รักของเรา...NOT Love U
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) 24: ถ้าฉันหายไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" ชอบไหม " ร่างสูงถามหญิงสาวท่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ทั้ง2คนกำลังยืนมองพระอาทิตย์ตกอยู่ริมทะเล วันนี้ชายหนุ่มพาหญิงสาวมาเที่ยวจนหญิงสาวต้องบอกใ้หชายหนุ่มหยุดพาเที่ยว อาจจะเป็นเพราะเธอยังไม่หายป่วย
" โมะ.. ทำไมฟางมึนๆหัวก็ไม่รู้ " ฟางที่รู้สึกไม่ค่อยดี ก็รีบบอกชายหนุ่ม โทโมะตกใจ
" เป็นอะไรหรือเปล่าฟาง ไปหาหมอเถอะ โมะว่ามันไม่ดีเลยนะ " โทโมะ พูดจะพาฟางไปขึ้นรถ แต่หญิงสาวรั้งแขนชายหนุ่มเอาไว้
" ฟางไม่เป็นอะไรหรอก สงสัยเที่ยวเยอะเกิน555 " หญิงสาวฝืนยิ้มให้กับชายหนุ่มก่อนจะหันกลับมายืนดูท้องฟ้ายามเย็นเหมือนเดิม
" ไม่ยอมไปหาหมออีกแล้ว ดื้อจริงๆเลยนะหืม... " โทโมะถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง แล้วพูด
"......... "
"........."
" ถ้าฟางหายไปจาชีวิตของโมะ ฟาง.."
" จะไม่มีวันนั้นนะฟาง ทุกวันเราจะได้อยู่ด้วยกัน " โทโมะกระฉับกอดหญิงสาวให้แน่นกว่าเดิม ฟางยิ้มออกมาบางๆ
" ไม่มีใครกำหนดความตายได้หรอกนะโมะ " ฟางพูดพร้อมกับมองบรรยากาศอย่างเข้าใจชีวิต
" โมะนี่ไง "
" 5555 คะพ่อยมทูต " ฟางหัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะพูดประชดประชัน
" เดี๋ยวโมะมานะ อยุ่คนเดียวได้ใช่ไหม " โทโมะคลายกอดฟาง เมื่อเห็นใครบางคน
" คะ ไปเถอะ อย่าลืม... ขอโทษเธอด้วยนะ " ฟางพูดอย่างรู้ทันว่าโทโมะจะไปหาใคร ชายหนุ่มดูจะอึ้้งๆ
" โมะไม่ได้ไปหาเขาสักหน่อย " ร่างสูงรีบปฏิเสธ
" อ่าอ่า ไปเถอะ "
" นี่มาทำอะไรตรงนี้คนเดียว "
" มันเรื่องของฉัน "
" จริญญาฉันถามเธอดีดีนะ อยากลองดีกับฉันหรือไง " โทโมะกระฉากหญิงสาวมาใกล้ตัว
เพี๊ยะ
" กลับไปหาเมียคุณสิ อย่ามายุ่งกับฉัน "แก้วตบหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะตะโกน แล้วมองไปทางที่ฟางยืนอยู่ แต่ตอนนี้สาวหวานกลับหายไปแล้ว
" กลับนะ กลับแน่ แต่ตอนนี้ขอจัดการกับเมียอีกคนก่อนแล้วกัน หึ " โทโมะกระฉากแก้วให้ตามเข้าไป
" คุณปล่อยฉันไปนะ ..ปล่อยให้พี่ฟางอยู่คนเดียวได้ยังไง " แก้วโวยวาย พยายามสบัดตัวให้หลุดจากอ้อมแขนของชายหนุ่ม
" เดี๋ยวฉันให้คนไปส่งฟางเองแน่ ส่วนเธอมากับฉัน! "
" ฟาง " ป๊อปปี้เรียกชื่อคนรักอย่างแผ่วเบา
"ฟาง เป็นอะไร " ป๊อปปี้รีบวิ่งเข้าไปประคองหญิงสาวที่เหมือนจะเป็นลม ฟางมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะสลบไปในอ้อมกอดของชายหนุ่ม
" ป๊อป.. "
" ตื่นแล้วหรอ ไอ้โมะมันไปไหนทำไมไม่มาดูแลเธอ " ป๊อปปี้พูดกับฟางหลังจากที่เะอสลบไปเขาก็พาเธอมาพักที่โรงแรมใกล้ๆ
" โมะเขามีธุระนะคะ .. เอ่อยังไงฉันก็ขอบคุณคุณมากนะคะ ที่ช่วยฉันเอาไว้ "
" ไม่สบายแล้วทำไมไม่ไปหาหมอ "
" ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากนี่คะ " ฟางพูดแล้วยิ้มบางๆให้ชายหนุ่ม
" เดี๋ยวผมไปส่ง " ป๊อปปี้พุดเมื่อเห็นฟางกำลังจะเดินออกจากห้องไป
" ขอบคุณคะ " หญิงสาวยิ้มบางให้ชายหนุ่ม
" เสร้จแล้วก็กลับไปสะ " แก้วพูดเสียงเย็นชาใส่โทโมะ ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวที่นอนหันหลังให้กับเขา
" ฉัน ..." โทโมะเองก็รู้สึกผิดกับหญิงสาวไม่น้อย
" ออกไป เลิกยุ่งกับฉันสักที " แก้วพูด
" ........... ขอโทษ " โทโมะเดินไปที่ประตูก่อนจะหันกลับมาพูดเสียงเบาๆ แต่ด้วยที่ในห้องมันเงียบมาก มันก็ทำให้แก้วได้ยินอยู่ดี
" ฮึกฮืออ เลวว..." แก้วร้องไห้หนักกว่าเดิม เมื่อโทโมะเดินออกไป ..
" คุณฟาง เป็นอะไรคะเนี่ย ไปหาหมอเถอะคะ นะเชื่อป้านะ " แม่บ้านคนเก่าแก่ของบ้านไทยานนท์พูดกับฟางที่หน้าซีดแล้วก็เหมือนจะเป็นลม
" ไม่เป็นไรคะ ฟางนอนน้อยนะคะ ฟางไปหาหมอมาแล้วละคะ แล้วนี่โทโมะยังไม่กลับมาอีอกหรอคะ "
" คะ แต่ตอนนี้ป้าว่าหนูฟางไปนอนก่อนไหมคะ เดี๋ยวป้ายกอาหารขึ้นไปให้นะคะ จะได้ทานยา " ฟางพยักหน้าเบาๆ
" ........ "
" ไม่มีใครที่กำหนดชะตาของตัวเองได้หรอก " ฟางพูดก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว
เอาละ ไรเตอร์มาอัพแล้วนะ คืนนี้เดี๋ยวอีกตอน 555 วันนี้ไอเดียบรรเจิด ขอโทษด้วยนะคะ ที่ลงช้าเพระามันคิสดอ่ะ 555 ขอโทษด้วยจริงๆๆนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
