บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  102.49K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) 14 ภาพร้ายๆที่เห็น2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงไม่จำเป็นต้องพาผมมาถึงโรงพยาบาลเลยนะครับคุณหญิง”กรพูดเมื่อคุณหญิงแขไขพา

มาที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอก ลูกชายของชั้นทำให้เธอเจ็บตัวนะ ชั้นต้องรับผิดชอบ”คุณหญิงแขไขพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมเองก็ทำร้ายคุณใหญ่นะครับ ผมเองที่ห้ามอารมณ์ไม่อยู่ ชกหน้าคุณใหญ่ก่อน”กรพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่าเธอคงจะปกป้องคนรักของเธอล่ะสิเลยทำแบบนี้ ชั้นรู้นิสัยลูกชายชั้นดี ทั้งลูกชายลูกสาว

ชั้น ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ เลยทำให้นิสัยเสียชอบพูดจาว่าร้ายคนอื่น ดูถูกคนอื่นแบบนี้”คุณหญิง

แขไขพูดทำให้ภาณุที่แอบตามมาที่โรงพยาบาลแล้วแอบได้ยินเข้าก็ยิ่งโกรธจัดที่แม่ตนเองเล่า

เรื่องของตนเองให้คนใช้ฟัง ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงแม้คุณใหญ่จะอารมณ์ร้อน ชอบดูถูกคนอื่น นันท์ว่าลึกๆลงไปแล้วคุณใหญ่เป็นคนดีนะคะ

เห็นใจคนอื่น ไม่อย่างนั้นคงไม่ช่วยชีวิตนันท์จากการถูกงูกัดครั้งนั้นหรอกค่ะ”นันท์พูดถึงด้านดี

ภาณุทำให้กรชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงซะวันนี้ลูกชายชั้นก็ทำร้ายพวกเธอไปแล้ว เอาล่ะไม่ต้องซื้อของแล้ว เดี๋ยวเรากลับเรือน

จันทร์เจ้าเลยละกันเพราะเดี๋ยวเย็นนี้ชั้นต้องไปงานเลี้ยงที่สมาคมกับท่านพระยาอีก”คุณหญิงแขไข

พูด ก่อนจะแยกออกมากับนันท์

 

 

 

 

 

 

“เอาของเข้าไปเก็บด้วยนะนันท์”คุณหญิงแขไขพูด นันท์จึงช่วยพวกคนใช้หิ้วของมากมายที่ซื้อมา

ไปเก็ยที่ครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮี้ๆ เสียงม้าดังขึ้นทำให้ฟางเดินไปตามเสียงแล้วเห็นภาณุกำลังควบม้าสีดำตัวหนึ่ง ขี่คู่กับเขริกาที่

ขี่ม้าสีขาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ใหญ่พี่เขม พักก่อนค่ะ”คุณเล็กเรียกพี่ทั้ง2ให้พักมาทานของว่างที่ศาลา ภาณุและเขริกาลงจาก

ม้าและส่งม้าให้คนงานนำไปผูกใต้ต้นไม้ก่อนจะเดินมาหาคุณเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ลองกลับไปขี่ม้าอีกครั้งทำให้นึกถึงตอนที่เราไปขี่ม้าที่ขมรมโปโลที่ลอนดอนเลยเนาะใหญ่”เข

ริกาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม แบบนี้พี่เขมคงจะชอบแน่ๆ พี่ใหญ่ก็สร้างคอกม้าตรงที่ริมน้ำตรงนี้เลยสิคะ เพราะยังไง

อนาคตพี่ใหญ่กับพี่เขมก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว สร้างคอกม้าไว้ให้พี่เขมขี่สิคะ”คุณเล็กพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเล็ก พี่น่ะชอบขี่ม้าก็จริง แต่ใหญ่ไม่ต้องสร้างคอกม้าหรอก”เขริกาพูด

อย่างถ่อมตัวและเหลือบดูเขิงว่าภาณุจะทำได้ตามแรงยุของน้องสาวรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิพี่เห็นด้วยกับเขมนะ สร้างคอกม้า เลี้ยงม้ามันเสียค่าใช้จ่ายอะไรตั้งเยอะ ลำพังแค่สมัย

เรียนที่พ่อกับแม่ส่งพวกเราไปเมืองนอกก็เสียเงินมากอยู่แล้ว ถ้าอยากขี่ก็ไปขี่ที่สโมสรก็ได้”ภาณุ

พูด ทำให้เขริกาชักสีหน้าไม่พอใจที่ภาณุขัดใจเธอ ส่วนนันท์ที่แอบฟังตรงหลังต้นไม้ก็ทึ่งที่ภาณุ

เป็นหนุ่มสมัยใหม่ ดูหัวนอกแต่กลับมีหวัคิดในด้านบริหารเงินดีมาก

 

 

 

 

 

 

 

ฮี้ๆ ขณะที่นันท์กำลังดูพวกภาณุอยู่นั้นก็เข้าไปใกล้ม้าทำให้ม้าตื่นและร้อง นันท์ตกใจล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นังนันท์แกเสนอหน้ามายุ่งกับพวกชั้นทำไม รึว่าอยากจะประจบพวกชั้น”คุณเล็กตรงดิ่งไปว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ แม่นี่คงจะไม่สนใจพวกเราหรอกเล็ก เพราะเมื่อกลางวันก็ออกไม่ซื้อของกับแม่และนัดเจอ

คนรักไว้ก่อนจะให้คนรักจนๆของแม่นี่มาชกหน้าพี่แบบนี้”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ตายจริง หน้าของใหญ่ยังช้ำอยู่เลย ทำไมไม่บอกเขมคะว่าโดนทำร้ายมา เขมะให้คุณพอลากคน

ผิดเข้าคุก”เขริกาตกรีบหันไปดูใหน้าของภาณุและพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะคะ อย่าเอาพี่กรเข้าคุก ถ้าจะเอาคนผิดเข้าคุกก็เอาคุณใหญ่เข้าคุกไปด้วยสิคะเพราะคุณ

ใหญ่เองก็สั่งลูกน้องรุมกระทืบพี่กรเหมือนกัน”นันท์รีบว่าปกป้องคนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก ภาณุโมโหผลักนันท์ล้มลงกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมันเนรคุณ เธอกล้าจะให้ชั้นเข้าคุกแทนไอ้เสมียนกุ๊ยคนรักของเธองั้นเรอะ”ภาณุโกรธจัดแล้ว

ว่า

 

 

 

 

 

 

“แกนี่มันอกกตัญญูเลี้ยงเสียข้าวสุก”คุณเล็กได้ทีก็จิกผมนันท์ขึ้นมาก่อนจะรุมทึ้งตบนันท์

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือ ไม่ยุติธรรมเลย นันท์แค่พูดนี่จ้ะไม่ได้ทำจริงๆสักหน่อย”นันท์ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เพราะแค่คิดก็ส่อถึงสันดานในตัวแกแล้ว นังทาสชั้นต่ำ คิดได้แม้แต่จะเอาเจ้านายเข้าคุก

ไอ้สม ไอ้ชิด ลากนังนันท์ไปขังไว้ที่โรงเก็บของ ไม่ต้องให้มันกินข้าว คนเนรคุณแบบนี้ควรจะขัง

ลืมซะให้เข็ด”คุณเล็กสั่งคนใช้คนสนิทของภาณุให้ลากตัวนันท์ที่ร้องไห้อย่างน่าสงสารไดขังที่เดิม

โดยที่เขริกาลอบมองอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ทำไมต้องทำแบบนี้อีกแล้ว ทำแบบนี้ทำไมไม่ฆ่ากันให้ตายๆเสียดีกว่าคนใจร้าย”นันท์ร้องไห้

ออกมาแล้วกอดเข่มองดูโซ่ที่ล่ามตัวเองในโรงเก็บของ ภาณุใส่ร้ายเธอกับกร ทำให้เธอต้องโดน

ขัง ผู้ชายคนนี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเธอไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วลึกๆเป็นคนยังไงกันแน่ วันก่อนช่วยชีวิตเธอ

แต่วันนี้ทำร้ายเธออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ นันท์อยู่ในนี้ใช่มั้ยนันท์”เสียงของกรพึ่งหายจากการพักฟื้นที่โรงพยาบาลแล้วหนีมาหาก่อน

จะร้องเรียกนันท์และพยายามเคาะแผ่นกระดานไม้ที่เป็นผนัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร พี่กรอยู่ที่นี่หรอจ้ะ พี่กร กลับไปเถอะนะเดี๋ยวพวกคุณใหญ่จะทำร้ายพี่อีก”นันท์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่นันท์ จำปาบอกพี่หมดแล้วว่านันท์ต้องถูกขังแบบนี้อีกเพราะเรื่องของพี่”กรพูดด้วยความสงสาร

คนรักจับใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะ พวกคุณใหญ่ทำร้ายนันท์ได้ก็แค่ขังไว้ พวกเค้าไม่ร้ายนันท์มากกว่านี้หรอกจ้ะ”นันท์

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงพี่ก็จะไม่ยอมให้นันท์ต้องเจออะไรเดิมๆแบบนี้อีกต่อไปแล้ว นันท์ พี่จะมารับนันท์ไป

จากที่นี่”กรพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร”นันท์ตกใจ

 

 

 

 

 

“พรุ่งนี้มีงานเลี้ยงที่นี่พี่จะอาศัยจังหวะพานันท์หนีไปนะเพราะกว่าพวกนั้นจะรู้ตัวพี่กับนันท์ก็หนีไป

ไกลแล้ว พวกนั้นคงไม่ดันทุรังบ้าตามหาคนจนๆอย่างพวกเราหรอก”กรพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร ขอบคุณพี่กรมากนะจ้ะ จ้ะ ชั้นตกลง”นันท์พูดเพราะตอนนี้เธอไม่ต้องการจะอยู่ที่กับคน

ใจร้ายอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมาที่เรือนจันทร์เจ้ามีงานเลี้ยงของพระยาพิชัยเดชา แขกที่มีหน้ามีตาทางสังคมต่างทยอยมา

ร่วมงานเลี้ยง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่”เขริการ้องเรียกให้คุณใหญ่หันไปมอง ร่างบางในชุดราตรีคว้านหลังสีทองกำลังเดินมา

หาคุณใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“เขมแต่งตัวโป๊อีกแล้ว ผมหวงนะครับ”คุณใหญ่ที่เดินออกมาแล้วโอบกอดเขริกาด้วยความหวงคู่

หมั้น

 

 

 

 

 

 

 

“แหมก็คุณใหญ่ของเขมออกงานสังคมออกจะบ่อยนี่คะจะให้เขมแต่งตัวเชยๆธรรมดาได้ยังไง”เข

ริกาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เขมนี่สวยและก็เหมาะสมกับพี่ใหญ่มากเลยนะคะ น้องเล็กชอบคู่พี่ๆจัง”คุณเล็กที่อยู่ข้างคุณ

ใหญ่พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นยัยเล็กก็เรียบเรียนให้บสิ เดี๋ยวพี่จะทาบทามหนุ่มหล่อที่เรียนด้วยกันที่เมืองนอกให้เรา”ภาณุ

พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรน่ะนายชิด”คุณเล็กพูดเมื่อเห็นนายชิดวิ่งกระหืดกระอบเข้ามาในงาน

 

 

 

 

 

 

“นังนันท์ครับคุณเล็กนังนันท์หนีไปกับคนรักของมันแล้วครับ”สิ้นเสียงนายชิดทุกคนตกใจมาก

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ อีแค่ทาสคนเดียว อยากจะหนีไปทำเรื่องต่ำก็ปล่อยมันไปสิคะ จะไปสนอะไร”เขริกา

พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะยัยนั่นดันทำตัวเป็นมากกว่าทาสไงล่ะเขม มันเป็นคนโปรดของพ่อกับแม่ ทำให้พ่อแม่รัก

และอยากจะอุปการะเลี้ยงดูมันเป็นลูกสาวบุญธรรม นายชิด เอาคนของเราไปตามล่าและดักที่

ท่าน้ำ นี่คงจะนัดกับไอ้คนรักจนๆของมันล่ะสิท่า เลี้ยงไม่เชื่อง”ภาณุพูดและสั่งลูกน้องให้ตามหา

นันท์แล้วเดินไปโดยทิ้งเขริกายืนเคว้งกับคุณเล็กตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังนันท์มันมีอะไรดี ใหญ่ถึงได้สนใจมัน”เขริกาพูดด้วยน้ำเสียงเกี้ยวกราดไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดียังไงเป็นคนโปรดคุณพ่อคุณแม่ไปก็เท่านั้นล่ะค่ะ นังนันท์น่ะไม่มีทางสู้พี่เขมได้หรอก”คุณเล็ก

พูดก่อนจะพาเขริกาไปพูดคุยกับพ่อแม่ตัวเองในงานต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร นันท์ไม่ไหวแล้วขอพักเถอะนะจ้ะ”นันท์พูดเมื่อวิ่งหนีมาถึงเขตโรงสีของพระยาพิชัยเดชา

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเรือนจันทร์เจ้ายังจะตามมากันอีก เอาอย่างนี้ นันท์รอพี่ตรงนี้นะ พี่จะล่อพวกนั้นไปอีกทาง

แล้วพี่จะกลับมารับนันท์ไปจากที่นี่เอง”กรพูดแล้วถือไม้หน้าสามแถวนั้นวิ่งไปอีกทางโดยที่นันท์รีบ

เข้าไปหลบในโรงสี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ใครวะ”เสียงของชายคนหนึ่งตะโกนถามทำให้นันท์สะดุ้งโหยงหันไปมองแล้วตกใจเมื่อเห็น

พวกจับกังที่ค้างที่โรงสีจับกลุ่มกินเหล้าอยู่2-3คน

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยมีผู้หญิงมาที่นี่ด้วยพี่ลาภปากแล้ว”จับกังอีกคนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะรไรชั้นเลยนะจ้ะชั้นมากับคนรักของชั้น เค้ากำลังจะมารับชั้น”นันท์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนวะคนรักของเอ็ง อย่ามาโกหกเลยน้องสาว หึๆ มาถึงที่นี่กลางค่ำกลางคืนแบบนี้ พวกพี่คง

ต้องคิดค่าผ่านทางซะหน่ยแล้วล่ะ”จังกังคนแรกพูดแล้วกระชากตัวนันท์เหวี่ยงไปบนแคร่ที่กำลังกิน

เหล้าอยู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ชั้นไหว้ล่ะจ้ะอย่าทำอะไรชั้นเลยนะ”นันท์รีบยกมือไหว้ร้องขอ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ทำพวกพี่ก็โง่เต็มทนสิ ทั้งสวยทั้งขาวแบบนี้ พี่ขอจัดสักดอก2ดอกจะเป็นไรไป”จังกังคนนั้น

พูดก่อนจะฉีกเสื้อผ้าฝ้ายที่นันท์สวมอยู่ขาดออกจากกัน นันท์กรีดร้องสุดเสียงและร้องไห้ด้วยความ

กลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อดอยากมากก็ไปที่ซ่องโคมเขียวสิวะ จะมาทำแบบนี้ทำไม”คุณใหญ่เดินเข้ามาแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายน้อย”ขังกังทั้ง3คนเห็นภาณุเดินจ้ำอ้าวเข้ามาพร้อมกับถือปืนอยู่ก็รีบผละออกจากนันท์ด้วย

ความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอนเฝ้าโรงสีที่นี่ได้แต่ชั้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะเอาพวกผู้หญิงข้างถนนมานอนที่นี่ บอกแล้วว่า

อยากมากก็ไปข้างนอกแล้วค่อยกลับมา”ภาณุว่าคนงานตัวเองทำให้นันท์สะดุ้งทู่กว่าเป็นผู้หญิง

ข้างถนน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับนายน้อย”จับกังทั้ง3ดีใจที่ภาณุไม่เอาเรื่องแถมยังให้เงินไปเที่ยวผู้หยิงก็รีบยกมือ

ไหว้ก่นจะตะโกนบอกว่าจะกลับมาให้เร็วที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหน มานี่”ภาณุหันขวับไปกระชากร่างบางของนันท์ที่กำลังจะหนีมาแนบลำตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนันท์ คุณใหญ่ ปล่อยนันท์ไปเถอะนะจ้ะ นันท์ไหว้ล่ะจ้ะ”นันท์รีบยกมือไหว้ภาณุ

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำไมนี่ทนรอให้ไอ้เสมียนกุ๊ยมารับไม่ไหวถึงกับโร่ออกมาหาเศษหาเลยกับจับกังในโรงสีก่อน

เลยรึไง เธอนี่มันพวกมักมาก”ภาณุตะคอกว่านันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ นันท์สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของภาณุแล้วตบหน้าชายหนุ่มหัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด ปล่อยนะ”นันท์ร้องสุดเสียงเมื่อวิ่งหนีแต่ภาณุกลับอุ้มพาดบ่าแล้วเหวี่ยงลงไปนอนกับแคร่

เมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่างเธอพ่อของเธอคงจะคิดว่าลูกตัวเองสูงส่งมากเลยสิท่า เลยเอามาขายขาดเป็นคนใช้ที่เรือน

จันทร์เจ้า แต่ไม่เลย อย่างเธอมันน่าจะไปขายที่ซ่อง เป็นผู้หญิงโคมเขียวซะ”ภาณุว่าดูถูกเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณมันจิตใจสกปรกชอบดูถูกคนที่ด้อยกว่า คุณมันเลว”นันท์ทั้งโกรธทั้งเสียใจก็รีบกัดที่ไหล่ภาณุ

อย่างแรงแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แควก ภาณุโมโหรีบคว้าร่างบางกลับมาที่เดิมแต่กลับคว้าได้เพียงเศษเสื้อที่ขาดติดมือเผยให้เห็น

แผ่นหลังขาวเนียนของนันท์ นันท์เองก็ร้องตกใจรีบเอามือกุมเศษเสื้อที่ยังปิดด้านหน้าตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงยั่วไอ้จับกังพวกนันท์ไม่อยู่เพราะชั้นมาขวางล่ะสิ ดี งั้นชั้นจะสนองอารมณ์ของเธอต่อจาก

พวกมันเอง”ภาณุยิ้มร้ายๆออกมาก่อนจะกระชากนันท์มานอนที่แคร่ตามเดิมแล้วขึ้นคร่อมก่อนจะ

มองเห็นเนินอกขาวเนียนที่โผล่พ้นเสื้อซับในตัวบางที่ใกล้ขาดเต็มทีจากตอนแรกก็ฉีกเสื้อซับในนั้น

ออกทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ อย่า”นันท์ร้องสุดเสียงเมื่อภาณุซุกไซร้ไปตามตัวของเธอก่อนจะเอาปากกอบกุมยอกอกสวย

ทั้ง2ข้างสลับกัน นันท์ทั้งจิกทั้งทุบตีภาณุแต่ไม่เป็นผลเมื่อพายุบ้าคลั่งของชายหนุ่มรุนแรงเหลือ

เกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่มีคุณเขมอยู่แล้ว อย่าทำแบบนี้”นันท์ยกมือไหว้ร้องไห้ขอร้องภาณุที่รูดชั้นในตัวบางลง

มาจากหน้าขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำว่ารู้ผิดชอบชั่วดี ในเมื่อเธอมันมักมากอยากได้แม้กระทั่งจับกังชั้นก็สนองแล้ว

ไง”ภาณุพูดแล้วปลดตะขอกางเกงตัวเองออกก่อนจะฉีกขาของนันท์แล้วสอดใส่แกนกลางเข้าไป

ในตัวอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด มันเจ็บ”นันท์กรีดร้องออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะบิดไปมาใต้ร่างสูง เธอทั้งข่วนไปตามแขนภาณุ

เพื่อขอให้หยุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮกๆ นี่เธอกับจะให้พวกจับกังเปิดบริสุทธ์เลยงั้นหรอ ดี งั้นชั้นจะให้เธอได้ลิ้มรสชาติที่รุนแรงละ

กันเธอจะได้ไม่ต้องเสียดายที่พลาดจากพวกมัน3คนแล้ว”ภาณุพูดแล้วขยับสะโพกเข้าออกอย่าง

แรง โดยไม่สนใจเลยว่านันท์จะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บเท่าไหร่ นันท์ร้องไห้ออกมาด้วยความ

เสียใจ หมดสิ้นแล้ว ความสาวความบริสุทธิ์ที่เก็บไว้ให้พี่กรไม่เหลืออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮกๆ”ภาณุแทบหอบหายใจเมื่อสัมผัสกับร่างกายสาวแรกรุ่นที่ตอดรัดอยู่ภายใน ชายหนุ่มมอง

ร่างบางที่ร้องไห้อยู่ข้างใต้ก็ยิ่งเร่งสะโพกก่อนจะจูบปิดปากร่างบางที่กำลังร้องไห้อยู่จนนันท์ที่

ร้องไห้เริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะร้องไห้ทำไม ควรจะดีใจซะสิที่คนที่สอนวิชาโลกีย์นี้ให้เธอคือชั้น เจ้านายที่เธออยากจะจับเข้า

คุกนักหนาไงล่ะ”ภาณุถอนจูบออกมาแล้วว่าให้นันท์อย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์เกลียดคุณใหญ่ฮือๆ”นันท์ร้องไห้และพยายามทุบอกชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้บอกนิว่าชั้นรักเธอ ชั้นเองก็เกลียดเธอเหมือนกัน”ภาณุพูดอีกครั้งก่อนะกระแทก

ตัวอย่างแรง2-3ทีแล้วฉีดธารสีขาวเข้าไปในตัวของนันท์ที่กระตุกเกร็งรับสิ่งนั้นเข้ามาในตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา คิดว่าทำเป็นสำออยบับน้ำตาแบบนี้ชั้นจะสงสารเธอหรอนัง

ทาส”ภาณุที่ลุกขึ้นไปใส่กางเกงและจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยในมุมมืดเดินกลับมาเห็นนันท์ยังคง

นอนคุดคู้กอดตัวเองบนแคร่ร้องไห้ไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนเลว นันท์เกลียดคุณ คุณมันก็ดีแค่เปลือก ในแท้ของคุณน่ะมันเลวพอๆกับพวกจับกังที่โรงสีซะ

อีก”นันท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วด่าทอชายหนุ่มอย่างสุดกลั้น เขามันร้ายกาจที่สุดที่เธอเคยเจอมา

ทำไมเธอต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดีกับชั้นนะ เธอน่ะมันก็แค่ทาสที่พ่อแม่เธอส่งมาขัดดอกที่นี่ ฉะนั้นชั้นจะทำอะไรกับ

เธอก็ได้ ไม่มีสิทธิ์ร้องขอความเห็นใจ”ภาณุเดินเข้ามากระชากนันท์แล้วบีบปากร่างบางอย่างแรง

ก่อนจะตะคอกใส่แล้วผลักนันท์ล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จัดการใส่เสื้อผ้าแล้วกลับไปกับชั้นซะ ห้ามปริปากบอกเรื่องนี้กับใคร ไม่อย่างนั้น ชั้นนี่ล่ะจะส่งเธอ

ไปเป็นผู้หญิงโคมเขียวไม่ให้เจอหน้าคนรักของเธอแน่”ภาณุพูดแล้วโยนเสื้อผ้าในห่อผ้าที่นันท์

เตรียมหนีปาใส่แล้วเดินไปรอด้านนอก

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พ่อจ๋า แม่จ๋า ทำไมนันท์ต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย พี่กรจ๋า”นันท์ร้องไห้ปล่อยโฮออกมาอย่าง

หนักทันทีที่ภาณุเดินออกไป

 

 

พาทนี้จะเป็นอดีตทั้งตอนนะ เป็นไงยาวสะใจเลยมั้ย

 

 

 

บอกเเล้วว่ากรกับนันท์เค้ารักกันมาก มาดูกันว่าใครจะแย่งใครก่อน

 

 

 

 

รีดเดอร์หายไปไหนอ่าาาา วันนี้ไม่อัพค่ำนะ อัพแต่เช้าเลยยยย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา