สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

 

 

 

 

ชั้นขอร้องฟางเเละเนยเเจมให้ตื่นมาเช้าๆ เพื่อจะเเวบไปดูพี่โทโมะที่คอนโดก่อน คิดว่าหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ยังไงซะเขาก็คงต้องกลับมาห้องเเน่ๆ อย่างน้องชั้นก็ได้เเสดงน้ำใจบ้าง เเต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปข้างใจห้อง ชั้นเเละทุกคนดูตกใจมากจนกระเป๋าที่ชั้นถืออยู่เเทบร่วงลงมาพระดูสภาพของผู้ชายคนนึงนอนอยู่บนโซฟา ส่วนอีกคนนอนอยู่บนพื้น ถึงเเม่จะหลับอยู่ก็เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วย รอยฟกช้ำ แผล เเละคาบเลือด มันดูมากกว่าครั้งที่เเล้วเสียอีก

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อป"ฟางพูดเเล้วรีบวิ่งเข้าหาป๊อปปี้ที่นอนอบยู่บนพื้น

 

 

 

 

 

"พวกเค้าต้องสู้กันทั้งคืนเเน่ๆ"เนยพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"พวกเค้าต้องเจ็บมากเเน่ๆ"แก้วพุดก่อนจะไปหากล่องปฐมพยาบาลทันที เมื่อคืนพวกเขาคงจะไม่ได้ทำแผบกันเลยสินะถึงได้ย่ำเเย่เเบบนี้

 

 

 

 

 

"เนยเเจมเธอช่วยไปเอาน้ำอุ่นมาได้มั้ย"ฟางหันมาถาม

 

 

 

 

 

"ได้สิ"เนยเเละเเจมตอบก่อนจะเข้าไปในห้องครัวเพื่อหากะละมัง ชั้นตัดสินใจทำแผลให้พี่โทโมะก่อนถึงเเม่ว่าจะไม่เคยทำเลยก็ตามเเต่ชั้นพาจำได้ว่ามันจะเป็นสีเข้มๆ ดำๆ

 

 

 

 

 

"แก้วจะทำเองจริงๆหรอ ฟางทำให้ก็ได้นะถ้าทำให้พี่ป๊อปปเสร็จ"ฟางถามเพราะแก้วไม่เคยทำแผล

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก ฟางทำให้พี่ป๊อปของฟางไปเถอะ"แก้วพุดฟางจึงพยังหน้า

 

 

 

 

 

ชั้นจึงหยดยาสีดำๆ ที่คิดว่าคงจะเป็นทิงเจอร์ไปโอดีนหรือไม่ก็เบตาดีนลงบนสำลีก่อนจะเเตะเบาๆ ลงที่แก้มซึ้งเป็นรอบเเผลของพี่โทโมะ เเละทำเหมือนๆกันกับทุกรอยฟกช้ำบนใบหน้า เเละในตอนนั้น จู่ๆ พี่โทโมะก็ลืมตาขึ้นมา

 

 

 

 

 

"O_O"แก้วตกใจมากเพราะคิดว่าทำแรงจนเขาตื่นขึ้นมา

 

 

 

 

 

"..."โทโมะมองหน้าแก้วอยู่พักใหญ่โดยที่ไม่พูดอะไรเเล้วหันไปมองขวดยาในมือแก้ว

 

 

 

 

 

"เธอเอายาแก้ไอมาทาตัวชั้นทำไม-_-"โทดมะพุด ห๊ะ!! ยาแก้ไองั้นหรอ!?!

 

 

 

 

 

"อะไรค่ะ O_O?"แก้วถามเพื่อความเเน่ใจ

 

 

 

 

 

"ขวดที่เธอถืออยู่นั่นมันยาแก้ไอที่ชั้นฉีกฉลากออกเเล้ว"โทโมบอก 

 

 

 

"ฟางก็ว่าอยู่แก้วเอาอะไรทาให้พี่โทโมะเพราะว่าทิงเจอร์อยู่กับฟาง แฮะๆ"ฟางพูดเเล้วชูขวดยาขึ้นมา 

 

 

 

 

 

มะ ไม่จริง O[]O!! ชั้นรู้สึกว่าตอนนี้หน้าเเตกยับเยินไม่สามรสรรหาคำใดๆออกมาพูดได้

 

 

 

 

 

"ฟาง.."จู่ๆ ป๊อปปี้ที่นอนนิ่งอยู่ก็พึมพำออกมา ชั้นหันไปมองว่าเขายังหลับอยุ่ ฟางเองก็มองก่อนจะหน้าแดง ทำไมพี่ป๊อปต้องละเมอชื่อฟางออกมา -0- เเล้วฟางหน้าแดงทำไม สองคนนี้มันมีอะไรพิลึกๆตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้วนะ เเต่พี่ป๊อปนี่ช่างละเมอได้ถูกเวลาจริงๆ -0-

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปตื่นนะ ทำไมขี้เซาเเบบนี้"ฟางเย่าตัวป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

 

 

"อื้อ!!"ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นมาช้าๆ

 

 

 

 

 

"ฟาง"ป๊อปปี้เรียกชื่อฟางก่อนจะดึงฟางมากอด O[]O!! ชั้นเหมือนมีอะไรที่ฟางยังไม่บอก T^T

 

 

 

 

 

"อ๊ะ พี่ป๊อป อายคนอื่นเค้าบ้างสิ ปล่อยฟางนะ"ฟางพุดเเล้วหน้าแดงเมื่อถูกป๊อปปี้กอด

 

 

 

 

 

"เอ่อครับ อีะ ซี๊ดด"ป๊อปปี้ผละออกจากฟางก่อนจะร้องเพราะเจ็บแผลที่ใบหน้า

 

 

 

 

 

"เจ็บมากมั้ยค่ะมาค่ะเดี๋ยวฟางจะทำแผลให้"ฟางพุดเเล้วจะทำแผลให้เเต่ป๊อปปี้จับมือไว้ก่อน

 

 

 

 

 

"ไปทำที่บ้านฟางดีกว่า"ป๊อปปี้พูดเเล้วเหล่มองโทโมะเเละแก้ว

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."ฟางพุดเเล้วมองหน้าแก้วที่ตอนนี้กำลังทำหน้าสงสัยมาก ผิดกับโืโมะที่ยังนิ่งเฉยๆ

 

 

 

 

 

"ไปเถอะ เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกนะฟาง!"ป๊อปปี้พูดเเล้วกดเสียงต่ำ

 

 

 

 

 

"ค่ะ TOT แก้วฟางไปน้าT^T"ฟางพูดเเล้วก็โดนป๊อปปี้จูงมือออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

"พี่เจ็บมากหรือเปล่าเเผลเต็มไปหมดเลย"แก้วถามเพื่อเบื่อยงเบนประเด็นที่น่าอาย

 

 

 

 

 

"..ชั้นชนะ"โทโมะพุดขึ้น

 

 

 

 

 

"ค่ะ?"แก้วถามอย่างงงๆ

 

 

 

 

 

"ถึงชั้นกับไอ้ป๊อปปี้จะมีสภาพแบบนี้ เเต่เมื่อคืนเราก็ชนะ"โทโมะพุดอีก

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"เเต่ชั้นเเพ้ค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"..?."โทโมะทำสีหน้าสงสัย

 

 

 

 

 

"เเพ้พี่มาตลอด ชั้นไม่เคนชนะพี่เลยสักครั้ง"แก้วพูด ชั้นยังจำเรื่องเมื่อคืน จำประโยคที่พี่โทโมะพูดกับชั้นได้ดี พอคิดถึงมันก็รู้สึกเจ็บขึ้นมากอีก

 

 

 

 

 

"ได้เเล้วน้ำอุ่น"เนยเเละเเจมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกะละมัง

 

 

 

 

 

"อ้าวฟางกับพี่ป๊อปปี้ไปไหนละ"เเจมถาม

 

 

 

 

 

"กลับไปได้เเล้ว"แก้วตอบก่อนที่เนยจะเอากะละมังมาวางข้างๆตัวแก้ว

 

 

 

 

 

"พี่ควรจะเช็ดตัวสักหน่อยนะค่ะ เธอทำเเผลเป็นใช่มั้ย"แก้วถามเนย

 

 

 

 

 

"อื้ม"เนยพยักหน้ารับ

 

 

 

 

 

"ฝากทำแทนชั้นทีนะ"แก้วพูดพร้อมลุกขึ้นยืน รู้สึกล้าไปทั้งตัว นี่เป็นวันสุดท้ายเเล้วระหว่างชั้นกันพี่โทโมะมันต้องจบทั้งที่ค้างอยู่เเบบนี้

 

 

 

 

 

"ชั้นว่าชั้นไปก่อนดีกว่า"แก้วพุดขึ้น

 

 

 

 

 

"ความจริงจะปรากฏคืนนี้ โรงเรียนชั้นชนะโรงเรียนเธอเพราะชั้นได้ตัวดัมมี่คืนมา"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"ก็คงเป็นอย่างนั้น เเต่ชั้นก็ยังยืนยันว่าจะให้เสมอกันค่ะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"เธอจะไปที่นักพบหร้อมยัยสองคนนี้หรอ"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

"ค่ะ"แก้วตอบ

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

"งั้นชั้นขอตัวก่อนนะค่ะ"แก้วพุดเเล้วเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มานี่"ป๊อปปี้พูดเเล้วดึงฟางมาที่ห้องรับเเขก

 

 

 

 

 

"ค่ะ"ฟางถามด้วยสีกน้าที่ไม่สู้ดี

 

 

 

 

 

"ถ้าเมื่อคืนชั้นนอน ฟางจะโดนอะไรบ้างรู้บ้างมั้ย!"ป๊อปปี้ดุฟาง

 

 

 

 

 

"ยะ ยังไม่นอนหรอค่ะ ว่าเเล้วทำไมถึงมาช่วยฟางทัน ขอบคุณนะค่ะ"ฟางพุดเเล้วยิ้ม

 

 

 

"ไม่ใช่เวลาที่ฟางจะมายิ้ให้พี่ พี่ไม่ใจอ่อน ครั้งนี้พี่ดกรธจริงๆ!"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"T^T"

 

 

 

 

 

"ฟาง อย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย!"ป๊อปปี้พุด

 

 

 

 

 

"เข้าใจค่ะ ว่าเเต่ทำไมพี่ถึงยังไม่นอน"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"พี่นั่งดูดาวที่ระเบียง นอนไม่หลับมัวเเต่นึกถึงเรื่องเมื่อวานตอนเย็น-//////-"ป๊อปปี้พูดเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อป-/////-"ฟางพุดเเล้วตีเเขนป๊อปปี้แก้เขิน

 

 

 

 

 

"เเต่ยังไงก็ชั่ง อย่าทำแบบนี้ ถ้าพวกมันจำตัวฟางไปพี่จะทำยังไง"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"กลัวเเพ้ ?"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"เป็นห่วงเธอนั่นแหละ!!"ป๊อปปี้พูดฟางน่าแดงทันที

 

 

 

 

 

"ไปทำแผล"ฟางเปลื่ยนประเด็นก่อนจะดันป๊อปปี้มห้นั่งลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________

 

 

เม้นกันเยอะๆ น้าาา