So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

9.2

เขียนโดย THEBOOK

วันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.23 น.

  25 ตอน
  459 วิจารณ์
  48.78K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2556 21.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"โอ้ยยย ! อาจารย์จะพาหนูไปไหนเนี่ย?"ฟางถามอาจารย์

 

"เธอไม่ต้องถาม เธอตามฉันมานี่"อาจารย์เอ่ยพร้อมกับลากฟางตามไปด้วย

 

ก๊อกๆ !

"เข้ามาได้เลยครับ"เสียงป๊อปปี้พูดพลางเซ็นเอกสารไปด้วย

 

"เอ่อ..ขออนุญาติน่ะค่ะ คุณภาณุ"อาจารย์พูด

 

"อ้าว มีอะไรหรอครับอาจารย์พลอยดาว"ป๊อปปี้ถาม

 

"คือว่า ดิฉันพาเด็กคนนึงมาให้คุณช่วยดูแลน่ะค่ะ"อาจารย์พูดแล้วกระชากฟางเข้ามาในห้องป๊อปปี้

 

"อาจารย์พาหนูมาที่นี่ทำไมกันค่ะ"ฟางบ่นก่อนที่จะเจอป๊อปปี้ที่กำลังมองเธออยู่

 

"เด็กคนนี้ก้าวร้าวค่ะ ไม่ยอมฟังสิ่งที่ฉันพูด"อาจารย์บอกป๊อปปี้

 

"ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจัดการให้"ป๊อปปี้พูด

 

"ฝากด้วยน่ะค่ะ คุณภาณุ"อาจารย์พูดกับป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

 

"อ้าว ! อาจารย์ค่ะ ทิ้งหนูแบบนี้ไม่ได้น่ะ"ฟางโวยวายก่อนที่ป๊อปปี้จะเข้ามาดึงตัวฟางให้ไปอยู่ในอ้อมกอดเขา

 

"มาเรียนวันแรกก็ก่อเรื่องเลยน่ะ"ป๊อปปี้พูด

 

"เรื่องของฉัน ฉันไม่อยากจะมาเรียนโรงเรียนนี้หรอกน่ะ แล้วนี่นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ  !"ฟางโวยวายอีก

 

"เห้อะ ! เธอนี่มันเรื่องเยอะชะมัด ได้เรียนโรงเรียนดีๆกลับไม่ชอบ"ป๊อปปี้ตะโกนใส่ฟาง

 

"อย่ามายุ่งกับฉันแล้วปล่อยฉันได้แล้วน่ะ"ฟางพูดแล้วสะบัดตัวให้ออกจากตัวป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้กระชับกอดแน่นกว่าเดิม

 

"ฮึ ! ฝันส่ะเถอะว่าฉันจะปล่อยเธอถ้าเธอไม่ยอมทำตัวดีๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วกระชากฟางเข้าไปในห้องพักของเขา

 

"นี่นายจะทำอะไรน่ะ"ฟางเอ่ยถาม

 

"ฉันก็จะลงโทษ คนอย่างเธอไง"ป๊อปปี้พูด ก่อนจะโยนฟางลงบนโซฟา

 

"โอ้ย ! นายนี่มันจะมากเกินไปแล้วน่ะ"ฟางโวยวาย

 

"เห้อะ ! นี่มันสำหรับคนอย่างเธอ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปข้างนอกแล้วล็อคประตูจากด้านนอกเพื่อขังฟางไว้ในห้อง

 

ปึ้งๆ ! เสียงฟางทุบประตู

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ไอ่หมีบ้า"ฟางตะโกนออกไป ป๊อปปี้ที่ยืนอยู่หน้าห้องได้ยินก็ขำ ก่อนที่เสียงประตูจะเงียบลง

 

"สงสัยจะหายซ่าแล้วมั้ง แต่ฝันเถอะว่าฉันจะปล่อย"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะกลับไปห้องทำงานเขาที่อยู่ติดกัน

 

"คุณภาณุ ชิ ! รู้จักฉันน้อยไปส่ะล่ะ"ฟางพูดก่อนที่จะเดินไปรอบๆเพื่อหาทางหนี แล้วก็เจอ หน้าต่างเล็กๆ ที่ตนสามารถออกไปจากที่นี่ได้เธอจึงรีบเดินไป โชคดีที่ข้างล่างไม่สูงมากนักเธอจึงรีบกระโดดลงมา

 

ตุ้บ !

"โอ้ย ! เจ็บชะมัด"ฟางเอ่ยก่อนจะรีบเดินไป ป๊อปปี้ไม่ได้ยินเสียงของฟางจากในห้องก็แปลกใจจึงเดินเข้ามาดูแต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า

 

"หืมม ! ยัยตัวแสบคิดหรอว่าจะหนีรอดหรอ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบออกไปหาตัวฟาง

 

"ออกยังไม่ได้น่ะครับ ยังไม่ถึง 4 โมง"เสียงยามหน้าประตูโรงเรียนห้ามฟางเพื่อไม่ให้ออก

 

"เอ่อ.. ยามค่ะ นี่ก็ 3 โมงครึ่งแล้วให้หนูออกไปเถอะน่ะค่ะ หนูต้องรีบกลับบ้าน"ฟางเอ่ยอย่างออดอ้อน

 

"ไม่ได้จริงๆครับ ต้องรอให้ถึง 4 โมงก่อน หรือถ้ามีธุระด่วนจริงๆก็ให้ผู้ปกครองมารับน่ะครับ"ยามคนนั้นพูดขึ้นอีก

 

"คือว่า.. หนูเป็นเด็กกำพร้าน่ะค่ะ ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ปล่อยหนูไปเถอะน่ะค่ะ ฮึก"ฟางพูดก่อนจะแสร้งทำเป็นร้องไห้

 

"จะออกไปไหนไม่ได้ !"เสียงของป๊อปปี้ที่ตะโกนมาแต่ไกลๆ

 

"เอ่อ.. คุณป๊อปปี้"ยามคนนั้นพูดขึ้นก่อนที่จะก้มหน้าให้ป๊อปปี้

 

"นี่ยามค่ะ ปล่อยฉันไปน่ะ น่ะ น่ะ"ฟางออดอ้อนยาม

 

"ลองดูสิ ถ้าแกปล่อยยัยนี่ ฉันจะไล่แกออก"ป๊อปปี้ชี้หน้าพูดกับยาม

 

"ยามค่ะ หนูเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีผู้ปกครองให้หนูออกไปน่ะค่ะ"ฟางพูดแล้วไปเขย่าแขนยาม

 

"เห้อะ ! เธอแน่ใจหรอว่าเธอไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีผู้ปกครอง"ป๊อปปี้เอ่ย

 

"ใช่ !"ฟางพูดก่อนจะสะบัดหน้าหนีป๊อปปี้

 

"งั้นเธอก็อ่านนี้ส่ะ"ป๊อปปีพูดแล้วยื่นกระดาษในมือไปให้ฟางอ่าน

 

"ข้าพเจ้านางพิรดา นีระสิงห์ได้เซ็นยินยอมให้นายภาณุ จิระคุณเป็นผู้ปกครองของนางสาวธนันต์ธรณ์ นีระสิงห์"ฟางอ่านแล้วอึ้ง

 

"เป็นไง ยังจะเถียงอีกไหมว่าไม่มีผู้ปกครอง"ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วให้ฟาง

 

"แม่ทำอย่างนี้กับหนูไม่ได้น่ะ นี่นาย ถึงแม่ฉันจะยินยอมแต่ฉันไม่ ชัดเจนรึยัง"ฟางเถียงป๊อปปี้ พลันสายตาไปเห็นพิชชี่ที่กำลังเดินมาเธอจึงขอความช่วยเหลือ

 

"พี่พิชชี่ๆ ช่วยหนูด้วยยย !!"ฟางตะโกนเรียกพิชชี่ พิชชี่จึงหันมาแล้วรีบวิ่งมาหาฟาง

 

"เฮ้ยย นายจะทำอะไรน้องสาวฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้"พิชชี่โวยวายก่อนที่จะจับไหล่ป๊อปปี้ให้หันมา

 

"อย่ามายุ่งกับพวกฉัน"ป๊อปปี้หันไปพูดกับพิชชี่

 

"เฮ้ยยย นี่มันป๊อปปี้เจ้าของโรงเรียนนี่หว่า เอ่อ..ฟางพี่ขอโทษน่ะ พี่ว่าพี่ต้องไปแล้วล่ะ บายยย ~"พิชชี่โบกมือลาฟางแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะรีบเดินหนีไป

 

"ฮือออ ~ พี่พิชชี่ ไอ่พี่บ้าทำไมไม่มาช่วยฟางก่อนนน!!"ฟางตะโกน 

 

"ใครๆก็ช่วยเธอไม่ได้นอกจากฉัน เพราะฉะนั้นจงตั้งใจเรียนอย่าดื้ออีก"ป๊อปปี้ตะโกนบอกฟาง

 

"ฉันจะทำยังไงมันก็เรื่องของฉัน ฉันไม่อยากมาเรียนที่นี้ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้

 

"งั้นเธอก็อยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องกลับบ้าน !!"ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะดึงฟางให้ตามเขามา

 

"ไม่ ฉันไม่ไปปล่อยฉันเถอะน่ะ คุณภาณุ น่ะน่ะน่ะ"ฟางออดอ้อนป๊อปปี้

 

"ไม่ต้องเรียกชื่อจริงฉันก็ได้ ฉันชื่อป๊อปปี้"ป๊อปปี้หันไปบอกฟาง

 

"นั่นแหละ ปล่อยฉันเถอะน่ะๆ คุณป๊อปปี้"ฟางพูดอย่างออดอ้อนอีก

 

"ก็ได้ ฉันจะปล่อยเธอ แต่เธอต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะตั้งใจเรียน"ป๊อปปี้หยุดเดินแล้วหันมาบอกฟาง

 

"ก็ได้ๆ ฉันจะตั้งใจเรียน"ฟางพูดไปอย่างไม่ใส่ใจ

 

"ดีมากๆ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่บ้านล่ะกัน"ป๊อปปี้บอกฟาง ก่อนจะพาฟางไปที่รถ

 

ณ บ้านของฟาง..

"ถึงแล้ว เธอสัญญาแล้วน่ะต้องทำให้ได้อย่างที่พูด"ป๊อปปี้บอกฟาง

 

"เออหน่าา"ฟางเอ่ยก่อนที่จะเดินลงจากรถไปป๊อปปี้เห็นดังนั้นก็ขับรถกลับบ้านไป

 

"ใครมาส่งลุก?"แม่ถามฟาง ฟางไม่ตอบแล้วเดินขึ้นห้องตัวเองไป

 

"นายคงรู้จักฉันน้อยไปแล้วสิน่ะ ป๊อปปี้ !"ฟางเอ่ย ก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์...

 

 

 

 

ติดตามต่อตอนหน้าค้ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ขอให้ทุกคนเม้นต์และโหวตมาเรื่อยๆน่ะค่ะ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา