Hello soul mate

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย อะไรคะเนี่ย”ฟางที่เปิดประตูบ้านเข้ามาก็ตกใจเมื่อเห็นธามไทยื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงให้ฟาง
 
 
 
 
 
“วันนี้วันหยุด เราไปเที่ยวกันนะครับ”ธามไทพูดแล้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย รายนี้เค้าไม่ไปไหนหรอกน้อง เค้าน่ะต้องเฝ้าคาน”ป๊อปปี้ที่ไปวิ่งมากับโทโมะก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวเถอะนายน่ะ”ฟางหันขวับไปว่าป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
“นั่นแน่ฟาง อะไรยังไงๆ วันหยุดแท้ๆ น้องเค้ายังมาหาพร้อมกับช่อดอกไม้”แก้วออกมาเห็นเข้าก็รีบ
แซว
 
 
 
 
 
 
“เอ้าแก้ว เธอควรจะยินดีกับเพื่อนสิ ที่ได้ลงจากคานแล้วนะ”ป๊อปปี้ได้ทีรีบไปไปสมทบกับแก้วแซว
ฟาง
 
 
 
 
 
“นี่พวกนาย ว่างมากก็เข้าบ้านไปเลยนะ”ฟางรีบโวย
 
 
 
 
“อ๋อ จะได้ไปจู๋จี๋กับน้องเค้าสะดวกๆว่างั้น”แก้วแซว
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะทุกคน”แคทเดินเข้ามาทักทุกคนหน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แคทมาแต่เช้าเลย ยังไม่อาบน้ำ แหะๆ”ป๊อปปี้เหวอเมื่อแคทมาหาถึงบ้านพลางเกาหัวแก้เขิน
ฟางเห็นก็ชะงัก
 
 
 
 
 
“มากันเยอะเลย เข้าไปในบ้านก่อนนะคะทุกคน”ฟางรีบชวนทุกคนเข้าไปในบ้านแทน
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะแคทไม่ถือหรอกเพราะป๊อปไปออกกำลังกายนิ งั้นไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวแคทแกะโจ้ก
ให้”แคทพูดระหว่างเดินเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
“ทานอะไรมารึยังธาม”ฟางรีบถามธามไท
 
 
 
 
“ทานมาแล้วครับ พี่ฟางยังไม่ได้ทานอะไรหรอครับ”ธามไทรีบถามฟางด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“มองดูเพื่อนมีคนมาจีบก็ชื่นใจเนาะว่ามั้ย”แก้วพูดขึ้นเมื่อเดินตามคู่ป๊อปปี้กับคู่ของฟาง
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ เพื่อนมีคนจีบเราก็แฮปปี้ แต่เธอล่ะ ไม่อยากมีคนมาจีบบ้างหรอ”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ใครจะไปอยากมาคบคนอย่างชั้น สวยก็ไม่สวย หน้าก็ไม่แต่ง ปากร้าย ขี้เกียจ กินจุอีก”แก้ว
พูดถึงตัวเอง
 
 
 
 
 
“ก็แต่งสักนิด เงียบสักหน่อย เรื่องกินไม่ใช่ประเด็นแค่นี้ก็โอแล้วนิ”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว ทั้ง
คู่สบตากันนิ่ง
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะครับที่ซื้อโจ้กมาให้ เอ่อ จริงๆไม่ต้องก็ได้ ลำบากแคทเปล่าๆ”ป๊อปปี้ที่อาบน้ำเสร็จก็
ออกมานั่งที่โต๊ะ
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรป๊อป นี่แคทมาเนี่ยไม่ได้มาซื้อโจ้กให้ป๊อปกินฟรีๆน้า”แคทพูดแล้วยื่นตั๋วละครเวทีให้
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“โอ้โห นั่นไงว่าละต้องไม่ได้กินฟรี”ป๊อปปี้หัวเราะแล้วรับบัตรมาดู
 
 
 
 
 
“ตอน3โมงมีละครเวทีการกุศลไปเป็นเพื่อนแคทหน่อยนะคะ”แคทรีบอ้อน ป๊อปปี้คิดถึงอดีตที่ฟาง
เคยชวนไปดูละครเวที
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย โตเป็นสาวแล้วยังจะดูอีกนะโฉมงามกับเจ้าชายอสูรน่ะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางยื่นบัตรละครมา
ให้
 
 
 
 
“นะๆ เป็นงานละครการกุศล ฟางได้บัตรมาจากเพื่อนในคณะ ไปดูเป็นเพื่อนตอนเย็นนี้หน่อยนะ
คะๆ”ฟางรีบอ้อน
 
 
 
 
“แต่งานเขียนแบบยังไม่เสร็จเลยอ่ะฟาง นี่ก็ต่อโมเดลอีก”ป๊อปปี้พูดแล้วโชวืงานที่ยังไม่เสร็จ
 
 
 
 
“ก็ป๊อปอ่ะมัวแต่ไปเล่นรักบี้กับเพื่อนๆ ไม่เคลียร์งานให้เสร็จก่อนล่ะ”ฟางบ่น
 
 
 
 
“เอ้า ก็เพื่อนไม่ได้เจอกันนานมันกลับมาจากนอก ก็ถ้าทำคืนนี้เดี๋ยวเสร็จทันส่งพรุ่งนี้ล่ะน่า”ป๊อปปี้
พูดไม่สนใจฟาง
 
 
 
 
“นี่ตกลงจะไปดูละครกับฟางสินะ”ฟางพูด
 
 
 
“ใช่ งานไม่เสร็จอ่ะ”ป๊อปปี้ตอบ ฟางมองนิดนึงก่อนจะเดินไป
 
 
 
 
“ให้ไปรับมั้ย อ้าว ไปซะละ”ป๊อปปี้หันไปสนใจงานแล้วหันกลับมาถามพบว่าฟางไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ยังฟังอยู่รึเปล่าเนี่ย”แคทเรียกป๊อปปี้ให้ได้สติ
 
 
 
“อ้อ จ้า แล้วไปดูเรื่องอะไรหรอ”ป๊อปปี้รีบถาม
 
 
 
 
“โฉมงานกับเจ้าชายอสูรค่ะ เป็นละครมิวสิคเคิล ไปน้าๆ”แคทอ้อน ป๊อปปี้ชะงักเพราะดันเป็นเรื่อง
เดียวกับที่ฟางเคยชวน
 
 
 
 
“ครับ เอางั้นก็ได้ครับ”ป๊อปปี้เห็นลูกอ้อนแคทก็รีบตกลง แคทดีใจหอมแก้มป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
“นี่จะออกไปไหนกันคะเนี่ย”ฟางถามเมื่อนั่งอยู่กับธามไทแล้วแคทและป๊อปปี้เดินออกมา
 
 
 
 
 
 
“ก็จะไปดูละครเวทีโฉมงามกับเจ้าชายอสูรค่ะ เป็นละครเวทีการกุศลด้วยนะคะ”แคทพูดทำให้ฟาง
ชะงัก
 
 
 
 
 
“แหม ไม่ยักจะรู้ว่าใจบุญกับเค้าด้วยเนาะ”ฟางนึกถึงเมื่อก่อนแล้วพูดประชด
 
 
 
 
 
“พี่ฟางอยากดูมั้ยครับ ผมว่าจะชวนพี่ฟางไปดูเหมือนกัน”ธามไทพูดแล้วโชว์บัตรละครเวทีให้ฟาง
 
 
 
 
“ว้าว เรื่องนี้สมัยเรียนมหาลัยฟางชอบมากเลยค่ะ ฟางไปดูกับเพื่อนอยู่”ฟางพูด
 
 
 
 
“ครับ งั้นคราวนี้พี่ฟางสบายหน่อยนะครับเพราะที่นั่งที่ผมได้มาเป็นที่นั่งวีไอพี เป็นโซฟายกชั้นขึ้นมา
พี่ฟางจะได้ไม่ต้องเจ็บหลังแล้วยืดคอดูละคร”ธามไทพูด ทำให้ป๊อปปี้แอบเบ้ปาก
 
 
 
 
 
 
“ไปเถอะครับแคท เรารีบไปต่อแถวกับที่นั่งธรรมดาๆของเราเถอะ ไม่ได้สบายมากมายแต่ก็มีความ
สุข”ป๊อปปี้ที่นิ่งสักพักแล้วพูดขึ้นมาพลางโอบเอวแคท คำพูดที่แฝงไปด้วยความน้อยใจฟางที่เคย
ชอบว่าให้เขาปรับตัวมาเสมอๆ
 
 
 
 
 
“ไปเถอะธาม พี่อยากดูละครจะแย่อยู่แล้ว”ฟางพูดจบก็ดึงธามไทออกไปที่รถทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหม่ออีกแล้ว นี่เฟย์เครียดเรื่องงานหรอ เดี๋ยวแก่ไวนะ”จงเบถามเฟย์ที่มาทานข้าวที่ร้านตัวเองก็
เอาแต่เหม่อลอย
 
 
 
 
“ไม่เอาน้า เฟย์ไม่อยากแก่ โอปป้าอ่า”เฟย์ได้สติก็รีบพูดแล้วตักอาหารเข้าปาก
 
 
 
 
“เอาล่ะๆ เห็นเฟย์ยิ้มพี่ก็ดีใจแล้วครับ เอาอะไรเพิ่มอีกมั้ยเดี๋ยวพี่จะไปบอกแม่ครัวทำให้”จงเบพูด
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะๆ แค่นี้ก็อิ่มแล้ว เดี๋ยวเฟย์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำหรอกนะคะ”เฟย์พูดแล้วเดินไปเข้า
ห้องน้ำ
 
 
 
 
 
“ว้ายอะไรเนี่ย”เมื่อออกมาจากห้องน้ำเฟย์ก็ถูกเขื่อนลากเข้าไปในห้องเก็บของ
 
 
 
 
“โอ้โห วันก่อนคน เมื่อวานคน วันนี้ก็พี่จงเบ เธอนี่เสน่ห์แรงดีเนาะ”เขื่อนล๊อคตัวแล้วพูดประชด
 
 
 
 
“แน่นอน เพราะตั้งแต่ชั้นออกมาจากคนเก่าที่มันแย่ๆแล้ว ก็มีหนุ่มๆมารุมล้อมใครๆก็อยากได้
ชั้น”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
“หนุ่มๆของเธอแต่ละคนเค้าคงชอบเนาะ ผู้หญิงมีราคีแล้วน่ะ”เขื่อนรีบว่า เฟย์หันขวับมามอง
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ พี่ป๊อป แล้วก็โอปป้า เป็นคนดีพอที่จะมองข้ามเรื่องนี้ไป หลีก ชั้นจะไปหาโอปป้า”เฟย์ว่า
แล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“อ้อ หรอ งั้น ไม่แคร์เรื่องมีราคีแล้ว งั้นก็ขอลองหน่อยละกัน”เขื่อนยิ้มเยาะก็ดึงฟางมาบดจูบอย่าง
ร้อนแรง โดยที่เฟย์ทุบอกกว้างและพยายามขัดขืนหนี แต่เขื่อนกลับผลักเฟย์ชิดกำแพงแล้วจูบไม่
ปล่อยก่อนจะบีบขยำอกสวยอย่างแรง
 
 
 
 
 
“หึ แค่นี้ทำเป็นอ่อนระทวยติดเครื่องไวดีจริง”เขื่อนถอนจูบแล้วออกมาพูดเยาะเย้ยเพราะตั้งใจจะ
แกล้งเฟย์
 
 
 
 
 
 
“ไอ้เลว”เฟย์ผลักเขื่อนแล้วว่าก่อนจะตบหน้าแล้ววิ่งออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ นี่เกิดอะไรขึ้นเฟย์”จงเบตกใจเมื่อเห็นเฟย์วิ่งร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
“โอปป้า พาเฟย์กลับบ้านที เฟย์ไม่อยากอยู่ที่นี่ ฮือๆ”เฟย์โผเข้ากอดจงเบด้วยความกลัวแล้วร้องไห้
ออกมา จงเบตกใจรีบพาเฟย์ออกไปจากร้านตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
“เชอะ แค่นี้ทำเป็นร้องไห้อย่างไม่เคยโดนจูบ มากกว่านี้ก็เคยมาแล้ว”เขื่อนออกมาจากห้องเก็บของ
เห็นเฟย์กอดกับจงเบแล้วพากันออกไปนอกร้านก็ว่า ก่อนจะเดินออกไปจากร้านอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรน่ะ”โทโมะเรียกแก้วที่นอนตรงเปลใส่หูฟังดูหนังในไอแพตก็รีบเรียก
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นาย ชั้นตกใจหมด นี่มาดูด้วยกันมั้ย พระเอกกำลังจะจูบนางเอกเลย”แก้วพูดแล้วเอาหูฟังข้าง
นึงให้โทโมะใส่
 
 
 
 
 
 
“แก้วชอบดูหนังประเภทไหนหรอ”โทโมะนั่งดูหนังข้างแก้วแล้วถาม
 
 
 
“อ๋อ ดูได้ทุกแนวน่ะ ทำไมหรอ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
“เย็นนี้ไปดูหนังกันป้ะ เหนมีหนังเข้าเรื่องนึงน่าสนดี แต่หาเพื่อนไปดูด้วยไม่ได้เลย”โทโมะพูด
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย นี่จีบชั้นหรอยะ”แก้วหันไปถามโทโมะ
 
 
 
 
“บ้า ไปดูป้ะล่ะ เดี๋ยวเลี้ยงตั๋วหนัง”โทโมะพูดต่อ
 
 
 
 
“ว้าว ขอฟรีแบบนี้ไปอยู่แล้วล่ะ ไปเลยม้ะ เผื่อตั๋วเต็ม”แก้วเมื่อได้ยินว่าเลี้ยงตั๋วก็รีบตกลงก่อนจะวิ่ง
ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า โทโมะมองตามแก้วแล้วส่ายหน้าขำก่อนจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปดูหนังกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สนุกมากเลยว่ามั้ยป๊อป แคทอ่ะชอบตอนฉากที่เบลล์สารภาพรักกับเจ้าชายอสูรซึ้งมากเลย”แคท
พูดเมื่อออกมาจากโรงละครกับป๊อปปี้
 
 
 
 
“ดีเนาะ คงจะมีแค่ในนิทานเท่านั้นล่ะที่นางเอกจะตกหลุมรักพระเอกจากภายในไม่ใช่รูปลักษณ์
ภายนอก”ป๊อปปี้เดินพูดกับแคท ทำให้ยืนรอธามไทชะงักและนิ่งฟัง
 
 
 
 
“แหม นี่แอบน้อยใจความรักเปล่าเนี่ย”แคทแซว
 
 
 
 
“บ้า แต่ เอ่อ ก็มีบ้างล่ะ ก็คนมันเคยเจ็บมาก่อนนินา”ป๊อปปี้อึกอักแต่เจอสายตาของแคทจึงยอม
สารภาพ
 
 
 
 
 
 
“โอ๋ๆ ไม่เอาไม่เศร้านะ นี่ไม่ต้องเศร้า เดี๋ยวพาไปเล่นดนตรีแล้วร้องเพลงที่ร้าน”แคทโอบไหล่แล้ว
โอ๋ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“แหม นี่ก็ชงเข้าไปทำงานที่ร้านตลอด คร้าบ รู้แล้วคร้าบเดี๋ยวจะไปร้องเพลงแล้วคร้าบ”ป๊อปปี้ยิ้ม
ออกมาเมื่อเจอมุกของแคท ก่อนจะเดินออกไปจากโรงละครกับแคท
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาหลบอะไรตรงนี้ครับพี่ฟาง”ธามไทที่คุยกับเพื่อนเสร็จก็เดินมาทักฟาง
 
 
 
 
 
“ธาม ถามอะไรหน่อยสิ ถ้าเกิดเราคบกับแฟนแล้วมันผิดหรอที่เราต้องคบกันแล้วมองแต่เรื่อง
ภายนอก เช่นพวกนึกถึงอนาคต คิดถึงเพื่อนเวลาแฟนเราทำอะไรแย่ๆประมาณนี้”ฟางนิ่งสักพักก่อน
จะถาม
 
 
 
 
 
“ไม่นี่ครับ แต่การที่มองภายนอกไป ก็ไม่ดี แล้วการไม่แคร์อะไรเลย ก็ไม่ดี ผมว่า ถ้าจะคบกันใช่
ครับเรื่องความมันเป็นเรื่องของคน2คน แต่อย่าลืมว่าคน2คนเค้าไม่อยู่ด้วยกันบนโลก ดังนั้น เราควร
จะอยู่ในความพอดีไม่มากไป และก็ไม่น้อยไปครับ”ธามไทตอบฟางและอธิบายเหตุผล
 
 
 
 
 
“โอ้โห ละเอียดเป้ะ นี่ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าธามที่ดูเฮฮาร่าเริง จะเป็นคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มาก
เลยนะ”ฟางชม
 
 
 
 
 
“แล้วเป็นผู้ใหญ่พอที่พี่ฟางจะรักได้มั้ยครับ”ธามไทกระแซะถามฟาง
 
 
 
 
 
“บ้า หิวละ ไปหาอะไรกินกันเถอะ”ฟางไม่ตอบก่อนจะเดินหนีธามไทยิ้มก่อนจะเดินตามฟางออกไป
 
 
 
 
 
 
 
ก็นะ คนใหม่ที่เข้าเค้าแสนดี กับคนเก่าที่ไม่ค่อยจะดูแล จะเป็นยังไงต้องติดตามกันน้า
 
 
วันนี้อัพดึกหน่อยน้า โทษที5555