ความทรงจำของเราสองคน...

9.0

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.32 น.

49 ตอน

577 วิจารณ์

100.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

18) ผู้หญิงโกหก ตอนที่ 18

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

" โมะนายยอมรับความจริงสักที น้องฟางไม่รักนาย เลิกประชดกันสักทีเถอะ " เฟย์พูดออกมา อย่างโกรธ

" เธอหมายความว่ายังไงเฟย์ " โทโมะพูดออกมา

" โมะ นายก็รู้ตัวดีว่าที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะอะไร พอเถอะถ้านายไม่ได้รักก็ปล่อยเธอไปเถอะ " เฟย์พูดออกมาเสียงอ่อน

" ทำไมฉันจะไม่รักละ " โทโมะพูดอีกครั้ง พร้อมกับเดินไปที่ที่หน้าต่าง

" ใครกันแน่ที่นายรักโมะ แกตอบฉันมาทีดิ ให้ฉันได้กระจ่างสักทีว่าผู้หญิงคนนั้นคือน้องฟาง หรือ น้องแก้ว " เฟย์เริ่มโมโหที่เพื่อนรักเริ่มโยเย

" ถ้ามึงเงียบแสดงว่าผู้หญิงคนนั้นคือน้องกูสิน่ะ ไอ้โมะ มึงใจร้ายมาก " เขื่อนพูดออกมากอย่างนิ่งๆๆ

" กูใจร้ายตรงไหน น้องมึงตั้งหากที่ใจร้าบกับกู " โทโมะพูดมานิ่งพร้อมกับมองไปที่ร่างบางที่นั่งเล่นอยู่ที่ริมสระ

" ยัยฟางทำอะไร กูก็เห็นน้องกูพยายามออกห่างจากมึงตลอด " เขื่อนพูดเพื่ปกป้องน้องสาวที่โดนอ้าง

" เหอะ !! ถ้ามึงจะมาด่ากูเรื่องแก้ว กูก็บอกไว้เลยว่าทุกอย่างที่กูทำ เพราะผู้หญิงที่กูรักขอร้อง เธอขอร้องให้กูเลิกรักเธอ เธอขอร้องให้กูรับผู้หญิงคนนั้นเข้ามาดุแลหัวใจ เธอบอกว่าให้กูเลิกคิดกับเธอ กูก็ทำตามความต้องการของเธอแล้วนนี่ไง " โหทโมะพูดออกมานิ่งเรียบ แก้วที่ยืนฟังอยู่หน้าประตู รีบเอามือปิดปกาเพื่อไม่ให้มีเสียงสะอื้นของเธอ ป๊อปปี้ รีบโอบกอดน้องสาว อย่างห่วงใย

" ไอ้โมะ...มึงฟังกูน่ะ ยัยฟางตอนนี้ไม่ได้มีมึงในหัวใจแล้ว กูรู้ว่ามึงก็รุ้ แต่มึงหลอกตัวเอง " เขื่อนพูดออกมาพร้อมกับเดินมายืนข้งโทโฒะ

" กูไม่ได้หลอกตัวเองไอ้เขื่อน ฟางรักกูเรารักกัน " โทโมะไม่ยอมฟังเขื่อนพร้อมกับจะเดินออก

เพี๊ยะ

" มีสติสักทีดิโมะ มีสติสักที ตอนนี้มันยังเจ็บกันไม่พออีกหรอ ตลอดเวลาน้องฟางเขาพยายามหนีแก พยายามตัดใจ แล้วฉันก็รู้ว่าตอนนี้ เธอทำได้แล้วถึงจะไม่ครบร้อย% แต่ตอนนี้ หัวใจของน้องฟางมีแต่ผู้ชายที่ชื่อป๊อปปี้ไม่ โทโมะ แล้วไอ้เรื่องเมื่อคืนฉันไม่รู้น่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าโทโมะคนเดิมมันหายไป " เฟย์เดินเข้ามาตบโทโมะ แล้วพูดออมาพร้อมน้ำตา เขื่อนเดินเข้ามาปลอบแฟนสาว

" ไม่จริง ฟางไปคบกับไอ้ป๊อป เพระแค่ต้องการประชดกู " โทโมะยังไม่ยอมเชื่อ

" ใช่ไอ้โมะ เมื่อก่อนกูยอมรับว่าน้องสาวกูยอมคบกับป๊อปปี้เพื่อที่จะหลอกให้มึงเลิกยุ่งกับเธอ กูรู้ว่าน้องสาวกูก็ผิดไปไม่น้อยกว่ามึงที่ไปเล่นกับความรุ้สึกของคนอื่นแบบนี้ แต่ตอนนี้กูพอดูน้องสาวกูออกว่ามันไม่ใช่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มาบอกกูตรงๆๆ " เขื่อนพูดป๊อปปี้สะอึก กำมือแน่น

" พอเถอะน่ะโมะ นายไม่เห็นแก่พวกเรา ก็เห็นแก่น้อแก้วเถอะ น้องเค้ารักแกมากน่ะ แกควรจะเริ่มใหม่กับเธอ " เฟย์พูด โทโมะยืนนิ่ง

ปัง

" แก้ว ป๊อปปี้ " เสียงเขื่อน เฟย์ พูดออกมาเมื่อเห็นร่างของคนสองคนเดินเข้ามาภายในห้อง

เพี๊ยะ

" ฮึก ฮือ พี่ใจร้ายมาก ฮึกกก แก้วรุ้ว่าหัวใจของพี่ไม่เคยอยู่ที่แก้วเลย แต่พี่รุ้ไหม วันที่พี่มาขอแก้วเป็นแฟน แก้วดีใจมาก แก้วหวังว่าสักวัน หัวใจของพี่จะมีแก้วบ้าง ฮืออ แต่ไม่เลย มันไม่ใช่เลย ทุกอย่าง ฮึกก " แก้วร้องไห้แล้วเดินเข้ามาตบหน้าโทโมะ ก่อนจะร่ายยาว

ผลั๊วะ

" นี่สำหรับที่นายำน้องสาวฉันร้องไห้ทุกวัน "

ผลั๊วะ

" นี่สำหรับที่นายคิดเกินเลยกับแฟนฉัน

ผลั้๊วะ

" นี่สำหรับการเตือนสติ "

" ฮืออ พอแล้วพี่ป๊อป " แก้วรีบเดินเข้าไปดึงป๊อปปี้ที่คร่อมโทโมะอยู่ให้ลุกขึ้น

" โถ่เว้ย!! " ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างโกรธ แล้วหันกลับมามองน้องสาวที่มีน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย ก็กอดปลอบ

" แก้ว.... พี่ขอโทษ " โทโมะค่อยๆๆลุกขึ้นโดยมีเขื่อนกับเฟย์ค่อยๆๆ พยุงลุกขึ้น

" เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ " ฟางที่เห้ฯว่าทุกคนออกมานานเกนเลยเดิยเข้ามาตามก็เห็นแก้วร้องไห้โดยมีป๊อปปี้ยืนกอดปลอบอยู่

" เหอะ !! มาแล้วหรอ ผู้หญิงหลอกลวง " ป๊อปปี้พูดพร้อกับมองหน้าฟางอย่างว่างเปล่า

" พี่ป๊อปเป็นอะไรคะ แล้วแก้วร้องไห้ทำไม " ฟางเดินเข้ามาแล้วเดินเข้าไปมาแก้ว

" ไม่ต้องมายุ่ง " ป๊อปปี้สะบัดฟางออกจากแก้วจนทำให้ร่างบางล้มลงไปโทโมะรีบเข้าไปดูพร้อมเขื่อนและเฟย์

" พะ พี่ป๊อป เป้นอะไร บอกฟางมาสิ " ฟางพูดเสียงสั่น

" เลิกเล่นละครสักที ธนันต์ธรญ์ ผู้ชายที่เธอรักเขาอยู่ข้างเธอหนิ ดูแลกันดีดี อย่าปล่อยให้มาหลอกลวงคนอื่นเข้าเล่น " ป๊อปปี้พูด ฟางมองหน้าโทโมะ สลับกับป๊อปปี้พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆๆไหลออกมา

" มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะคะ พี่ป๊อปฟังฟางก่อนน่ะ " ฟางพยายามจะเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้กลับเบี่ยงตัวหนี

" อย่ามายุ่งกับฉันเธอมันน่ารังเกียจเกินไป หวังว่าเราจะไม่ได่เจอกันอีกน่ะ " ป๊อปปี้พุดจบก็จะเดินออกไปพร้อมกับแก้วที่มีน้ำตาสวยนองหน้าโทโมะมองตามสาวน้อยที่เคยเป็นแฟนเขาด้วยใจหวิว

" พี่ป๊อป เดี๋ยวฟังฟางก่อน ฮึกกก พี่ป๊อป " ฟางพยายามวิ่งตามป๊อปปี้ ออกมาจนถึงลานจอดรถ

" ปล่อยฉัน " ปีอปปี้จับมือที่ฟางจับแขนเขาอยู่แล้วสะบัดออก จนฟางเซล้มไปนั่งกับพื้น โทโมะที่วิ่งตามมาเข้ามาช่วย

" มันไม่มากไปหน่อยหรอว้ะ " โทโมะเริ่มโมโหที่ป๊อปปี้ ทำร้ายฟาง

ผลั๊วะ ผลั๊วะ ตุ๊บบ พลั่ก

" หยุด หยดได้แล้ส ฮึกก " ฟางร้องตะโกน พร้อมกับวิ่งไปจับโทโมะออก เหมือนกับแก้วท่วิ่งไปเอาป๊อปปี้ออกไป ที่ทาง

" เราเลิกกันฟาง ต่อไปนี่เราจะไม่รู้กัน เธอคือคนที่ฉันไม่อยากเห็นหน้าหวังว่าอย่าได้เจอกันอีกเลย" ป๊อปปี้โมโห ก่อนจะพูดออกมา

" ไม่ฮืออ พี่ป๊อปฟังฟางก่อนฮืออ ฟางรักพี่ พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ ฮืออ ฟางรักพี่พี่ป๊อป " ฟางร้องไห้พร้อมกับจะวิ่งเข้าไปกอดป๊อปปี้ แต่โทโมะรั้งเอาไว้

" เลิกหลอกลวงกันสักทีฟาง พี่เจ็บมากพอแล้ว " ป๊อปปี้พุดกับฟาง ทั้งน้ำตา แล้วเดินอ้อมไปขึ้นขึ้นด้านคนขับ แก้วมองโทโมะทั้งน้ำตาก่อนจะเข้าไปนั่งในรถ ก่อนที่ปีอปปี้จะเคลื่อนรถออกไป

" ไม่ ฮืออ พี่โมะปล่อยฟาง พี่ป๊อปฟังฟางก่อน ฮือออ ไม่ฮือออ " ฟางตะโกนเรียกตามรถของป๊อปปี้ แล้วทรุดตัวนั่งร้องไห้อย่าอ่อนแรง โทโมะเองก็ค่อยๆๆ เข้ามากอดปลอบ ฟางพร้อมกับร้องไห้ไปกับเธฮ

" พี่ขอโทษ น่ะ " โทโมะพูดกับฟาง พร้อมกับกอดร่างบาง ฟางได้ยินก็กอดตอบโทโมะแน่น แล้วร้องไห้จนเธอหลับไปในอ้อมกอดของโทโมะ

" มึงพักถอะ เดี่ยวกูอยู่เฝ้ายัยฟางเอง " เขื่อนเดินมาพูดกับโทโมะที่นั่งมองร่างบางท่ี่หลับใหล โดยี่ใบหน้าของเธยอยังมีคราวน้ำตาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาด

" มึงไปพักเถอะ กูขอโทษสำหรับทุกอย่างน่ะเว้ย แล้วก็ขอบคุณที่เตือนกุเสมอ ถึงแม้มันจะ.......สายไป " โทโมะตอบเพื่อนอย่างเบา

" เห้ย!! เอาหน่า ยังไงมันก็ต้องมีทางออกเอาเป้นว่าตอนนี้มึงถามตัวเองให้ดีว่ามึงรักใครกันแน่ " เขื่อนพุดพร้อมกับตบบ่าเพืื่อนรักก่อนจะเดินออกไป

" พี่ขอโทษน่ะ...แก้ว " หลังจาที่เขื่อนเดินออกไป เขาก็เดินมาที่ระเบียง มองไปที่ท้องฟ้าสวย คืนนี้มีดวงดาวหลายดวง ภาพที่แก้วและเขาเคยไปนอนดูดาวกันเล่นๆๆ ก็โผล่เข้ามา น้ำตาลุกผู้ชายไหลออกมา....