บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  116.82K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) 13 ภาพร้ายๆที่เห็น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ย่าทวดคะ ใจเย็นๆก่อนสิคะ มีนพยายามแล้วนะคะที่จะกัน2คนนั้นออกจากกัน”มีนพูดเมื่อเข้าไป

บนห้องใต้หลังคาที่มีรูปของเขริกาอยู่แล้วพูดเมื่อเห็นลมพัดตึงงตังพาลเอาข้าวของล้มลงกระดกระ

จาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พยายามแต่มันยังไม่พอ เห็นมั้ยว่าพวกมันยังรักกันอยู่น่ะ”เขริกาโผล่มาแล้วตะคอกใส่มีน มีน

สะดุ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ต่อจากนี้ไป นายป๊อปปี้อะไรนั่นก็จะมาทำงานที่นี่เป็นประจำ ยังไงซะเค้าอยู่ในที่ของเราแล้ว

เราจะทำอะไรกับเค้าก็ได้นะคะ”มีนพูด ทำให้เขริกาเลิกบ้าฟาดงวงฟาดงาแล้วกลายมาเป็นร่างที่

สวยงามเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดี แล้วนังนันท์มันจะต้องอกแตกตายเหมือนกับที่มันทำกับชั้น5555”เขริกาหัวเราะอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณมีนคุยกับใครนะ”โบว์ที่แอบดูอยู่หน้าประตูห้องก็แปลกใจที่เห็นมีนคุยคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวน่ะโบว์”เขื่อนกลับมาจากโรงพยาบาลก็ถามโบว์

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ โบว์แค่แปลกใจว่าตั้งแต่คุณมีนกลับมาจากเมืองนอกคุณมีนชอบคุยคนเดียวตลอดเลย

โบว์กลัวว่าคุณมีนจะเป็นอะไร”โบว์พูด

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่น้าเค้าแกล้งเธอสารพัดละยังจะห่วงเค้าอีก”เขื่อนพูดแล้วลูบผมโบว์ด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คุณมีนกับครอบครัวมีบุญคุณกับโบว์นี่คะ โบว์ต้องยอมถ้าเค้าอยากให้โบว์เป็นยังไง”โบว์พูดแล้ว

คิดถึงตัวเองที่ถูกครอบครัวมีนอุปการะก่อนที่พ่อแม่ของมีนจะเสียไป โบว์ต้องดูแลมีนมาตลอดเพื่อ

แลกกับเรื่องเรียนและที่อยู่อาศัย จนกั้งและเขื่อนที่เป็นเพื่อนมีนและมาอยู่ที่บ้านนี้เพื่อแก้แค้น

ป๊อปปี้กับฟางที่นี่ มีนต้องการให้เธอเป็นที่ระบายอารมณ์ให้กั้ง ถ้าเจ้านายสั่ง คนอย่างเธอต้อง

ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำอะไรกันน่ะ”กั้งเดินออกมาเห็นเขื่อนและโบวือยู่ด้วยกันก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ คนพาลมาละ ไปอ่านหนังสือดีกว่า”เขื่อนพูดเบาๆแล้วเดินไป โบว์จะเดินไปบ้างแต่กั้งคว้า

แขนไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเดี๋ยวนี้หันไปสนใจไอ้เขื่อนอีกคนแล้วรึไง หึ งีล่ะนะมั่วทั้งบ้าน”กั้งว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่าว่าคุณเขื่อนนะ คุณเขื่อนเป็นคนดี”โบว์พูดแล้วเดินหนีเพราะไม่อยากมีเรื่องกับกั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เขื่อนเป็นคนดี ชั้นมันเลว เธอเองก็เลวด้วยเหมือนกัน มานี่”กั้งพูดจบก็อุ้มโบว์เข้าไปในห้องตัว

เองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยาที่หมอจัดให้ครบ เสื้อผ้าครบ ของใช้อื่นๆครบ”ป๊อปปี้ที่ลางานมารับฟางกำลังเช็คของอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“แหม นอนแค่คืนเดียวตรวจความเรียบร้อยอย่างกับนอน3คืนนะป๊อป”ฟางเดินออกมาเห็นป๊อปปี้ก็

ขำแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า เราต้องละเอียดไว้ก่อนเดี๋ยวจะได้ไม่เป็นการกลับมาอีกไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“จ้า แล้วนี่มาอยู่กลับฟางป๊อปไม่กลับไปทำงานรึไง”ฟางถามสามี

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ วันนี้ป๊อปบอกคุณมีนแล้วล่ะว่าลาวันนึงจะเข้าไปพรุ่งนี้แทน ห่วงเมีย กลัวเมียเป็นลม เดี๋ยวจะ

ไม่มีแรงปั๊มลูก”ป๊อปปี้พูดแล้วกระซิบบอกฟาง ฟางเขินหน้าแดงแล้วทุบอกสามีเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“หวานอีกแล้วๆ มดนี่ไต่เต็มห้องแล้วนะคะพี่ๆ”เฟย์เดินเขามาพร้อมพวกโทโมะก็แซว

 

 

 

 

 

“เอ้า พี่มีเมียแค่คนเดียวแล้วมินิไซส์แบบนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้ว ต้องดูแลเป็นพิเศษหน่อย”ป๊อปปี้

พูดแล้วโอบไหล่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปบ้า เอาของไปเก็บที่รถเลย”ฟางพูดแล้วเดินคล้องแขนป๊อปปี้ที่ถือกระเป๋าให้เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย คุณป๊อป บังเอิญจังเลยนะคะ”มีนเดินเข้ามาทักป๊อปปี้ที่กำลังจะออกจากโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

“ใครหรอป๊อป”ฟางมองหน้ามีนแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณมีน คนที่จ้างให้ป๊อปออกแบบต่อเติมบ้านไง”ป๊อปปี้แนะนำมีนให้รู้จัก

 

 

 

 

 

 

“แหม แบบนี้นิเองมิน่าล่ะ ทำไมคุณป๊อปถึงชอบกลับบ้านเร็วเพราะว่ามีภรรยาสวยแบบนี้นิเอง ยินดี

ที่ได้รู้จักนะคะ ชั้นมีน ต่ไปคุณป๊อปอาจจะต้องมาทำงานที่บ้านชั้นบ่อยขึ้นนะคะ”มีนพูดแล้วยื่นมือ

ไปเช็คแฮนด์ฟาง ฟางยิ้มก่อนจะเช็คแฮนด์ แล้วจู่ๆเหมือนฟางเห็นภาพของเขริกาซ้อนทับเข้ามาที่

หน้าของมีน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางมีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ตกใจที่จู่ๆฟางก็สะบัดมือที่จับมีนอยู่ออกแล้วเซ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะคะ ที่เสียมารยาทสงสัยฟางจะเวียนหัวนิดหน่ยน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”ฟางพูดแล้วรีบ

เดินไป โดยที่ป๊อปปี้ขอตัวแล้วตามฟางออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีมารยาท/ชั้นต่ำ”มีนมองตามฟางด้วยสายตาไม่พอใจแล้วเขริกาที่อยู่ข้างๆมีนก็ว่าพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าฟางรึว่าหน้ามืด”ป๊ปปี้ถามขณะขับรถพาฟางกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“เหมือนกับฟางเห็นหน้าของคุณเขริกาคนรักของคุณใหญ่ซ้อนทับอยู่กับหน้าคุณมีนยังไงไม่รู้”ฟาง

พูด

 

 

 

 

 

 

“เหลวไหลน่าฟาง นี่ป๊อปว่าฟางเก็บเอาเรื่องอะไรพวกนี้มาคิดมากเกินไปแล้วนะ”ป๊อปปี้ไม่เชื่อ

 

 

 

 

 

 

“ฟางเห็นจริงๆนี่นา”ฟางหันมาพูดแล้วถอนหายใจ แล้วไม่พูดอะไรอีกเพราะไม่อยากเถียงกัน

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ทันทีที่รถจอดที่บ้าน ฟางลงรถมาก็ชะงักเมื่อเห็นกั้งนั่งรออยู่แล้วเอาช่ดอกไม้ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“งานการไม่มีทำรึไงมานั่งอยู่ที่บ้านคนอื่นแบบนี้เนี่ย”ป๊อปปี้รีบพูดเมื่อเห็นกั้งเอาดอกไม้มาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“มีครับแต่วันนี้หยุด ฟางนี่ผมพึ่งรู้ว่าฟางไม่สบายไปนอนโรงพยาบาลฟางเป็นยังไงบ้าง”กั้งถาม

ด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแล้วล่ะจ้า ขอบคุณกั้งมากนะที่เอาดอกไม้มาให้ เข้าไปดื่มน้ำด้านในก่อนสิ”ฟางพูดแล้ว

ชวนกั้งเข้าไปข้างใน ป๊อปปี้ได้แต่ฮึดฮัดเพราะทำอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดื่มน้ำเสร็จแล้วใช่ป้ะ เสร็จแล้วก็กลับไปดิ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นว่าฟางไปเอาขนมในครัวกับพิม

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคุณป๊อปเสียมารยาทไล่แขกของเมียตัวเองแบบนี้ล่ะครับ”กั้งพูดแล้ววางแก้วน้ำก่อนจะมอง

หน้าป๊อปปี้แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นรู้ไงว่านายคิดไม่ซื่อกับเมียชั้น นายเองก็เห็นนิว่าชั้นกับฟางรักกันมากแค่ไหน”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“รักกันมากทั้งๆที่แย่งของๆคนอื่นมาหน้าด้านๆแบบนี้น่ะหรอ”กั้งพูดนิ่งๆเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายจะมาหาเรื่องกันใช่มั้ยห้ะ ชั้นไม่เคยแย่งฟางมาจากใคร”ป๊อปปี้โมโหกระชากคอเสื้อกั้งขึ้น

มา

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปนี่มันอะไรกันทำไมต้องไปหาเรื่องกั้งแบบนั้น นี่เค้าเป็นแขกของฟางไม่ใช่รึไง”ย่าจำปาพูด

เมื่อเดินลงมากับโทโมะเห็นป๊อปปี้จะเอาเรื่องกั้งก็ว่าเป็นจังหวะเดียวกับฟางและพิมเดินออกมาจาก

ครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปทำไมไปทำกั้งแบบนั้นน่ะ”ฟางพูดเมื่อภาพที่เธอเห็นคือสามีตัวเองกำลังจะชกแขกของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยคุณป๊อปเค้าคงหึงกั้งมั้งครับฟาง ไม่เป็นใครหรอกครับ ผมเข้าใจดีว่าสามีของฟางเค้ารักฟาง

มากแค่ไหน งั้นวันนี้ผมกลับก่อนนะครับ แล้วจะมาเยี่ยมใหม่นะฟาง”กั้งที่ทำทีเป็นยิ้มอ่อนโยนแล้ว

บอกลาทุกคนรวมถึงฟางแต่หันมายิ้มร้ายๆให้ป๊อปปี้ก่อนจะเดินไป ป๊อปปี้เห็นแล้วหงุดหงิดบวกกับ

คาใจรีบเดินตามออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุด นายจะไปไหนไม่ได้ นายมาพูดกันให้เคลียร์ๆก่อนว่านายไปเอามาจากไหนว่าชั้นไปแย่งฟาง

มา ชั้นคบกับฟางมา ชั้นเป็นคนจีบฟางก่อนตั้ง7ปี ชั้นมั่นใจว่าไม่ได้แย่งใครแน่ๆ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“การกระทำมันเห็นๆอยู่ว่าของที่แย่งเค้ามาถึงจะมีความสุขแต่สุขไม่นาน ไม่สังเกตรึไงครับว่าทำไม

คุณป๊อปถึงเป็นคนขี้หึงฟางแบบนี้ เพราะว่าจะถูกแย่งกลับไปไงล่ะ”กั้งพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่ามาพูดวกวนนะ ชั้นไม่เคยแย่งฟางจากใครบอกแล้วไง”ป๊อปปี้โมโหกระชากคอเสื้อกั้งอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าเดี๋ยวเวลามันจะบอกคุณป๊อปเองละกันนะครับว่าอะไรคืออะไร”กั้งพูดแล้วยิ้มนิดนึงก่อน

จะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังไม่เลิกงอนทำหน้าหงิกแบบนี้อีกหรอป๊อป”ฟางที่อาบน้ำเสร็จเห็นป๊อปปี้นั่งเขียนแบบในคอม

ไม่ยอมพูดกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“พรุ่งนี้ป๊อปจะต้องเอาแบบส่งให้คุณมีนเค้า จะนอนก็นอนก่นเลยละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งทำงานต่อ

ฟางยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าคนรักของเธอกำลังงอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว ดอกไม้ของกั้งนี่หอมชื่นใจจัง ดีเนาะที่เอามาไว้บนห้องนอน”ฟางพูดแล้วสูดดอกลิลลี่ที่ดึงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดมทำไม ชอบรึไงมีคนมาจีบ ดอกแค่นี้เดี๋ยวป๊อปเหมามาหมดตลาดเลยก็ได้”ป๊อปปี้ดึงดอกลิลลี่

จากมือฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าทำงานไงแล้วนี่ยอมสนใจฟางแล้วหรอ”ฟางพูดแล้วเอาแขนคล้องคอป๊อปปี้ก่อนจะถูก

ป๊อปปี้อุ้มมานอนบนเตียง

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนแรกว่าจะทำงานแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจูบที่หน้าผากฟางและไล้ลงมตามจมูก

พวงแก้มก่อนจะจูบที่ปาก แล้วก้มซุกไซร้ตามซอกคอหอมๆของฟางก็ชะงักเมื่อเห็นสร้อยพระ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถอดสร้อยก่อนละกัน”ฟางพูดแล้วถอดสร้อยคอแล้ววางที่ตะข้างเตียงก่อนจะปิดโคมไฟที่ตะ

ข้างเตียงแล้วบรรเลงเพลงรักกับสามีต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวต้องซื้อของสดอีกหลายอย่างนะนันท์เพราะแขกในงานมากันเยอะมาก”คุณหญิงแขไขพูด

เมื่อลงทุนเดินมาจ่ายตลาดเองกับนันท์ โดยมีภาณุเดินตามมาแล้วถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่ทำไมไม่ให้บ่าวมันจัดการกันเองล่ะครับ จะลงมาจ่ายตลาดเองทำไมกัน”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

“เพราะแขกในงานเป็นข้าราชการบางคนยศพระยาเลยนะใหญ่เราต้องใส่ใจเลือกซื้อของดีๆหน่อย

สิ”คุณหญิงแขไขพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์”ขณะที่คุณหญิงแขไขแวบไปพูดคุยกับเจ้าของร้านในร้าน นันท์หันไปตามเสียงร้องเมื่อเห็น

กรกำลังเดินข้ามถนนแล้ววิ่งมาหา ทั้งคู่ยิ้มให้กันด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

 

“ที่ทำทีเป็นมาช่วยแม่ชั้นซื้อของที่แท้ก็นัดผู้ชายไว้นี่เอง”ภาณุมองแล้วแขวะ

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ไม่ได้นัดใครนะจ้ะ”นันท์พูดตามตรง

 

 

 

 

 

“แล้วไอ้นี่มันมาได้ยังไง เลิกโกหกสักทีเถอะ”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

“พวกเราบังเอิญเจอกันไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย”กรไม่พอใจก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ต่อหน้าคนอื่นล่ะทำเป็นพูดดี แต่ลับหลังคงจะพากันไปไหนถึงไหนแล้วล่ะสิท่า”ภาณุดูถูก

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ กรโมโหขัดก็ชกเข้าเต็มๆหน้าภาณุจนชายหนุ่มล้มลงไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

“พอแล้วจ้ะ อย่าทำพี่กร”นันท์ตกใจที่ภาณุสั่งลูกน้องตัวเองที่มาด้วยรุมกระทืบกรกลางตลาด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วหยุดทั้งหมดนะ นี่เกิดเรื่องอะไรกัน”คุณหญิงแขไขพูดเมื่อวิ่งออกมาจากร้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ก็ถามคนใช้คนสนิทของแม่สิครับว่ากล้าดียังไงถึงได้เอาคนรักจนๆแบบนี้มาชกผม”ภาณุว่าแล้ว

พาลใส่กร

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงจ้ะ นันท์ไม่ได้พาพี่กรมาทำร้ายคุณใหญ่ คุณหญิงดูพี่กรสิจ้ะ พี่กรเองก็ถูกรังแก”นันท์พูด

แล้วประคองคนรักให้คุณหญิงแขไขดูว่ากรเองต่างหากที่ถูกรุมทำร้ายจนได้เลือดแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตาใหญ่คนของเรามีตั้งมากแบบนี้เห็นๆอยู่ว่าเรารังแกเค้า มาพ่อกรเดี๋ยวชั้นจะพาไปทำแผล

นะ”คุณหญิงแขไขพูด

 

 

 

 

 

 

“ผมเองก็โดนต่อยเหมือนกันนะแม่”ภาณุโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เค้าโดนหนักกว่าเรา ให้แม่เดาเราคงไปพูดาหาเรื่องพวกเค้าอีกตามเคย เลิกพูดเถอะตาใหญ่

แม่เหนื่อยที่จะฟัง”คุณหญิงแขไขพูดแล้วให้นันท์ประคองกรไป ภาณุมองภาพที่แม่ตัวเองสนใจกร

กับนันท์มากกว่าก็แค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

งานนี้ดีกรีความร้าย เริ่มหนักข้อขึ้นนะจ้ะ

 

 

บอกเลยว่าตอนหน้าไรเตอร์จัดพาทอดีตทั้งดุ้นเลยนะ จะได้เข้าใจชัดเจนยิ่งขึ้นว่าพระเอกร้ายยังไงกับนางเอกกับคนรักบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา