Game love! เกมนี้ฉันต้องไม่แพ้!
เขียนโดย 
Tang_Thai
วันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.53 น.
แก้ไขเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2557 16.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"แก้วว่าไงลูก"แม่แก้วทักขึ้นเมื่อแก้วกลับบ้านมา
"ก็ดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะ"แก้วพูดเเล้วยกมือไหว้แม่
"แล้วพ่อล่ะค่ะ"แก้วถาม
"ทำงานลูก"
"อ๋อ ค่ะ"
"แล้วโทโมะล่ะลูก"แม่ถามทำให้แก้วชะงัก
"เอ่อ.."
"มีอะไรรึเปล่าลูก"
"คือเราเลิกกันเเล้วค่ะ"แก้วพูดออกไปพร้อมกับพยายามเก็บความขมขื่นเอาไว้คนเดียว
"ไม่เป็นไรนะลูกรักในวัยเรียนมันก็แบบนี้แหละ"แม่พูดเเล้วเดินมาลูบผมแก้ว
"กลางเทอมนี้แก้วจะไปเรียนอเมริกาค่ะ"แก้วพูดขึ้น
"จริงหรอลูก โอเคลูกได้ แม่จะทำเรื่องให้นะ"แม่รีบพูดมาทันที
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"แก้วพูด
"จ้ะ ถ้างั้นรีบไปพักผ่อนนะลูกมาเหนื่อยๆ"
"ค่ะ"แก้วพูดแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปแม่ได้เเต่มองแบบเศร้าๆ
"แม่ขอโทษนะลูก"
"ฮึกก.."
"ทำไม..ฮึก..ไหนบอกรักกัน..ไหนบอกไม่ทิ้งไปไหน..ฮึก..ไหนบอกว่าไม่มีใคร..ฮึก..ทำไม..ทำไม!!!"แก้วตะคอกเสียงดังเเล้วปาตุ๊กตาทุกตัวที่โทโมะเคยซื้อให้ กระจายทั่วห้อง ห้องของแก้วเป็นห้องเก็บเสียง เสัยงกรี๊ดไม่ทำให้คนในบ้านได้ยิน
"เลว..ฮึก..เลวจริงๆ"แก้วกอดเข่านั่งร้องไห้จนตาบวม ตกเย็น
"แก้วแกเป็นยังไงบ้าง"เสียงใสของฟางดังขึ้นเเล้วเดินเข้ามาภายในห้องแก้ว
"ห๊ะ ฟางมาไงเนี้ย"แก้วรีบเช็ดน้ำตาเเล้วหันไปตอบฟาง
"นี่ ร้องไห้งั้นหรอ"ฟางเข้ามาเเล้วนั่งข้างเตียงก่อนจะมาหาแก้ว
".." "ร้องไห้ทำไม เรื่องแค่นี้แก้วต้องสู้สิปกติแก้วเข้มเเข็งนิ"
"แก้วพยายามเเล้ว แก้วพยายามเเลเวฟาง.."
"โอเค ฟางจะไม่บังคับแก้วว่าให้หยุดร้อง เเล้วเรื่องที่แม่ถามแก้วล่ะ ลองทำสิ"
"กลางเทอมนี้ล่ะ"แก้วพูด
"อืม ก็ดี"
"ชั้นจะต้องเป็นคนใหม่ใช่มั้ยฟาง"
"ถ้าแกเปลื่บนเลยมันก็ดีนะ แกอย่าไปสนใจผู้ชายแบบนั้นเลย"ฟางพูดเเล้วลูบผมแก้ว
"อืม.."
"รักแก้วนะ"
"รักฟางเหมือนกัน"
"แก้วโอเคใช่มั้ย"ฟางถามเมื่อมามหา'ลัยเจอโทโมะที่อยู่คณะเดียวกันเข้ามาพอดี แก้วได้เเต่คว้ามือฟางเเล้วจับเเน่น
".."แก้วเงียบเเล้วมองไปทางอื่น
".."โทโมะมองแก้วนิ่งเเล้วเดินเข้าคณะไป
"เฮ้ รอนานมั้ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วรีบวิ่งเข้ามาหาแก้วเเละฟาง
"ช้ามาก นายรู้มั้ยว่าแก้วเจออะไร"ฟางกระซิบ
"?"
"เจอโทโมะน่ะสิ"ฟางกระซิบอีก
"เอ่อ แก้วเราขอโทษที่มาช้า"
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ ^^"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้
"ไม่เป็นไรจริงๆหรอ"
"จะเป็นได้ไงละ"
"ถ้างั้น เข้าห้องเรียนเถอะสายเดี๋ยวโดนทำโทษเอ"ป๊อปปี้พูดขึ้น
"แก้วมานั่งกับฟางดีกว่านะ"ฟางพูดเพราะปกติแก้วจะนั่งข้างโทโมะเสมอ
".."แก้วนิ่งเเล้วนั่งกับฟางปล่อยให้โทโมะนั่งกับพิม ผู้หญิงที่คลอเคลียกับโทโมะในวันนั้น
"ทำแบบนี้ทำใจได้หรอ"พิมถามโทโมะ
"อะไร"
"ก็ทำแบบนี้ไง"
"ไม่เห็นต้องทำใจเลย"โทโมะพุดเสียงเรียบ
"เห้อ เค้ารู้นะ"
"เรื่องของเธอเถอะ"
"นายนี่มันกลายเป็นคนไร้หัวใจไปแล้วหรือไงกัน"
"อะไรของเธออีกเนี้ย บ่นมากจริง"โทโมะบ่น
"ไอ้บ้า"พิมพูดเเล้วผลักโทโมะ แก้วที่มองอยู่ก็น้ำตาซึมออกมา
"แก้ว.."ฟางเรียกชื่อแก้วเเผ่วเบาเพราะสงสารเพื่อนรักสุดหัวใจ
"แก้วทนได้ฟาง"
"อ่ะ"ฟางพูดพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
"ขอบคุณนะ"
"อีกไม่กี่อาทิตย์ แก้วก็ต้องไปเเล้ว ทนหน่อยนะ..เพื่อน.."
".."แก้วได้เเล้วยิ้มให้ฟาง
พอเดาได้มั้ยว่าพระเอกสุดหล่อเราเค้าทำไปทำไมง่ะ >< เข้าใจหน่อยเน้อออ ><
ใบ้ให้เยอะมากกกก ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
