รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เร็วสิคะพี่โทโมะ เดี๋ยวก็สายหรอก”ฟางเรียกโทโมะที่กำลังเอาเสื้อสูทลงมาจากชั้นบนแล้วให้รีบลง
มา
 
 
 
“นี่ถามจริง กะอีกแค่ไปดูละครเวทีแค่นี้อ่ะ รีบร้อนไปทำไมเนี่ย แถมยังได้ที่วี ไอ พี อีก”กั้งที่ทาน
ผลไม้ข้างๆฟ้าก็พูดขึ้น
 
 
 
“ก็นี่น่ะเป็นละครเวทีชื่อดังของบอร์ดเวย์เลยนะ บ่นมากน่ากั้ง นายไปเตรียมรถออกเลยละกัน”ฟาง
พูดกั้งจึงเดินออกไป
 
 
 
 
ตึง
 
 
 
 
ไลน์ของฟ้าดังขึ้น ฟ้ายิ้มออกเมื่อเห็นว่าเป็นใครส่งมา
 
 
 
 
“อะแฮ่ม หัวใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยนะจ้ะๆ”ฟางแซวฟ้าที่ยิ้มกับรูปที่โซ่ส่งรูปดอกกุหลาบที่เขา
ชวนฟ้าปลูกด้วยกันมาให้
 
 
 
 
“บ้า คุณฟางพูดอะไรก็ไม่รู้ เราน่ะเพื่อนกัน”ฟ้าพูดแล้วบิดตัวไปมาแก้เขิน
 
 
 
 
“เพื่อนกันฉันรักเธอรึเปล่าก็ไม่รู้ ฟ้า ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรเกี่ยวกับเรื่องของเธอกับโซ่หรอกนะ แต่ถ้าวัน
นั้นเธอเลือกจะคบกัยโซ่แล้วพี่เขื่อนละ เธอคิดพี่เขื่อนจะยอมหรอที่เห็นแฟนที่คบมาตั้งนานไปมีคน
อื่น”ฟางพูด
 
 
 
 
“แต่เราเลิกกันมาตั้งหลายปีแล้วนะคะ ละอีกอย่างพี่เขื่อนก็ต้องแต่งงานกับเฟย์อยู่ที่ เราจะฝืนอะไร
ไม่ได้หรอกค่ะ”ฟ้าพูด
 
 
 
“ชั้นเชื่อนะว่าโซ่เป็นคนดี ดีกว่าพี่ของเค้าแน่นอน”ฟางพูดแล้วซึมลงไป
 
 
 
 
“เอาล่ะๆ กั้งบีบแตรแล้วเราไปดูละครกันเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรละ”โทโมะเห็นฟางซึมก็เปลี่ยนเรื่อง
แล้วพาสาวๆขึ้นรถไปเพื่อไปที่โรงละคร
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนว่าไม่มาไงครับ”ทันทีที่ฟางลงรถมาแล้วจะเดินเข้างานมา ไทม์ นักธุรกิจด้านจิวเวอรี่ก็เดินมา
ทักฟาง
 
 
 
 
“ก็ละครเวทีเรื่องนี้ฟางอยากดูนี่คะ แล้วนี่พี่ไทม์มาคนเดียวหรอคะ”ฟางถามไทม์
 
 
 
 
“ครับ เค้าเชิญมาแถมเป็นบัตร วี ไอ พี ด้วยไม่ดูก็เสียดายแย่เลย”ไทม์พูดแล้วชูกบัตรให้ฟางดู ฟาง
ยิ้ม ก่อนที่นักข่าวจะวิ่งมาล้อมรอบไทม์และฟาง
 
 
 
“เอ๊ะๆ แบบนี้เค้าเรียกว่าควงกันมาดูละครรึเปล่าครับ”นักข่าวถาม
 
 
 
“จะนัดคงใช้คำนี้ไม่ถูกนะคะเพราะเรามารถคนละคัน แค่บังเอิญมาเจอกันมากกว่าค่ะ”ฟางตอบ
คำถามนักข่าว
 
 
 
 
“รู้สึกว่าจะออกงานคู่กับคุณฟางบ่อยแบบนี้ นี่เรียกว่าจีบคุณฟางรึเปล่าครับ”นักข่าวถามต่อ
 
 
 
 
“อันนี้ต้องถามเจ้าตัวนะครับว่าจะยอมให้ผมจีบรึเปล่า”ไทม์พูดแล้วหันไปยิ้มให้ฟาง นักข่าวรีบรัว
ชัตเตอร์ เป็นจังหวะเดียวกับ ป๊อปปี้เดินนำแก้งค์เดอะ ซันมาในงาน
 
 
 
 
 
 
“นั่นคุณป๊อปปี้นิ คุณป๊อปปี้ครับขอถ่ายรูปหน่อยครับ”นักข่าวคนหนึ่งพูดก่อนที่นักข่าวจำนวนหนึ่งจะ
ไปรุมที่พวกเดอะ ซัน
 
 
 
 
 
“ขอถ่ายแบ3คน พ่อ แม่ ลูกหน่อยครับ”นักข่าวพูดกับป๊อปปี้ แก้วและกั้มพ์ โทโมะยืนมองถาพนั้น
นิ่งไม่พูดอะไร แวบนึงแก้วหันไปเห็นโทโมะก็แอบซึม
 
 
 
 
“แหมๆควงกันออกงานแบบนี้นี่ตกลงเปิดตัวแล้วใช่มั้ยคะ”มดเดินเข้ามาพูดให้กับไทม์และฟาง
 
 
 
“แล้วเห็นว่ามาด้วยกันแบบนี้เรียกว่าอะไรล่ะคะ พี่ไทม์เราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ”ฟางพูดจบก็
คล้องแขนไทม์แล้วเดินเข้าไปในโรงละครไป ป๊อปปี้มองนิ่งๆไม่แสดงความรู้สึกอะไร แต่ก็ไม่ละ
สายตาไปจากฟางเลย
 
 
 
 
“นั่นพี่เขื่อนนิ กั้ง ไปในงานเลยนะ เดี๋ยวฟ้าตามไป”ฟ้าพูดจบแล้วรีบหลบเขื่อนที่เดินเข้ามาในงาน
ก่อนจะวิ่งมาที่ลานจอดรถแล้วเจอกับโซ่ที่นั่งอยู่ในรถ
 
 
 
 
“อ้าว ว่าไง บังเอิญดีเนอะ”โซ่ที่ฟังเพลงอยู่ก็เอาหูฟังออกเมื่อเห็นว่าใครขึ้นรถมาก่อนจะทักฟ้า
 
 
 
 
“โซ่ไม่ไปดูละครใช่มั้ย งั้นดีเลย เราไปจากที่นี่กันเถอะ”ฟ้าพูดจบโซ่เหวอเล็กน้อยก่อนจะยอมขับรถ
ออกไปตามที่ฟ้าสั่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่งด้วยกันนี่นะพี่ไทม์”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินมาพร้อมกับครอบครัวของเขา ก็รีบรั้งให้ไทม์นั่ง
ข้างตัวเองโดยที่กั้งนั่งข้างๆอีกทีถัดจากโทโมะไป
 
 
 
 
“อุ้ยตาย นี่ควบ2ซะด้วย เสน่ห์แรงจริงๆเลดี้แห่งมังกรดำ”มดเยาะเมื่อนั่งข้างเก้าแของฟาง
 
 
 
“นายหึงงั้นหรอ”ทีเจหันไปมองป๊อปปี้ที่มองฟางตาไม่กระพริบ
 
 
 
“อย่ามาไร้สาระน่า”ป๊อปปี้พูดห้วนๆ
 
 
 
 
“เหอะ ทำอะไรน่ะก็นึกถึงลูกเมียไว้บ้างนะ เดี๋ยวจะน้อยใจเอาเพราะสามีสนใจแฟนเก่ามากกว่า”ทีเจ
เยาะ แก้วนิ่งเงียบแล้วเหล่ไปมองโทโมะที่นั่งมองดูละครเวทีไปสักพักก็เห็นกั้มพ์หลับอยู่ข้างมายด์
เลยปลีกตัวมาเข้าห้องน้ำเมื่อออกมาก็เห็นโทโมะยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงโรงละคร ภาพที่โทโมะจูบเธอ
ครั้งแรก็ฉายเข้ามาซ้ำอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“หนีมาสูบบุหรี่คนเดียวแบบนี้ทำไมล่ะคะ เดี๋ยวก็ไปดูละครไม่ทันหรอก”แก้วทำตัวเป็นปกติไปพูด
ด้วย
 
 
 
 
“เครียดนิ เมียกับลูกตั้งใจหลบหน้าตัวเอง ไม่มีอารมณ์ดูอะไรแล้วล่ะ”โทโมะพูดอย่างตัดพ้อแก้วฟัง
ก็นิ่งเงียบหน้าเสียไปทันทีก่อนจะยืนอยู่ข้างๆโทโมะไม่ไปไหน โทโมะเห็นแก้วยืนข้างๆก็บี้ก้นบุหรี่
ทิ้ง
 
 
 
 
 
“อย่าพูดแบบนี้อีกได้มั้ย”แก้วพูดขึ้น
 
 
 
“กั้มพ์คือลูกของผมใช่มั้ยแก้ว”โทโมะยังคงถามคำถามเดิมแก้วไม่ตอบจะเดินหนีแต่โทโมะกลับ
กอดแก้วไว้ไม่ปล่อยไปไหน
 
 
 
“อย่าทำแบบนี้เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นนะ”แก้วเตือนโทโมะ
 
 
 
 
“ไม่ตอบแสดงว่าใช่ใช่มั้ย ทำไมล่ะแก้ว ทั้งๆที่ตอนนั้นผมพร้อมที่จะรับผิดชอบและดูแลคุณ ทำไม
คุณถึงไม่เปิดโอกาสให้ผมเลย”โทโมะพูดขึ้นและไม่ยอมปล่อยแก้ว
 
 
 
 
“มันไม่มีประโยชน์หรอกโทโมะอย่าทำแบบนี้เลยอย่าทำให้ชั้นต้องรู้สึกอึดอัดใจแบบนี้”แก้วพูด
 
 
 
“คิดว่าผมเองก็ไม่อึดอัดรึไง ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้แต่ตอนนี้ขอได้มั้ย อย่าพึ่งหนีผมไปไหนเลย
แก้ว”โทโมะพูดแล้วซุกหน้าฝังลงที่หัวไหล่มนของแก้ว แก้วนิ่งเงียบไม่ดิ้นและไม่ไปไหน เหมือน
ยอมโทโมะในครั้งนี้
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางมานะคะพี่ไทม์”ฟางพูดแล้วเดินเลี่ยงออกไปเข้าห้องน้ำ ป๊อปปี้แอบมองนิดนึงก็แอบเดิน
ตามมา
 
 
 
“อ้าวเตี้ย ละครเลิกแล้วหรอ”กั้งที่นั่งดื่มกาแฟแล้วพูดคุยกับลูกน้องแก้งค์มังกรดำเห็นฟางเดินออก
มาก็ทักขึ้น
 
 
 
“เปล่าหรอก ว่าจะมาเข้าห้องน้ำน่ะ แล้วนี่ทำไมไม่เข้าไปดูละครด้วยกันล่ะ”ฟางถาม
 
 
 
“ไม่อ่ะ ไม่ใช่ทางชั้น เออ จะบอกว่า ห้องน้ำมันปิดนะเมื่อกี้ถ้าจะเข้าอ่ะเดินไปเข้าด้านหลังโน้น
อ่ะ”กั้งบอก ฟางพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำที่กั้งบอก เป็นจังหวะเดียวกับที่โบว์เดินออก
มาจากโรงละครเพื่อตามหาป๊อปปี้
 
 
 
“ออกมาเข้าห้องน้ำแล้วหายไปไหนนะ”โบว์มองตามหาป๊อปปี้แล้วไม่ดูทางทำให้สะดุดล้มหน้าคะมำ
ตรงหน้ากลุ่มกั้ง ทำให้ชุดเดรสของเธอเปิดให้เห็นขาอ่อน กั้งเห็นเข้าก็แทบพ่นกาแฟออกมา
 
 
 
“อี๋ สกปรก”โบว์ร้องเมื่อตัวเองถูกกั้งพ่นกาแฟใส่รีบลุกขึ้นมาว่ากั้งทันที
 
 
 
 
“ขอโทษๆ ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ๆก็มีของดีมาโชว์ให้ดูฟรีๆแบบนี้ ก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา”กั้งพูดแล้ว
มองโบว์ไม่กระพริบ
 
 
 
“กะ แก ไอ้ลามก พวกมาเฟียนี่ชอบคิดแต่เรื่องลวมลามทางความคิดกับพวกสาวๆแบบนี้ พ่อแม่ไม่รู้
จักสั่งสอนเลวที่สุด”โบว์ว่ากั้งเป็นชุด
 
 
 
 
“เฮ้ๆ น้องสาว พี่แค่แซวเล่นไหงด่าเป็นชุดแบบนี้ ระวังนะ ปากดีแบบนี้น่ะ ที่จัดการมาเยอะแล้ว แต่
จัดการกันบนเตียงนะ หึๆ”กั้งพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้โบว์
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
โบว์ตกใจตบกั้งหน้าหันทันที
 
 
 
“ไอ้พวกมาเฟียลามก หื่นกาม คิดแต่เรื่องแบบนี้ อี๋”โบว์พูดแล้วรีบเดินหนีกั้งไปทันที กั้งมองโบว์
แล้วยิ้มนิดนึงก่อนจะเอามือลูบที่แก้มที่โดนโบว์ตบเมื่อกี้
 
 
“โห ลูกพี่ โดนหญิงตบงี้โบราณเค้าว่าหญิงรักนะพี่”ลูกน้องมังกรดำแซวกั้งทันที
 
"แหม อย่าให้ได้เจออีกนะ พี่จะจัดทั้งแก้มซ้ายแก้มขวาเป็นค่าตบเลยคอยดู"กั้งพูดแล้วมองตาม
โบว์ไปแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลค่ะตูน อ๋อ วันนี้ฟางออกมาดูละครเวทีค่ะ”ฟางออกมาจากห้องน้ำแล้วรับโทรศัพท์ของตูนที๋
โทรมาหาเธอ โดยไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งเข้ามาในห้องน้ำแล้วแอบล๊อคประตูแล้ว
 
 
 
“ค่ะ แล้วแข่งรถเป็นยังไงบ้างคะ ชนะรึเปล่า ฮิฮิ โอเคค่ะ อาทิตย์หน้าเจอกันที่เมืองไทยค่ะ อย่าลืม
ของที่ฟางฝากซื้อนะ ฟางจะเอาไปฝากหลาน”ฟางคุยโทรศัพท์กับตูนสักพักแล้วก็วางสายแล้วเดิน
ออกไปแต่ถูกป๊อปปี้กระชากร่างบางเข้าไปในมุมชักโครกด้านในแล้วล๊อคกลอนทันที
 
 
 
 
“นี่คุณ อะไรของคุณเนี่ยปล่อยชั้นนะ”ฟางดิ้นและพยายามแกะมือออกจากมือหนาที่ล๊อคอยู่ของ
ป๊อปปี้ออก
 
 
 
“หึ มางานกับไอ้บอดี้การ์ดนั่น ดูละครกับผู้ชายอีกคน แล้วนี่ยังแอบมาโทรศัพท์หาผู้ชายอีกคน เธอ
นี่มันจอมยั่วผู้ชายจริงๆเลยนะ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
“ทำไม ชั้นจะเป็นยังไงก็เรื่องของชั้น อย่างน้อยทุกคนก็ดีกว่าคุณละกัน”ฟางว่า
 
 
 
“ก็เลยอยากจะอ่อยเค้าแล้วเก็บไว้ในคอเล็กชั่นงั้นหรอ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
“บ้า พี่ไทม์ ตูน แล้วก็กั้งเราเป็นเพื่อนกันหมดนะ อย่าเอาตัวเองมารวมกับคนอื่นแบบนี้สิ เค้าไม่ได้
เลวเหมือนคุณทั้งหมดหรอกนะคุณภานุ”ฟางว่าแล้วก็ผลักป๊อปปี้ออกแต่ไม่เป็นผล
 
 
 
“เลว แต่เธอก็เคยเป็นเมียของคนเลวๆไม่ใช่รึไง ลืมรสชาตมันแล้วรึไงห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางจึงดันตัวออก
แล้วตบหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
“อื้อออ”ฟางถูกป๊อปปี้ดึงมาจูบอย่างแรงแล้วดันตัวฟางนั่งลงที่ชักโครกก่อนจะใช้มือหนาลูบคลำไป
ทั่วตัวของฟาง
 
 
 
“ยะ อย่าทำแบบนี้ อื้ออ”ฟางขึ้นตัวออกมาแล้วพยายามพูดแต่ไม่เป็นผลเพราะถูกป๊อปปี้ดึงไปจูบอีก
ครั้ง
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว”ฟางใช้กำลังทั้งหมดผลักป๊อปปี้ออกก่อนจะก้มหน้าแล้วเอามือปิดหน้าตัวเองร้องไห้
ออกมา
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ได้สติก็เรียกฟางแต่ฟางไม่หันจึงเอื้อมมือไปแตะตัว
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
ฟางเงยหน้าขึ้นแล้วตบป๊อปปี้อย่างแรง
 
 
 
 
“เลว ทำแบบนี้กับชั้นทำไม คุณมีลูกมีเมียแล้วนะ”ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา
 
 
 
“เอ่อ คือ ชั้น ชั้นก็แค่ไม่ชอบที่เธอทำตัวแบบนี้ นักข่าว และคนในแก้งค์จะว่าไงล่ะที่มีหัวหน้าชอบ
ยั่วผู้ชาย”ป๊อปปี้ไม่รู้จะพูดอะไรจึงพูดออกไปแบบนั้น ฟางได้ยินเข้าก็ยิ่งเสียใจแล้วผลักป๊อปปี้ก่อน
จะตบหน้าอีกครั้ง
 
 
 
“ชั้นจะเป็นยังไงก็เรื่องของชั้น เอาเวลาไปดูลูกดูเมียคุณซะ คุณภานุ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น”ฟางพูด
ก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
“โธ่ โว้ย”ป๊อปปี้โมโหที่ฟางไม่ฟังจึงทุบผนังห้องน้ำเพื่อระบายอารมณ์
 
 
 
 
 
“ฮือๆ”ฟางเดินร้องไห้ออกมาและพยายามเช็ดปากจากร่องรอยที่ป๊อปปี้จูบเมื่อกี้ แต่ยิงถูกมันก็ยิ่งจำ
กับสิ่งที่ชายหนุ่มทำเมื่อกี้นี้ ฟางจะทรุดตัวร้องไห้ออกมา
 
 
 
“ฟาง ทำไมเป็นแบบนี้คะ ใครทำอะไรฟาง”ไทม์เดินออกมาตามหาฟางเห็นฟางนั่งร้องไห้ก็รีบเข้าไป
หา แล้วเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้ฟาง
 
 
 
“มะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ไทม์ เราไปดูละครกันต่อเถอะนะคะ”ฟางเช็ดน้ำตาแล้วปรับสีหน้าให้เป็น
ปกติ ไทม์เห็นก็จับมือฟางไว้
 
 
 
“ไม่ต้องไปดูหรอกค่ะ ดูสิเครื่องสำอางเลอะหมดแล้ว มาเดี๋ยวพี่เช็ดหน้าให้นะ”ไทม์พูดแล้วเช็ดหน้า
ให้ฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“ฮึก ฮือ”ฟางปล่อยน้ำตาออกมา คนอื่นช่างแสนดีกับเธอแต่ทำไมป๊อปปี้ถึงใจร้ายกับเธอแบบนี้นะ
 
 
 
“ฟาง เป็นอะไรคะ พี่เช็ดแรงไปหรอ ไม่ร้องนะๆ””ไทม์พูดแล้วปลอบฟาง ฟางจะโผเข้ากอดไทม์
ทันที เป็นจังหวะเดียวที่ป๊อปปี้ออกห้องน้ำมาเห็นฟางกับไทม์กอดกัน
 
 
 
 
“ฟางขออยู่ตรงนี้สักพักนะคะพี่ไทม์ ตอนนี้ฟางเหนื่อยเหลือเกิน”ฟางพูดออกมาเสียงสั่น
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะคะ พี่อยู่นี่แล้ว ไม่ร้องไห้นะฟาง”ไทม์พูดก่อนจะเอามือลูบหลังเพื่อปลอบฟาง
 
 
 
 
“สุดท้ายก็มีผู้ชายมารุมเอาใจตามเคย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทางทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่ฟ้า ชอบมาแถวนี้หรอ”โซ่ถามเมื่อเห็นฟ้าชวนเขามานั่งที่ริมแม่น้ำไม่ไกลจากโรงละครแห่งนี้
 
 
 
“อื้อ ฟ้านะชอบมากเลยนะเวลานั่งดูพวกสายน้ำอ่ะ มันเหมือนกับเราน่ะหลุดมาอีกมิตินึงเลยนะ เงียบ
สงบ”ฟ้าพูดแล้วทอดมองสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆไป
 
 
 
แชะ
 
 
 
โซ่เอามือถือตัวเองออกมาถ่ายรูปฟ้าไว้
 
 
 
“อ๊าย แอบถ่ายหรอ เอามาดูเลยไม่สวยต้องลบนะ”ฟ้ารีบพูด
 
 
 
“น่ารักดีออก ดูสิ”โซ่เอารูปให้ดู ทำให้ฟ้ายิ้มด้วยความเขินก่อนจะหัวเราะกับโซ่ตรงนั้น
 
 
 
“เลิกกับพี่ไม่พอแล้วยังเอาคนอื่นมาในที่ของเรางั้นหรอฟ้า”เขื่อนพูดทำให้ฟ้าและโซ่หันไปมอง
ตกใจ
 
 
 
“พี่เขื่อนมาได้ไงน่ะ”ฟ้าถาม
 
 
 
“แอบตามเรามาไง ทำไมฟ้าทำกับพี่แบบนี้”เขื่อนถามอย่างน้อยใจ
 
 
 
“เราเลิกกันแล้วนะพี่เขื่อน ฟ้าจะทำอะไรก็ได้พี่เขื่อนไม่มีสิทธิว่า”ฟ้าพูด
 
 
 
“แต่พี่ยังรักฟ้าอยู่นะ”เขื่อนพูดแล้วเดินเข้าไปกระชากฟ้าจากโซ่ ฟ้าสะบัดมือออก
 
 
 
“เก็บคำว่ารักไว้ใช้กับเมียพี่เถอะค่ะ โน่นไง เค้ามาโน่นแล้ว ฟ้าขอตัว”ฟ้าพูดจบก็เดินจูงมือโซ่หนีไป
เขื่อนหันกลับไปมองรถมินิสีดำที่จอดแล้วเฟย์เดินลงมาในชุดเดินทาง นี่เฟย์ลงเครื่องมาก็มาหาเขา
งั้นหรอ
 
 
 
 
“ตามมาทำไมชั้นไม่อยากเจอหน้าเธอ”เขื่อนพูด
 
 
“พี่ไม่อยากเจอแต่พี่ทิ้งงานมาแบบนี้เนี่ยนะ นี่ดีที่เลขาพี่โทรหาเฟย์ เฟย์ลงเครื่องมาพอดีแล้วขับรถ
ตามหาพี่จนเจอรถพี่อยู่ที่นี่แล้วไม่คิดเลยนะคะว่าพี่จะแอบนัดมัน”เฟย์ว่า
 
 
“อย่าว่าฟ้าว่ามันนะนี่มันจะมากไปแล้วนะ ตามติดชั้นแบบนี้ รู้จักถึงเลขาชั้นเลยงั้นหรอ”เขื่อนโมโห
เข้าไปบีบไหล่เฟย์อย่างแรง
 
 
 
“พี่เขื่อน เฟย์ เจ็บ”เฟย์ร้องออกมาด้วยความเจ็บ
 
 
 
 
“เจ็บงั้นหรอ แต่มันไม่เท่ากับสิ่งที่เธอทำกับชั้น จำไว้ ชั้นเกลียดเธอเฟย์ เธอมันนางมารร้าย”เขื่อน
ว่าก่อนจะผลักเฟย์ล้มอย่างแรงแล้วเดินไปขึ้นรถทันที
 
 
 
“ถึงเฟย์จะร้ายพี่เฟย์ก็รักพี่คนเดียวนะ”เฟย์พูดออกมาเมื่อเขื่อนไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
“หลับสบายทั้งแม่ทั้งลูกเลย”ป๊อปปี้ส่งแก้วและกั้มพ์เข้าห้องนอนที่หลังจากกลับจากดูละครเวทีก็
หลับทันทีส่วนเขาก็ลงมาชั้นล่างเพื่อหาอะไรดื่ม
 
 
 
 
“มันแข็งแกร่งขนาดนี้สงสัยมันจะเป็นเสี้ยนหนามสำคัญของเราแล้วล่ะสิ”ทีเจพูดขึ้นดังมากจากห้อง
ทำงานป๊อปปี้ได้ยินจึงย่องไปแอบฟัง
 
 
“แต่เดี๋ยวนี้มันแข็งแกร่งขึ้นแล้วนะ หลังจากที่มันเข้าโรงบาลไปครั้งนั้น”มดพูด
 
 
 
“แล้วไง มันเข้าก็ปล่อยมันเข้าไปสิ รอบนี้จะไม่ให้ตายแค่ลูก ชั้นจะฆ่ามันให้ตายเองกับมือ”ทืเจพูด
แล้วหัวเราะออกมา
 
 
 
 
“ดี งั้นธุรกิจของมังกรดำเราก็จะได้ฮุบมันมาเป็นของเดอะซัน”มดพูดก่อนจะหัวเราะออกมา ป๊อปปี้
ได้ยินเข้าก็ตกใจ คิดถึงหน้าฟางขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
บอกก่อนนะว่าขอโท๊ดดดดด ที่ไม่ได้มาอัพ ช่วงนี้ยุ่งมากเลยพูดจริงๆ
 
 
แต่ขอเม้นกับโฟวตเรื่องนี้เหมือนเดิมนะ เม้นความเห็นอ่ะไม่ใช่ว่าเม้นให้อัพเพราะเราก็อัพ
อยู่แล้วเเค่ช้าหน่อยย ถือว่าให้กำลังใจคนแต่งฟิคละกัน