บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงไม่จำเป็นต้องพาผมมาถึงโรงพยาบาลเลยนะครับคุณหญิง”กรพูดเมื่อคุณหญิงแขไขพา

มาที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอก ลูกชายของชั้นทำให้เธอเจ็บตัวนะ ชั้นต้องรับผิดชอบ”คุณหญิงแขไขพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมเองก็ทำร้ายคุณใหญ่นะครับ ผมเองที่ห้ามอารมณ์ไม่อยู่ ชกหน้าคุณใหญ่ก่อน”กรพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่าเธอคงจะปกป้องคนรักของเธอล่ะสิเลยทำแบบนี้ ชั้นรู้นิสัยลูกชายชั้นดี ทั้งลูกชายลูกสาว

ชั้น ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ เลยทำให้นิสัยเสียชอบพูดจาว่าร้ายคนอื่น ดูถูกคนอื่นแบบนี้”คุณหญิง

แขไขพูดทำให้ภาณุที่แอบตามมาที่โรงพยาบาลแล้วแอบได้ยินเข้าก็ยิ่งโกรธจัดที่แม่ตนเองเล่า

เรื่องของตนเองให้คนใช้ฟัง ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงแม้คุณใหญ่จะอารมณ์ร้อน ชอบดูถูกคนอื่น นันท์ว่าลึกๆลงไปแล้วคุณใหญ่เป็นคนดีนะคะ

เห็นใจคนอื่น ไม่อย่างนั้นคงไม่ช่วยชีวิตนันท์จากการถูกงูกัดครั้งนั้นหรอกค่ะ”นันท์พูดถึงด้านดี

ภาณุทำให้กรชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงซะวันนี้ลูกชายชั้นก็ทำร้ายพวกเธอไปแล้ว เอาล่ะไม่ต้องซื้อของแล้ว เดี๋ยวเรากลับเรือน

จันทร์เจ้าเลยละกันเพราะเดี๋ยวเย็นนี้ชั้นต้องไปงานเลี้ยงที่สมาคมกับท่านพระยาอีก”คุณหญิงแขไข

พูด ก่อนจะแยกออกมากับนันท์

 

 

 

 

 

 

“เอาของเข้าไปเก็บด้วยนะนันท์”คุณหญิงแขไขพูด นันท์จึงช่วยพวกคนใช้หิ้วของมากมายที่ซื้อมา

ไปเก็ยที่ครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮี้ๆ เสียงม้าดังขึ้นทำให้ฟางเดินไปตามเสียงแล้วเห็นภาณุกำลังควบม้าสีดำตัวหนึ่ง ขี่คู่กับเขริกาที่

ขี่ม้าสีขาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ใหญ่พี่เขม พักก่อนค่ะ”คุณเล็กเรียกพี่ทั้ง2ให้พักมาทานของว่างที่ศาลา ภาณุและเขริกาลงจาก

ม้าและส่งม้าให้คนงานนำไปผูกใต้ต้นไม้ก่อนจะเดินมาหาคุณเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ลองกลับไปขี่ม้าอีกครั้งทำให้นึกถึงตอนที่เราไปขี่ม้าที่ขมรมโปโลที่ลอนดอนเลยเนาะใหญ่”เข

ริกาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม แบบนี้พี่เขมคงจะชอบแน่ๆ พี่ใหญ่ก็สร้างคอกม้าตรงที่ริมน้ำตรงนี้เลยสิคะ เพราะยังไง

อนาคตพี่ใหญ่กับพี่เขมก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว สร้างคอกม้าไว้ให้พี่เขมขี่สิคะ”คุณเล็กพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเล็ก พี่น่ะชอบขี่ม้าก็จริง แต่ใหญ่ไม่ต้องสร้างคอกม้าหรอก”เขริกาพูด

อย่างถ่อมตัวและเหลือบดูเขิงว่าภาณุจะทำได้ตามแรงยุของน้องสาวรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิพี่เห็นด้วยกับเขมนะ สร้างคอกม้า เลี้ยงม้ามันเสียค่าใช้จ่ายอะไรตั้งเยอะ ลำพังแค่สมัย

เรียนที่พ่อกับแม่ส่งพวกเราไปเมืองนอกก็เสียเงินมากอยู่แล้ว ถ้าอยากขี่ก็ไปขี่ที่สโมสรก็ได้”ภาณุ

พูด ทำให้เขริกาชักสีหน้าไม่พอใจที่ภาณุขัดใจเธอ ส่วนนันท์ที่แอบฟังตรงหลังต้นไม้ก็ทึ่งที่ภาณุ

เป็นหนุ่มสมัยใหม่ ดูหัวนอกแต่กลับมีหวัคิดในด้านบริหารเงินดีมาก

 

 

 

 

 

 

 

ฮี้ๆ ขณะที่นันท์กำลังดูพวกภาณุอยู่นั้นก็เข้าไปใกล้ม้าทำให้ม้าตื่นและร้อง นันท์ตกใจล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นังนันท์แกเสนอหน้ามายุ่งกับพวกชั้นทำไม รึว่าอยากจะประจบพวกชั้น”คุณเล็กตรงดิ่งไปว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ แม่นี่คงจะไม่สนใจพวกเราหรอกเล็ก เพราะเมื่อกลางวันก็ออกไม่ซื้อของกับแม่และนัดเจอ

คนรักไว้ก่อนจะให้คนรักจนๆของแม่นี่มาชกหน้าพี่แบบนี้”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ตายจริง หน้าของใหญ่ยังช้ำอยู่เลย ทำไมไม่บอกเขมคะว่าโดนทำร้ายมา เขมะให้คุณพอลากคน

ผิดเข้าคุก”เขริกาตกรีบหันไปดูใหน้าของภาณุและพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะคะ อย่าเอาพี่กรเข้าคุก ถ้าจะเอาคนผิดเข้าคุกก็เอาคุณใหญ่เข้าคุกไปด้วยสิคะเพราะคุณ

ใหญ่เองก็สั่งลูกน้องรุมกระทืบพี่กรเหมือนกัน”นันท์รีบว่าปกป้องคนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก ภาณุโมโหผลักนันท์ล้มลงกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมันเนรคุณ เธอกล้าจะให้ชั้นเข้าคุกแทนไอ้เสมียนกุ๊ยคนรักของเธองั้นเรอะ”ภาณุโกรธจัดแล้ว

ว่า

 

 

 

 

 

 

“แกนี่มันอกกตัญญูเลี้ยงเสียข้าวสุก”คุณเล็กได้ทีก็จิกผมนันท์ขึ้นมาก่อนจะรุมทึ้งตบนันท์

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือ ไม่ยุติธรรมเลย นันท์แค่พูดนี่จ้ะไม่ได้ทำจริงๆสักหน่อย”นันท์ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เพราะแค่คิดก็ส่อถึงสันดานในตัวแกแล้ว นังทาสชั้นต่ำ คิดได้แม้แต่จะเอาเจ้านายเข้าคุก

ไอ้สม ไอ้ชิด ลากนังนันท์ไปขังไว้ที่โรงเก็บของ ไม่ต้องให้มันกินข้าว คนเนรคุณแบบนี้ควรจะขัง

ลืมซะให้เข็ด”คุณเล็กสั่งคนใช้คนสนิทของภาณุให้ลากตัวนันท์ที่ร้องไห้อย่างน่าสงสารไดขังที่เดิม

โดยที่เขริกาลอบมองอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ทำไมต้องทำแบบนี้อีกแล้ว ทำแบบนี้ทำไมไม่ฆ่ากันให้ตายๆเสียดีกว่าคนใจร้าย”นันท์ร้องไห้

ออกมาแล้วกอดเข่มองดูโซ่ที่ล่ามตัวเองในโรงเก็บของ ภาณุใส่ร้ายเธอกับกร ทำให้เธอต้องโดน

ขัง ผู้ชายคนนี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเธอไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วลึกๆเป็นคนยังไงกันแน่ วันก่อนช่วยชีวิตเธอ

แต่วันนี้ทำร้ายเธออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ นันท์อยู่ในนี้ใช่มั้ยนันท์”เสียงของกรพึ่งหายจากการพักฟื้นที่โรงพยาบาลแล้วหนีมาหาก่อน

จะร้องเรียกนันท์และพยายามเคาะแผ่นกระดานไม้ที่เป็นผนัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร พี่กรอยู่ที่นี่หรอจ้ะ พี่กร กลับไปเถอะนะเดี๋ยวพวกคุณใหญ่จะทำร้ายพี่อีก”นันท์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่นันท์ จำปาบอกพี่หมดแล้วว่านันท์ต้องถูกขังแบบนี้อีกเพราะเรื่องของพี่”กรพูดด้วยความสงสาร

คนรักจับใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะ พวกคุณใหญ่ทำร้ายนันท์ได้ก็แค่ขังไว้ พวกเค้าไม่ร้ายนันท์มากกว่านี้หรอกจ้ะ”นันท์

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงพี่ก็จะไม่ยอมให้นันท์ต้องเจออะไรเดิมๆแบบนี้อีกต่อไปแล้ว นันท์ พี่จะมารับนันท์ไป

จากที่นี่”กรพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร”นันท์ตกใจ

 

 

 

 

 

“พรุ่งนี้มีงานเลี้ยงที่นี่พี่จะอาศัยจังหวะพานันท์หนีไปนะเพราะกว่าพวกนั้นจะรู้ตัวพี่กับนันท์ก็หนีไป

ไกลแล้ว พวกนั้นคงไม่ดันทุรังบ้าตามหาคนจนๆอย่างพวกเราหรอก”กรพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร ขอบคุณพี่กรมากนะจ้ะ จ้ะ ชั้นตกลง”นันท์พูดเพราะตอนนี้เธอไม่ต้องการจะอยู่ที่กับคน

ใจร้ายอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมาที่เรือนจันทร์เจ้ามีงานเลี้ยงของพระยาพิชัยเดชา แขกที่มีหน้ามีตาทางสังคมต่างทยอยมา

ร่วมงานเลี้ยง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่”เขริการ้องเรียกให้คุณใหญ่หันไปมอง ร่างบางในชุดราตรีคว้านหลังสีทองกำลังเดินมา

หาคุณใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“เขมแต่งตัวโป๊อีกแล้ว ผมหวงนะครับ”คุณใหญ่ที่เดินออกมาแล้วโอบกอดเขริกาด้วยความหวงคู่

หมั้น

 

 

 

 

 

 

 

“แหมก็คุณใหญ่ของเขมออกงานสังคมออกจะบ่อยนี่คะจะให้เขมแต่งตัวเชยๆธรรมดาได้ยังไง”เข

ริกาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เขมนี่สวยและก็เหมาะสมกับพี่ใหญ่มากเลยนะคะ น้องเล็กชอบคู่พี่ๆจัง”คุณเล็กที่อยู่ข้างคุณ

ใหญ่พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นยัยเล็กก็เรียบเรียนให้บสิ เดี๋ยวพี่จะทาบทามหนุ่มหล่อที่เรียนด้วยกันที่เมืองนอกให้เรา”ภาณุ

พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรน่ะนายชิด”คุณเล็กพูดเมื่อเห็นนายชิดวิ่งกระหืดกระอบเข้ามาในงาน

 

 

 

 

 

 

“นังนันท์ครับคุณเล็กนังนันท์หนีไปกับคนรักของมันแล้วครับ”สิ้นเสียงนายชิดทุกคนตกใจมาก

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ อีแค่ทาสคนเดียว อยากจะหนีไปทำเรื่องต่ำก็ปล่อยมันไปสิคะ จะไปสนอะไร”เขริกา

พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะยัยนั่นดันทำตัวเป็นมากกว่าทาสไงล่ะเขม มันเป็นคนโปรดของพ่อกับแม่ ทำให้พ่อแม่รัก

และอยากจะอุปการะเลี้ยงดูมันเป็นลูกสาวบุญธรรม นายชิด เอาคนของเราไปตามล่าและดักที่

ท่าน้ำ นี่คงจะนัดกับไอ้คนรักจนๆของมันล่ะสิท่า เลี้ยงไม่เชื่อง”ภาณุพูดและสั่งลูกน้องให้ตามหา

นันท์แล้วเดินไปโดยทิ้งเขริกายืนเคว้งกับคุณเล็กตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังนันท์มันมีอะไรดี ใหญ่ถึงได้สนใจมัน”เขริกาพูดด้วยน้ำเสียงเกี้ยวกราดไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดียังไงเป็นคนโปรดคุณพ่อคุณแม่ไปก็เท่านั้นล่ะค่ะ นังนันท์น่ะไม่มีทางสู้พี่เขมได้หรอก”คุณเล็ก

พูดก่อนจะพาเขริกาไปพูดคุยกับพ่อแม่ตัวเองในงานต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร นันท์ไม่ไหวแล้วขอพักเถอะนะจ้ะ”นันท์พูดเมื่อวิ่งหนีมาถึงเขตโรงสีของพระยาพิชัยเดชา

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเรือนจันทร์เจ้ายังจะตามมากันอีก เอาอย่างนี้ นันท์รอพี่ตรงนี้นะ พี่จะล่อพวกนั้นไปอีกทาง

แล้วพี่จะกลับมารับนันท์ไปจากที่นี่เอง”กรพูดแล้วถือไม้หน้าสามแถวนั้นวิ่งไปอีกทางโดยที่นันท์รีบ

เข้าไปหลบในโรงสี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ใครวะ”เสียงของชายคนหนึ่งตะโกนถามทำให้นันท์สะดุ้งโหยงหันไปมองแล้วตกใจเมื่อเห็น

พวกจับกังที่ค้างที่โรงสีจับกลุ่มกินเหล้าอยู่2-3คน

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยมีผู้หญิงมาที่นี่ด้วยพี่ลาภปากแล้ว”จับกังอีกคนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะรไรชั้นเลยนะจ้ะชั้นมากับคนรักของชั้น เค้ากำลังจะมารับชั้น”นันท์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนวะคนรักของเอ็ง อย่ามาโกหกเลยน้องสาว หึๆ มาถึงที่นี่กลางค่ำกลางคืนแบบนี้ พวกพี่คง

ต้องคิดค่าผ่านทางซะหน่ยแล้วล่ะ”จังกังคนแรกพูดแล้วกระชากตัวนันท์เหวี่ยงไปบนแคร่ที่กำลังกิน

เหล้าอยู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ชั้นไหว้ล่ะจ้ะอย่าทำอะไรชั้นเลยนะ”นันท์รีบยกมือไหว้ร้องขอ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ทำพวกพี่ก็โง่เต็มทนสิ ทั้งสวยทั้งขาวแบบนี้ พี่ขอจัดสักดอก2ดอกจะเป็นไรไป”จังกังคนนั้น

พูดก่อนจะฉีกเสื้อผ้าฝ้ายที่นันท์สวมอยู่ขาดออกจากกัน นันท์กรีดร้องสุดเสียงและร้องไห้ด้วยความ

กลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อดอยากมากก็ไปที่ซ่องโคมเขียวสิวะ จะมาทำแบบนี้ทำไม”คุณใหญ่เดินเข้ามาแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายน้อย”ขังกังทั้ง3คนเห็นภาณุเดินจ้ำอ้าวเข้ามาพร้อมกับถือปืนอยู่ก็รีบผละออกจากนันท์ด้วย

ความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอนเฝ้าโรงสีที่นี่ได้แต่ชั้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะเอาพวกผู้หญิงข้างถนนมานอนที่นี่ บอกแล้วว่า

อยากมากก็ไปข้างนอกแล้วค่อยกลับมา”ภาณุว่าคนงานตัวเองทำให้นันท์สะดุ้งทู่กว่าเป็นผู้หญิง

ข้างถนน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับนายน้อย”จับกังทั้ง3ดีใจที่ภาณุไม่เอาเรื่องแถมยังให้เงินไปเที่ยวผู้หยิงก็รีบยกมือ

ไหว้ก่นจะตะโกนบอกว่าจะกลับมาให้เร็วที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหน มานี่”ภาณุหันขวับไปกระชากร่างบางของนันท์ที่กำลังจะหนีมาแนบลำตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนันท์ คุณใหญ่ ปล่อยนันท์ไปเถอะนะจ้ะ นันท์ไหว้ล่ะจ้ะ”นันท์รีบยกมือไหว้ภาณุ

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำไมนี่ทนรอให้ไอ้เสมียนกุ๊ยมารับไม่ไหวถึงกับโร่ออกมาหาเศษหาเลยกับจับกังในโรงสีก่อน

เลยรึไง เธอนี่มันพวกมักมาก”ภาณุตะคอกว่านันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ นันท์สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของภาณุแล้วตบหน้าชายหนุ่มหัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด ปล่อยนะ”นันท์ร้องสุดเสียงเมื่อวิ่งหนีแต่ภาณุกลับอุ้มพาดบ่าแล้วเหวี่ยงลงไปนอนกับแคร่

เมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่างเธอพ่อของเธอคงจะคิดว่าลูกตัวเองสูงส่งมากเลยสิท่า เลยเอามาขายขาดเป็นคนใช้ที่เรือน

จันทร์เจ้า แต่ไม่เลย อย่างเธอมันน่าจะไปขายที่ซ่อง เป็นผู้หญิงโคมเขียวซะ”ภาณุว่าดูถูกเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณมันจิตใจสกปรกชอบดูถูกคนที่ด้อยกว่า คุณมันเลว”นันท์ทั้งโกรธทั้งเสียใจก็รีบกัดที่ไหล่ภาณุ

อย่างแรงแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แควก ภาณุโมโหรีบคว้าร่างบางกลับมาที่เดิมแต่กลับคว้าได้เพียงเศษเสื้อที่ขาดติดมือเผยให้เห็น

แผ่นหลังขาวเนียนของนันท์ นันท์เองก็ร้องตกใจรีบเอามือกุมเศษเสื้อที่ยังปิดด้านหน้าตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงยั่วไอ้จับกังพวกนันท์ไม่อยู่เพราะชั้นมาขวางล่ะสิ ดี งั้นชั้นจะสนองอารมณ์ของเธอต่อจาก

พวกมันเอง”ภาณุยิ้มร้ายๆออกมาก่อนจะกระชากนันท์มานอนที่แคร่ตามเดิมแล้วขึ้นคร่อมก่อนจะ

มองเห็นเนินอกขาวเนียนที่โผล่พ้นเสื้อซับในตัวบางที่ใกล้ขาดเต็มทีจากตอนแรกก็ฉีกเสื้อซับในนั้น

ออกทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ อย่า”นันท์ร้องสุดเสียงเมื่อภาณุซุกไซร้ไปตามตัวของเธอก่อนจะเอาปากกอบกุมยอกอกสวย

ทั้ง2ข้างสลับกัน นันท์ทั้งจิกทั้งทุบตีภาณุแต่ไม่เป็นผลเมื่อพายุบ้าคลั่งของชายหนุ่มรุนแรงเหลือ

เกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่มีคุณเขมอยู่แล้ว อย่าทำแบบนี้”นันท์ยกมือไหว้ร้องไห้ขอร้องภาณุที่รูดชั้นในตัวบางลง

มาจากหน้าขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำว่ารู้ผิดชอบชั่วดี ในเมื่อเธอมันมักมากอยากได้แม้กระทั่งจับกังชั้นก็สนองแล้ว

ไง”ภาณุพูดแล้วปลดตะขอกางเกงตัวเองออกก่อนจะฉีกขาของนันท์แล้วสอดใส่แกนกลางเข้าไป

ในตัวอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด มันเจ็บ”นันท์กรีดร้องออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะบิดไปมาใต้ร่างสูง เธอทั้งข่วนไปตามแขนภาณุ

เพื่อขอให้หยุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮกๆ นี่เธอกับจะให้พวกจับกังเปิดบริสุทธ์เลยงั้นหรอ ดี งั้นชั้นจะให้เธอได้ลิ้มรสชาติที่รุนแรงละ

กันเธอจะได้ไม่ต้องเสียดายที่พลาดจากพวกมัน3คนแล้ว”ภาณุพูดแล้วขยับสะโพกเข้าออกอย่าง

แรง โดยไม่สนใจเลยว่านันท์จะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บเท่าไหร่ นันท์ร้องไห้ออกมาด้วยความ

เสียใจ หมดสิ้นแล้ว ความสาวความบริสุทธิ์ที่เก็บไว้ให้พี่กรไม่เหลืออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮกๆ”ภาณุแทบหอบหายใจเมื่อสัมผัสกับร่างกายสาวแรกรุ่นที่ตอดรัดอยู่ภายใน ชายหนุ่มมอง

ร่างบางที่ร้องไห้อยู่ข้างใต้ก็ยิ่งเร่งสะโพกก่อนจะจูบปิดปากร่างบางที่กำลังร้องไห้อยู่จนนันท์ที่

ร้องไห้เริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะร้องไห้ทำไม ควรจะดีใจซะสิที่คนที่สอนวิชาโลกีย์นี้ให้เธอคือชั้น เจ้านายที่เธออยากจะจับเข้า

คุกนักหนาไงล่ะ”ภาณุถอนจูบออกมาแล้วว่าให้นันท์อย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์เกลียดคุณใหญ่ฮือๆ”นันท์ร้องไห้และพยายามทุบอกชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้บอกนิว่าชั้นรักเธอ ชั้นเองก็เกลียดเธอเหมือนกัน”ภาณุพูดอีกครั้งก่อนะกระแทก

ตัวอย่างแรง2-3ทีแล้วฉีดธารสีขาวเข้าไปในตัวของนันท์ที่กระตุกเกร็งรับสิ่งนั้นเข้ามาในตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา คิดว่าทำเป็นสำออยบับน้ำตาแบบนี้ชั้นจะสงสารเธอหรอนัง

ทาส”ภาณุที่ลุกขึ้นไปใส่กางเกงและจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยในมุมมืดเดินกลับมาเห็นนันท์ยังคง

นอนคุดคู้กอดตัวเองบนแคร่ร้องไห้ไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนเลว นันท์เกลียดคุณ คุณมันก็ดีแค่เปลือก ในแท้ของคุณน่ะมันเลวพอๆกับพวกจับกังที่โรงสีซะ

อีก”นันท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วด่าทอชายหนุ่มอย่างสุดกลั้น เขามันร้ายกาจที่สุดที่เธอเคยเจอมา

ทำไมเธอต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดีกับชั้นนะ เธอน่ะมันก็แค่ทาสที่พ่อแม่เธอส่งมาขัดดอกที่นี่ ฉะนั้นชั้นจะทำอะไรกับ

เธอก็ได้ ไม่มีสิทธิ์ร้องขอความเห็นใจ”ภาณุเดินเข้ามากระชากนันท์แล้วบีบปากร่างบางอย่างแรง

ก่อนจะตะคอกใส่แล้วผลักนันท์ล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จัดการใส่เสื้อผ้าแล้วกลับไปกับชั้นซะ ห้ามปริปากบอกเรื่องนี้กับใคร ไม่อย่างนั้น ชั้นนี่ล่ะจะส่งเธอ

ไปเป็นผู้หญิงโคมเขียวไม่ให้เจอหน้าคนรักของเธอแน่”ภาณุพูดแล้วโยนเสื้อผ้าในห่อผ้าที่นันท์

เตรียมหนีปาใส่แล้วเดินไปรอด้านนอก

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พ่อจ๋า แม่จ๋า ทำไมนันท์ต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย พี่กรจ๋า”นันท์ร้องไห้ปล่อยโฮออกมาอย่าง

หนักทันทีที่ภาณุเดินออกไป

 

 

พาทนี้จะเป็นอดีตทั้งตอนนะ เป็นไงยาวสะใจเลยมั้ย

 

 

 

บอกเเล้วว่ากรกับนันท์เค้ารักกันมาก มาดูกันว่าใครจะแย่งใครก่อน

 

 

 

 

รีดเดอร์หายไปไหนอ่าาาา วันนี้ไม่อัพค่ำนะ อัพแต่เช้าเลยยยย