ความทรงจำของเราสองคน...

              

 

 

                           .... วันรุ่งขึ้น .....

 

 

"  นี่ไม่ต้องมากอดเลยน่ะเขื่อน " เฟย์บ่นเดินลงมา พร้อมเขื่อนที่เดินเข้ามากอดเธอจากด้านหลัง

 

 

 

" โถ่เฟย์ นั่นลูกค้าเขื่อนจริงๆๆนะ " เขื่อนพูดพลางเอาคางเกยที่ใหล่ของเฟย์ 

 

 

 

" เชื่อได้ด้วยหรอ ลูกค้าที่ไหนโทรมาตอนตี 2  บอกฝันดี บ้าไปแล้ว ดีเหมือนกัน เฟย์จะได้โทรไปบอกฝันดีลูกค้าผู้ชายเฟย์บ้าง " เฟย์พูดแล้วกอดอก 

 

 

 

" ไม่ได้น่ะ โถ่เฟย์เขื่อนไม่ได้ชอบเขาน่ะ คนที่เขื่อนรักคือคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ อย่างอนสิ แล้วก็ห้ามทำแบบนั้นด้วย ไม่งั้นเฟย์ไม่ได้ลุกจากเตียงแน่ " เขื่อนพูดเสียงเข้ม 

 

 

 

ป๊าปปป

 

 

" เขื่อนพูดออกมาได้ไงไม่อายคนอื่นบ้างหรือไง " เฟย์เขินที่เขื่อนพูดเรื่องอย่างว่ากับเธอ ก็ตีไปที่แขนของเขาอย่างแรง พร้อมกับดุไป 

 

 

 

" ไม่เห็นต้องอายเลย คนรักกันอีกไม่นานเราก็แต่งงานกันแล้วน่ะครับเจ้าสาว 555 อ่ะอ่ะเขื่อนไม่แกล้งละ เอทำไมวันนี้ยัยตัวเล็กตื่นสายจังน่ะ เดี๋ยวเขื่อนไปตามก่อนนะครับ " เขื่อนพูดเฟย์พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อช่วยแม่บ้าน ทำอาหารเช้า ส่วนเขื่อนก็เดินเข้าไปที่ห้องของน้องสาว

 

 

 

ก๊อก ก๊อกก ๆๆ

 

 

" ทำไมไม่เปิดน่ะ แก๊รก " เขื่อนพูดพร้อมกับเปิดประตูเข้าไป เพราะห้องไม่ได้ล๊อกเอาไว้ แต่ก็ต้องโมโหสุดขีดกับภาพที่เห็น 

 

 

 

 

"  ฟะ ฟาง........." เขื่อนเดินเข้ามาเพื่อเรียกน้องสาวแต่แล้วก็ต้องช๊อกกับภาพที่เห้น เพื่อนชายคนสนิทของเขา ที่มี แผนอยู่แล้ว กำลังนอนกอดน้องสาวสุดรักของเขาอยู่ โดยที่น้องสาวของเขาเองก็กอดตอบแช่กัน นี่มันอะไรกัน ...

 

 

 

ตุ๊บ 

 

 

 

" อือ อะไรว้ะไอ้เขื่อน กูจะนอน " โมะที่ได้ยินเสียงเหมือนของตก จากที่เขื่อนเป็นคนทำ ก็ลืมจตาเห็นเขื่อนยืนมองเขาอยู่ที่ปลายเตียงก็พูดขึ้น อย่างไม่ใส่ใจ 

 

 

 

" มึงมาทำเหี้ยไรในห้องนี้ไอ้โมะ " น้ำเสียงของเขา ทำให้คนฟังรับรู้ได้ว่าเขากำลังโกรธแต่โ?โมะก็ไม่ได้รู้ร้อนอะไร กลับหลับตานิ่ง นอนกอดร่างบางในอ้อมแขนอย่างแสนรัก

 

 

 

" กู จะ นอน " โทโมะเน้นย้ำทีละคำใส่เขื่อน จนเขื่อนแถบจะพุ่งไปต่อยเพื่อนชายแต่ดีที่ แฟนสาวของเขามารั้งเอาไว้ก่อน 

 

 

 

" ดะเดี๋ยวเขื่อน ใจเย็น โมะแกทำไมแกกับน้องฟาง " เฟย์ที่ตกใจเสียงของตกด้านบนก็รีบวิ่งขึ้นมาดูก้พบกับภาพโทโมะนอนกอดฟางแน่น โดยที่เขื่อนทำท่าจะเข้าไปต่อยเพื่อนชาย 

 

 

 

" ก็นอนกอดกันไงเฟย์ มีอะไรอีกไหม กู จะ นอน " โทโมะย้ำอีกครั้งจนโทโมะทนไม่ไหว สะบัดออกจากแฟนสาว แล้วตรงดิ่งไปกระฉากเพื่อนสนิท มาต่อยทันที 

 

 

ผลั๊วะ 

 

 

" นี่สำหรับที่มึงทำให้น้องกูเสียหาย " 

 

 

 

ผลั๊วะ 

 

 

" นี่สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารักมึงทุ่มเทให้มึง แต่มึงกลับใช้เธอเป้นเครื่องมือ" 

 

 

 

ผลั๊วะ 

 

 

" นี่สำหรับกู ในฐานะพี่ชายของผู้หญิงที่มึงนอนกอดทั้งคืน " 

 

 

 

" เขื่อนพอแล้ว " เฟย์เห็นว่าเขื่อนจะต่อยเพื่อนชายของเขาอีกครั้ง ก็รีบไปรั้ง 

 

 

 

" อืออ " ฟางครางออกมา ค่อยๆๆ กระพริบตาปรับม่านตาให้ได้รับแสงใหม่ ก็ต้องตกใจ เมื่อภาพที่เธอเห็นคือเขื่อนโดนเฟย์ดึงเอาไว้อยู่ ส่วน อีกคนที่นอนกอดเธอทั้งคืน นั่งอยู่พื้น พร้อมกับเลือดออกที่มุมปาก 

 

 

 

" พี่เขื่อนนี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ " ฟางถามเขื่อนอย่างสงสัย พร้อมกับ ไปดูอาการของโทโมะ 

 

 

 

" พี่ตั้งหากฟางที่จะต้องถามเรา ทำไมเราให้มันมานอนกอดเราแบบนี้ เราเป็นบ้าอะไรฟาง " เขื่อนพูดออกมาอย่างโมโห 

 

 

 

" พี่เขื่อนฟังฟางก่อนน่ะ คือ " ฟางกำลังจะอธบายให้เขื่อนฟังแต่โทโมะ กลับขัดก่อน 

 

 

 

" กูกับฟางจะกอดกันก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ เมื่อก่อนกูก็มานอนกอดฟางบ่อยๆๆ " โทโมะพูดออกมา ใช่เมื่อก่อนเขามาค้างที่นี่ ทั้งเขา เขื่อน ก็มักจะมานอนกับฟางเสมอๆๆและเป็นประจำที่ฟางจะมากอดเขาและเขาจะกอดฟาง 

 

 

 

" แต่นั่นมันเมื่อก่อนไอ้โมะ ตอนนี้มึงมีแฟนแล้ว ผู้หญิงคนนั้นรักมึงมาก ถ้าเธอรู้ว่ามึงมานอนกอดผู้หญิงคนอื่นเธอจะคิดยังไง แล้วเรา ฟาง ถ้าป๊อปปี้รู้ว่าเรามานนอนกอดผู้ชายคนอื่นเขาจะรู้สึกยังไง " เขื่อนพูดทำให้ฟางเงียบ จริวสิ ถ้าพี่ป๊อปปี้รู้ ต้องเกิดเรื่องใหญ่กับเธอแน่น่ 

 

 

 

" แล้วไงว้ะ ถ้าแก้วกับป๊อปปี้จะงี่เง่าเพียงแค่พี่น้องเค้านอนกอดกัน ก็คงไม่มีอะไรจะพูดว่ะ " โหทโมะยังคงยืนกราน 

 

 

 

" ไอ้เหี้ยยเอ้ย!! " เขื่อนสบถ ออกมาอย่างโมโห 

 

 

 

" เขื่อนใจเย็น ทั้งสองคนั่นแหละไอาบน้ำแต่งตัวไป วันนี้วันเกิดเฟย์ เฟย์อยากมีความสุข ขอร้องน่ะโมะ นายต้องไปรับน้องแก้วไม่ใช่หรือไง ไปสิเดี๋ยวน้องเขารอ "เฟย์รีบห้าม พร้อมกับลากเขื่อนออกไปจากห้อง 

 

 

 

" พี่ไปอาบน้ำเถอะฟางจะไปอาบน้ำ " ฟางตอบนิ่งพร้อมกับจะเดินหนีเข้าห้องน้ำ แต่โทโมะกอดฟางจากด้านหลัง 

 

 

 

" ขอบคุณน่ะครับ สำหรับไออุ่นที่ให้ที่ให้พี่ทั้งคืน ฟอด " โทโมะ พูดจบก็ก้มลงสูดความหอมจากพวงแก้มของคนตัวเล็กแล้วเดินออกไปจากห้องสบายใจ โดยที่คนร่างเล็กกลับ ยืนนิ่งน้ำตาไหลออกมาด้วยความรู้สึกผิด ต่อผู้ชายอีกคน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 บ้านป๊อปปี้ แก้ว...

 

 

" จะไปพร้อมเฮียเลยไหมแก้ว " ป๊อปปี้ถามแก้วที่กำลังจัดผลไม้ใส่ตะกร้าเพื่อเอาไปฝากพ่อแม่ของฟาง 

 

 

 

" อืม เฮียไปก่อนเถอะ พี่โมะบอกแก้วว่าจะมารับน่ะ " แก้วพูดอย่างอารมณ์ดี 

 

 

 

" แน่ใจหรอ พี่รู้น่ะว่าเมื่อคืนเราร้องไห้ " ป๊อปปี้พูดอย่างอ่อนโยน พร้อมกับเดินมาลูบผมแก้ว 

 

 

 

"อะไรเล่าใครร้องไห้ไม่มีสะหน่อย " แก้วยังคงปฏิเสธเพื่อใชไม่ให้พี่ชายเป็นห่วง

 

 

 

" หรอ แก้วถ้าเขาไม่รักก็ถอยออกมาเถอะ " ป๊อปปี้พูดพร้อมกับลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน เขาเห็นน้องสาาวแอบร้องไห้อยู่คนเดียวเป็นประจำ และเหตุผลที่ทำให้น้องสาวของเขาเป็นเด็กขี้แยอย่างนี้ คงไม่พ้นเรื่องของเขาคนนั้น 

 

 

 

" พี่ป๊อปละเป็นไงบ้าง แหมช่วงนี้หวานไปน่ะบางที " แก้ว เปลี่ยนเรื่องแล้วแซวพี่ชายทันที 

 

 

 

" 555 ก็น่ะคนมีความรักนี่หว่า เอาละงั้นเฮียไปก่อนน่ะ กะจะแวะหาซื้อของขวัญให้เฟย์ด้วย แล้วเราละมีหรือยัง " ป๊อปปี้พูดแล้วถามแก้วยิ้มๆๆ

 

 

 

" มีแล้วคร่าา เขาเตรียมพร้อมไม่เหมือนบางคนหรอก 55 " แก้วพูด 

 

 

 

" จ้าา แม่คนเตรียมพร้อม งั้นเฮียไปก่อนน่ะเจอกันที่โน่นแล้วกัน มีอะไรก็โทรหาเฮียน่ะ " ป๊อปปี้พูดอย่างเป็นห่วง ก่อนที่จะเดินออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

ปริ้นๆๆๆ ปริ้นๆๆ 

 

 

" มาแล้ว " รถป๊อปปี้ออกไปได้สักพักใหญ่ๆๆ ก็มีเสียงรถบีบแตรอยู่ที่หน้าบ้าน 

 

 

 

" ทำไมมาช้าจังคะ " แก้วพูดหลังจากที่เดินเข้ามานั่งในรถของโทโมะ 

 

 

 

" พี่ตื่นสายหน่ะ " โทโมะตอบนิ่งๆๆ 

 

 

 

" เอ่อ.แล้ว..ทำไม...เมื่อคืน " แก้วพยายามจะพูดแต่ก็ต้องชะงัก 

 

 

 

 

" เมื่อคืนทำไมหรอ เรามีอะไรหรือเปล่า " โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้วสลับกับถนน 

 

 

 

" เออ ไม่มีอะไรหรอกคะ " แก้วพูดจบก็ยิ้มๆๆให้โทโมะ โทโมะเองก็ยิ้มบางๆๆให้แก้วเช่นกัน หลังจากนั้นทั้งสองคนก็มุ่งหน้าไปที่บ้านของเขื่อนทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านเขื่อน ฟาง 

 

 

" พี่ป๊อป!! แกล้งฟาอีกแล้วน่ะ " ฟางร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้แกล้งแป้งที่ทำคุกกี้ มาป้ายเธอ 

 

 

 

" พี่เปล่าแกล้งสะหน่อย แต่มือมันไปเอง เนี่ย เห็นไหม " ป๊อปปี้พูดพลางเอามือที่เปื้นแป้งไปป้าที่หน้าของร่างเล็ก 

 

 

 

" หรอ มือไปเองใช่ไหม ได้ นี่แหน่ะ อย่าหนีน่ะ " ฟางพูดพ้อมกับ ป้ายแป้งไปที่หน้าของป๊อปปี้เพื่อเอาคืน ร่างสูงรีวิ่งหนี กลายเป็นทั้งสองคนวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน 

 

 

 

" ฟางพี่เปื้อนหมดแล้วน่ะ " ป๊อปปี้พูดพร้อมกับรวบมือของร่างบางเอาไว้ไม่ให้ป้ายหน้าเขา 

 

 

 

" ก็พี่แกล้งฟางก่อนนี่หน่า สมน้ำหน้า " ฟางหัวเราะออกมาจนป๊อปปี้นึกหมันไส้ร่างบาง 

 

 

 

ฟอด ฟอด ฟอด ฟอด 

 

 

 

" พี่ป๊อป " ฟางเรียกชื่อป๊อปปี้พร้อมกับทุบไปที่อกกว่า ทีหนึ่งด้วยความเขิน ก็เล่นมาระดมหอมแก้มเธอสะ ไม่รู้ว่าจะช้ำหรือเปล่าเนี่ย

 

 

 

" 555 อ่ะอ่ะ พี่ว่าเรามาทำคุกกี้กันเถอะ ก่อนที่จะไม่ได้ทานน่ะคะ " ป๊อปปี้ขำออกมาเมื่อเห็นท่าทางของร่างเล็ก ที่เขินอาย มันน่าจับกดสะให้เข็ด 

 

 

 

" ปล่อยไว้งี้หรอเฟย์ " เขื่อนพูดกับเฟย์ขณะที่ยืนมองทั้งป๊อปปี้และฟางช่วยกันทำคุกกี้ อย่างสนุกสนาน 

 

 

 

" แล้วเขื่อนจะทำยังไงละ เฟย์พูดตามตรงน่ะ โทโมะอ่ะเฟย์รู้ว่าคิดยังไง แต่น้องฟาง เฟย์ไม่รู้เลย " เฟย์พูดพร้อมกับมองไปที่ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน ของตัวเองอย่างหนักใจ 

 

 

 

" ถ้าในฐานะพี่ชาย เมื่อก่อนเขื่อนฟันธง ว่ายัยฟางรักโทโมะ แต่ตอนนี้ เหมือนทุกอย่างมันเปลี่ยนไป เพราะผู้ชายคนนั้น " เขื่อนพูดพร้อมกับมองทั้งป๊อปปี้และฟาง 

 

 

 

 

" งั้นเฟย์ว่าเราก็ควรจะบอกโทโมะเถอะ เฟย์งสารน้องแก้ว " เฟย์พูด 

 

 

 

 

" อืม งั้นเดี๋ยวคืนนี้เขื่อนจะพูดกับมันเอง " เฟย์พยักหน้ารับแล้วทั้งสองคนก็ยืนมองป๊อปปี้และฟาง ทำคุกกี้พร้อมกับเล่นหยอกล้อกันอย่างมีความสุข ต่อไป....

 

 

 

 

 

 

ตอนเย็น...

 

 

" สุขสันต์วันเกิดน่ะคะพี่เฟย์ " ฟางเดินเข้ามาพร้อมกับป๊อปปี้ยื่นกล่องของขวัญสีพาสเทล ไม่ใหญ่มากให้กับเฟย์ ที่ยืนอยู่ข้างเขื่อน

 

 

 

" สุขสันต์วันเกิดน่ะ ขอให้เฟย์หายหน้าโหดไวไว 55 "ป๊อปปี้อวยพรเฟย์อย่างสนิทสนม เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆๆของทั้งเขื่อนและเฟย์ได้เป็นอย่างดี 

 

 

 

" อยากตายก่อนแต่งงานไหมคะพ่อเลี้ยงภาณุ " เฟย์ตอบเสียงโหด แล้วรับของขวัญจากทั้งสองคน 

 

 

 

" สุขสันต์วันเกิดน่ะคะพี่สาว " แก้วเดินเข้ามาพร้อมโทโมะ ยืนกล่องของขวัญสีเทา เรียบแต่ดูหรูให้ 

 

 

 

" ขอบใจจร๊ ไอ้ผีดิบ ไหนขอขวัญฉัน " เฟย์รับของขวัญจากแแก้วแล้วขอบคุณ ก่อนจะหันกลับมาถามเพื่อนชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างสาวสวย

 

 

 

" ก็ข้างแกไง ฉันยกให้ เดี๋ยวเพิ่มที่ดิน สัก 50 ไร่ให้เลยดีไหม " โทโมะพูดพร้อมกับมองไปทางเขื่อนที่ยินยิ้มอยู่ข้างง 

 

 

 

" ถูกใจไอ้โมะ  แปะ " เขื่อนพูดพร้อมกับเดินมาปรบมือกับโทโมะ แล้วยิ้ม กัน 

 

 

 

" โห งั้นฉันส่งคืน ไม่เอาไม่รับ " เฟย์ทำเป็นหน้าเซ็งแล้วทำท่าทางไล่เขื่อน จนทุกคนยิ้มหัวเราะออกมาในคู่นี้ 

 

 

 

" เออ เนาะเขามันไม่สำคัญนิ " เขื่อนพูดแล้วเดินหนีทำให้เฟย์อ้าปากค้าง 

 

 

 

" สมน้ำหน้า เชิญเลยครับเจ้าหญิง เจ้าชายกบงอนต้องการจุมพิตด่วน เดี๋ยวจะชักตายก่อน55 " โทโมพูดออกมา 

 

 

 

 

" ไอ้เหี้ยโมะ กูได้ยิน " เสียงเขื่อนดังมา เรียกเสียงหัวเราะของทุกคนเป็นอย่างดี เฟย์รีบขอตัวแ้วเดินตามเขื่อนออกไป 

 

 

 

" วันนี้แก้วน่ารักจังเลย " ฟางเอ่ยชมหลังจากที่พวกเขาเดินมานั่งเล่นกันที่ริมสระว่ายน้ำ 

 

 

 

 

" 55 ขอบใจจ้าา ฟางก็น่ารักน่ะ เอาสะเฮียแก้วมองค้างเลยอ่ะ " แก้วแซวฟางจนคนตัวเล็กหน้าแดง 

 

 

 

" หิวไหมแก้วเดี๋ยวพี่ไปเอาอะไรมาให้ทาน " โทโมะเอ่ยขัด 

 

 

 

 

" ก็ดีน่ะคะ " โแก้วตอบโทโมะแล้วยิ้มให้ 

 

 

 

 

" งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้ทานน่ะคะ " ป๊อปปี้พูดกับฟาง แล้วลุกขึ้น โทโมะก็เดินตามออกไป แก้วนั่งคุยกับฟางไปอย่างสนุก ก่อนจะขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำ 

 

 

 

" ฟางไม่ชอบน้ำกะทิ " โทโมะเอ่ยออกมาเมื่อเห้นว่าป๊อปปี้กำลังจะตักน้ำกะทิราดขนมหวาน 

 

 

 

" หรอครับ ... แก้วก็ไม่ชอบทานขนมปัง " ป๊อปปี้พูดกับโทโมะ 

 

 

 

" หึ .... บางทีน้องสาวของคุณอาจจะชอบก็ได้เพราะผมเป็นคนเอาไปให้เธฮ " โทโมะพูดแล้วยิ้ม ดินกลับไปหาสาวๆๆที่โต๊ะที่เหลือฟางเพียงคนเดียว ป๊อปปี้มองตามแล้วรู้สึกโกรธที่เขาพูดแบบ นี้เลยเดินตามไปติดๆๆ

 

 

 

" ฟาง!! เอ่อ แก้วไปไหนละคะ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาเห็นโทโมะยื่นขนมหวานให้ฟางก็ตะคอกใส่ ก่อนจะรีบปรับน้ำเสียงโทโมะมองป๊อปปี้แล้วยิ้มเจ้าเหล่ 

 

 

 

" พี่ขอตัวน่ะคะ " โทโมะพูดก่อนนจะเดินออกไป 

 

 

 

" แก้วไปเข้าห้องน้ำคะ พี่ป๊อปไหนเอาอะไรมาบ้างง " ฟางพูดก่อนจะดึงให้ป๊อปปี้นั่งลง 

 

 

 

" พี่ไม่รู้ว่าเราชอบหรือเปล่า น่ะ " ป๊อปปี้ยื่น ถ้วยขนมหวานที่เขาตักมาพร้อมกับไม่ลืมที่จะใส่กะทิมาด้วย 

 

 

 

 

" อ่ะ เอ่อ... ชอบคะ ฟางชอบมากเลย " ฟางเห็นกะทิก็ทำหน้าสะอิสะเอียน แต่เมื่อมองมาทางป๊อปปี้ก็ต้องรีบเปลี่ยนสีหน้า 

 

 

 

" อืมคะ งั้นพี่ขอตัวไปตามยัยแก้วก่อนน่ะไม่รู้ไปซนที่ไหนละ " ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง ฟางพยักหน้า แล้วป๊อปปี้ก็เดินเข้าไปในภายในบ้าน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ในห้อง....ทำงาน

 

 

" ไอ้โมะกูมีเรื่องจะถาม " เขือนที่ลากเพื่อนชายคนสนิท เข้ามาในห้อง ที่มีแค่เขาและเฟย์อยู่ 

 

 

 

 

" มีอะไร ก็ว่ามา " โทโมะพูดอย่างไม่ใส่ใจ 

 

 

 

 

" ช่วงนี้แกดูเปลี่ยนไปมากน่ะโทโมะ " เฟย์กลับเป็นคนเริ่มเปิดประเด็น 

 

 

 

 

" อะไรของเธอเฟย์ ฉันก็ปกติดี " โทโมะตอบ 

 

 

 

 

" มึงเลิกเหอะว่ะไอ้โมะ... "เขื่อนเหลืออดกับเพื่อชายก็พูดต่อทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

หน้าห้อง....

 

 

" มึงเลิกเหอะว่ะไอ้โมะ ..." เสียงเล็ดลอดออกมาจากประตูที่ปิดไม่สนิททำให้แก้วที่เดินผ่าน ค่อยแง้มเข้าไปฟัง

 

 

 

 

" มาทำอะไรเนี่ยเรา " ป๊อปปี้เดินเข้า เห็นน้องสาว ทำท่าแปลกๆๆเลยเดินเข้าไปทัก 

 

 

 

 

" เฮีย ชู่ๆๆ เบาๆๆดิ " แก้วพูดแล้วปิดปากป๊อปปี้ก่อนจะฟังต่อ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อะไรของมึงไอ้เขื่อน " โทโมะเริ่มหงุดหงิด ที่เพื่อนชายของเขาเริ่มทำตัวแปลก

 

 

 

" เมิงเลิกทำแบบนี้สักที กูสงสารน้องแก้ว " เขื่อนพูดออกมา ทำให้เจ้าของชื่อที่มาแอบฟังโดยไม่ได้ตั้งใจเริ่มใจเสีย 

 

 

 

" ถ้ามึงจะพูดเรื่องนี้กูขอตัว " โทโมะ พอจะรู้ว่าเขื่อนจะพูดอะไร ก้เดินออกมาแต่เฟย์รั้งเอาไว้ก่อน 

 

 

 

 

" โมะ นายยอมรับความจริงสักที ฟางไม่ได้รักนาย เลิกประชดฟางสักที " เฟย์เอ่ยออกมา อย่างโกรธ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 ฉับ ฉับ ขอตัดน่ะ ไปอ่านตอนหน้า  กำลังพิมพ์ 555 เม้นด้วยน้าาาา