Game love! เกมนี้ฉันต้องไม่แพ้!

"โทโมะ!"แก้วเรียกชื่อแฟนหนุ่มที่กำลังคลอเคลียกับผู้หญิงคนอื่น



"แก้ว"โทโะเรียกชื่อแก้วท่าทางไม่ค่อยตื่นตัวเท่าไหร่ ได้เเต่มองแก้วดวยสายตาที่คาดเดาได้ยาก




"ฮึก..นี่น่ะหรอ..ฮึก..งานของนายน่ะ..ฮึก.."แก้วร้องไห้เเล้วมองโทโมะกับผู้หญิงคนนั้นเสื้อผ้าหลุดลุ่ยโทโมะก็ได้เเต่มองแก้วไม่เข้ามาปลอบเเต่อย่างใด




"ใช่"โทโมะพูดเเล้วมองแก้วด้วยสายตาว่างเปล่า




เพี๊ยะ!




แก้วเดินเข้ามาตบโทโมะจนหน้าโทโมะหันไปตามแรงตบ ใบหน้าหล่อเหลาถูกประทับด้วยห้านิ้วเรียวของแก้วจนเเดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่โทโมะก็ไม่ได้สู้หรือตอบโต้อะไร




"พอใจเเล้วใช่มั้ย"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว




"..!!.."




"พอใจเเล้วก็เลิกกันสักทีเหอะ!"โทโมะพูดก่อนจะเดินออกไปทิ้งให้แก้วมองตามอย่างทรมาน




"เข้าใจนะว่าผู้ชายเค้าเบื่อเธอเเล้วน่ะ เหอะ"




"..ฮึก..ฮื่อ.."แก้วทรุดตัวลงร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วง




"แก้ว เห้ยแก้ว"ฟางที่เดินเข้ามาเห็นแก้วนั่งทรุดร้องไห้อยู่ก็รีบเข้ามาหาทันที




"ฟาง..ฮึก..โทโมะะ ไม่รักแก้วเเล้ว..ฮึกไม่มีเเล้ว..ฮึก"แก้วร้องไห้เเล้วกอดฟางฟางอึ้งเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าแก้วเสียใจเพราะอะไร




"ไม่จริง โทโมะมันรักแก้วจะตาย"ฟางพูดให้กำลังใจแก้ว




"ฮึก..รัก..รักเเล้วไปมีอะไรกับคนอื่นน่ะหรอฟาง..ฮึก.."แก้วพูดเเล้วกอดฟางเเน่นขึ้น




"ว่าไงนะ!"ฟางพูดด้วยความตกใจ




"..ฮึก.."




"ไอ้เลวโทโมะ!"ฟางพูดเเค้นเเล้วกำมือแน่น










"ไอ้โมะมึงทำห่าอะไรของมึงว่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วตรงเข้ามากระชากคอโทโมะ




"อะไรของมึง ปล่อยกู"โทโมะพูดเเล้วสะบัดตัวออก




"มึงทำเหี้ยอะไร! มึงขอเลิกแก้วทำไม"ป๊อปปี้พูดข่มอารมณ์




"ก็เบื่อ จบนะ"โทโมะพูดเเล้วจะเดินหนีเเต่ป๊อปปี้ก็ไม่ให้ไป




ผลั่ก!




"มึงเป็นห่าอะไร มึงรักแก้วมากไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้ชกโทโมะเพื่อให้ได้สติ




"นั่นมันเมื่อก่อน"โทโมะจับมุมปากเเล้วพูด




ผลั่ก!




"ไอ้เลว"ป๊อปปี้ชกเเล้วว่าโทโมะด้วยความโกรธ ที่ทำร้ายเพื่อนอย่างแก้ว




"มึงจะเป็นอะไรไอ้ป๊อป มึงควรดีใจไม่ใช่หรอที่กูสละแก้วให้มึงน่ะ"โทโมะพูดป๊อปปี้ชะงักทันที




"มึงพูดอะไรของมึง!"ป๊อปปี้พูดเเล้วกำมือแน่น




"อย่าคิดว่ากูไม่รู้สว่ามึงคิดอะไรกับแก้ว เหอะ กูหลีกทางให้เเล้วไง ตามสบายดิว่ะ"โทโมะพูดเเล้วกระตุกยิ้มุมปาก




"มึง"ป๊อปปี้พูดเเล้วกำมือแน่น




"หมดเรื่องเเล้วใช่มั้ย กูจะได้ไปหาหวายต่อ"โทโมะพูดอย่างไม่แคร์




"เหอะ ไปเเล้วอย่าเสือกกลับมานะมึง!"ป๊อปปี้พูดออกมาด้วยความโกรธโทโมะมองยิ้มๆ ก่อนจะเดินผ่านป๊อปปี้ไป








"ไม่เป้นไรนะแก้วไม่ต้องร้องไห้นะ"ฟางปลอบแก้วที่ร้องไก้ทั้งวันจนตาปูดบวม




"..ฮึก.."




"หยุดร้องไห้ให้กับผู้ชายแบบนั้นเลยแก้ว เปลือกน้ำตา"ป๊อปปี้เข้ามาก็พูด




"ป๊อปปี้.."แก้วเรียกชื่อเพื่อนชายเเผ่วเบาเเล้วร้องไห้ออกมาต่อ




"ป๊อปเข้าไปถามมันมาเเล้ว เเต่ไม่เห็นเป็นไรเลยนะแก้ว ในเมื่อมันไม่รักแก้ว แก้วยังมีฟาง มีป๊อป มีไอ้เขื่อน มีเฟย์นิ"ป๊อปปี้พูด




"..ฮึก..เเก้วรู้..แก้วรู้..ฮึก..แก้วยังทำใจไม่ได้..ฮึก"แก้วพูดเเล้วร้องไห้ออกมาอีก




"แก้วแกจะร้องทำไม แกสวย แกเลือกได้ ผู้ชายเข้ามาจีบแกมากมาย แกจะเเคร์ทำไมแค่ผู้ชายคนเดียว"ฟางพูดเเล้วลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน




"..ฮึก..แก้วเคยคิดว่าแก้วคงจะไม่เป็นแบนี้..ฮึก..แต่ไม่ใช่ ไม่ใช่เลย แก้วพึ่งรู้สึก ความเจ็บที่อกหัก..มันทรมานแบบนี้นี่เอง..ฮึก"แก้วพูดเเล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง ไม่ว่าจะกี่ครั้งน้ำตาก็ไม่เคยจะหยุดไหลสักที




"มันอาจจะเจ็บก็จริง แต่มันจะเจ็บแค่ช่วงเเรกเท่านั้นนะแก้ว"ป๊อปปี้พูด




"ใช่ วันนี้ฟางจะไม่ห้ามแก้ว แก้วอยากร้องให้ร้องออกมา ร้องออกมาให้หมด เเล้วพรุ่งนี้แก้วที่ร้องไห้แบบนี้จะค้องไม่มี ไม่คราบน้ำตาให้ไอ้เลวโทโมะมันเห็น"ฟางพูดหนักแน่น




"แก้วจะพยายาม"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้เพื่อนทั้งสองคนทั้งน้ำตา
 



"ไม่ร้องนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเอามือมาปาดน้ำตาให้แก้ว ฟางมองเเล้วเบือนหน้าหนี



 

จริงๆเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของเรานะ เเต่เรื่องเเรกต้องขอโทษด้วยนะค่ะ สำหรับคนที่ติดาม ที่ต้องลบไปเพราะช่วงนั้นมันไม่ว่าง เเล้วก็ตันจริงๆ 555

เเต่เรื่องนี้สัญญานะค่ะจะเเต่งให้จบ >< เเต่อาจจะมาอัพให้ไม่ได้ทุกวัน เเต่จะมาอัพน้า

ยังสำหรับเรื่องนี้ เม้นเยอะๆน้าาา