Game love! เกมนี้ฉันต้องไม่แพ้!

 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วว่าไงลูก"แม่แก้วทักขึ้นเมื่อแก้วกลับบ้านมา
 
 
"ก็ดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะ"แก้วพูดเเล้วยกมือไหว้แม่
 
 
"แล้วพ่อล่ะค่ะ"แก้วถาม
 
 
"ทำงานลูก"
 
 
"อ๋อ ค่ะ"
 
 
"แล้วโทโมะล่ะลูก"แม่ถามทำให้แก้วชะงัก
 
 
"เอ่อ.."
 
 
"มีอะไรรึเปล่าลูก"
 
 
"คือเราเลิกกันเเล้วค่ะ"แก้วพูดออกไปพร้อมกับพยายามเก็บความขมขื่นเอาไว้คนเดียว
 
 
"ไม่เป็นไรนะลูกรักในวัยเรียนมันก็แบบนี้แหละ"แม่พูดเเล้วเดินมาลูบผมแก้ว
 
 
"กลางเทอมนี้แก้วจะไปเรียนอเมริกาค่ะ"แก้วพูดขึ้น
 
 
"จริงหรอลูก โอเคลูกได้ แม่จะทำเรื่องให้นะ"แม่รีบพูดมาทันที
 
 
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"แก้วพูด
 
 
"จ้ะ ถ้างั้นรีบไปพักผ่อนนะลูกมาเหนื่อยๆ"
 
 
"ค่ะ"แก้วพูดแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปแม่ได้เเต่มองแบบเศร้าๆ
 
 
"แม่ขอโทษนะลูก"
 
 
 
 
 
 
 
"ฮึกก.."
 
 
"ทำไม..ฮึก..ไหนบอกรักกัน..ไหนบอกไม่ทิ้งไปไหน..ฮึก..ไหนบอกว่าไม่มีใคร..ฮึก..ทำไม..ทำไม!!!"แก้วตะคอกเสียงดังเเล้วปาตุ๊กตาทุกตัวที่โทโมะเคยซื้อให้ กระจายทั่วห้อง ห้องของแก้วเป็นห้องเก็บเสียง เสัยงกรี๊ดไม่ทำให้คนในบ้านได้ยิน
 
 
"เลว..ฮึก..เลวจริงๆ"แก้วกอดเข่านั่งร้องไห้จนตาบวม ตกเย็น
 
 
"แก้วแกเป็นยังไงบ้าง"เสียงใสของฟางดังขึ้นเเล้วเดินเข้ามาภายในห้องแก้ว
 
 
"ห๊ะ ฟางมาไงเนี้ย"แก้วรีบเช็ดน้ำตาเเล้วหันไปตอบฟาง
 
 
"นี่ ร้องไห้งั้นหรอ"ฟางเข้ามาเเล้วนั่งข้างเตียงก่อนจะมาหาแก้ว
 
 
".." "ร้องไห้ทำไม เรื่องแค่นี้แก้วต้องสู้สิปกติแก้วเข้มเเข็งนิ"
 
 
"แก้วพยายามเเล้ว แก้วพยายามเเลเวฟาง.."
 
 
"โอเค ฟางจะไม่บังคับแก้วว่าให้หยุดร้อง เเล้วเรื่องที่แม่ถามแก้วล่ะ ลองทำสิ"
 
 
"กลางเทอมนี้ล่ะ"แก้วพูด
 
 
"อืม ก็ดี"
 
 
"ชั้นจะต้องเป็นคนใหม่ใช่มั้ยฟาง"
 
 
"ถ้าแกเปลื่บนเลยมันก็ดีนะ แกอย่าไปสนใจผู้ชายแบบนั้นเลย"ฟางพูดเเล้วลูบผมแก้ว
 
 
"อืม.."
 
 
"รักแก้วนะ"
 
 
"รักฟางเหมือนกัน"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วโอเคใช่มั้ย"ฟางถามเมื่อมามหา'ลัยเจอโทโมะที่อยู่คณะเดียวกันเข้ามาพอดี แก้วได้เเต่คว้ามือฟางเเล้วจับเเน่น
 
 
 
".."แก้วเงียบเเล้วมองไปทางอื่น
 
 
 
".."โทโมะมองแก้วนิ่งเเล้วเดินเข้าคณะไป
 
 
 
"เฮ้ รอนานมั้ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วรีบวิ่งเข้ามาหาแก้วเเละฟาง
 
 
 
"ช้ามาก นายรู้มั้ยว่าแก้วเจออะไร"ฟางกระซิบ
 
 
 
"?"
 
 
 
"เจอโทโมะน่ะสิ"ฟางกระซิบอีก
 
 
 
"เอ่อ แก้วเราขอโทษที่มาช้า"
 
 
 
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ ^^"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้
 
 
 
"ไม่เป็นไรจริงๆหรอ"
 
 
 
"จะเป็นได้ไงละ"
 
 
 
"ถ้างั้น เข้าห้องเรียนเถอะสายเดี๋ยวโดนทำโทษเอ"ป๊อปปี้พูดขึ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วมานั่งกับฟางดีกว่านะ"ฟางพูดเพราะปกติแก้วจะนั่งข้างโทโมะเสมอ 
 
 
".."แก้วนิ่งเเล้วนั่งกับฟางปล่อยให้โทโมะนั่งกับพิม ผู้หญิงที่คลอเคลียกับโทโมะในวันนั้น 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำแบบนี้ทำใจได้หรอ"พิมถามโทโมะ 
 
 
"อะไร"
 
 
"ก็ทำแบบนี้ไง"
 
 
"ไม่เห็นต้องทำใจเลย"โทโมะพุดเสียงเรียบ 
 
 
"เห้อ เค้ารู้นะ"
 
 
"เรื่องของเธอเถอะ"
 
 
"นายนี่มันกลายเป็นคนไร้หัวใจไปแล้วหรือไงกัน"
 
 
"อะไรของเธออีกเนี้ย บ่นมากจริง"โทโมะบ่น 
 
 
"ไอ้บ้า"พิมพูดเเล้วผลักโทโมะ แก้วที่มองอยู่ก็น้ำตาซึมออกมา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้ว.."ฟางเรียกชื่อแก้วเเผ่วเบาเพราะสงสารเพื่อนรักสุดหัวใจ
 
 
 
"แก้วทนได้ฟาง"
 
 
 
"อ่ะ"ฟางพูดพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
 
 
 
"ขอบคุณนะ"
 
 
 
"อีกไม่กี่อาทิตย์ แก้วก็ต้องไปเเล้ว ทนหน่อยนะ..เพื่อน.."
 
 
 
".."แก้วได้เเล้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พอเดาได้มั้ยว่าพระเอกสุดหล่อเราเค้าทำไปทำไมง่ะ >< เข้าใจหน่อยเน้อออ ><
 
ใบ้ให้เยอะมากกกก ><