สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมทำหน้าตกใจอย่างนั้นละ ไม่คิดถึงพวกชั้นหรอ"ทีเจพูดเเล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ไม่ต่างอะไรจากกวิน ในขณะที่แก้วเเละฟางกำลังมองหาทางหนีทีไล่

 

 

 

 

 

 

"พี่มาได้ยังไงค่ะ"ฟางถาม โถ่ใจดีสู้เสือมากเพื่อชั้น จะไปถามทำไม T^T เเต่ชั้นเองก็อยากรู้เหมือกันว่ามาได้ยังไง

 

 

 

 

 

 

"เธอนี่ถามอะไรโง่ๆนะ"กวินว่า ชั้นพึ่งเคยโดนด่าเเบบนี้ครั้งเเรกนี่แหละ ฟางคิดใจใน

 

 

 

 

 

 

"พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงค่ะ!"ฟางพูดด้วยสายตาที่ดูไม่ค่อยพอใจนัก ยัยฟางยัยเย็นดิ ชั้นรู้ว่าเเกไม่ชินกับคำนี้เหมือนชั้น T^T

 

 

 

 

 

 

"หึๆๆๆ"กวินหัวเราะในลำคออย่างสระใจ

 

 

 

 

 

 

"ชั้นขอโทษนะ ฟาง แก้ว"เนยเเละเเจมเดินออกมาจากด้านหลังของทีเจเเละกวินก่อนจะกล่าวขอโทษเเล้วก้มหน้า

 

 

 

 

 

 

"อย่าบอกนะว่าเธอ.."แก้วเเละฟางพูดพร้อมมองแจมเเละเนยด้วยสายตาที่ผิดหวัง

 

 

 

 

 

 

"ใช่ ยัยสองคนนี้หักหลังเธอ เหมือนตอนที่พวกเธอหักหลังพวกชั้นไงละ แผนทั้งหมดที่เธอได้ยินจากปากยัยสองคนนี่ มันคือแผนของชั้นเอง"กวินพูดเเล้วยิ้มอย่างชัยชนะ

 

 

 

 

 

 

"ทำไมละเนยเเจม ไหนเธอบอกว่าชอบพี่กวินกับพี่ทีเจ ไหนเธอบอกว่าจะทำให้การต่อสู้นี้มันเสมอกันไงละ!"ฟางพูดด้วยความโกรธ แหงละฟางไม่ชอบคนโกหกนิ ชั้นได้เเต่เอามือเเตะบ่าฟางเพื่อให้ใจเย็นลง

 

 

 

 

 

 

"ขอโทษ...ขอโทษเพราะชั้นกับเเจมชอบพี่ทีเจกับพี่กวินไงละชั้นถึงต้องทพแบบนี้"เนยพูดเเล้วก้มหน้า

 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่เข้าใจ!"ฟางพูด ฟางจ๋า ใจเย็นๆก่อนตอนนี้เราอยู่ในสถานะที่เหมือนจะไม่สมควรพูดอะไร

 

 

 

 

 

 

"ชั้นยอมทรยศโรงเรียนเพราะพี่กวินบอกว่าถ้าโรงเรียนเขาชะนะเขาจะคบกับชั้นเเละพี่ทีเจเองก็จะคบกับเเจม"เนยพูด

 

 

 

 

 

 

"ไม่จริง.."แก้วพูดเเล้วมือที่จับบ่าฟางก็ล่วงลงมา

 

 

 

 

 

 

"ชั้นจำเป็นต้องทำตามเเผยที่พี่กวินคิดไว้โดยการเข้าหาเธอเเละหาทางให้เธอออกมาในคืนนี้ คืนก่อนวันตันสิน"เนยสารถาพออกมา

 

 

 

 

 

 

"..."แก้วเเละฟางต่างก็เงียบ

 

 

 

 

 

 

"เธอไม่มีทางหนีเเล้ว มากับพวกเราซะดีๆ"ทีเจพูดเเล้วยิ้มอย่างมีชัยชนะ

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

ฟึ่บ

 

 

 

 

 

 

เเละในตอนนั้น จู่ๆ คนนึงก็ปรากฏตัวขึ้นเเล้วจับ แจม กับเนยมายืนฝั่งเดียวกับชั้นเเละฟาง

 

 

 

 

 

 

 

"คราวหน้าระวังหลังด้วยล่ะกัน"

 

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปO_O!"ฟางมองคนที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างเธอพร้อมจับเเขนเนยเเละเเจมอยู่

 

 

 

 

 

 

"เดี๋นสเรามีเคียร์เเน่!"ป๊อปปี้หันมาพูดกับฟางก่อนจะทำหน้าดุๆ จนฟางต้องก้มหัวรับผิด

 

 

 

 

 

 

"ส่วนเธอ เธอนี่มันสร้างเรื่องได้ตลอดเวลาจริงๆ"ป๊อปปี้หันมาเอ็ดฟาง อ้าวเเล้วกัน T^T

 

 

 

 

 

 

"T^T"

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องมาทำหน้าเเบบนั้น"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

โหดอ่ะ T^T

 

 

 

 

 

 

 

"แก!!"กวินตวาดเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

"ไง ชั้นคือเเคชเชอร์"ป๊อปปี้พูด วะ ว่าไงนะ

 

 

 

 

 

 

"ห๊ะ"ฟางพุดเเล้วหันหน้ามามองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

"อย่ามามั่วนิ่ม! เเคชเชอร์โรงเรียนแก ไม่ใช่แก แกเป็นองครักษ์!"ทีเจพุด 

 

 

 

 

"เออ เเล้วไงว่ะ เเค่เกิดอยากเป็นตอนนี้"ป๊อปปี้พูดหน้าตาเฉย 

 

 

 

 

"ทำไมอยากเป็นอะ"ฟางหันมาถามเบาๆ 

 

 

 

 

"-_-"ป๊อปปี้มองหน้าฟางด้วยสายตาที่ว่า มาถามอะไรตอนนี้ ฟางจึงก้มหน้ารับทันที 

 

 

 

 

"แกทำผิดกติกา!"ทีเจพูด 

 

 

 

 

"หรอว่ะผิดยังไง ฝ่ายแกเองมีเเคชเชอร์ตั้งสี่คน เเล้วแกเองก็ยังมาทำตัวเป็นเเคชเชอร์มาตามตัวฟางเอง! เเล้วแกเองพูดไม่ใช่หรือไงไอ้กวิน ว่าไม่สนใจกติตาเวรนั่นเเล้ว"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองไปที่กวินเเละทีเจที่ยืนกำหมัดอยู่ 

 

 

 

 

"แก!! ไอ้.."ทีเจพูดอย่างไม่มีอะไรจะเถียง

 

 

 

 

 

"เธอสองคนนี้น่าสมเพชชะมัด พวกมันสองคนเเค่หลอกใช้เธอ"ป๊อปปี้พูด ฟางตีไปทีหนึง 

 

 

 

 

"พูดเเรงไปนะบางที"ฟางพูดเบาๆเมื่อเห็นเนเเละเเจมหน้าเสียลงไป ป๊อปปี้จึงทำหน้าดุใส่ฟางเองเองก็ก้มหน้าอีกตามเคย

 

 

 

 

 

 

"ยังไงโรงเรียนแกก็ต้องแพ้!"กวินพูด

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวก็รู้ว่ะ นี่ชั้นโทรไปบอกไอ้โทโมะเเล้ว ฟางพาพวกนี้ออกไปจากที่นี่ซะ"ป๊อปปี้หันมาสั้งฟาง

 

 

 

 

 

 

"แกคนเดียวจะสู้อะไรชั้นได้ ชั้นไม่เหมือนคนอื่นที่แกเคยล้มมาได้หรอกนะ"กวินพูด

 

 

 

 

 

"เลิกเห่าเหอะว่ะ หนวกหู"ป๊อปปี้ว่า บางทีพี่ป๊อปปี้ก็โหดพอๆกับพี่เคนตะเลยอ่ะ

 

 

 

 

 

 

"แก!.."

 

 

 

 

 

 

"นี่ยืนซื่อบื้ออยู่ได้ รีบไปได้เเล้ว ไม่ได้ยืนที่ชั้นสั่งหรอ!"ป๊อปปี้หันมาตวาดแก้วเเละฟางที่จับเนยเเละเเจมอยู่

 

 

 

 

 

 

"ว่าใครซื้อบื้ออะพี่ป๊อป"ฟางพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..ว่าแก้ว รีบไปได้เเล้วฟาง"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

เหมือนมีอะไรที่ชั้นยังไม่รู้ พี่ป๊อปเหมือนจะดูกลัวฟางแปลก เเต่ช่งเถอะสิ้นสุดคำพี่ป๊อปชั้นเเละฟางก็พาเเจมเเละเนยวิ่งออกมาจากตรงนั้นตามที่พี่ป๊อปปี้สั่งเเต่ถึงตอนนี้ เราจะไปที่ไหนกันดี ตอนนี้มันเหมือนมืดแปดด้านยังไงไม่รู้ ชั้นได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้เเล้วก็วิ่งมา จนมาปรากฏอยู่ต่อหน้าชั้น

 

 

 

 

 

 

"นี่กี่ครั้งเเล้ว"เจ้าของร่างนั้นถาม ชั้นได้เเต่จ้อวมองด้วงตาสีดำเข้มเเสนคุ้นเคยในความืด

 

 

 

 

 

 

"ขอโทษค่ะ"ชั้นได้เเต่ขอโทษไป ดูเหมือฟางเนยเเละเเจมจะถอยห่างออกไป

 

 

 

 

 

 

"เธอเอาเเต่พูดคำว่าขอโทษ! รู้งั้ยว่ามันน่าหงุดหงิดเเค่ไหน!"โทโมะขึ้นเสียงใส่แก้ว สีหน้าบ่งบอกถึงความโกรธอย่างชัดเจนทั้งทีปกติเขาจะไม่ยอมเเสดงสีหน้าอะไรออกมาเลยสักครั้ง ฟาง เนย เเละเเจม มองพวกเราด้วยสีหน้าตกใจ

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"เธอจะทำให้ชั้นครั้งตาย แก้ว!"โทโมะตวาด

 

 

 

 

 

 

"พี่เป็นห่วงชั้นด้วยหรอ พี่ห่วงชั้นจริงๆ หรือว่ากลัวโรงเรียนพี่จะเเพ้"แก้วพูดเพราะรู้ดีว่านี่มันเป็นคำถามที่โง่เเละไม่สมควรถามในสถาณการณ์เเบบนี้

 

 

 

 

 

 

"ชั้นกลัวว่าโรงเรียนชั้นจะเเพ้ พอใจหรือยัง!"คำตอบของพี่โทโมะทำเอาชั้นเเทบหยุดหายใจไปชั่วขณะชั้นพูดอะไรไม่ออกได้เเต่ยืนนิ่งอยู่กลับที่

 

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปปี้กำลังสู้อยู่ในสวนสารธณะ รีบไปช่วยเธอค่ะ"ฟางพุดเพื่อแก้ไขสถาณะการณ์ตอนนี้ที่กำลังย่ำเเย่ เมื่อโทโมะได้ยินเเค่นั้นก็รีบวิ่งเข้าไปในสวนสาธรณะทันที

 

 

 

 

 

 

"แก้ว.."ฟางพูดเเล้วดึงแก้วมากอดปลอบ

 

 

 

 

 

 

คำถามนั้นที่ชั้นถามออกไป คำตอบที่ทำร้ายจิตใจชั้น ชั้นไม่น่าถามเเบบนั้นออกไปเลย

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"ในเมื่อเราก็อยู่กับดัมมี่ของโรงเรียนพี่กวิน เราก็ยังทำตามเเผนได้นี่นา"ฟางพูดก่อนจะผละออกจากแก้ว แก้วเงยหน้าขึ้นมายิ้ม

 

 

 

 

 

 

ตึก..ตึก...

 

 

 

 

 

 

เสียงเหมือนฝีเท้าคนที่กำลังวิ่งมาทางนี้

 

 

 

 

 

 

"ถ้ายังอยากจะให้เสมอ รีบไปเถอะก่อนที่พวกนั้นจะมาจับตัวเรา"เเจมพูดก่อนจะวิ่งมาพร้อมเนยฉุดมือแก้วเเละฟางให้วิ่งตามเธอไป ไม่เเน่พี่กวินอาจจะส่งคนมาตามเราก็ได้

 

 

 

 

 

 

"ตอนนี้พ่อกับเเม่ชั้นไปต่างประเทศบ้านชั้นเลยไม่มีใครอนู่ คืนนี้พวกเราไปนอนบ้านชั้นก่อนเถอะ"แก้วพูดก่อนจะโบกเรียกเเท๊กซี่ที่ผ่านมาได้จังกวะพอดีก่อนที่เราจะรีบขึ้นเเท๊กซี่อย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

ถึงเเม้ว่าจะหนีจากเหตุการณ์นั้นมาได้ชั้นเองก็เป็นห่วงพี่โทโมะกับพี่ป๊อปปี้ไม่น้อย พวกเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ

 

 

 

 

 

   ช่างเป็นค่ำคืนที่ผ่านไปอย่างทรมานเหลือเกิน...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

______________________________________________________________________________

 

 

ขอโทษที่มาอัพเรื่องนี้ดึกน้าาาาา

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาาา

 

 

ขอบคุณทุกตอมเม้นน้าา