Hello soul mate

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.53 น.

  35 ตอน
  323 วิจารณ์
  73.14K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557 23.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) 7 เมื่ออยู่กัน2คนเธอลืมกันไปรึยัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่สายไป10นาทีนะ เธอน่ะ ดีที่ชั้นกะแล้วว่าเธอต้องตื่นสาย เลยต้องให้ฟางปลุกอีกรอบน่ะ”โทโมะ

บ่น

 

 

 

 

“อะไร สายแค่10นาทีแค่นี้ทำเป็นบ่นมากเป็นลุง ไม่เคยนัดสาวรึไง ก็ต้องมีเลทบ้างล่ะ”แก้วบ่นบ้าง

 

 

 

 

 

 

“ไม่เคย เอ้า รายนั้นมานั่งทำเป็นพระเอกเอ็มวีอะไรแถวนี้”โทโมะพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้นั่งอยู่ที่ม้านั่งคน

เดียว ป๊อปปี้ชะงักรีบซ่อนแหวนไว้ในล็อกเก็ตตัวเองตามเดิมแล้วหันไปหาเพื่อน

 

 

 

 

 

 

“ตื่นมารับแสงยูวีน่ะ ละนี่พวกนายจะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้บอกและถามต่อ

 

 

 

 

“พอดีเห็นยัยนี่ว่างๆน่ะเลยว่าจะหาอะไรให้ยัยนี่ทำแก่เวิ่นหน่อย”โทโมะตอบก่อนจะดึงแก้วไปกับตัว

เอง

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะกับพี่แก้วเค้าดูสนิทกันดีนะคะ”เฟย์พูดแล้วแต่งตัวเตรียมออกจากบ้าน

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ทะเลาะกันดีกัน ตามอารมณ์2คนนี้ไม่ทันเลย ละนี่เราไปทำงานหรอ”ป๊อปปี้ถามเฟย์ต่อ

 

 

 

 

 

“ค่ะ แปปนะคะพี่”เฟย์พูดเมื่อรับสายโทรศัพท์เข้ามา ก่อนจะวิ่งหน้าตาตื่น

 

 

 

 

“พี่ป๊อป พี่ป๊อปไปกับเฟย์หน่อยสิคะ นะๆ”เฟย์รีบพูด ก่อนจะชวนป๊อปปี้มาที่ห้องเสื้อที่เธอจะหุ้นเปิด

กับเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกมาพอดีเลย ทำไงดีอ่ะไอ้บริษัทที่เขียนแปลนร้านมันไม่ได้เป็นแบบนี้”มีนพูดเมื่อเฟย์และป๊อปปี้

เข้ามา

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอ ไหนบอกพี่หน่อยสิ”ป๊อปปี้ถามเฟย์และมีนที่สีหน้าเหมือนกำลังมีเรื่อง

 

 

 

 

 

“คืองี้ค่ะ มีนจ้างบริษัทออกแบบช่วยเขียนแปลนร้านและตกแต่งร้าน แต่นี่แปลนปิดหมดเลย”มีนพูด

แล้วเอาแปลนงานให้ป๊อปปี้ดู

 

 

 

 

“แล้วโทรแจ้งทางบริษัทได้มั้ยอ่ะมีน”เฟย์ถาม

 

 

 

 

“โทรไปเค้าบอกว่าเดี๋ยวจะมาๆ นี่ก็นานแล้ว โทรหาเบอร์สถาปนิกโดยตรงก็ไม่รับสาย”มีนพูด

 

 

 

 

“เอางี้ มันก็แค่ผิดสัดส่วนนิดหน่อย เดี๋ยวเราเอาก็มุมที่ยื่นออกมาทุบละติดกระจกเพื่อโชว์เสื้อผ้าไง

ส่วนตรงนี้ ก็เอาไว้หุ่น แปลนผิดนิดหน่อยแต่ถ้าเรานำมาปรับร้านก็ดูเก๋ไปอีกแบบนะ”ป๊อปปี้พูดทำ

เอาเฟย์และมีนอึ้ง

 

 

 

 

 

“พี่เก่งจัง นี่พี่เป็นสถาปนิกหรอคะ”มีนพูดอย่างทึ่งๆแล้วถามป๊อปปี้

 

 

 

 

“เอ่อ สถาปนิกเกรดบีน่ะไม่ใช่เกรดเออะไร”ป๊อปปี้หัวเราะแหะๆนึกถึงกว่าตัวเองจะจบก็ช้ากว่าเพื่อ

ไปปีนึง แถมเกรดไม่ค่อยสวย แม่จึงส่งเขาไปอยู่กับป้าที่ฝรั่งเศสอีก2ปีเพื่อเรียนด้านสถาปัตย์เพิ่ม

เติม

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อปที่เป็นฮีโร่ช่วยเฟย์วันนี้ เดี๋ยวเฟย์เลี้ยงไอติมนะ”เฟย์พูดขอบคุณเมื่อดูร้าน

เสร็จและแยกมากับมีน ก่อนจะพาป๊อปปี้มาที่ร้านไอติมในห้างเพื่อเลี้ยงขอบคุณ

 

 

 

 

 

“วันก่อนก็พาไปทานอาหารอิตาเลี่ยน วันนี้ก็พามากินไอติม นี่จะขุนแจมให้อ้วนเลยรึไง”แจมพูดเมื่อ

เขื่อนพาเธอมาทานไอติมด้วยกัน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่เฟย์ควงป๊อปปี้เข้ามาในร้านไอติม

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้แจมป้อนเขื่อนละ อ่ะเขื่อนให้เชอรี่”เขื่อนพูดก่อนจะป้อนเชอรี่เข้าปากแจมแล้วสายตาไปสบ

ตากับเฟย์

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปไปนั่งไกลๆแถวนี้เถอะ เดี๋ยวจะกินไอติมไม่ลง”เฟย์ดึงป๊อปปี้เดินหนี

 

 

 

 

 

“แหม จะไปไหนล่ะ เมื่อคืนก็คนนึง วันนี้ก็คน และที่สำคัญ คนนี้ดันเป็นแฟนเก่าพี่สาวซะด้วย”เขื่อน

รีบดักว่า

 

 

 

 

 

“แล้วไง ชั้นโสดพี่ป๊อปก็โสด จะคบกันไม่มีใครต้องเดือดร้อน รึว่านายเดือดร้อน”เฟย์พูดประชดแล้ว

คล้องแขนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ชั้นน่ะหรอเดือดร้อน เธอน่ะควงกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ระวังสุดท้ายจะโดนทิ้ง”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

“นี่ก่อนจะว่าคนอื่นนะ หัดดูตัวเองหน่อยเถอะ ควงฝาแฝดทำตัวเป็น พญาเทครัว หึ ยัยแฝดนี่ก็

เหมือนกัน ผู้ชายมันเจ้าชู้กะล่อนยังจะยอมให้หลอกอีกเนาะ”เฟย์ว่า

 

 

 

 

“นี่เธอ อย่าว่าแจมนะ”เขื่อนโมโหก่อนจะกระชากแขนเฟย์อย่างแรง

 

 

 

 

“นายก็อย่าทำเฟย์เหมือนกัน”ป๊อปปี้กลัวเรื่องไปกันใหญ่ก็รีบห้าม

 

 

 

 

“อ๋อ ห่วงใยเทคแคร์กันดีนี่”เฟย์แขวะเขื่อน

 

 

 

 

“เขื่อนแจมไม่อยากกินไอติมแล้ว”แจมหน้าจ๋อยก่อนจะพูด

 

 

 

 

“ดีเขื่อนก็ไม่อยากกินไอติมแล้วเหมือนกันเพราะไม่อยากกินของเดิมๆ เสียรสชาตหมดแล้ว”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

“ตายจริง นี่รวยมากสินะ ถึงได้กินทิ้งกินขว้างแบบนี้นี่ที่นี่เค้าไม่รับของเหลือนะ”เฟย์พูดจบก็เอาถ้วย

ไอติมบนตะราดใส่หัวเขื่อนเต็มๆ

 

 

 

 

 

“นี่เธอ”เขื่อนโมโหมากจะพุ่งไปเอาเรื่องเฟย์แต่แจมและป๊อปปี้รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยยัยตัวแสบ ไปหาเรื่องเขื่อนได้ไง เอ รึว่าหึงที่เขื่อนอ่ะมีกิ๊ก”ป๊อปปี้ลากเฟย์ออกมาแล้วถาม

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอเฟย์จะมาเสียดายผู้ชายห่วยๆแบบเขื่อนทำไม แค่ไม่อยากเจอหน้าเวลาออกไปไหนมา

ไหนเท่านั้นเอง”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

“จ้า งั้นจะเปลี่ยนร้านมั้ย รึว่าไม่กินละ”ป๊อปปี้ถาม เฟย์จะลากป๊อปปี้ไปกินไอติมอีกร้านโดยที่เขื่อน

ออกมาจากห้องน้ำแล้วมองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“หึ อย่าคิดนะว่าเธอทำชั้นได้แค่คนเดียว เฟย์”เขื่อนพูดอย่างแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะแน่ใจนะลูกว่าจะไม่ใช่นางแบบที่เราเลือกมา”แม่โทโมะถามลูกชาย

 

 

 

 

 

“แน่ครับ ผู้หญิงคนนี้สูง ยาว ขาวแบบธรรมชาติไม่ต้องโบ้ะ ตรงตามคอนเซปทุกอย่าง นี่เธอ ออกมา

ได้แล้ว”โทโมะตอบแม่ก่อนจะหันไปเคาะประตูห้องแต่งตัวเพื่อเรียกแก้ว

 

 

 

 

 

 

“นี่ถามจริงเถอะ จะให้ชั้นแต่งตัวแบบนี้จริงดิ”แก้วเดินออกมาในชุดเดรสสายเดี่ยวเลยเข่าสีชมพูอ่อน

น่ารักสมวัย

 

 

 

 

 

“น่ารักออกหนูแก้ว ยิ่งหนูสูงนะ ใส่แบบนี้ยิ่งน่ารักไปใหญ่เลย”แม่โทโมะชม

 

 

 

 

 

“แต่หนูว่ามันสั้นไปนิดนะคะแม่มันเย็นๆยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ”แก้วพูดพยายามดึงกระโปรงลง

 

 

 

 

 

“เอาน่า อยากเป็นนางเอกไม่ใช่หรอ นี่น่ะลองถ่ายแบบเป็นพรีเซนเตอร์คลินิกชั้น นี่ไม่ต้องห่วงนะ

คลินิกชั้น ดาราเค้ามาทำหน้าเยอะ ท่องไว้ ต้องสู้”โทโมะพูดให้กำลังใจแก้วก่อนจะพาแก้วไปถ่าย

แบบ

 

 

 

 

 

“โอเคครับ เดี๋ยวเติมแป้งนางแบบก่อนนะครับ”ช่างกล้องพูด โทโมะรีบเดินมาหาแก้ว     

 

 

 

 

         

“แหมๆ แต่งหน้าเป็นด้วย เป็นเพื่อนสาวก็ไม่บอก”แก้วแซว

 

 

 

 

 

“บ้า ชั้นน่ะแต่งหน้าเป็นเพราะคลินิกนี้เป็นคลินิกเสริมความงามไง เลยพอรู้งูๆปลาๆ อ่ะๆ เติมลิป

หน่อยสิ นี่น่ะลิปผสมวิตามินจากคลินิกชั้น เผยอปากหน่อยสิ”โทโมะพูดพลางนั่งทาลิปให้

แก้ว

 

 

 

 

“เหอะๆ ที่แท้มาขายของ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“แน่ะ ยังจะพูดอีก นี่ลิปเลอะแล้วเห็นมั้ย เข็ดก่อน”โทโมะพูดแล้วเอาทิชชู่เช็ดแก้มให้แก้ม

 

 

 

 

 

“โอเค สวยครับๆ”ช่างภาพถ่ายภาพแก้วที่เปลี่ยนชุดแล้วให้แก้วโพสไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

“โทโมะนี่ตาแหลมจริงๆเลยนะ ไปหานางแบบคนนี้มาให้แม่”แม่ชมโทโมะ โทโมะยิ้มไม่ตอบมอง

แก้วถ่ายแบบจนเสร็จ

 

 

 

 

 

“นี่เป็นยังไงบ้างนาย”แก้วรีบเดินมาหาโทโมะแต่เพราะรีบมาทำให้เดินตกส้นสูง

 

 

 

 

“เธอนี่น้า เดินยังเดินตกส้นเลย”โทโมะรีบมาประคองแก้วไว้ได้ทัน

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็คนมันไม่ค่อยชอบใส่ส้นสูงนี่นา นี่ไปรูปกันเถอะ”แก้วพูดก่อนจะไปดูรูปกับโทโมะที่คอม

 

 

 

 

“เอ รึว่าโทโมะจะไม่ได้หาแค่นางแบบให้แม่ซะแล้วสิเนี่ย”แม่โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็นโท

โมะที่รีบพุ่งไปประคองแก้วทันก่อนแก้วจะล้มแล้วเดินไปดูภาพด้วยกันแล้วหยอกล้อแซวกับแก้วอ

ย่างถูกคอ ปกติโทโมะเป็นแค่คนดูแลงานแต่ไม่เคยลงไปจัดการเองแม้กระทั่งแต่งหน้านางแบบแบบ

นี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล คืนนี้จะนอนบ้านมีนเพื่อเคลียงาน อ่าๆ แหม ย้ายมาอยู่กับพี่แท้ๆแต่ไม่ค่อยติดบ้านเลยนะ

เรา จ้า ไม่งอนก็ได้จ้าเข้าใจว่างานเยอะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ บาย”ฟางที่ลงมาจากรถธามไทก็คุยกับเฟย์

เลยรู้ว่าคืนนี้เฟย์ไม่มานอนที่นี่

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล อยู่ไหน อะไรนะไปกินข้าวกับแม่โทโมะ นี่แก้วทำไมไม่โทรบอกชั้นตั้งแต่แรก ชั้นอุตส่าห์

ไปตลาดซื้อกับมาตั้งเยอะแยะนะ ชั้นจะกินมั้ยเนี่ยยัยเฟย์ก็ไม่อยู่”ฟางรับสายแก้วก็ร้องเมื่อแก้ว

ขอตัวไปทานข้าวเย็นกับแม่โทโมะและโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลอะไรนะ คืนนี้ไปกินข้าวกับแม่ อ่าเคๆ งั้นวันนี้ชั้นไปกินข้าวข้างนอกนะ เพราะแกไม่อยู่ไม่มี

คนล้างจาน”ป๊อปปี้พูดแล้วเตรียมตัวออกไปที่ร้านของแคท

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

ป๊อปปี้วางสายก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากบ้านฟาง

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บๆ เฟย์นะเฟย์เอาหม้อไว้สูงทำไมเนี่ย”ฟางร้องเพราะตกมาจากเก้าอี้เมื่อจะไปเอาหม้อชั้น

บน

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เป็นอะไรเนี่ย มาๆลุกๆ”ป๊อปปี้รีบเข้ามาเจอฟางล้มในครัวก็ประคองขึ้นมา

 

 

 

 

 

“โอ๊ยเจ็บ เบาๆสินาย”ฟางร้องเมื่อพบว่าข้อเท้าตัวเองแพลง ป๊อปปี้จึงตัดสินใจอุ้มฟางมาที่โซฟา

 

 

 

 

 

 

“เธอเนี่ยนะ นี่หิวถึงขั้นคุมตัวเองไม่อยู่แล้วจะพังบ้านเลยรึไง”ป๊อปปี้แกล้งแซว

 

 

 

 

“นี่ ชั้นไม่ใช่ยักษ์นะยะที่ชั้นล้มเพราะว่าชั้นไปเอาหม้อมาจะอุ่นแกง”ฟางพูด“อ้าวทำไมไม่ใช่แก้

วอ่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

“ก็แก้วดันไปกินข้าวกับแม่โทโมะนิ ส่วนเฟย์ก็ไปนอนบ้านมีนบอกว่าจะคุยร้านที่ที่จะเปิดไม่มีใครอยู่

บ้านหรอก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ว้าว โทโมะกับแก้วไปกินข้าวกับแม่โทโมะ นี่มันยังไงเนี่ยๆ”ป๊อปปี้นึกถึงพูดก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“บ้า คู่นั้นเค้าไปทำงานด้วยกันไม่ใช่หรอ นี่ชั้นไม่เป็นไรแล้ว นายรีบไปทำงานเถอะเดี๋ยวคุณแคทขา

เค้าจะทนคิดถึงนายไม่ไหว”ฟางพูดแล้วลุกหนีแต่ต้องล้มลงไปที่โซฟาตามเดิม

 

 

 

 

 

 

“นี่ เจ็บเท้าอยู่มานี่เดี๋ยวชั้นดูข้อเท้าให้”ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงค่อยๆถอดรองเท้าแตะในบ้านของฟาง

ออกก่อนจะรีบไปหยิบน้ำแข็งมาประคบและหายามาทาให้ฟาง ฟางมองแล้วนึกถึงตอนที่คบกันที่

ป๊อปปี้เคยนวดเท้าให้เธอตอนเท้าแพลง

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะ”ฟางที่เห็นป๊อปปี้นวดเท้าให้เธอจนค่อยยังชั่วก็ขอบคุณ

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องเลย เดี๋ยวชั้นทำกับข้าวให้ แค่เอาแกงไปอุ่นแล้วก็แกะกับข้าวที่ซื้อมาเพิ่มใช่ม้ะ”ป๊อปปี้

ห้ามฟางที่จะทำงานก่อนจะเดินเอากับข้าวไปแกะใส่จานให้ฟาง แล้วพยุงฟางไปที่โต๊ะอาหาร

 

 

 

“นี่ไม่ไปทำงานหรอน่ะ”ฟางถาม

 

 

 

 

“เออใช่ เดี๋ยวมานะ”ป๊อปปี้นึกได้ก่อนจะโทรไปหาแคท

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลแคท วันนี้ผมขอลา1วันนะครับ มีปัญหาที่บ้านนิดหน่อยครับ ครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเล่นเพิ่ม

ให้นะครับ”ป๊อปปี้ออกมาโทรหาแคทก่อนจะขอลา1วัน“นี่นายไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนชั้นก็ได้ ชั้นอยู่

ได้”ฟางรีบพูดเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“เหอะ อย่างเธอ กลัวผีก็กลัว ทำอะไรก็ซุ่มซ่ามตลอด นี่ยิ่งไม่มีใครอยู่บ้านด้วย บ้านคงพัง ชั้นอยู่นี่

ล่ะดีแล้ว จะได้ดูด้วยว่าเธอทำข้าวของในบ้านลุงช้างพังตรงไหนได้ เผื่อลุงแกกลับมาชั้นจะ

ฟ้อง”ป๊อปปี้พูดแต่ก็ยังคงความกวนไว้

 

 

 

 

 

 

“เชอะ จับผิดกันนี่ อ่ะๆ ถือว่าเป็นการขอบคุณที่นายช่วยชั้นวันนี้ และอีกอย่างชั้นก็ซื้อมาเยอะ นาย

น่ะมากินข้าวด้วยกันสิ”ฟางพูดชวนป๊อปปี้มากินข้าวด้วย ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งทานข้าวด้วยกันไป เถียง

กันไป หัวเราะกันไป

 

 

 

จัดให้ครบ3คู่ในตอนเดียวเลยน้า สงสัยจะมีลุ้นก็โทโมะแก้วเนี่ยล่ะมั้งที่รักกันก่อนเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา