เงาร้าย พ่ายรัก

อือ....  แสงแดงในยามเช้าเป็นเครื่องปลุกชั้นได้เป็นอย่างดี  ทำให้ชั้นกระพริบตาปรับกับแสงแล้วหันไปมองคนข้างๆ ที่ยังหลับอยู่แล้วชั้นก็คิดอะไรได้นิดหน่อย ก่อนจะรู้สึกแปลกที่ร่างกายพอชั้นก้มมองแล้วก็ตกใจอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร นี่ชั้นใส่แค่ชุดคลุมนอนงั้นเหรอ ชั้นลุกขึ้นนั่งแล้วพยายามจะนึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ ชั้นจำได้ว่าเข้าห้องน้ำแล้วก็ไฟดับ ชั้นออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุม แล้วก็มีเสียงฟ้าผ่า ชั้นกระโดดกอดคุณโทโมะ แล้วเค้าก็จูบชั้น แล้วหลังจากนั้นชั้นก็......มันยังไงกันแน่นะ

 

 

คุณ!! ตื่นแล้วเหรอ

 

 

คะ ค่ะ   "kaew : ชั้นหันไปมองคุณโทโมะด้วยคำถามที่ยังคาใจอยู่"

 

 

คุณไม่ต้องตกใจหรอกผมไม่ได้ทำอะไรคุณ 

 

 

ค่ะ       "kaew : ชั้นไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างเช่นทุกวัน"

 

 

จากที่ทำธุระเสร็จชั้นก็ออกมาจัดการกับเสื้อผ้าที่โดนฝนเล่นงานมาเมื่อคืน ทั้งของชั้นและของคุณโทโมะ เสร็จสับจากนั้นชั้นก็คิดอยากจะทำอาหารเลยออกไปซื้อของมาทำ ในขณะที่คุณโทโมะเข้าห้องน้ำอยู่ ชั้นเลยไม่ได้บอก

 

 

 

โอ๊ย!!!

 

 

ขอโทษค่ะ คุณเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ  "kaew : ชั้นเดินเลือกของอย่างเพลิน แต่เผลอไปชนกับใครเข้าและคนๆนั้นชั้นก็รู้จักดีซะด้วยสิ"

 

 

ขอโทษแล้วหายเจ็บมะ เดินยังไงถึงได้ไม่เห็นชั้นเนี่ยตาไม่มีรึไง

 

 

ชั้นขอโทษคุณแล้วนะค่ะ แล้วชั้นก็ไม่ได้แต่ใจด้วย

 

 

หึ อย่าทำเป็นพูดดีไปหน่อยเลย คงเอาไว้มองแต่ผัวชาวบ้านสินะ คงมีความสุขกันมากสินะพากันมากกถึงที่นี้เนี่ย หึ แย่งกินขโมยกินของคนอื่นมันคงอร่อยดีสินะ

 

 

มันจะมากไปแล้วนะค่ะ คุณเบลล์!! 

 

 

ใจเย็นๆ สิคุณน้อง คุณพี่ไม่กะจะทำให้คุณน้องเดือดหรอกนะ เอ๊ะ! เออคุณพี่พึ่งนึกอะไรได้ อืม…ฝากไปบอกโทโมะด้วยนะ ว่าให้เปลี่ยนรสชาติบ้างก็ได้เดี๋ยวเบื่อขึ้นมาแล้วจะแย่งเอาน่ะ

 

 

ชั้นยืนถอนหายใจอยู่นาน ก่อนจะไปจ่ายเงินที่เคาวเตอร์ แล้วกลับไปที่พัก

 

 

 

หึ เวลาแห่งความสุขของแกหมดลงละนังแก้ว แต่นี้ไปอย่าหวังว่าแกจะอยู่กับโทโมะได้อย่างมีความสุขอีกเลย

 

 

คุณ!! ออกไปไหนมาเนี่ย

 

 

เออ…ชั้นออกไปซื้อของค่ะ เช้านี้ชั้นจะทำอาหารเองน่ะค่ะ

 

 

งั้น…ผมช่วยนะ

 

 

ค่ะ

 

 

แล้วเราสองคนก็ทำอาหาร ด้วยกันผมว่ากับข้าวเมื่อนี้ต้องอร่อยมากๆแน่ๆ

 

 

โอ๊ย!! ซี้ดดดดด

 

 

คุณเป็นอะไร …มีดบาทนี่ ไปทำแผลก่อนนะ  "Tomo : ผมพาเธอมาทำแผลที่ห้องนอน"

 

 

ชั้นนั่งมองคุณโทโมะที่กำลังทำแผลให้ชั้นอยู่ เค้ามือเบามากๆ ชั้นไม่เจ็บเหมือนตอนแรกเลยซักนิด 

 

 

 

คุณวันนี้ไปเที่ยวกันนะ ผมจองเรือไว้แล้ว   "Tomo : ผมพูดในขณะที่กำลังเก็บอุปกรณ์ทำแผลใส่กล่องหลังจากที่ทำแผลให้แก้วเรียบร้อยแล้ว"

 

 

ทำไมคุณพึ่งบอกละค่ะยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย

 

 

ไม่ต้องหรอกในเรือมีพร้อมทุกอย่างแล้ว

 

 

เหรอค่ะ

 

แล้วตอนนี้ผมกับแก้วก็อยู่บนเรือที่กำลังแล่นไปตามเกาะต่างๆ ที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยว แล้วแวะไปตามเกาะเล็กเกาะน้อยอีกมากมาย จนถึงค่ำแล้วก็เป็นเวลาที่เราอยู่บนเรือเพื่อเตรียมกลับ แล้วผมก็มีแผนเตรียมเซอรไพรซ์แก้วเอาไว้ ผมคิดอยู่นานการแผนการนี้ และหวังว่ามันคงได้ผล

 

 

ตอนนี้ชั้นนั่งที่โต๊ะทานข้าว กับคุณโทโมะสองคนพร้อมกับบรรยายกาศสุดแสนจะดีบนเรือที่กำลังแล่นไปอย่างช้าๆ ดูๆแล้วเหมือนมาดินเนอร์เลยละ

 

 

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จชั้นก็เดินมาอยู่ที่ระเบียงของเรือชมบรรยายกาศอันหนาวเย็น แล้วก็ไม่รู้ว่าคุณโทโมะเค้าหายไปไหน ชั้นตัดสินใจหันหลังกลับเข้าไปด้านในแต่ทว่า

 

 

ชั้นหันหลังกลับเข้ามา ไม่ทันจะได้ก้าวไปไหน ก็ตกตะลึงกับดอกกุหลาบสีขาวสลับชมพูที่รายรอบเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าใครเอามาจัดอะไรตอนไหน

 

 

ที่ชั้นแปลกใจมากที่สุดคือคุณโทโมะ ที่กำลังเดินเข้ามาหาชั้นพร้อมๆกับในมือมีช่อดอกไม้มาด้วย มันทำให้คลื่นความถี่ในใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วเค้าก็เข้ามาใกล้อีกแล้วยื่นช่อดอกไม้ในมือให้กับชั้น และมีทางเดียวที่ชั้นทำได้ในตอนนี้ก็คือรับช่อดอกไม้ที่เค้ายื่นให้ด้วยความเต็มใจ

 

 

หลังจากที่แก้วรับช่อดอกไม้ไปแล้ว ผมก็กระซิบใกล้ๆ หูของเธอ…

 

 

แก้ว ผมรักคุณนะ

 

 

คำพูดของคุณโทโมะมันทำให้ใจชั้นเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมอีกมาก ชั้นพูดอะไรไม่ออกได้แต่คลียิ้มออกมาอย่างดีใจ เค้าคิดแบบชั้น เค้าคิดเหมือนชั้นจริงๆ

 

 

ผมหยิบกล่องเล็กที่ภายในมีสร้อยพร้อมจี้เพชรอยู่ ผมเปิดกล่องออกแล้วหยิบสร้อยขึ้นมาใส่ให้กับเธอ ซึ่งตอนนี้ผมได้แน่ใจแล้วว่า แก้ว คือผู้หญิงที่ผมจะรักและจะขอดูแลเธอตลอดไป ตราบใดที่ผมยังหายใจอยู่บนโลกใบนี้อยู่ ผมพร้อมที่จะใช้ชีวิตคู่ไปพร้อมๆกับเธอคนที่ผมรักที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม

 

 

ผมสัญญาว่าต่อไปนี้ผมจะดูแลคุณ คุณคือคนที่ผมจะรักแต่นี้ต่อไป ผมสัญญา

 

 

ขอบคุณค่ะ คุณโทโมะ  "kaew : ชั้นยืนยิ้มแล้วยิ้มอีก อยู่ตรงหน้าเค้าแล้วชั้นก็มั่นใจและวางใจแล้วว่า คนที่ชั้นจะรัก คนที่ชั้นจะค่อยห่วงใย คนที่ชั้นจะฝ่าอุปสรรคต่างๆไปกับเค้า คือคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าชั้นแล้วในตอนนี้"

 

 

ผมรวบตัวเธอมาอยู่ในอ้อมกอดของผมอย่างถนุถนอม ผมสัญญาว่าต่อแต่นี้ไปผม จะดูแลเธอให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำเพื่อคนที่ตัวเองรักได้

 

 

ชั้นเข้าซบกับอกแกร่งของคุณโทโมะอย่างเต็มใจ ชั้นคิดว่าอ้อมกอดนี้จะเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นและปลอดภัยที่สุดสำหรับชั้น

 

 

ผมกับแก้วเราโอบกอดกันจนเรือถึงฝั่ง แล้วก็พากันเดินกลับไปที่พัก และในวันพรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับกัน

 

 

หลังจากที่ชั้นอาบน้ำเสร็จชั้นก็มานั่งบนเตียงเตรียมตัวนอน วันนี้ช่างเป็นวันที่ชั้นมีความสุขซะจริง วันที่ได้รักใครสักคน วันที่เคยใฝ่ฝัน วันที่ชั้นรอคอยมานาน วันที่มีใครสักคนมาบอกรัก วันที่วางชีวิตและจิตใจให้กับใครคนนั้น

 

 

คุณคิดอะไรอยู่เหรอครับ "Tomo : หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เข้ามายังห้องนอนที่มีผู้หญิงที่ผมอยากนอนกอดทุกคืนรออยู่^^"

 

 

เปล่าค่ะ แก้วจะนอนแล้วค่ะ  "kaew : แล้วชั้นก็พลิกตัวนอนด้วยความไขว้เขิน"

 

 

อะไรนะเมื่อกี้เรียก ตัวเองว่าอะไรนะ ฮึ  

 

 

คุณค่ะ ปล่อยค่ะ

 

 

บอกมาก่อนว่าเรียกตัวเองว่าอะไร ถ้างั้นไม่ปล่อย  "Tomo : ผมกอดแก้วแน่นกว่าเดิม"

 

 

เออ…แก้วค่ะ แก้ว

 

 

หึๆ น่ารักจังเลยครับ

 

 

               ∼∼∼∼ฟอดดดดดด∼∼∼∼

 

 

คุณปล่อยค่ะ

 

 

นอนเถอะครับพรุ่งนี้ต้องเดินทางอีกไกล 

 

 

คนขี้โกง ไหนบอกว่าจะปล่อยไง

 

 

ตอนไหนอ่ะ

 

 

อย่าทำเป็นสมองปลาทองหน่อยเลยนะ

 

 

ว้ายยยยย!!

 

 

งั้นก็ช่วยเตือนความจำหน่อยสิครับที่รัก "Tomo : ผมเปลี่ยนเป็นขึ้นทับแก้ว"

 

 

ไม่เอาอ่ะ ลงไปเลยนะ นี้แนๆๆ

 

 

โอ้ยๆ ครับๆยอมแล้ว ที่รักมือหนักเหมือนกันนะเนี่ย

 

 

เอาวางต่อยปากผู้ชายเจ้าเล่ห์ไงล่ะ

 

 

เออ ผมว่านอนดีกว่าเนอะ ง่วงแล้ว ฝันดีนะครับที่รัก

 

 

และแล้วคืนนี้ผมก็อดกอดแก้วเลย เป็นเพราะผมเองแหละครับ กะจะแกล้งเล่นๆแต่ไม่ใช่ซะแล้ว แต่ไม่เป็นไรเรายังอยู่ด้วยกันอีกนาน คราวหน้าผมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่ๆ 

 

 

ชั้นไม่คิดเลยว่าเอาเข้าจริงๆแล้ว คุณโทโมะก็มีมุมแบบนี้เหมือนกันฮะ เห็นแรกๆทำเป็นเงียบขรึมๆ พออยู่ด้วยนานก็แอปแตก^^ 

 

 

 

 

 

 

 

---

 แฮๆๆๆๆ  อัพตอนนี้ได้แบบทุลักทุเล 

หาเวลามาได้แค่นี้จริงๆนะค่ะ 

ไรเตอร์พักผ่อนหลังจากเสร็จงานกีฬาสีที่ รร 

บ๊าย บาย คร้าาาาาาาาาาาาาา