Hello soul mate
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.53 น.
แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557 23.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) 9 วันแรกที่เราเจอกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ขอบคุณนะคะที่อยู่เป็นเพื่อนเฟย์ตลอด”เฟย์ที่จงเบมาส่งที่บ้านก็ขอบคุณ
“ไม่เป็นไรนิ ก็เฟย์เองยังเป็นเด็กหญิงขี้แยอยู่เลย โอปป้าก็ต้องดูแลสิจ้ะ”จงเบพูดตามลักษณะที่
เฟย์ชอบเรียกตัวเอง
“โอปป้า”เฟย์เห็นความดีของจงเบก็ซึ้งก่อนจะเอนหัวซบลงที่หัวไหล่จงเบ
“ให้เฟย์พักตรงนี้ก่อนนะคะ”เฟย์พูดแล้วเหม่อออกไปนอกรถโดยที่จงเบหน้าแดงจัด
“อารมณ์ดีนะครับๆ”โทโมะแซวเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้าในบ้านหลังจากกลับจากทำงาน
“แหงล่ะ ได้ทำงานที่ตัวเองชอบ เล่นดนตรี มีเหล้ากินฟรีก็ต้องอารมณ์ดีสิ”ป๊อปปี้ตอบ
“หรอ ไอ้เราก็นึกว่าเพราะเจ้านายแสนสวย ที่ไปดูละครเวทีด้วยซะอีก”โทโมะพูดต่อ
“บ้า คุณแคทอ่ะก็เป็นส่วนนึงนะ แต่ชั้นว่าตอนนี้ก็คุยกันเป็นเพื่อนกันก่อนดีกว่า มันต้องค่อยๆเป็น
ค่อยๆไป”ป๊อปปี้ตอบ
“แหม รักครั้งนี้นี่วางแผนดีนะครับเพื่อน เอ เหมือนตอนนั้นไปบ้านนายละไอ้ไปป์น้องนายเคยบอกว่า
นายเคยมีแฟนตอนเรียนมหาลัยนิ แฟนเก่านายเป็นใครหรอ สวยเท่าคุณแคทป้ะ”โทโมะถาม
“ไม่ ป้าดีๆนี่เอง”ป๊อปปี้พูด
“เห้ย ถามจริง ละนายไปชอบได้ไงล่ะ เพราะสเปคนายนี่ต้องสูงยาวเข่าดีนิ”โทโมะพูด
“ก็บังเอิญเจอเด็กหลงน่ะ เลยเข้าไปคุยด้วย”ป๊อปปี้พูดแล้วนึกถึงตอนเจอฟางครั้งแรกหลังกิจกรรม
รับน้องของแต่ละคณะ
“ป๊อป เดี๋ยววันนี้กูไปบ้านมึงนะ จะไปเล่นเกมส์”เสียงของเพื่อนคณะของป๊อปปี้พูดเมื่อเลิกรับน้อง
“ตลอดอ่ะ แต่เล่นเกมส์แล้วเก็บด้วยนะโว้ย แม่ยิ่งบ่นๆอยู่”ป๊อปปี้ตอบพลันสายตาหันเป็นเห็นใคร
บางคน
“แว่นตา ไปไหนเนี่ย”ฟางคลำหาแว่นตาหน้าคณะของป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงเดินมาหา
แกรบ แต่ป๊อปปี้ที่มัวแต่มองฟางเลยทำให้ตัวเองเหยียบเข้าเต็มๆกับแว่นตาของฟาง
“เอ่อ เธอ ไม่ต้องตามหาแว่นหรอก มันอยู่นี่”ป๊อปปี้หยิบแว่นที่เท้าแล้วเดินมาสะกิดฟาง
“แว่นชั้น ทำไมมันแตกแบบนี้ล่ะ”ฟางที่ปรือตามองหน้าป๊อปปี้แล้วตกใจกับแว่นตัวเองก็ร้อง
“เอ่อ เราขอโทษนะ พอดีว่าจะมาช่วยหาแว่นแต่ดันทำของเธอพังก่อน”ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อยๆ
“ช่างเถอะ นี่ก็อันที่8แล้วที่พัง สงสัยต้องซื้อคอนแทคเลนส์ใส่จริงๆละสิ”ฟางพูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้
เพื่อจะกลับบ้านแต่ก็ก้าวพลาดตกฟุตบาทไปก่อน
“เธอ ตายล่ะ เลือดไหลเลย มานี่ก่อนๆ”ป๊อปปี้เหวอก็รีบพยุงฟางมานั่งที่ม้านั่งแล้วคุกเข่าเอาขวดน้ำ
ล้างแผลให้ฟาง
“อะ เอ่อ ขอบใจนะ นาย เอ่อ ชื่อ”ฟางหน้าแดงแล้วตอบก่อนจะพยายามอ่านป้ายชื่อของป๊อปปี้
“อ๋อ เราชื่อป๊อปปี้ เรียนถาปัดปี1 ยินดีที่ได้รู้จักนะฟาง บัญชีปี1”ป๊อปปี้พูดแล้วอ่านป้ายชื่อของฟาง
“จ้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ”ฟางยิ้มจนตาหยีให้ป๊อปปี้ทำเอาชายหนุ่มหน้าแดงกับรอยยิ้มนั้น
“เอ้า เล่าต่อสิครับเพื่อน เด็กหลง แล้วไง เธอคนนั้นชื่ออะไรหรอ อยากเห็นรูปๆ”โทโมะพูดอย่าง
กระตือรือร้น
“เอ่อ อย่าไปสนใจเลย ยัยนั่นไม่สวยหรอก ละเลิกกันไปนานละ ชั้นไม่เก็บรูปไว้หรอก”ป๊อปปี้พูด
ปัดๆแล้วเดินหนี
“ไอ้นี่นิ แปลกคนปกติเจอสาวที่ไหนก็จะชอบมาเล่าให้ฟัง แต่แฟนเก่าคนนี้ไม่ยอมเล่า”โทโมะมอง
ตามป๊อปปี้แล้วพูด
“นี่ แกคิดจะคบกับเด็กธามไทนั่นจริงดิ”แก้วถามเมื่อทาครีมบนเตียงเสร็จแล้ว
“ก็ถึงเค้าจะเด็กแต่เค้าเทคแคร์ดี แล้วความคิดดูเป็นผู้ใหญ่ ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรนิ”ฟางพูดแล้ว
เบือนหน้าหนี
“อ่อ ก็ดีแก ชั้นเห็นแกมีแฟนชั้นก็ดีใจด้วย งั้นรูปพวกนี้ก็ทิ้งเลยเนาะ”แก้วพูดแล้วชูกล่องรูปของฟาง
ที่ฟางเก็บรูปคู่ของฟางกับป๊อปปี้ และของที่เคยใช้คู่กันออกมา
“เอ่อ อย่าเลย แกก็รู้ว่าชั้นเป็นพวกเสียดายของ ห้ามทิ้งนะไม่งั้นชั้นโกรธ”ฟางพูดแล้วเดินหนีไป
ด้านล่าง
“เห้อ จะคบคนใหม่แต่เก็บรูปคนเก่า คนบ้าอะไรเก็บยันแว่นที่แตกแล้ว”แก้วมองแล้วพลางเปิดดูของ
ในกล่อง
“แก้วนะแก้ว ซนจริงๆ ไปรื้อข้าวของออกมาอีกเนี่ย”ฟางเดินบ่นแล้วมานั่งมองพระจันทร์ด้านล่าง
“นี่เธอ ไม่เคยอ่านรึไงที่ผลวิจัยบอกว่านอนดึกทำให้อ้วนแล้วก็เตี้ยน่ะ”ป๊อปปี้เดินออกมาว่าฟาง
“นี่ อย่าดีแต่ว่าชั้นเลย ทีนายล่ะ กลับดึกแล้วยังกินเหล้ามาอีก ระวังอ้วนนะ”ฟางตอกกลับ
“อะไรๆ นี่มาแอบรอชั้นหรอเนี่ย เห้อ ชั้นจะดีใจมั้ยน้อ แฟนเก่ากำลังคิดถึง”ป๊อปปี้พูดพลางมานั่ง
ข้างฟาง
“อี๋ ออกไปเลยนะเหม็นเหล้า ชั้นง่วงชั้นจะไปนอนแล้ว”ฟางพูดพลางพยายามดันป๊อปปี้
“อ้าว ก็มานั่งรอชั้น ชั้นก็มาหาละไง ไหนๆ เรามาคิสรำลึกความหลังก่อนสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วจะจูบฟาง
ฟางรีบดันหน้าป๊อปปี้
“อย่ามาหื่นแถวนี้นะ ป๊อปปี้ ชั้นอาบน้ำแล้ว มันเหม็นเหล้า”ฟางพูดแล้วดิ้นจะหนี
“พรุ่งนี้แล้วสินะ”จู่ๆป๊อปปี้ก็นิ่งแล้วกอดฟางหลวมๆแล้วพูด ฟางชะงัก
“ชั้นก็นึกว่านายจะลืมมันไปแล้วซะอีก วันนั้น”ฟางเองก็นิ่งก่อนจะพูด เพราะมันคือวันแรกที่ป๊อปปี้
และฟางเจอกัน
“แหงล่ะ วันที่ชั้นเสียตังค์หลายพันค่าคอนแทคเลนส์ใครไม่รู้ ไหนจะค่าแว่นอีกเยอะแยะ”ป๊อปปี้บ่น
“แหม ก็ใครใช้ให้เหยียบแว่นชั้นล่ะ ไปเลยนะ ชั้นง่วงแล้ว”ฟางรีบผลักป๊อปปี้ออกแล้วพูดก่อนจะ
เดินหนีขึ้นห้องไป
“ป๊อป เหม่ออะไรเนี่ย”แคทถามเมื่อป๊อปปี้นั่งเหม่อเมื่อมาช้อปปิ้งกับเธอ
“เอ่อ เปล่า พอดีสงสัยแฮ้งค์จากเมื่อคืน555”ป๊อปปี้พูดแล้วหัวเราะ
“ป๊อปนี่น้า บอกให้นอนพักอยู่บ้านๆแล้วตอนเย็นจะได้ออกมาร้องเพลงให้เต็มที่”แคทพูด
“ก็มาเปลี่ยนสายกีต้าร์ไม่เป็นไรหรอก มาเป็นเพื่อนแคทด้วย ช่วยแคทถือของไง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
“จ้า น่ารักที่สุดเลย งั้นเดี๋ยวเลี้ยงน้ำนะ”แคทพูดก่อนจะเดินออกจากร้านแล้วเดินมาที่ร้านกาแฟแห่ง
หนึ่ง
“เอากาแฟมั้ยคะ เดี๋ยวแคทสั่งให้ ส่วนแคทคงกินแค่ชาเขียวปั่น”แคทพูด ป๊อปปี้ชะงัก ชาเขียวปั่น
งั้นหรอ
“ชาเขียวปั่นแก้วกลางได้แล้วครับ”ธามไทเดินเอาชาเขียวปั่นมาให้ฟางที่นั่งรอด้านนอกร้าน
“ขอบคุณค่ะ”ฟางพูดก่อนจะกินวิปครีมก่อน ธามไทยิ้มเมื่อเห็นฟางกินเหมือนเด็ก
“ขอโทษนะครับ”ธามไทหยิบทิชชู่มาเช็กที่ขอบปากฟางที่เลอะวิปครีมอย่างเบามือ
“กินเหมือนเด็กๆเลย น่ารักจัง”ธามไทชมเล่นเอาฟางหน้าแดง
“บ้า พี่น่ะอายุเยอะกว่าตั้งเยอะนะ จะมาเป็นเด็กอะไรล่ะ”ฟางรีบพูด
“เป็นผู้ใหญ่ในร่างเด็กไงฮะ ตัวเล็กๆ น่ารักดี”ธามไทพูดแล้วอมยิ้มเล่นเอาฟางแทบเขิน
“อ้าว ไอ้เราก็นึกว่าสเปคผู้ชายเค้าต้องชอบพวก สูงยาวเข่าดี หน้าฝรั่งอะไรงี้ไม่ใช่หรอ”ฟางพูด
“ส่วน มากน่ะใช่นะ แต่ผมว่า ผู้หญิงสวยหน้าลูกครึ่ม สูงๆเดี๋ยวนี้น่ะมีทั่วไปเลยนะ แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ
ผมว่ามีเสน่ห์ดีนะ แล้วยิ่งมีรอยยิ้มที่ใครเห็นแล้วต้องเผลอมองมันอย่างละสายตาไม่ได้แบบนี้ เป็น
ผมนะผมแทบไม่อยากปล่อยไปไหนเลย”ธามไทพูดแล้วสบตากับฟาง ฟางมองตาธามไทก่อนเบือน
หน้าหนี
“ป๊อปอ่ะ ตลกเหมือนกันนะเนี่ย”แคทเดินออกมาทางประตูร้านอีกด้านแล้วหัวเราะกับป๊อปปี้ทำให้
ฟางและธามไทหันมอง
“อ้าวพี่ป๊อป คุณแคทสวัสดีครับ มาเดทกันหรอครับเนี่ย”ธามไททักเมื่อเห็นทั้งคู่
“ไม่ใช่เดทหรอกค่ะ วันนี้เซลวันสุดท้ายเลยต้องหาบอดี้การ์ดมาช่วยถือของ”แคทพูดติดตลกแล้ว
คล้องแขนป๊อปปี้ที่ถือของให้แคทเยอะแยะ ส่วนแคทก็ถือชาเขียวและอีกข้างเป็นกาแฟให้ป๊อปปี้
ทำให้ฟางมองภาพนั้นก็ชะงัก
“แหม นี่ขนาดไม่เดทจริงจังนี่ดูเหมาะสมกันมากนะครับเนี่ย”ธามไทแซว
“แหม แล้วทีคู่คุณธามล่ะคะ ตัวติดกันตลอดนี่ว่าไม่ใช่แค่ลูกจ้างกับลูกชายเจ้าของธนาคารแล้วนะ
คะ”แคทแซวบ้าง
“งี้ล่ะครับแคท ยุคนี้เทรนด์กินเด็กกำลังมาแรง ใครได้กินเด็กก็เป็นอมตะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆ
ใส่ฟาง
“แหม งั้นแคทต้องกินเด็กบ้างใช่ม้ะป๊อป”แคทพูดแล้วยิ้ม
“โหถ้าคุณแคทกินเด็กงี้คุณป๊อปก็หวงแย่สิครับ55”ธามไทแซวแคทแล้วหัวเราะ
“นั่นน่ะสิคะ อย่ากินเด็กเลยค่ะ คุณแคทน่ะเหมาะกับป๊อปปี้จะตาย”ฟางพูดแล้วมองแคทและป๊อปปี้
อีกครั้ง ทั้งคู่พูดคุยและหัวเราะกับไลฟ์สไตล์ที่คล้ายกันหลายๆอย่าง ถ้าเป็นเธอยืนตรงนั้นคงจะไม่
เข้าใจ
“แน่นอน ป๊อปเหมาะกับแคทก็เหมือนฟางเหมาะกับน้องเค้าไง”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางที่นั่งข้างธาม
ไท
“เอาล่ะค่ะ เดี๋ยวแคทกับป๊อปขอตัวไปซื้อของต่อนะคะ นี่ต้องซื้อของเข้าร้านเย็นนี้ด้วย”แคทพูดก่อน
จะเดินไปกับป๊อปปี้
“เค้าเหมาะกันดีนะครับ”ธามไทพูด
“ค่ะ เหมาะสมกันมากค่ะ”ฟางพูดแล้วนึกถึงตัวเองกับป๊อปปี้ที่ไม่เข้ากันเลย
“เอ่อ แน่ใจนะครับว่าจะไม่ให้ธามรอรับพี่ฟางอ่ะ”ธามไทพูดเมื่อจอดรถส่งฟางที่มหาลัย
“ค่ะ แถวนี้แท็กซี่มีเยอะจะตาย ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะไปทำธุระกับพ่อเถอะค่ะ”ฟางพูดก่อนจะ
โบกมือลากับธามไทแล้วเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยเก่าของตัวเองแล้วมองบรรยากาศยามเย็น ที่มี
นักศึกษาที่กำลังเลิกจากกิจกรรมรับน้อง
“พี่ครับช่วยเก็บลูกบอลที”เสียงของผู้ชายวิ่งมาเก็บบอลตะโกนบอกเพราะลูกบอลมาอยู่ที่เท้าเธอ
“นี่จ้ะ”ฟางยื่นลูกบอลให้ก่อนจะเดินมาตามทางเรื่อยๆจนหยุดอยู่ตรงที่เธอเคยมาตามหาแว่น หน้า
คณะป๊อปปี้
“เหอะๆ คณะบัญชีไปอีกทางไม่ใช่หรอจ้ะ มาทำอะไรคณะสถาปัตย์เนี่ย”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางแล้ว
พูด
“ชั้นไม่ได้ไปคณะชั้น ก็มาเดินเล่นไง บังเอิญมาหยุดตรงนี้ต่างหากล่ะ”ฟางรีบพูดแล้วจะเดินหนี
“เดี๋ยวก่อนสิ”ป๊อปปี้เรียกก่อนจะรั้งแขนฟางไว้
“เธอนี่ตอนนั้นก็ทำแว่นตก คราวนี้ยังทำกุญแจบ้านตกอีก ซุ่มซ่ามชะมัด”ป๊อปปี้พูดแล้วยัดกุญแจ
บ้านใส่มือฟาง
“ขอบใจย่ะ”ฟางพูดแล้วเดินไป โดยมีป๊อปปี้เดินอยู่ข้างๆแล้วเดินดูบรรยากาศยามเย็นไปด้วยกัน
เอาล่ะสิ ฝั่งป๊อปแคทก็อ้อนซะ ฝั่งฟางธามไทก็ชงซ้ะแยยนี้
แล้วเฟย์ก็เฮิร์จแล้วสงสัยจะไปคบจงเบละมั้งงง
ไงฝากติดตามกันด้วยน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
