกันอีกแล้ว โอ๊ยๆๆๆ  เค้าขอเป็นแฟนยังละจ้ะ " แก้วเดินเข้ามาหลังจากที่ออกไปหาโทโมะมา หลังจากวันที่ป๊อปปี้กลับไป โทโมะก็กลายเป็นคนนิ่งๆเงียบๆ ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปยุ่งด้วยสักเท่าไร นอกจากที่จะคุยเรื่องงาน คงจะมีแต่แก้วที่กล้าเค้าไปแกล้ง ไปแหย่ชายยหนุ่ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แหม... ใครจะไปเหมือนแกห๊าา!! ทำเป็นไปชวนเขาคุย ฮันแน่ๆๆๆ ชอบเกย์ก็บอกมาจ่ะเพื่อน  ฮ่าๆ " ทันทีที่พูดจบสาวห้าวก็รีบวิ่งเข้าไปกระโดนขี่หลังเพื่อนสาวจน ฟางเกือบล้มหน้าคะมำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ้าเล่นอะไรกันนี่ลูก " แม่ของฟางเดินเข้ามาเห็นแก้วที่กำลังแกล้งฟางก็พูดอย่างหน่ายๆๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แม่จ๋าแก้วแกล้งฟาง " ฟางรีบวิ่งเข้าไปอ้อนคนเป็นแม่ทันควัน ก่อนจะทันมาแลบลิ้นใส่แก้ว แก้วมองอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เราก็ฟาง... เออเนี่ยเดี๋ยวอาทิตย์หน้าลงไปกรุงเทพให้แม่น่อยนะลูก ลูกค้าที่นั่นต้องการคุยสัญญาที่จะร่วมทำธุรกิจกับเรา แก้วไปเป็นเพื่อนฟางหน่อยนะ มีงานอะไรหรือเปล่าลูก "  แม่ของฟางพูดกับลูกสาวก่อนจะหันไปถามแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แม่เจ้า... แก้วเค้ามีธุระหน่ะเจ้า  ต้องอยู่ดูแลหัวใจ555  " ทันทีที่ฟางพูดจบก็วิ่งหนีออกไป แก้ววิ่งตามไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" 555 โอ๊ยย แก้วฟางพูดความจริงก็รับไม่ได้ " ฟางพูดกับเมื่อโดนเพื่อนสาวล็อกตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เดี๋ยวเถอะยัยฟาง... "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว " แก้วและฟางหันไปตามเสียงเรียก ก่อนที่แก้วจะปล่อยมือฟางแล้วจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย ฟางยิ้มขำในท่าทางของเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ว่าไง นี่ถ้านายจะมาเอาคืนละก็ ฝันไปเถอะ " แก้วพูดแล้วมองหน้าอย่างจะเอาเรื่องโทโมะหัวเราะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เปล่า จะมาบอกว่า วันจันทร์เนี่ยไปทำธุระกรุงเทพเป็นเพื่อนหน่อย " โทโมะพูด แก้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" จะไปไม่ไป "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อ.. " แก้วลังเลแล้วมองมาทางฟาง ฟางยิ้มร่า ก่อนจะตอบแทนเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไป.. นี่นายดูแลเพื่อนฉันดีดีละ อ่อแก้วเดี๋ยวฟางน่าจะลงไปวันอังคารนะ ไปก่อนวันเดียวก็ ระวังโดนเกย์ปล้ำนะ 555 " ประโยคสุดท้ายฟางกระซิบกับแก้วก่อนจะวิ่งหนีออกไป ปล่อยให้โทโมะยืนงง อยู่คนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่มีอะไรหรอก เอาเป็นว่าวันจันทร์นะ  นี่แล้วเมื่อไรจะเลิกทำหน้าเหมือนผีดิบสักที " แก้วพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อย่ามายุ่งหน่า ไปละ " โทโมะพูดพร้อมกับปัดมือแก้ว ก่อนจะเดินออกไป แก้วยืนมองแบบนิ่งๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อ... คือพี่มีงานนะครับน้องมิ้น " ป๊อปปี้พูดกับลูกสาวเพื่อนของพ่อ ที่หลายวันก่อนเขาลงมาถึงกรุงเทพก็โดนบังคับใหไปรับสาวเจ้าที่สนามบินทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" งั้นไม่เป็นไรคะ มิ้นนั่งรอพี่ป๊อปนะคะ เดี๋ยวรอให้พี่ป๊อปเคลียร์งานเสร็จก่อนก็ได้คะ " มิ้นยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม เธอถือว่าเป้นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมคนหนึ่งทั้งกิริยามารยาท แต่เธอก็เป็นคนที่เชื่อฟังพ่อแม่เกิ้นไป(555)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" งั้น คงอีกนานเลยนะครับ " ป๊อปปี้พยายามพูดกับมิ้น แต่ก็ได้เพียงยิ้มกลับมาเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ครืดดดด ครืดดดด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 " miscall  ฟาง.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" หืม...ว่าไง ถึงหรือยังครับ " ป๊อปปี้ยิ้มพร้อมกับรับสายแล้วพูดอย่างอ่อนหวาน จนทำให้หญิงสาวที่นั่งร่วมอยู่ในห้องต้องมองอย่างสงสัย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"  ถึงแล้ว!!!! " ฟางพูดอย่างร่าเริง ก่อนจะหัวเราะ ป๊อปปี้อมยิ้มก่อนจะส่ายหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางป๊อปมีงานหน่ะ มาหาได้ไหม เดี๋ยวออกไปทานข้าวกัน " ป๊อปปี้พูดพลางมองมิ้นที่ยังนั่งนิ่งๆอยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณมิ้นอยู่ด้วยหรอคะ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ครับ รีบมานะ " ป๊อปปี้พูดจบก็วางสายไปแล้วหันไปยิ้มให้กับมิ้น ที่มองมาทางเขาอยู่พอดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่นาย จะพาไปไหนนักหนาเนี่ยเมื่อวานก็พาเที่ยวทุกที่ แทบจะหมดกรุงเทพอยู่แล้วะเห้ย.. มันเหนื่อย!!! " แก้วบ่นเมื่อโดนโทโมะลากมาที่ห้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" วันนี้สำคัญ เมื่อวานออร์เดิฟ " โทโมะพูดจบก็ทำให้แก้วอ้าปากค้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โอ๊ยย นายไม่เอานะ ฉันไม่เอาชุดนี้เด็ดขาด "  แก้วโวยวายเมื่อชุดที่โทโมะหยิบมานั้น เธอไม่เคยใส่เลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอาหน่าสวยดี ไปใส่สะ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่!!! " แก้วพูดจบก็วิ่งหนีออกจากร้านไปจนโทโมะต้องรีบตามไปก่อนที่เข้าตัวจะหนี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณภาณุคะมีแขกมาขอพบคะ " เลขาสาวสุดสวยเดินเข้ามารายงานคนเป้นเจ้านาย ป๊อปปี้พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนที่ฟางจะเดินเข้ามา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ผอมลงหรือเปล่า " ป๊อปปี้ทักหญิงสาวก่อนจะแอบบเหล่ตาไปทางมิ้นที่นั่งมองเธออยุ่ ฟางยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ก่อนจะทำทีเป็นสวมบทบาทที่เธอเองก็อยากจะเป็นจริงๆๆอูาเหมือนกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" จริงอ่าา... " ฟางทำเป็นเบ้ปากแล้วมองดูเองก่อนจะยิ้มแหยๆให้ป๊อปปี้แล้วทำเป็นหันไปหามิ้นที่ยุ่งมองเธอกับป๊อปปี้อย่างสงสัย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อนี่.... " ฟางพูด ป๊อปปี้เดินไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่น้องมิ้น น้องมิ้นครับนี่ฟางครับ น่าจะรุ่งเดียวกับน้องมิ้นนะครับ แต่ทำงานเร็วไปหน่อย ทำให้หน้าแก่กว่าวัย โอ๊ย.!!  " ป๊อปปี้แนะนำให้ฟางกับมิ้นรู้ักกัน ก่อนจะแซวฟาง จนหญิงสาวฟาดไปทีหนึงที่แขน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" สวัสดีคะ มิ้นเอ่อ..ฟางได้ยินป๊อปพูดให้ฟังบ่อยๆนะคะ " ฟางพูดแล้วยิ้มเป็นมิตรให้มิ้น มิ้นยิ้มให้บางๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แล้วนี่ กินข้าวหรือยัง " ฟางหันกลับมาถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ป๊อปปี้ยิ้มบางๆแล้วส่ายหน้าช้าๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แล้วทำไมไม่ไปกินละคะ " ฟางพูดพร้อมกับบีบจมูกชายหนุ่มไปมา จนป๊อปปี้ต้องจับเอาไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ก็รอไปกินพร้อมกันไง นี่น้องมิ้นก็ไปด้วยนะ " ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปมองมิ้นที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ จนฟางเองจะหลุดกับคาเรคเตอร์ที่ได้รับชั่วคราว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อ..น้องมิ้นเป็นอะไรหรือเปล่าครับ " ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ปะ เปล่าคะ .. "มิ้นยิ้มให้ฟางกับป๊อปปี้ จนชายหนุ่มหันมามองหน้าฟางว่าจะเอาไงต่อดี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" งั้น ป๊อปมีงานไม่ใช่หรอ เอ่อไปทำให้เสร็จก่อนเนาะ แล้วค่อยไปทานกัน มิ้นหิวหรือยังอ่ะ " ฟางหันไปถามมิ้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อืม รอก่อนก็ได้คะ " มิ้นพยักหน้าให้กับฟางก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือในมือต่อ ฟางหันกลับมายิ้มแหยๆให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มเองก็พยักหน้าเบาๆก่อนจะไปนั่งทำงานเหมือนเดิม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" งานยากแล้วไหมละยัยฟางเอ้ย!!!!  แต่เมื่อกี้อ่ะฟินนนนนนน ฮ่าา " หญิงาวคิดเองอยู่ในใจก่อนจะยิ้มออกมาแล้วมองไปทางป๊อปปี้ที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจ ก็อดปลื้มชายหนุ่มเพิ่มขึ้นไม่ได้ ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวที่นั่งอย่างสง่า อยุ่ไม่ไกลจากเธอ เธอยอมรับว่าเธอคนนี้ดูดี แต่ทำไงได้ผู้ชายคนนี้ Oops  ผู้ชายไม่เต็มร้อยคนนี้ของเธอคนเดียว!!!!!  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

สวัสดีคะ!!!! มาอีกแล้วว วันนี้มาอีกแล้ว555 อย่าลืมติดตามแล้วก็เม้นให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยน้า555 ขอบคุณคะ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา