LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

25 ตอน

245 วิจารณ์

39.46K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

9) 9:ตุ๊ดเห็งซวย!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม???

แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยเจอบ้างหรือเปล่า???

ตอนที่ "9"

บรรยากาศของโรงแรมสุดหรูกลางใจเมืองกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศไทย ชายหญิงคู่หนึ่งที่ยื้อแย่งกันอย่างเสียงดัง ต่างทำให้มีแต่คนอื่นมองกันแล้วซุบซิบนินทา หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่องที่ชายหนุ่ม พาเธอมาหาใครบางคที่สำคัญ

" ช่วยกันหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า " โทโมะบอกหญิงสาวที่เอาแต่ยืนหน้าบึ้ง

" ไม่!!! นายก็... ไม่หาผู้หญิงคนอื่นดิ หล่อๆอย่างนายอ่ะกระดิกนิ้วก็มาแล้ว " แก้วพูดอย่างลืมตัว ก่อนจะทำหน้าเป็นปกติ โทโมะอมยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ จนแก้วเขยิบหนี

" ชมฉันว่าหล่อหรอ "

" ใครบอก... ฉันบอกว่านายอ่ะ สวยมากกกก " แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม โทโมะหมั่นไส้บีบจมูกของหญิงสาว จนแก้วรีบฟาดมือชายหนุ่มทันที

" นี่นายถึงฉันจะไม่ได้ทำจมูกมานะ แต่ฉันก็เจ็บนะเว้ย!! "

" ฮะ ฮ่าาๆๆ จะบ้าหรือไงยัยเบ๊อะ ไปเข้าไปกันได้แล้ว เราสายมานานแล้วนะ " โทโมะหัวเราะในท่าทางของหญิงสาวก่อนจะจับมือแก้วแล้วจะเดินเข้าไปในโรงแรมหรู แต่หญิงกลับรั้งแขนเอาไว้ไม่ยอมไปตามชายหนุ่ม

" ไม่เอา!! "

" อ่ะงั้นเอางี้ ถ้าเธอช่วยฉัน อยากได้อะไรบอกฉันให้หมดทุกอย่าง " โทโมะปล่อยมือหญิงสาวแล้วยืนเท้าเอวพูด จนคนอื่นๆต่างมองแล้วยิ้มๆ แก้วมองคนอื่นๆยิ้มแล้วหันมามองโทโมะก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

" นี่เธอที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอนะ อย่าทำตัวบ้านนอกได้มะ " โทโมะพูด แก้วหยุดขำแล้วมองหน้าอย่างเอาเรื่อง

" ตอนแรกก็ว่าจะช่วยอ่ะนะ แต่พูดแบบนี้ .... บาย " แก้วพูดจบก็หันหลังเดินกลับทันที โทโมะรีบวิ่งกลับไปดัก

" นี่ อ่ะอ่ะ ฉันขอโทษ ตกลงเอาไงที่เสนอไป " โทโมะมองแก้วก่อนสักพักแล้วพูด แก้วยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะยอมไปกับโทโมะ

ห้องสี่เหลี่ยมที่มีผนังเป็นกระจกใส ด้วยท่เป็นชั้นบนสุดของตึกทำให้วิวของการมองรอบๆเมืองช่างสวยงาม ถึงจะดูวุ่นวายแต่มันก็ดูน่าค้นหาไปอีกแบบ ป๊อปปี้นั่งทำงานจนเสร็จก่อนจะมองไปยัง 2 สาวที่อยู่ร่วมห้องกับเขา....

" เสร็จแล้วหรอคะ " หญิงสาวละออกจากโทรศัพท์เครื่องหรู ก็พูดกับชายหนุ่มที่มองมาทางนั้นพอดี ป๊อปปี้ยิ้มให้บางๆก่อนจะเดินไปหา

" เอ่อ... พี่ป๊อปคะมิ้นถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ "

" ได้สิครับ " ป๊อปปี้ยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะทำเป็นไปนั่งอยุ่ใกล้ๆหญิงสาวอีกคนที่นอนหลับนิ่งไม่รับรุ้อะไร

" พี่ป๊อปกับฟาง เป็นแฟนกันหรอคะ " มิ้นพูดแล้วก้มหน้า

" ฮ่าๆๆ ครับ แต่พี่ยังไม่ได้บอกคุณพ่อกับแม่นะครับ เพราะตอนนั้นพี่คิดว่าถ้าพี่บอกพวกท่านไปแล้วพี่เลิกกับฟางขึ้นมา พี่ไม่อยากให้ท่านคิดมากนะครับ " ป๊อปปี้หัวเราะเล็กน้อยแล้วมองหน้าหญิงสาวที่เขาเพิ่งเจอเมื่อไม่กี่วัน ถ้าถามว่าเขารู้สึกดีกับเธอหรือเปล่าก็คงใช่

" แล้วเรื่องของเราละคะ " มิ้นเงยหน้าแล้วสบตากับชายหนุ่ม ป๊อปปี้ยิ้มบางๆ

" พี่ขอโทษน้องมิ้นด้วยนะครับ พี่มั่นใจแล้ว ว่าผู้หญิงที่พี่รักคือ ฟาง..." ป๊อปปี้พูดแล้วมองหญิงสาวอีกคนด้วยสายตาหวาน

" มิ้นดีใจด้วยนะคะ งั้นเดี๋ยวมิ้นกลับก่อนนะคะ ยังไงเอาไว้เรามาคุยเรื่องของเรากับคุณพ่อคุณแม่อีกทีนะคะ " ป๊อปปี้อึ้งไม่คิดว่ามิ้นจะเข้าใจและยอมรับอะไรง่ายดายขนาดนี้ ก่อนจะยิ้มแล้วเดินไปส่งหญิงสาวด้านนอกห้อง ก่อนจะกลับมายืนมองสาวหวานที่นอนหลับอย่างสบายใจ

" ....... " ป๊อปปี้เดินเข้าไปนั่งมองใบหน้าหวานที่อมยิ้ม 'คงจะฝันหวานเลยละสิ'

" เห้ย!! คุณ " ป๊อปปี้ตกใจหงายหลังล้มไปนั่งกับพื้น ก่อนจะมองฟาง

" ฉันขอโทษคะคุณป๊อป ขอโทษๆๆ เจ็บไหม " ฟางรีบพูดแล้วพยุงป๊อปปี้มานั่งที่โซฟา ป๊อปปี้ทำหน้านิ่ง

" นี่อย่ามาทำหน้านิ่ง แหน่ะแหน่ะ เมื่อกี้เงิบอะดิ 555 " ฟางพูดแล้วชี้หน้าป๊อปปี้ ชายหนุ่มสงสัย

" เมื่อกี่คุณไม่ได้หลับหรอ " ป๊อปปี้ถาม ฟางพยักหน้าก่อนจะยักคิ้วให้ชายหนุ่ม

" คุณนี่มัน... "

" น่ารัก ขอบคุณที่ชมคะ555 " ฟางพุดแล้วหัวเราะ ทำให้ชายหนุ่มอดจะยิ้มตามในท่าทางร่ารเิงของหยิงสาวไม่ได้

" เออแล้วนี่คุณหิวหรือเปล่า ตายแล้ว นี่ก็จะ 3 โมงเย็นแล้วหรอเนี่ย " ป๊อปปี้พูดแล้วทำท่าตกใจ ฟางมองค้างๆ

" คุณ.. "

" ว่า "

" ฉัถามอะไรหนอยได้ไหม " ฟางพูดอย่าจริงจัง จนทำให้ป๊อปปี้พยักหน้าแล้วนั่งลงข้างๆหญิงสาว

"......... "

"........."

" คุณเป็นเกย์ใช่ไหมอ่ะ " ฟางพูดจบป๊อปปี้ก็มองฟางอย่างอึ้งๆ

" เห้ย!! เอ่อ ลืมๆๆไปแล้วกันเนาะ ฉันอาจจะปากเสียไปหน่อย ว่าแต่จะ 3 โมงแล้ว งั้นฉันกลับก่อนนะคะ เย็นนี้ฉันต้องไปเจอลูกค้า บายๆคะ " ฟางพูดรัวๆ เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะโกรธเธอ ก่อนจะรีบวิ่งหนีออกจาห้องป๊อปปี้ไป

" เห้อ.. นั่นสิ เป็นอะไรกันแน่นะ "

" สวัสดีครับ " ร่างสูงยกมือไหว้ ผู้ชายและผู้หญิงวัยกลางคน 2 คนที่นั่งอยู่โต๊ะๆๆ ข้างต่างไม่มีผู้คน

" สะ สวัสดีคะ " แก้วไหว้ตามอย่าง งงๆ ก่อนจะนั่งลงตามโทโมะ

" แม่นี่ใครละ " ผู้หญิงคนดังกล่าว กล่าวขึ้น

" แฟนผมครับ " หญิงสาวหันขวับ ก่อนจะถอนหายใจแล้วทำเป็นยิ้มให้ 2คนที่นั่งเคร่งขรึมอยู่ตรงหน้า

" เหอะ!! ตัวจริงหรือหลอกฉันละ "

" ตัวจริงครับ เราคบกันมานานแล้ว " โทโมะพุดอย่างจริงจั งเล่นเอาแก้วก็แอบอมยิ้ม

" แล้วข่าวต่างๆนานที่บรรดาคนอื่นๆ ซุบซิบละ จะให้ฉันเข้าใจและเชื่อแบบนั้นจริงๆหรือไงกัน " แก้วมองหน้าโทโมะที่นิ่งเงียบ ไหนจะน้ำเสียงที่เย็นชาของเขาเวลาตอบแต่ละคำถามก็เกร็งๆ

" ข่าวทุกข่าวไม่ได้เป็นจริงเสมอไปนะคะ " แก้วพูดแล้วยิ้มให้2 คน ตรงหน้าโทโมะบีบมือแก้ว แก้วหันยิ้มให้ชายหนุ่ม

" แล้วเธอจะมาเกี่ยวอะไรด้วย ในเมื่อเธอก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของเกมส์นี้ "

" ฉันไม่ได้เป็นหมาก หรือเป็นตัวอะไรของใครหรอกคะ แต่ฉันเป็นผู้หยิงที่อยู่ในหัวใจของผู้ชายคนนี้ " แก้วพูดพร้อมกับหันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่มเล่นเอาโทโมะแทบรับมุกไม่ทัน

"ฉันไม่เชื่อเธอหรอก โทโมะจ้างเธอมาเท่าไรละ ฉันให้เธอมากกว่า3เท่า "

" ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันก็อยากจะบอกคุณเอาไว้ ว่าความรักของฉันไม่ได้ซื้อกันง่ายๆ มันมีราคามากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้นไม่จำเป็นที่โทโมะเขาจะซื้อฉัน เพราะฉันมอบหัวใจให้เขาเอง "

" .... "

" เอาเป็นว่า ถ้าคุณจะไม่เชื่อจากคำพูดที่มาจากเจ้าตัวเองจริงๆ แต่กลับเชื่อกับคำพูดที่ซุบซิบนินทาของคนอื่นแบบนี้ เราก็คงพูดกับไม่รุ้เรื่องหรอกคะ เพราะเราความคิดไม่ตรงกัน " แก้วพูดแล้วยิ้มบางๆให้ 2 คนที่อยุ่ตรงหน้า โทโมะบืบมือแก้วเอาไว้

" ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ " โทโมะพาหญิงสาวออกจากบรรยากาศอับเงียบขรึม พอพ้นจากตรงนั้น แก้วเองก็หัวเราะออกมา

" เป้นบ้าหรือยังไง ยังมีหน้าหัวเราะอีก " โทโมะพุดอย่างขรึมๆ

" เอ้า!! คนอุตส่าห์ช่วย .. เห้อแต่พ่อแม่คุณนี่ท่าทางจะเครียดกับเรื่องที่คุณเป็นเกย์มากจริงๆนะเนี่ย "

" ไม่ใช่พ่อแม่ฉัน " โทโมะพูดแล้วเดินนำไป แก้วงง ก่อนจะเดินตามไป

" คุณแล้วพ่อแม่ใครอ่ะ "

" ........ " โทโมะไม่ตอบ

" อ่อ.. อย่าบอกนะว่า ของคุณป๊อป " โทโมะไม่ตอบกลับเดินหนีแก้วไปขึ้นรถแล้วขับออกไป โดยที่ไม่รอแก้วเลย หญิงสาวเดินออกมาแต่ตามม่ทัน ด้วยควมที่หญิงสาวใส่รองเท้าส้นสูงด้วยเลยทำให้เดินไม่ถนัด

" ไอ้บ้า!! ไอ้ตุ๊ดเห็งซวย!!! "