So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

"โอ้ยยย ! อาจารย์จะพาหนูไปไหนเนี่ย?"ฟางถามอาจารย์
 
"เธอไม่ต้องถาม เธอตามฉันมานี่"อาจารย์เอ่ยพร้อมกับลากฟางตามไปด้วย
 
ก๊อกๆ !
"เข้ามาได้เลยครับ"เสียงป๊อปปี้พูดพลางเซ็นเอกสารไปด้วย
 
"เอ่อ..ขออนุญาติน่ะค่ะ คุณภาณุ"อาจารย์พูด
 
"อ้าว มีอะไรหรอครับอาจารย์พลอยดาว"ป๊อปปี้ถาม
 
"คือว่า ดิฉันพาเด็กคนนึงมาให้คุณช่วยดูแลน่ะค่ะ"อาจารย์พูดแล้วกระชากฟางเข้ามาในห้องป๊อปปี้
 
"อาจารย์พาหนูมาที่นี่ทำไมกันค่ะ"ฟางบ่นก่อนที่จะเจอป๊อปปี้ที่กำลังมองเธออยู่
 
"เด็กคนนี้ก้าวร้าวค่ะ ไม่ยอมฟังสิ่งที่ฉันพูด"อาจารย์บอกป๊อปปี้
 
"ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจัดการให้"ป๊อปปี้พูด
 
"ฝากด้วยน่ะค่ะ คุณภาณุ"อาจารย์พูดกับป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
 
"อ้าว ! อาจารย์ค่ะ ทิ้งหนูแบบนี้ไม่ได้น่ะ"ฟางโวยวายก่อนที่ป๊อปปี้จะเข้ามาดึงตัวฟางให้ไปอยู่ในอ้อมกอดเขา
 
"มาเรียนวันแรกก็ก่อเรื่องเลยน่ะ"ป๊อปปี้พูด
 
"เรื่องของฉัน ฉันไม่อยากจะมาเรียนโรงเรียนนี้หรอกน่ะ แล้วนี่นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ  !"ฟางโวยวายอีก
 
"เห้อะ ! เธอนี่มันเรื่องเยอะชะมัด ได้เรียนโรงเรียนดีๆกลับไม่ชอบ"ป๊อปปี้ตะโกนใส่ฟาง
 
"อย่ามายุ่งกับฉันแล้วปล่อยฉันได้แล้วน่ะ"ฟางพูดแล้วสะบัดตัวให้ออกจากตัวป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้กระชับกอดแน่นกว่าเดิม
 
"ฮึ ! ฝันส่ะเถอะว่าฉันจะปล่อยเธอถ้าเธอไม่ยอมทำตัวดีๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วกระชากฟางเข้าไปในห้องพักของเขา
 
"นี่นายจะทำอะไรน่ะ"ฟางเอ่ยถาม
 
"ฉันก็จะลงโทษ คนอย่างเธอไง"ป๊อปปี้พูด ก่อนจะโยนฟางลงบนโซฟา
 
"โอ้ย ! นายนี่มันจะมากเกินไปแล้วน่ะ"ฟางโวยวาย
 
"เห้อะ ! นี่มันสำหรับคนอย่างเธอ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปข้างนอกแล้วล็อคประตูจากด้านนอกเพื่อขังฟางไว้ในห้อง
 
ปึ้งๆ ! เสียงฟางทุบประตู
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ไอ่หมีบ้า"ฟางตะโกนออกไป ป๊อปปี้ที่ยืนอยู่หน้าห้องได้ยินก็ขำ ก่อนที่เสียงประตูจะเงียบลง
 
"สงสัยจะหายซ่าแล้วมั้ง แต่ฝันเถอะว่าฉันจะปล่อย"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะกลับไปห้องทำงานเขาที่อยู่ติดกัน
 
"คุณภาณุ ชิ ! รู้จักฉันน้อยไปส่ะล่ะ"ฟางพูดก่อนที่จะเดินไปรอบๆเพื่อหาทางหนี แล้วก็เจอ หน้าต่างเล็กๆ ที่ตนสามารถออกไปจากที่นี่ได้เธอจึงรีบเดินไป โชคดีที่ข้างล่างไม่สูงมากนักเธอจึงรีบกระโดดลงมา
 
ตุ้บ !
"โอ้ย ! เจ็บชะมัด"ฟางเอ่ยก่อนจะรีบเดินไป ป๊อปปี้ไม่ได้ยินเสียงของฟางจากในห้องก็แปลกใจจึงเดินเข้ามาดูแต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า
 
"หืมม ! ยัยตัวแสบคิดหรอว่าจะหนีรอดหรอ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบออกไปหาตัวฟาง
 
"ออกยังไม่ได้น่ะครับ ยังไม่ถึง 4 โมง"เสียงยามหน้าประตูโรงเรียนห้ามฟางเพื่อไม่ให้ออก
 
"เอ่อ.. ยามค่ะ นี่ก็ 3 โมงครึ่งแล้วให้หนูออกไปเถอะน่ะค่ะ หนูต้องรีบกลับบ้าน"ฟางเอ่ยอย่างออดอ้อน
 
"ไม่ได้จริงๆครับ ต้องรอให้ถึง 4 โมงก่อน หรือถ้ามีธุระด่วนจริงๆก็ให้ผู้ปกครองมารับน่ะครับ"ยามคนนั้นพูดขึ้นอีก
 
"คือว่า.. หนูเป็นเด็กกำพร้าน่ะค่ะ ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ปล่อยหนูไปเถอะน่ะค่ะ ฮึก"ฟางพูดก่อนจะแสร้งทำเป็นร้องไห้
 
"จะออกไปไหนไม่ได้ !"เสียงของป๊อปปี้ที่ตะโกนมาแต่ไกลๆ
 
"เอ่อ.. คุณป๊อปปี้"ยามคนนั้นพูดขึ้นก่อนที่จะก้มหน้าให้ป๊อปปี้
 
"นี่ยามค่ะ ปล่อยฉันไปน่ะ น่ะ น่ะ"ฟางออดอ้อนยาม
 
"ลองดูสิ ถ้าแกปล่อยยัยนี่ ฉันจะไล่แกออก"ป๊อปปี้ชี้หน้าพูดกับยาม
 
"ยามค่ะ หนูเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีผู้ปกครองให้หนูออกไปน่ะค่ะ"ฟางพูดแล้วไปเขย่าแขนยาม
 
"เห้อะ ! เธอแน่ใจหรอว่าเธอไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีผู้ปกครอง"ป๊อปปี้เอ่ย
 
"ใช่ !"ฟางพูดก่อนจะสะบัดหน้าหนีป๊อปปี้
 
"งั้นเธอก็อ่านนี้ส่ะ"ป๊อปปีพูดแล้วยื่นกระดาษในมือไปให้ฟางอ่าน
 
"ข้าพเจ้านางพิรดา นีระสิงห์ได้เซ็นยินยอมให้นายภาณุ จิระคุณเป็นผู้ปกครองของนางสาวธนันต์ธรณ์ นีระสิงห์"ฟางอ่านแล้วอึ้ง
 
"เป็นไง ยังจะเถียงอีกไหมว่าไม่มีผู้ปกครอง"ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วให้ฟาง
 
"แม่ทำอย่างนี้กับหนูไม่ได้น่ะ นี่นาย ถึงแม่ฉันจะยินยอมแต่ฉันไม่ ชัดเจนรึยัง"ฟางเถียงป๊อปปี้ พลันสายตาไปเห็นพิชชี่ที่กำลังเดินมาเธอจึงขอความช่วยเหลือ
 
"พี่พิชชี่ๆ ช่วยหนูด้วยยย !!"ฟางตะโกนเรียกพิชชี่ พิชชี่จึงหันมาแล้วรีบวิ่งมาหาฟาง
 
"เฮ้ยย นายจะทำอะไรน้องสาวฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้"พิชชี่โวยวายก่อนที่จะจับไหล่ป๊อปปี้ให้หันมา
 
"อย่ามายุ่งกับพวกฉัน"ป๊อปปี้หันไปพูดกับพิชชี่
 
"เฮ้ยยย นี่มันป๊อปปี้เจ้าของโรงเรียนนี่หว่า เอ่อ..ฟางพี่ขอโทษน่ะ พี่ว่าพี่ต้องไปแล้วล่ะ บายยย ~"พิชชี่โบกมือลาฟางแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะรีบเดินหนีไป
 
"ฮือออ ~ พี่พิชชี่ ไอ่พี่บ้าทำไมไม่มาช่วยฟางก่อนนน!!"ฟางตะโกน 
 
"ใครๆก็ช่วยเธอไม่ได้นอกจากฉัน เพราะฉะนั้นจงตั้งใจเรียนอย่าดื้ออีก"ป๊อปปี้ตะโกนบอกฟาง
 
"ฉันจะทำยังไงมันก็เรื่องของฉัน ฉันไม่อยากมาเรียนที่นี้ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้
 
"งั้นเธอก็อยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องกลับบ้าน !!"ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะดึงฟางให้ตามเขามา
 
"ไม่ ฉันไม่ไปปล่อยฉันเถอะน่ะ คุณภาณุ น่ะน่ะน่ะ"ฟางออดอ้อนป๊อปปี้
 
"ไม่ต้องเรียกชื่อจริงฉันก็ได้ ฉันชื่อป๊อปปี้"ป๊อปปี้หันไปบอกฟาง
 
"นั่นแหละ ปล่อยฉันเถอะน่ะๆ คุณป๊อปปี้"ฟางพูดอย่างออดอ้อนอีก
 
"ก็ได้ ฉันจะปล่อยเธอ แต่เธอต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะตั้งใจเรียน"ป๊อปปี้หยุดเดินแล้วหันมาบอกฟาง
 
"ก็ได้ๆ ฉันจะตั้งใจเรียน"ฟางพูดไปอย่างไม่ใส่ใจ
 
"ดีมากๆ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่บ้านล่ะกัน"ป๊อปปี้บอกฟาง ก่อนจะพาฟางไปที่รถ
 
ณ บ้านของฟาง..
"ถึงแล้ว เธอสัญญาแล้วน่ะต้องทำให้ได้อย่างที่พูด"ป๊อปปี้บอกฟาง
 
"เออหน่าา"ฟางเอ่ยก่อนที่จะเดินลงจากรถไปป๊อปปี้เห็นดังนั้นก็ขับรถกลับบ้านไป
 
"ใครมาส่งลุก?"แม่ถามฟาง ฟางไม่ตอบแล้วเดินขึ้นห้องตัวเองไป
 
"นายคงรู้จักฉันน้อยไปแล้วสิน่ะ ป๊อปปี้ !"ฟางเอ่ย ก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์...
 
 
 
 
ติดตามต่อตอนหน้าค้ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ขอให้ทุกคนเม้นต์และโหวตมาเรื่อยๆน่ะค่ะ